บทกวีบทนี้ ข้าพเจ้าได้ประจงเขียนขึ้นเมื่อนานมาแล้ว ในห้วงที่ข้าพเจ้าต้องการสร้างความภาคภูมิใจให้กับบุพการี เป็นความคิดถึง ความรักที่บริสุทธิ์เท่าที่ข้าพเจ้าจะทำได้ในขณะนั้น
ข้าพเจ้ารักแม่ของข้าพเจ้ามาก ทำในสิ่งที่คิดว่าแม่ของข้าพเจ้าจะมีความสุขมาโดยตลอด แล้วในวันหนึ่งในวันที่ข้าพเจ้าประสบกับความสำเร็จเบื้องต้นนั้น ข้าพเจ้าก็กลับบ้านแล้วได้เขียนบทกวีบทนี้ขึ้นหลังจากที่ได้ก้มลงกราบเท้าและกอดแม่ ความเหน็ดเหนื่อย ความเจ็บปวดทั้งหลายก็ได้ละลายหายไป เป็นบทกลอนที่เขียนขึ้นจากลูกคนหนึ่งที่รักแม่มาก
เคยร้องไห้มาหายามว้าเหว่
เคยโยเยมาเฝ้ายามเหงาหงอย
เคยสะอื้นกลับมาน้ำตาปรอย
และก็พลอยโหยไห้ไปด้วยกัน
เก็บมะลิร้อยมาลัยไว้เป็นร้อย
เก็บไว้คอยสวมให้ไว้รับขวัญ
เก็บมะลิร้อยมาลัยไว้ทุกวัน
เก็บใส่ขันวันละหน่อยไว้คอยรอ
จนมะลิเหี่ยวหายไปหลายหน
ก็รอจนเวลาหมดใจจดจ่อ
บอกจะมาก็ไม่มาน้ำตาคลอ
ฤาเจ้าล้อให้เก้อชะเง้อคอย
รถสองแถวซอมซ่อชะลอผ่าน
ทรมาณต้องชะแง้แลดูบ่อย
รอยยางบดบนลูกรังยังทิ้งรอย
ควรจะน้อยใจไหมก็ไม่รู้
แล้วไอ้ด่างก็เห่าดังไปทั้งบ้าน
บนนอกชานอีขุนทองก็ร้องกู่
คุณแม่ขาคุณแม่ขารีบมาดู
ใครยืนอยู่ตรงนั้นเหมือนฝันไป
หยาดน้ำตาไหลพรากน้ำหมากหยด
กระเซ็นรดเสื้อหรูผู้มาใหม่
แม่ชะงักเห็นตาเจ้าพอเข้าใจ
คุ้มกันไหมกับที่แม่ชะแง้คอย
ตักอุ่น ๆ ของผู้เป็นแม่ของข้าพเจ้ายังอบอวลไปด้วยความอบอุ่นและปลอดภัยเหมือนเมื่อตอนที่ข้าพเจ้ายังเป็นเด็กเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลง จะเปลี่ยนไปก็แต่การเพิ่มขึ้นของรอยเหี่ยวย่นของมือที่อบอุ่นมือนั้นที่คอยลูบหัวของข้าพเจ้า
สิ่งที่ข้าพเจ้าไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้นั้น มันมากมายยิ่งนัก แต่มีคำคำเดียวที่เป็นบทสรุปของสิ่งต่าง ๆ ที่ข้าพเจ้าสามารถจะพูดออกมาได้คือคำว่า " ผมรักแม่ครับ "
สวัสดีค่ะ
ซึ้งค่ะ แต่อยู่กับคุรแม่หรือเปล่า และไปหาบ่อยไหมคะ
ซึ้งจังเลยค่ะ คิดถึงแม่แล้วสิคะ เดี๋ยวขอโทรหาแม่ก่อนละกัน
แวะมาอีกครั้ง..
บ้านและคนที่บ้าน คือ ความอบอุ่นที่เป็นอ้อมกอดและตักอุ่นที่รอคอยการกลับไปเยือนของเราอย่างไม่เปลี่ยนแปลง, ทุกวันนี้พี่ใช้ความสำคัญกับการกลับบ้านมาก ... แต่ก่อนบ้างาน นานและนานมากกว่าจะกลับบ้านได้ก็ทำเอาคนที่บ้านเหนื่อยใจไม่น้อย
....
พี่พอมีบันทึกเรื่องที่เกี่ยวกับ "แม่" อยู่บ้าง ...ว่าง ๆ ลองแวะเข้าไปซึมซับดูนะ...รึ ยิ่งจะทำให้เราคิดถึง แม่ มากขึ้นก็ไม่รู้
http://gotoknow.org/blog/pandin/81266
http://gotoknow.org/blog/pandin/87434
http://gotoknow.org/blog/pandin/69869
...
อย่าลืมศรัทธาต่อการมีชีวิตอยู่ และศรัทธาต่อบ้านที่มีคนที่รักเรารออยู่ , นะครับ
.....
อ่านแล้วผมนึกถึงตัวเองครับ คิดถึงแม่ขึ้นมาเหมือนกันเลย อยากกลับบ้านไปนอนหนุนตักแม่ คงอบอุ่นน่าดูเลย
..อ่านไปน้ำตาก็ไหล.....ซึ้งมากเลยค่ะ.....แต่ปลาก็อยู่กับแม่ทุกวัน....
หนูก็น้ำตาคลอเหมือนกันค่ะ.... ซึ้งจัง......อยากกอดแม่แล้วสิคะ.......
สวัสดีครับ ความรักของครอบครัวยิ่งใหญ่ มากมายมหาศาลครับ
โดยปกติผมไม่คอยได้กลับบ้านครับ แต่โทรถึงกันตลอดและทุกวันครับ
นี่ถ้าเป็นไปได้อยากย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านครับแต่ด้วยภาระหน้าที่หลาย ๆ อย่าง ทั้งงานประจำและงานอื่น ๆอีกมากมายที่ได้ทำ.....เหนื่อยครับ...แต่ทุกวันก็โทรหาคุณพ่อและคุณแม่ครับ...พอได้ยินเสียงได้คุยผมก็หายเหนื่อยแล้วครับ
เมื่อเช้า..แม่โทรมาบอกว่าอยากให้รีบ ๆ แต่งงานเร็ว ๆ ..ผมก็ได้แต่ตอบว่า...เอ่อ...ครับ....จะพยายามครับ...หึหึ.......