เมื่อคืนนี้ ข้าพเจ้าได้อ่านบทความของพี่แผ่นดิน เรื่องเกี่ยวกับการทำกิจกรรมเกี่ยวกับการออกค่ายของนักศึกษาแล้วทำให้ข้าพเจ้าคิดถึงเมื่อตอนที่ข้าพเจ้ากำลังเป็นนักศึกษา นักกิจกรรม ที่ใฝ่ฝันและตามหาความหมายของคำตอบของชีวิต
ตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้ ประสบการณ์หลากหลายที่ข้าพเจ้าได้ผ่านพ้น รอยยิ้ม น้ำตา เสียงหัวเราะ เสียงร้องไห้ของเพื่อนพ้องเพื่อนร่วมอุดมการณ์ทั้งหลายยังกึกก้อง กังวานอยู่ในโสตประสาท อยู่ในสามัญสำนึกว่า เราจะไม่ทิ้งความฝัน ไม่ทิ้งสิ่งที่พวกเราได้ตั้งใจไว้ ถึงแม้ว่าพวกเราจะเป็นเพียงแสงเทียนเล็ก ๆ คนละเล่ม แสงเทียนเล็ก ๆ คนละดวง แต่แสงเทียนเล่มเล็ก ๆ อย่างพวกเรา จะจุดประกาย สร้างสรรค์สังคมให้สวยงาม ซึ่งข้าพเจ้าและเหล่าเพื่อนผองไม่เคยลืมสัญญาที่มีให้กันและกันในวันที่จะต้องแยกจากกันเดินไปตามวิถีทางของแต่ละคน สิ่งที่ข้าพเจ้ายังไม่เคยลืมคือ " คำสัญญา "
กลางเสียงฝน คิดฝัน วันเหงาเหงา
คนเคยเศร้า เคยสุข เคยทุกอย่าง
เหม่อมองน้ำ ฝนนอง ร่องแนวยาง
ไหลลงอ่าง น้ำใหญ่ ไกลตีนดอย
ณ มุมหนึ่ง พึงรู้ มีผู้ไร้
คิดฝันไกล กรุ่นเศร้า และเหงาหงอย
ส่งพลัง จินตนาการ หวานและคอย
สู่ฝันลอย ผ่านฟ้า มาพบกัน
อาจได้พบ กันบ้าง กลางโค้งรุ้ง
หรือริมทุ่ง ข้าวกล้า พนาสัณฑ์
อาจเข้าใจ ความหมาย สายสัมพันธ์
แห่งเพื่อนฝัน คู่ฝัน นิรันดร์กาล
ก็เท่านั้น ความหวัง ที่ยังเหลือ
เพียงความเอื้อ อาทร อันอ่อนหวาน
ความห่วงใย เหลือเกิน แสนเนิ่นนาน
คือสายธาร แห่งชีวิต จิตของเรา
จึงเงียบเหงา อยู่กับวัน ที่ผันผ่าน
สร้างผลงาน ด้วยดวงใจ มอบให้เขา
แทนของขวัญ คู่ฝัน นิรันดร์เนาว์
ต่างเป็นเงา กันและกัน สร้างฝันดี
คำสัญญายังก้องอยู่ในหัวใจของข้าพเจ้า " เราจะร่วมกันสร้างสรรค์สังคม ให้งดงาม "
นิวเข้ามาอ่านบันทึกของนายสายลม คะ เป็นกำลังใจให้นะคะ..ขอบคุณที่เข้าไปเยี่ยมชม blog ของนิวคะ..และยินดีที่ได้รู้จัก นายสายลม คะ...
น้องนิว ตัวป่วน อิอิ...
สวัสดีค่ะ
คำสัญญายังก้องอยู่ในหัวใจของข้าพเจ้า " เราจะร่วมกันสร้างสรรค์สังคม ให้งดงาม "
ขอร่วมด้วยคนค่ะ
ณ ฝั่งฝัน
แม้เส้นทางยาวไกลสักแค่ไหน
ขอเพียงมีลมหายใจที่ไม่ท้อ
ณ ฝั่งฝัน
ก็ไม่ไกล เกินใจจักโบยบิน
....
ขอให้ทุกความฝันของชีวิต เติบโตและงอกงาม , นะ น้องรัก