ในปี2548 ผู้เขียนได้ศึกษาคนวัยทำงานซึ่งเป็นหญิง โดยมีอายุระหว่าง 20-55 ปีเช่นเดียวกับโครงการแรก จำนวนกว่า 120 คน

โดยให้อาสาสมัครรับประทานไข่ไก่วันละ 1 ฟองเป็นเวลา 4 สัปดาห์ และต่อด้วยวันละ 2 ฟองต่อวันติดต่อกันเป็นเวลาอีก 6 สัปดาห์ หรือรวมแล้วคนหนึ่ง ๆ จะรับประทานไข่ไก่ถึง 120 ฟองต่อคน ในช่วยเวลาเพียง 10 สัปดาห์ ซึ่งถือว่าเป็นปริมาณมาก อย่างไรก็ตามการศึกษาอยู่ในการควบคุมอย่างเข้มงวดภาคใต้การดูแลของสำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ

ผลการศึกษาสอดคล้องกับปี 2547 โดยพบดังนี้ ระดับโคเลสเตอรอลตัวไม่ดี (แอล ดี แอล) มีค่าลดลงเรื่อย ๆ ทั้ง ๆ ที่รับประทานไข่ไก่ทุกวัน ในทางกลับกันโคเลสเตอรอลตัวที่ดี (แอช ดี แอล) มีแนวโน้มที่มากขึ้นเมื่อรับประทานไข่อย่างต่อเนื่อง

ทำให้สันนิษฐานว่าการที่ระดับ HDL-C มีค่าสูงขึ้น น่าจะเกิดจากผลของสาร “เลซิติน” ที่เป็นส่วนประกอบอยู่ในไข่แดง (เลซิตินเป็นสารชนิดหนึ่งที่มีเฉพาะในไข่แดง และไม่พบในไข่ขาว เป็นส่วนประกอบในกลุ่มเดียวกับพวกไขมัน, น้ำมัน, ไข และเป็นสารจำพวก phospholipids ที่รู้จักกันในนาม phosphatidyl choline)

จากการศึกษาทั้งสองนี้ผมไม่ได้สนันสนุนให้ทุกคนที่อ่าน รับประทานไข่ปริมาณมาก อย่างวันละ 2-3 ฟองต่อวัน แต่ต้องการจะสื่อให้เห็นว่าการรับประทานไข่ไก่นั้นไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คนทั่วไปคิด ในความเป็นจริงแล้วยังมีอีกหลายสิ่งที่วงการแพทย์ยังไม่ได้พิสูจน์ หรือแม้กระทั่งการศึกษาในระยะเวลายาว ๆ เกี่ยวกับการรับประทานไข่ ดังนั้นแม้ว่างานวิจัยนี้จะชี้ให้เห็นว่าการรับประทานไข่ไก่ปริมาณก็ไม่ส่งผลกระทบในการเพิ่มความเสี่ยงในการเกิดโรคหัวใจ..แต่สิ่งที่ต้องการจะชี้ให้เห็นคือการรับประทานอย่างมีสติกล่าวคือ รับประทานอาหารให้หลากหลาย ไม่มากหรือไม่น้อยเกิดไป เดินทางสายกลาง ไม่ตึงหรือไม่หย่อนจนเกิดไป อะไรที่ไม่ชอบถ้ามีประโยชน์ก็ควรรับประทานบ้างเช่น ผักใบเขียว หรืออะไรที่ชอบก็ไม่ควรรับประทานบ่อย เช่นผลไม้หวาน ๆ เป็นต้น