วันเวลาที่สวนป่ามหาชีวาลัย แม้ได้พักในห้องนอนแสนสบาย
ก็ไม่ใช่การพักในโรงแรมห้าดาว..ไม่ใช่โฮมสเตย์
เป็นความรู้สึก..เหมือนบ้านญาติผู้ใหญ่ของเราเอง...
อยากนอนก็นอน..อยากกินก็ช่วยกันทำกิน..
เป็นการต้อนรับอันอบอุ่นที่ครูบาตั้งใจให้เรียนรู้ที่จะอยู่..ที่จะทำงานบนฐานของความไม่พร้อม
จึงได้มีประสบการณ์ของการเลือกคิดที่จะทำกิจกรรมใดๆ เสมือนเป็นเจ้าของงาน
นับแต่ช่วยกันกวาด ถูบ้าน..จัดโต๊ะ..ปัดปูที่นอน..เตรียมการสำหรับผู้มาถึงชุดต่อไป
ได้คิด..จากครูบา..ที่บอกให้เหลืองานไว้ให้คนมาทีหลังทำบ้าง
ได้เห็นความใส่ใจ..ตระเตรียมดอกไม้ไว้ต้อนรับ
แม้เหงื่อโทรมกายด้วยความร้อน..
ก็ได้รับรสของความสดชื่นเย็นสบายเมื่ออาบน้ำหลังเสร็จงาน
เป็นความสุขที่ได้มาโดยง่าย..แค่..ตัดสินใจไปอาบน้ำอีกรอบหนึ่ง..เท่านั้นเอง..
เป็นความสุข..ที่ได้ใช้กำลังกาย..ได้หลับสบายกันจนไม่ได้อยู่ต้อนรับใครๆ ในยามดึก
ในช่วงเวลาของการเข้าสู่กระบวนการอบรมสัมมนา..
ตั้งใจเพียงจะฝึกฝนและดูใจตนเองให้ชัดเจน
แต่กลับได้เรียนรู้จากผู้คนที่หลากหลาย
ได้เห็นการเคลื่อนไปในกระแสแห่งมิตรไมตรี
ผ่านการพูดคุย แลกเปลี่ยน และการได้ทำบางสิ่งบางอย่างร่วมกัน
ทั้งการพบปะพูดคุยในช่วงกิจกรรมสัมมนา และเวลาอันเป็นอิสระ
สายสัมพันธ์ที่ถักทอขึ้นจากประโยคง่ายๆ..พี่..หนูอยากทำทรงผมแบบพี่จัง..
ถูกสานต่อด้วยการสนทนาแลกเปลี่ยนจนถึงเรื่องราวของคุณแม่ อ.แป๋ว ที่เขียนไว้ในบล็อก
พี่..หนูอยากได้ถ้วยเล็กๆ ไปชิมกับข้าว..
และแล้วคนพูดก็ร่อนไปชิมอาหารของภาคโน้นภาคนี้..
จนต่อเนื่องมาถึงการแลกเปลี่ยนขนมนมเนยในเวลาพักอบรม
เสียงเฮฮา..เมื่อทราบว่าคนทำแกงขนุนของภาคเหนือเป็นเพียงคนเดียว..
คือชายหนุ่มที่นั่งในกลุ่ม
มะม่วงที่สิงห์ป่าสักและครอบครัวขนมาลังใหญ่..ก็ช่วยบ่มเพาะไมตรีให้งอกงาม
ด้วยคนปอกก็ร้องชวนให้คนกิน..กลัวล้นจาน..
จนได้ทั้งผู้ช่วยหยิบชิมมะม่วงยามเดินถือจานอาหารผ่านไปมาขวักไขว่
และหนูหนิงที่เป็นผู้นำในการแทะเม็ดมะม่วงสุกอย่างเป็นกันเอง
การแลกเปลี่ยนเรียนรู้เรื่องต่างๆ ตามมาโดยง่าย
เมื่อความรู้สึกใกล้ชิดกันและกันงอกงามขึ้น
จึงได้เห็นกลุ่มชายหนุ่มรุมล้อมรถของพี่บางทรายเพื่อฟังการขยายความรู้เรื่องตะไคร้ต้น
วงสนทนาใต้ร่มไม้ หรือการคุยกันยามเดินรั้งท้ายแถวชมสวน
เสียงซักซ้อมของนักแสดงและนักดนตรี..ที่มาจากต่างถิ่นต่างที่..และต่างวัย
อาจด้วยความรู้สึกเช่นนี้..ทำให้กล้าที่จะพบปะพูดคุย..
ไม่ว่ามือใหม่ในบล็อกและคนเก่งระดับเทพ..
ซึ่งหากไม่ได้คุยก็คงพลาดโอกาสได้เห็นความงดงามและหัวใจอันอ่อนโยนที่ถูกซ่อนไว้ภายใน
สิ่งที่ได้รับจากการสัมผัส..รับรู้ด้วยความรู้สึก..
