มาชวนเที่ยวค่ะ
ค่ายภาษาอังกฤษกับการลดความเหลื่อมล้ำทางความรู้
ฉันขอขอบคุณ โกทูโน ขอบคุณ ดร.ขจิต ฝอยทอง Blogger อื่นๆ อีกหลายท่านที่ไม่ได้เอ่ยถึงในชุมชนโกทูโน โดยเฉพาะ ดร.จันทวรรณ ปิยวัฒน์ ที่เป็นแรงบันดาลใจ ทำให้ฉันได้ตระหนักถึงความสุขของการลดความเหลื่อมล้ำทางความรู้ ให้นำมาซึ่งมิตรภาพที่ยั่งยืน และแววตาแห่งความเปี่ยมสุขของเด็กๆทุกคน
วันที่ 12-14 พฤษภาคม 2552 ฉันได้รับเชิญให้เป็นวิทยากรอบรมค่ายภาษาอังกฤษ English Camp โดยมีชื่อค่ายว่า “ค่ายสานฝันการสื่อสารภาษาอังกฤษ Wonderland of English Camp ให้แก่นักเรียนช่วงชั้นที่ 2 ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6 โรงเรียนละ 2 คน จาก 32 โรงเรียน ในเขตอำเภอสหัสขันธ์ จังหวัดกาฬสินธุ์ รวมจำนวนทั้งหมด 64 คน
ครั้งแรกที่ได้รับโทรศัพท์จากคุณครูประนอม เจริญธรรม เลขาฯศูนย์แอริค โรงเรียนโนนป่างิ้ววิจิตรวิทยา เครือข่ายอำเภอสหัสขันธ์ (ปัจจุบัน สถาบันภาษาอังกฤษ สพฐ. ให้มีเครือข่ายศูนย์แอริคประจำอำเภอทุกอำเภอ เป็นโรงเรียนประถมศึกษา) เชิญให้ฉันเข้าร่วมประชุมเพื่อวางแผนการจัดกิจกรรมค่ายภาษาอังกฤษ ในวันที่ 5 พฤษภาคม 2552 บอกว่าขอร้องต้องมาให้ได้ ทางศูนย์ได้รับงบประมาณจาก สพฐ. (สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน) สองหมื่นสองพันบาท ให้มาจัดค่ายภาษาอังกฤษ จำนวน 3 วัน ทำให้ฉันตื่นเต้นมาก
สาเหตุที่ทำให้ตื่นเต้นนั้นก็หลายประการด้วยกัน ข้อแรกเลย คือฉันจะต้องรื้อฟื้นความรู้เดิม แม้ฉันจะเป็นครูมัธยม แต่กิจกรรมค่ายภาษาอังกฤษที่โรงเรียน ไม่ได้จัดมาหลายปีแล้ว ความรู้เก่าเริ่มลางเลือนขึ้นสนิม ข้อสอง คือ เพื่อนครูโรงเรียนประถมศึกษาส่วนใหญ่เป็นเพื่อนของฉัน รู้จักและสนิทสนมกันเป็นการส่วนตัว ทุกคนที่จะมาเป็นวิทยากร ไม่ได้จบวิชาเอกภาษาอังกฤษมาเลยแม้แต่คนเดียว ขาดความมั่นใจ แต่ฉันทราบว่าเขามีประสบการณ์ในการสอน เข้ารับการอบรมบ่อยๆ และสอนภาษาอังกฤษได้เก่งมาก ที่ทราบเพราะฉันเป็นวิทยากรที่ศูนย์แอริค สพท.กาฬสินธุ์ เขต 1 และเคยออกนิเทศการสอนของครูกับศึกษานิเทศก์ มาแล้ว หลายคนก็ได้เลื่อนวิทยาฐานะเป็นครูชำนาญการพิเศษมาแล้ว จากการทำผลงานการสอนภาษาอังกฤษนี่แหละ ตกลงก็คือ ฉันเป็นห่วงในเรื่องพื้นฐานการออกเสียงภาษาอังกฤษของครู การจัดกิจกรรมที่จะพัฒนาทักษะและเจตคติของนักเรียน และการใช้ภาษาอังกฤษในระหว่างการอบรม ข้อสุดท้ายก็คือ เด็กที่ฉันจะไปอบรม เป็นเด็กที่เล็กมาก เพราะปกติฉันสอนเด็ก ม.5 ซึ่งเป็นเด็กโต การสื่อสารของฉัน เด็กจะเข้าใจหรือเปล่านี่ แต่เด็กๆเหล่านี้น่าสงสารมาก อยู่ในชนบทห่างไกล ยากจน ขาดโอกาสในหลายๆ อย่าง
