หากเปรียบชีวิตเป็นเช่นการเดินทาง
บนถนนสายยาวของฉันก็มากไปด้วยมวลมิตร
และเรื่องราวที่ทำให้ฉันเชื่อมั่นในเส้นทางแห่งความดีงาม
หลายวันก่อน ฉันได้ต้อนรับน้องๆ นิสิตปริญญาโทจากคณะจิตวิทยา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ที่แวะมาเยี่ยมเยียนหลังเสร็จจากจัดกลุ่มพัฒนาตนให้กับนักศึกษาปริญญาตรี คณะจิตวิทยา มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
สัปดาห์ต่อมา ผองเพื่อน พี่ น้อง มาช่วยจัดการอบรมให้แก่คุณครูในโรงเรียน
ช่างประจวบเหมาะกับช่วงเวลาที่ครูของฉันพาน้องๆ นิสิตจากคณะจิตวิทยา จุฬาฯ
มาแวะรับประทานอาหารกลางวันก่อนเดินทางขึ้นดอยอินทนนท์
เนิ่นนานมาแล้ว ที่ครูของฉันชวนให้เราได้รู้จักการเดินทางอันเบิกบาน
เป็นการเดินทาง เพื่อเรียนรู้ตนเอง เรียนรู้ความจริงแห่งชีวิต
และเรียนรู้ที่จะใช้ตนเองให้ยังประโยชน์แก่ผู้อื่น
ภาพแห่งความทรงจำยังชัดเจนอยู่ในความรู้สึก ราวกับผ่านไปเมื่อวันวาน
วันที่ถูกกล่อมเกลาให้รู้จักอ่อนน้อม และเรียนรู้จากทุกสรรพสิ่งที่พานพบ
ได้รู้จักเรื่องราว แนวคิด ศาสตร์ และ ศิลปะ อันเป็นเครื่องนำทางชีวิต
ได้เดินทางมากมาย เหนือ ใต้ กลาง อิสาน
ครูของฉันนำทางไปให้ได้พบปะกับปราชญ์ และ ผู้ควรแก่การเคารพทั้งหลาย
ให้ได้เรียนรู้พระธรรม คำสอน ทั้งพุทธ คริสต์ อิสลาม ด้วยใจคารวะ
ทั้งจัดสรรโอกาสให้ได้ฝึกฝน เรียนรู้ และเข้าใจตนเอง ไปพร้อมกับการเรียนรู้ที่จะช่วยเหลือผู้อื่น
ทั้งคอยประคับประคอง ผลักดันให้ก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคง
ด้วยความสัมพันธ์อันงดงามที่ครูของฉันเฝ้าถักทอปีแล้ว ปีเล่า
จากความแปลกหน้า จึงแปรเปลี่ยนเป็น ผองเพื่อน และพี่ น้อง ที่เติบโตร่วมกัน
ไม่ใช่เรื่องแปลกระหว่างเรา ที่น้องจะรู้จักเรื่องราวของพี่ก่อนจะได้เห็นตัวจริงในหลายปีต่อมา
ไม่ใช่เรื่องแปลกที่พี่โตๆ จะยินดีรับน้องเข้ามาฝึกสอนดูแลนานนับเดือน โดยไม่รู้จักกันมาก่อน
ไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะเห็นพี่น้องที่ไม่ได้เรียนร่วมกันมา
แต่สามารถทำงานร่วมกันอย่างสอดคล้องกลมกลืน
จากที่หนึ่ง ไปสู่อีกที่หนึ่ง เราพากันไปชวนให้ผู้คนได้เบิกบานกับการมีชีวิต
และก้าวเดินไปในเส้นทางแห่งความดีงาม
ภาพของพี่ชายที่ลุกขึ้นมาหุงข้าวในยามเช้าให้น้องๆ ที่จะไปทำงาน
ภาพของรุ่นน้องที่ได้เป็นครู เช่นเดียวกับครูของฉัน และนำพาศิษย์ให้เดินทางเพื่อเรียนรู้ในที่ต่างๆ
ภาพของพี่ที่กลับมา“บ้านมกรา”ในแต่ละปี เพื่อบอกเล่าเรื่องราวบนเส้นทางชีวิต
ชื่นชมในสิ่งดีงามที่แต่ละคนได้ร่วมสร้างตามกำลังของตน
ปลุกปลอบให้กำลังใจในยามที่ใครสักคนเผชิญกับเรื่องราวอันยากลำบาก
ช่วยเติมใจ เติมความมุ่งมั่น ให้แก่พี่น้องอยู่เสมอมา
วันนี้ พี่น้องของฉัน ต่างทำหน้าที่อยู่ในที่ต่างๆ ด้วยใจดวงเดียวกัน
และพร้อมที่จะช่วยเหลือกันและกันเมื่อมีโอกาส
บรรยากาศของการทำงานในหมู่พี่น้อง เป็นความสุข
เป็นความยินดีที่จะชื่นชม ยอมรับ
เป็นการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ที่จะเพิ่มพูนความดีงามแก่ชีวิต
วันนี้ครูของฉัน ยังเดินทางไปในที่ต่างๆ อย่างไม่หยุดยั้ง
เพื่อชักชวนให้ผู้คนเบิกบานกับการเดินทาง
และบนถนนสายยาวที่ครูได้ก้าวนำไป
มีพี่น้องผองเพื่อนของฉันร่วมกันเดินตามอย่างไม่ขาดสายเช่นกัน
ด้วยคารวะต่อครูของฉัน..ดร.โสรีช์ โพธิแก้ว
จิตวิทยาการปรึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
J'zoon
สวัสดีครับ
ได้อยู่ใกล้ปราชญ์ ทำให้เกิดปัญญาและมีความสุขครับ
สวัสดีค่ะ
พลัดหลงเข้ามาครับ
ได้อ่านลีลากวีแล้วเห็นภาพอยู่ตรงหน้า ความรู้สึกอยู่รอบๆ เลยแหละ
สวัดดีปีใหม่ครับพี่อึ่ง
ขอบคุณครูโย่งที่แวะมาอวยพรนะคะ แจกของขวัญเด็กๆ ครบหรือยังคะ
สวัสดีจ้าต่าย
สวัสดีค่ะ
เป็นศิษย์เลือดสีชมพูเช่นกันค่ะ...^_^...แม้จะเพิ่งมาเป็นได้ไม่นานนัก ... แต่ก็ได้ฟัง ได้อ่านหนังสือที่ท่านอาจารย์ โสรีช์ โพธิแก้ว โดยเฉพาะเรื่องที่ท่านแปล "แห่งการงานอันเบิกบาน" เป็นหนังสือที่ได้ให้แง่คิด มุมมองที่ดีงามในการใช้ชีวิตการทำงานค่ะ
เสียดายที่ไม่เคยได้เรียนกับท่านในชั้นเรียนค่ะ...แต่ก็นับถือท่านเป็น "ครู" ที่คล้ายเฝ้าปลอบประโลมเราในยามสับสนและท้อแท้กับการทำงาน ด้วยการอ่านงานแปลของท่านค่ะ
ชื่นชมความคิด....เนิ่นนานมาแล้ว ที่ครูของฉันชวนให้เราได้รู้จักการเดินทางอันเบิกบาน เป็นการเดินทาง เพื่อเรียนรู้ตนเอง เรียนรู้ความจริงแห่งชีวิต และเรียนรู้ที่จะใช้ตนเองให้ยังประโยชน์แก่ผู้อื่น
ดีใจที่ได้เป็นศิษย์ร่วมสถาบันเดียวกันค่ะ
(^___^)