ทั้งด้วยดนตรี..บรรยากาศในยามค่ำคืนที่เปี่ยมไปด้วยสีสันแห่งวัฒนธรรมที่ตั้งใจมอบให้
การบอกเล่าเรื่องราวจากใจ..ปัญหา..แผนงานเบื้องหน้าของ G2K
บรรยากาศของการช่วยคิด ช่วยสร้าง กลางลานไผ่
ชวนให้มหัศจรรย์ใจ..ในสิ่งที่เกิดขึ้น..
จากเหนือสุด..ใต้สุด..กลาง..อิสาน..มารวมกันอยู่อย่างเรียบง่าย
ไม่มีใครควบคุมใคร..มีเพียงใจที่จะตั้งมั่นร่วมสร้างฝันให้เป็นจริง
เชื่อว่าผู้ที่เคยมาเยี่ยมมหาชีวาลัยอิสาน
จะสัมผัสได้ถึงเสน่ห์ของความอิสระและเรียบง่าย
และความหลากหลายเรื่องราวในการเรียนรู้
จากครูบาสุทธินันท์ผู้มากด้วยศาสตร์และศิลปะในการดำเนินชีวิต
ทั้งแม่หวี ผู้อารีและผู้แต่งเติมความสมบูรณ์ในการอยู่ร่วมกัน
การมาร่วมงานเฮฮาศาสตร์ 5 ในครั้งนี้ มากมายด้วยมวลมิตรที่เปี่ยมด้วยจิตอาสา
มาให้คุณหมอคนชอบวิ่งจัดอบรมเพื่อพัฒนาและเชื่อมโยงความสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้น
แม้ผู้คนและเวลาออกจะแน่นจนไม่อาจแลกเปลี่ยนเรียนรู้ได้ทั่วถึง
สิ่งหนึ่งที่รับรู้ได้..
คือความตั้งใจในการให้แก่กันจนได้ใจผูกสายสัมพันธ์กลับไปกันถ้วนหน้า
ทั้งศาสตร์จากกลุ่มวงน้ำชา..
ทั้งนำพาวิถีแห่งชีวิตที่ใกล้ชิดเชื่อมโยงกับธรรมชาติกลับไปพัฒนาตน
การพัฒนาใดๆ..ล้วนต้องเริ่มต้นจากใจที่จะพัฒนาตน
เมื่อผู้คนตระหนัก รู้ซึ้งและเข้าใจในวิถีแห่งธรรมชาติ ที่ล้วนเกี่ยวเนื่องสัมพันธ์กัน
ย่อมจะพัฒนาใจ พัฒนาตน ให้เรียนรู้ที่จะดำรงชีวิตอย่างสอดคล้องกับวิถีอันยิ่งใหญ่
รู้จักที่จะให้กลับคืน และ เชื่อมโยงสัมพันธ์กับผู้อื่นอย่างสร้างสรรค์
และเมื่อนั้น..ความรู้สึกอันอิ่มเต็มจากการให้ด้วยใจ การเรียนรู้จากกันและกัน
จะหล่อเลี้ยงจิตใจและสายสัมพันธ์ให้งดงาม
ตามมาด้วยการเรียนรู้เพื่อพัฒนาอย่างไม่รู้จบเสมอ..
เออหนอ..ทำไมจึงรู้สึกอบอุ่นปลอดภัยเมื่ออยู่ในเฮฮาศาสตร์..
วิ่งเข้ามาเห็นด้วยค่ะ...
เออหนอ..ทำไมจึงรู้สึกอบอุ่นปลอดภัยเมื่ออยู่ในเฮฮาศาสตร์..เป็นเช่นนี้จริงๆ ^ ^
ขอตัววิ่งไปสรุปงานต่อก่อนนะคะ..จะรออ่านภาค 3,4,5...ค่า ^ ^
อุ้ยลืม..วกกลับมากอดแน่นๆด้วยความคิดถึงค่ะ
มหาชนก คู่แข่งต้นที่อาราม ปลูก
ถ้ารู้ว่าไปเยี่ยมแล้วจะขยันเขียนบันทึก ส่งการบ้าน คงไปเยี่ยมนานแล้ว
ยังงี้ต้องไปเยี่ยมบ่อยๆแล้ว นอกจากอิ่มแล้วยังได้อ่านบันทึกดีๆ อิอิ
เขียนได้ดีจริงๆ จะให้รางวัลพาไปเชียงรายอีก 55555
ลืมชี้ให้ดู มะม่วงมหาชนก
สวัสดีค่ะพี่อึ่ง
คนไม่มีโอกาสได้ไปแวะมาซึมซับความสุขด้วยคน..อิ..อิ
เปิดเทอมแล้วเป็นอย่างไรบ้างคะ เหนื่อยไหม
คิดถึงพี่อึ่งค่ะ...
