• อิอิอิ...มาำขำขำค่ะ
• เคยเจอนักศึกษาเสาร์-อาทิตย์แซวในลิฟต์ "ไปเรียนชั้นไหนครับ แหม...ใจตรงกันเลย  เรียนห้องไหนครับ....พอเราเดินไปหน้าชั้น @#$%^&(&^   ......."
• ชอบค่ะ...ชอบ..ตามมาอ่านเป็นบันทึกที่ 2  เก่งออก...ไว้มาแลกเปลี่ยนกันค่ะ
• สอนเด็กนิเทศศาสตร์นี่ต้องสอนแบบแปลกๆค่ะ เด็กชอบ.... จะเข้าถึงเด็กได้   แต่ถ้าเก๊กมากๆมีปัญหาแน่นอน...
  

• ว่าแต่อาจารย์ลองปรับตัวหนังสือให้ดูอ่านง่ายและดึงดูดกว่านี้นะคะ
  
• อ้อ..ว่าแต่หารูปมาลงได้หรือยังคะ  อยากเห็นหน้า
  

สวัสดีค่ะ    อ.ลูกหว้า อ่านเร็วจังเลย...  เก่งจัง  (ดิฉันเขียนยาวๆแถมตัวเล็กอีกต่างหาก)   สำหรับรูป หลังคุมสอบเสร็จจะรีบหารูปที่หน้าตาน่าคบที่สุดมาลงค่ะ :)

• เป็นคนอ่านหนังสือเร็วค่ะ  แต่อ่านทุกตัวอักษรนะคะ   วันนี้ไฟแรงจังเขียนตั้งหลายบันทึก
  

ตั้งใจว่าจะโพสต์ให้เสร็จสักทีค่ะ อ.ลูกหว้า  จะได้ตั้งสติเขียนเอกสารประกอบการสอนในรายวิชาตามหลักสูตรให้เป็นเรื่องเป็นราวเสียที 

เรื่องการรู้เท่าทันการสื่อสาร นี่ไม่มีในหลักสูตรนิเทศศาสตร์ของราชภัฏค่ะ  แต่ดิฉันตั้งใจที่จะฝึกเด็กๆเรื่องนี้  แล้วก็ลงมือฝึกล้มลุกคลุกคลานไปตามประสา    เด็กๆก็บ่นอู้อี้กันพองาม    ผ่านไปสิบกว่าปี..ยังไม่มีเด็กกลับมาบอกสักกะคนเดียวว่าได้ผลรึปล่าว...

....เธอหนีครูไปแต่งงานกันหมดเลยอ่ะค่ะ....... ^_^/

• หมายความว่า...อิจฉาเด็กว่างั้นเถอะ  อิอิอิ...
  

หวัดดีข้ามปีจ๊ะหว้า  (สองฮ่าฮ่าหนึ่งแล้วจ๊ะ ^_^)

วันนี้พี่นึกอะไรก็ไม่รู้ละ แต่รู้สึกว่าอยากตอบบันทึกที่ค้างไว้ให้ครบทุกบันทึก เพราะรู้สึกจะไม่ได้ล็อกอินอีกนาน เลยไล่ตามบันทึกที่ยังไม่ได้ตอบจนมาถึงบันทึกนี้  อ่านทวนกลับอีกทีแล้วขำตัวเองจัง  บทจะนึกออกก็เขียนได้เป็นตั้ง  บทจะนึกไม่ออก คำเดียวก็เขียนไม่ออก  ...ดูซิเป็นไปได้ 

หว้าก็คอมเม้นต์ได้น่ารักนักนะจ๊ะ ..^_^

พี่จะแก้ตัวว่าไงดีล่ะจ๊ะเนี่ย ^_^

ดีจังค่ะพี่แอมป์ วันแรกที่ได้เป็นครูเต็มตัวจะขอเอาไปใช้บ้าง

ที่เจอ ๆ มากับตัวเองเช่น

พอเข้าห้องตรวจคนไข้(ที่สถานตรวจ-คลินิกส่วนตัว) คนไข้มักอุทานว่า เอ้า นี่พี่(หรือน้อง)เป็นหมอเองหรือนี่..(ตัวจริงรึเปล่า?)