ฉันจะทำอย่างไร เพื่อจะลดความเหลื่อมล้ำทางความรู้ด้านการจัดค่าย English Camp ในครั้งนี้ ทั้งลดให้แก่ตนเอง แก่เพื่อนครู และเด็กๆ ฉันตื่นเต้น กระตือรือร้นระคนความวิตกกังวลใจ
และบุคคลแรกที่ฉันนึกถึงคือ ดร.ขจิต ฝอยทอง blogger คนเก่งของเราชาวโกทูโนนี่เอง และครั้งแรกเช่นเดียวกันที่ฉันต่อโทรศัพท์เพื่อขอคำปรึกษาและขอความรู้จากท่าน ก็ไม่ทำให้ฉันผิดหวัง ฉันรู้สึกได้ถึง ความอบอุ่น ความเอื้ออาทร การแบ่งปัน และกัลยาณมิตร สิ่งเหล่านี้ เป็นเครื่องมือหนึ่งที่ช่วยลดความเหลื่อมล้ำทางความรู้ให้แก่ฉันได้อย่างรวดเร็ว ฉันมั่นใจ เพราะเพียงไม่กี่นาที ฉันก็ได้รับแนะนำพร้อมข้อมูล ตัวอย่างกิจกรรมที่ส่งมาใส่ blog ให้แก่ฉัน เท่านั้นยังไม่พอ อาจารย์ขจิต ยังส่งเว็บไซต์ตัวอย่างกิจกรรมในการจัดค่ายฯ ทั่วประเทศของอาจารย์มาให้ฉัน คืนนั้น ฉันเปิดเว็บลิงค์อยู่จนตีสาม ได้กิจกรรมวิธีการมาเพียบ
ก้าวแรกที่เข้าห้องประชุม ฉันได้รับการต้อนรับจากผู้บริหารและเพื่อนครูอาจารย์ด้วยการทักทายอย่างเป็นกันเองและอบอุ่น ฉันรู้สึกว่าถูกเป็นความหวังของเพื่อนๆ เสียแล้ว ด้วยมิตรภาพและต้องการลดความเหลื่อมล้ำทางความรู้ ฉันเต็มใจและยินดีให้ข้อคิดเห็นในที่ประชุม ตลอดจนความถ้อยทีถ้อยอาศัยและการให้เกียรติซึ่งกันและกัน และความอ่อนน้อมถ่อมตนของฉัน (ซึ่งส่วนใหญ่ครูประถมจะเกรงครูมัธยมในหลายๆเรื่อง ในพื้นที่ของฉันซึ่งเป็นมาแต่ในอดีต อาจเพราะความเหลื่อมล้ำทางความรู้ก็ว่าได้) การจัดทำตาราง กิจกรรมการอบรมค่ายภาษาอังกฤษ จึงเป็นไปด้วยความเรียบร้อยและราบรื่น
และแน่นอน ฉันไม่ลืมที่จะกล่าวขอบคุณถึง ดร.ขจิต ฝอยทอง และแนะนำให้เพื่อนๆได้รู้จักกับ blog ของท่าน และท่านอื่นๆ ที่สามารถเข้าถึงความรู้ได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด ฉันคิดว่าฉันเริ่มลดความเหลื่อมล้ำทางความรู้ให้แก่เพื่อนๆ แล้ว ใช่หรือไม่
วันนั้น...ฉันกลับมาถึงบ้านด้วยความอิ่มเอมใจ ฉันประทับใจน้อยๆ กับความตั้งใจทำงานบนความขาดแคลนของคุณครูประถมศึกษาในอำเภอของฉัน ผ.อ.คมสันต์ ก้านจักร ซึ่งเป็นผู้จัดการศูยน์แอริค ได้กล่าวว่า งบประมาณอันน้อยนิด ต้องจ่ายเป็นค่าสถานที่ อาหารและอุปกรณ์ในการอบรม ก็หมดแล้วครับ สำหรับวิทยากร ผมไม่มีค่าตอบแทนให้ คงจะต้องขอบูชาเอานะครับ เป็นครั้งแรกที่ได้ยินคำคำนี้ ซึ่งเป็นคำพูดที่กินใจมากสำหรับฉัน จริงๆแล้ว ทุกคนล้วนมีจิตอาสาอยู่แล้ว เพื่อนๆทุกคนตกลงกันว่า จะซื้อเสื้อใหม่ให้เหมือนกันมาใช้สำหรับงานนี้โดยเฉพาะ ไม่ได้หวังค่าตอบแทนใดๆทั้งสิ้น