เป็นบันทึกที่ให้รายละเอียดดีมากครับ
เอาดอกไม้มาฝากครับ
ดูรูป อ่านเรื่องตามแล้ว นั่งยิ้มคนเดียวค่ะ
ขอบคุณพี่อึ่งค่ะ ^ ^
สวัสดีครับ แวะมาชวนไปฟังเพลงครับ @184493
ทรากร ครับ บ่ใช่ ทรากร/ธราธร สวนส้ม?? พอดี คุณ ทรากร พี่ชายฝาแฝด ไปเรียนอเมริกา น่ะครับ อิๆ
สวัสดีครับ
อ่านแล้วก็เต็มตื้น...อยากไปอีก อยากไปอีก...
คิดถึงหลายๆคนที่ต้องกลับไปอยู่กับโลกใบเดิม
แต่คิดว่า โลกในมุมใหม่คงสดใสกว่าเดิม และน่าอยู่ยิ่งขึ้น
...และวันหนึ่งโลกก็คงหมุนให้ได้มาเจอกันอีก ในบรรยากาศของมวลมิตร....นะครูอึ่งนะ
สวัสดีครับ
เอามะม่วงมาฝากอาราม ลูกหนึ่งหนักเกือบ7-8ขีด
ยอดครับ ยอดๆๆ ยกนิ้วโป้งให้ซ้อนกันสามชั้นเลยครับพี่
ครูโย่งคะ..ป้ายที่มีคนสวยยืนชี้ยิ้มกริ่มอยู่นั้น..เขียนว่า "วันนี้! ท่านยิ้มแล้วหรือยัง...ถ้ายังไม่ยิ้มระวังแก้มยุบ" ค่ะ
เอ..แล้วตอบคำถามหรือยังเนี่ย..อิ..อิ..
อยากไป..ไปได้ค่ะ..^^
ตามมา..เรียนรู้เพื่อพัฒนาอย่างไม่รู้จบ
ขอกอดอุ่นๆ แน่นๆ ก่อนนอนค่ะ
สวัสดีค่ะพี่อึ่งขา
ตามอ่านการบ้านเฮฮาศาสตร์ 5 ค่ะ ละเอียดและโดนใจจริงๆค่ะ
ดีใจที่ได้พบพี่อึ่งค่ะ เห็นหน้านึกว่ารุ่นเดียวกันขอโทษนะค่ะ...อิอิ
สวัสดีครับพี่
ดูภาพแล้วสบายใจ เห็นคนกับธรรมชาติที่อยู่ร่วมกัน พร้อมคำบอกเล่าและภาพสวยๆ ครับ คิดถึงภาพเด็กๆ ที่โรงเรียนพี่จังครับ หากได้มีโอกาสมาเดินในสวนป่านี้จะเป็นอย่างไรหนอ...
รักษาสุขภาพครับ ขอบคุณมากครับ
ขออนุญาตทำน้ำปลาหวานไว้จิ้มมะม่วงพ่อครูตอนนี้เลยนะครับ ใครอยากทานมานั่งล้อมวงได้เลยครับ ซ๊วบ ๆๆ
เออหนอ..ทำไมจึงรู้สึกอบอุ่นปลอดภัยเมื่ออยู่ในเฮฮาศาสตร์..
บรรยากาศมิตรภาพ อบอุ่น ธรรมชาติ อย่างมีตัวตน สุดยอดครับ
มิตรภาพ อบอุ่น..จริงๆ นะคะ
ดีค๊า...พี่อึ่งขา
ธุ..พี่อึ่งค่ะ
ทำไมก็ไม่รู้ เวลาที่ได้อ่าน "สวนป่า" จากมุมมองและเรื่องเล่าของใครต่อใครก็รู้สึกอิ่มอุ่นขึ้นมา ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
ขอบคุณนะคะ
น้องหนิงคะ..พี่ว่า..ไปสวนป่าคราวนี้..ใครๆ เลยรู้ว่าพี่ ส.ว.มากๆ เลยอ้ะ..ฮือๆ..ต้องตามไปกินส้มตำลาวแก้ช้ำใจนะๆๆๆ
น้องต้อมเจ้า..ช่ายๆๆ อ่าน"สวนป่า"..แล้วมีความสุขเนาะ
น้องอ้อยควั่นคะ..แวะมาดูแล้วเอาความสุขกลับไปเยอะๆ นะคะ คิดถึงค่ะ
สวัสดีจ้า..น้องลูกหว้า
บอกแล้ว..ว่าพี่เป็นนักเรียนที่ชอบส่งการบ้านช้า..อิ..อิ..การบ้านน้องมะปรางเปรี้ยวยังไม่ได้ส่งเลยเนี่ย..เสียดายรูปลูกหว้าตอนหนีพายุเบลอไปหน่อยเลยไม่เอามาโชว์ค่ะ