เนื่องจาก เราไม่ชอบแต่งเสื้อกาวน์ พักหลังนี่ยิ่งแล้ว ใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์เป็นประจำ
เนื่องจากบางครั้งเราเพิ่งล้างมือหลังจากก้ม ๆ เงย ๆ เช็ดพื้นโดยเฉพาะขอบประตู ขอบห้อง ร่วม ๆ กันกับผู้ช่วย ซึ่ง(หลาย)บางวันแต่งตัวทาแป้งสวยกว่าเราอีก
เนื่องจากเราจะเป็นคนทำใบประวัติ บัตรประจำตัวคนไข้เอง เพื่อสร้างความสนิทสนมก่อนไงคะ

แล้วทำไมครูจะต้องยืนสอนหน้าห้องด้วยเล่า

เราจะได้รู้กันสักที ว่าทำไมนักเรียนส่วนมากชอบเลือกนั่งหลังห้อง

อยากคุยอีกนะคะ ติดธุระงานนิดหน่อย วันนี้คือวันที่รัฐบาลประกาศให้เป็นวันหยุดราชการ แต่งานน้อง บ่ มีหยุดเจ้าค่ะ

(บอกเพราะไม่แน่ใจว่าพี่แอมป์จะได้มาเยี่ยม ปัดฝุ่นที่แขกคนนี้ของเรือนพักมาแกล้งกระโดดให้หล่นจากเท้าไว้เยอะ ๆ เรียกร้องเจ้าของบ้านมา...)

อ้อ อย่างน้อยมีคน ๆ หนึ่งนะคะ สมัยเป็นนักเรียน เขานั่งหลังห้องประจำ หลังสุดจริง ๆ คุณครูประจำชั้นต้องตะโกนถามว่า..สบายดีไหมคุณ...

แล้วพวกเราเพื่อน ๆ แซวเขาไว้ว่าเป็นเด็กสลัม

ปรากฎว่า เด็กสลัมคนนี้ ปัจจุบันคือเจ้าของเวบไซต์ชื่อดังที่สุดในประเทศไทยน่ะค่ะ

ไว้มาเฉลยนะคะ;P

สวัสดีค่ะคุณหมอเล็ก

ที่คนไข้ไม่ทราบว่าเป็นคุณหมอนี่สงสัยจะเป็นเพราะคุณหมอดูอ่อนกว่าวัยมากกระมังคะ    : )   : )   

บันทึกนี้เป็นวีรกรรมที่พี่แอมป์จำตลอดไปเลยค่ะคุณหมอเล็ก  ขำตัวเองที่ "ทำไปด้าย" แถมไม่กล้าคุยกับใครอีกต่างหาก  เพราะไม่ใช่พฤติกรรมการสอนตามรูปแบบที่พึงประสงค์  : )   : )  แต่พี่ได้ผลการเรียนรู้ตามความประสงค์แปลว่าสมใจนึกบางลำภู

ปล.โห..มาหลอกให้อยากแล้วจากไปอะ  อยากรู้จัง "เขาคือใคร" อะคะ ?  : )   : )  

อาจารย์ลูกหว้าคะ ชอบเทคนิคที่อาจารย์ใช้ค่ะ มันทำให้นักศึกษาได้รู้สึก ได้ตื่นเต้น ได้คิด ต่าง ๆ มากมาย ได้ใช้ความเป็นมนุษย์จริง ๆ สื่อสารกัน และยังได้ใช้สมองทั้งสองซีก น่าสนุกดีค่ะ

*ปล.โห..มาหลอกให้อยากแล้วจากไปอะ  อยากรู้จัง "เขาคือใคร" อะคะ ?  : )   : )*

***                                ***                               ***

พี่แอมป์

รู้รสชาติแล้วค่ะว่า เป็นครูแล้วเวลาหายไปไหนหมด

มาเฉลยข้อสอบค่ะ

เขาคือ..แอ่นแอ๊น..

เจ้าของเวบไซต์ไทยที่มีกระดานบอร์ดเป็นแห่งแรก

มีห้องต่าง ๆ ตามความชอบ ตามเทรนด์ ตามกลุ่มที่เรียกว่า"คอเดียวกัน"

ห้องสมุด ห้องราชดำเนิน ห้อง...