จังหวัดกาฬสินธุ์ นับว่าเป็นจังหวัดที่มีค่าคะแนนเฉลี่ย NT (National Test) อยู่ในลำดับ Top Ten ท้ายๆ ของประเทศ เด็กๆในอำเภอของฉันแทบไม่มีโอกาสได้เรียนกับชาวต่างประเทศที่เป็นเของภาษาเลย แม้แต่โรงเรียนมัธยมในตัวอำเภอของฉัน (เพิ่งจะเริ่มมี ปีนี้เป็นปีแรก)
ด้วยเหตุความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจ ที่ส่งผลต่อความเหลื่อมล้ำทางความรู้หรือไม่ทราบได้ ทำให้ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนในอำเภอและในจังหวัดของฉันยังไม่เป็นที่น่าพอใจนัก
และแล้ววันเข้าค่ายอบรมก็มาถึง ฉันเห็นความพร้อมของนักเรียน ครู ผู้บริหาร โดยเฉพาะวิทยากรเพื่อนของฉันทุกคนแล้วยิ่งประทับใจมาก ทุกคนช่วยเหลือกันด้วยความเต็มอกเต็มใจในบรรยากาศแห่งมิตรภาพ ฉันว่ามันเป็นมิตรภาพระหว่างฉันกับเด็กๆ ฉันกับเพื่อนๆวิทยากร และกับบุคคลอื่นๆ ที่สนับสนุนอยู่เบื้องหลังการทำงาน ดอกไม้แห่งมิตรภาพนี้งอกงามมาก ฉันว่า ส่วนหนึ่ง มันมาจากการลดความเหลื่อมล้ำทางความรู้ของทุกๆ คน ที่เราจูนให้เข้ากันและหลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว โดยมีหัวใจดวงน้อยๆ ของเด็กเป็นศูนย์กลาง
และแล้วทุกอย่างก็สำเร็จ เราอาจไม่ตั้งเป้าหมายการจัดค่ายนี้ไว้สูงมากนัก ขอเพียงให้เด็กรัก มีความสุข และสนุกที่จะเรียนภาษาอังกฤษ เราก็พอใจแล้ว อย่างน้อย เด็กๆ จากโรงเรียนในชนบทไกลๆ ไม่มีครูภาษาอังกฤษ มีแต่ครูที่ใจรักและถูกแต่งตั้งให้สอนภาษาอังกฤษ ได้มีโอกาสได้มาเข้าค่ายในครั้งนี้ เราว่าเราสอบผ่านนะ
เสร็จค่ายฯ เราถ่ายภาพกันไว้เป็นที่ระลึก ท่าน ผ.อ. คมสันต์ บอกว่า งบประมาณการจัดค่ายก็หมดแล้วนะ แต่ผมมีอยู่แค่ 500 บาท (เงินส่วนตัวของท่าน) อยากจะตอบแทนน้ำใจทุกท่านที่เสียสละเวลา อาจจะเล็กๆน้อยๆ แต่ก็มาจากน้ำใสใจจริง หลังจากนั้น พวกเราก็ร่วมกันสมทบ แล้วอาหารมื้อเที่ยงในวันนั้น ก็เป็นไปด้วยความเอร็ดอร่อยและสนุกสนานกระชับมิตร และจบลงในเวลาเกือบๆบ่ายสามโมงเย็น
ฉันขอขอบคุณ โกทูโน ขอบคุณ ดร.ขจิต ฝอยทอง Blogger อื่นๆ อีกหลายท่านที่ไม่ได้เอ่ยถึงในชุมชนโกทูโน โดยเฉพาะ ดร.จันทวรรณ ปิยวัฒน์ ที่เป็นแรงบันดาลใจ ทำให้ฉันได้ตระหนักถึงความสุขของการลดความเหลื่อมล้ำทางความรู้ ให้นำมาซึ่งมิตรภาพที่ยั่งยืน และแววตาแห่งความเปี่ยมสุขของเด็กๆทุกคน
Mr. Ron ครูฝรั่งตัวจริง ที่ฉันชวนมาให้เด็กๆ (คุณครูด้วย) ได้สัมผัส
Dictionary Game สนุกตรงที่ต้องตั้งแก้วให้เสร็จก่อนค่อยเรียงตัวอักษร ลุ้นกันใหญ่เลย
Treasure Hunt ถึงแม้ฝนจะตก (เล่นกันในที่ร่ม) แต่เด็กๆ ก็สนุกกับลายแทงมหาสมบัติมาก โปรดสังเกตสมบัติที่หาเจอนะคะ