ค่ะ

พี่แอมป์คิดออกแล้วมังคะ

ถ้าเขาอนุญาต หมอเล็กจะมาใส่ชื่อเสียงเรียงนามของเขาค่ะ

คิดถึงพี่แอมป์ จ้า ... แรกๆ ก็นั่งหน้าห้องคะ พอแก่พรรษาหน่อย เริ่มย้ายไปหลังห้อง

ที่ไหนได้ หน้าห้องสามารถหลับได้เพราะอ.ท่านไม่เห็น ปูสัปหงกบ่อยๆ เลย อิ อิ

... ตอนนี้น้องอวบเค้าติด ห้องเฉลิมกรุง อะไรสักอย่างนี่ละคะ ปูก็ปวดเฮดเลย

แต่ละคนก็ติดไปคนละอย่าง เราก็ติดจีทีเค ... พี่แอมป์สบายดีนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ  คุณ jiranan  ต้องขออภัยจริงๆที่ตอบช้า และดีใจที่คุณjiranan  ชอบนะคะ

สวัสดีครั้งที่สามในรอบปีค่ะคุณหมอเล็ก

ขอบคุณมากสำหรับเฉลยค่ะ  พี่นึกออกแล้ว..ว...
 
ชอบที่คุณหมอเล็กบอกว่า "รู้รสชาติแล้วค่ะว่า เป็นครูแล้วเวลาหายไปไหนหมด"  พี่ยิ้มขำๆตัวเองด้วยเพราะถ้าให้อธิบายก็คงบอกรายละเอียดได้ไม่หมด

แต่รายละเอียดเหล่านั้นแหละค่ะ ที่ทำให้เวลาหายไปไหนต่อไหนเกือบหมดเลย  : )

สวัสดีจ๊ะลูกปู

พี่แอมป์ขอโทษลูกปูอย่างสูงจริงๆค่ะที่หายไปนานข้ามปี แต่ก็ยังไม่เคยลืมน้องสาวคนนี้เลยค่ะ  ขอบคุณลูกปูมากๆที่แวะมาทักทายกันอยู่เสมอนะคะ  พี่ได้ยินเสียงเพลง When you say nothing at all ทีไร  คิดถึงลูกปูทุกที

ลูกปูและทุกคนในครอบครัวคงสบายดีนะจ๊ะ  ของพี่แอมป์ทุกคนสบายดีตามประสาคนแก่ ที่มีแก่มากแก่น้อยลดหลั่นกันไป  แต่ที่ทัดเทียมกันได้คือความขี้ลืมนี่แหละจ๊ะ  อิอิ

อ่า..พูดถึงเรื่องติดนี่พี่ก็ขำตัวเองอีกแล้ว  น้องอวบยังติดห้องเฉลิมกรุงอยู่อีกไหมจ๊ะ  ลูกปูล่ะ  ยังติดจีทีเค เหมือนเดิมรึปล่าว...

ของพี่ก็ติดกับเค้าแบบว่าไม่ตกเทร็นด์เหมือนกันน้า...

แบบว่าพี่  "ติดงาน" ตลอดเลยจ๊ะลูกปู  อิๆๆๆๆๆ ^_^

สวัสดียามเย็นฟ้าครึ้มๆ แต่ใจรื่นรมย์ค่ะพี่แอมป์

เมื่อกี๊เพิ่งไปฟังเพลงนึง ก็นึกถึงพี่เลยค่ะ ก็เพลงนั้นแหละคะ ที่พี่แอมป์แปลให้จ๊าบสุดๆ จนไม่ค่อยกล้าพูดอะไรมากเลยค่ะ ๕ ๕ 

อ่านเมนท์ตอบพี่ทีไร ได้อมยิ้มทุกทีเลยค่ะ ปูไม่เชื่อหรอกว่าแก่ ก็หัวใจยังจ๊าบซะยังนี้ ;)

ขอบคุณค่ะพี่ สมาชิกที่บ้านสุขีกันโดยเฉพาะคู่รักวัยดึก น้องอวบก็หันมาติดเอเอฟ ปูก็รักเดียวใจเดียว จนเวลาล่วงเลยอ้าว ๓ ปีผ่านไปแบบงงๆ ครานี้คงต้องหักดิบซะทีแล้วค่ะ

มาคารวะรุ่นพี่ใหญ่ มิ่งมิตรรุ่นแรกๆ ด้วยยังระลึกถึงกับความประทับใจดีๆยังตราตรึง ฝันดีค่ะ