นี่เลย...Bird in the Nest ที่ได้มาจากอ.ขจิต มันส์...ขนาดไหน โปรดสังเกตนกกระจอกเทศนะคะ คุณครูน่ะเอง อดใจไม่ไหวมาเล่นด้วย อิอิ มีเกมลูกเป็ด (โปรดสังเกตแม่เป็ด) เอิ๊กๆ แล้วก็มี action song เพลง Elephant
กิจกรรม Rally จับคู่ 10 ฐาน วิ่งกันจนตับแลบเลยค่ะ (อิอิ สนุกได้แกล้งเด็ก)
มีการทำ AAR ด้วยค่ะ
ผู้อยู่เบื้องหลัง...ทีมงานเข็มแข็ง
ดูสิคะ...หนูน้อยจ๋า...น่ารักมั้ยคะ เป็นหนูน้อยที่ได้รับโอกาสในการลดความเหลื่อมล้ำทางความรู้แล้วเด็กอื่นๆ ณ มุมใดมุมหนึ่งของประเทศไทยของเรา...ใครล่ะ...จะเป็นผู้หยิบยื่นโอกาสนี้ให้แก่เขา
หมายเลขบันทึก: 261248เขียนเมื่อ 14 พฤษภาคม 2009 23:07 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:44 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (34)
แวะมาเยี่ยมชมตามคำเชิญครับผม
ผมขออนุญาตวิจารณ์สั้นๆ แบบไม่เกรงใจนะครับ ... "ความจริง ความดี มีประโยชน์" จริงแท้และแน่นอนครับ บันทึกประสบการณ์ตรงจากบุคลากรผู้อยู่หน้างาน คือวัตถุประสงค์หลักของเว็บไซต์ GotoKnow.org ครับ บันทึกลักษณะนี้มีประโยชน์สมบูรณ์อยู่แล้วในตัวมันเอง นั่นคือเป็น AAR (After Action Review) ที่ช่วยให้ผู้บันทึกได้ย่อยความคิด ความรู้สึก จากกิจกรรมที่เพิ่งได้ทำไป ส่วนประโยชน์ที่จะมีแก่ผู้อื่นที่มาอ่านนั้น ถือว่าเป็นผลพลอยได้ครับ
ขอเป็นกำลังใจให้คุณครูผู้ทำงาน ได้เขียนบันทึกจากของจริงเช่นนี้ต่อๆ ไปนะครับ
- ดีใจและ ขอบคุณมากๆนะคะน้องต้นกล้าที่แวะเข้าอ่านและช่วยวิจารณ์ให้ตามคำเชิญ
- ถือว่าเป็นมือใหม่หัดขับค่ะ ขับยังไม่ค่อยคล่องเลยต้องการตัวช่วย ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ
- อยากทราบอีกว่า เป็น digital devide ได้หรือเปล่าคะ บันทึกได้ถูกประเด็นหรือเปล่า
- เป็นกิจกรรมที่เด็กๆมีความสุขมากนะคะ
- เห็นแล้วชื่นใจมากค่ะ
- กับรอยยิ้มของเด็กน้อย
- และความเอื้ออาทรต่อกันในวงสังคมครู
- ดีใจแทนครูประถมค่ะ
- และดีใจแทนเด็กน้อยที่มีคุณครูทำงานเพื่อการพัฒฯจริงๆ
- ขอบคุณค่ะ
- ฝนตกหนักมากๆ
- น้ำทะเลกำลังขึ้นแข่งกับน้ำฝนค่ะ
- ขอบคุณพี่ครูต้อยนะคะที่แวะเข้ามาเยี่ยมบ่อยๆ
- กิจกรรมนี้ ประทับใจตรงที่มิตรภาพและการลดความเหลื่อมล้ำทางความรู้ค่ะ
- ชุ่มฉ่ำกับสายฝนพรำ
- ขอให้นอนหลับฝันดีนะคะ
มีประโยชน์ต่อเด็ก ๆ มากเลยค่ะ
ผมคิดว่าการจะเป็น digital divide / knowledge divide หรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับการตีความคำ 2 คำนี้ซึ่งฝรั่งเขาคิดขึ้นมา ไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไรก็แล้วแต่ ไม่ได้มีความสำคัญไปมากกว่า "จิตอาสา" ที่คุณครูมอบให้แก่เยาวชนของชาติ คำนี้ไม่ต้องตีความ เพราะวัดผลได้ได้โดยตรงจากความสุขใจของผู้ให้และผู้รับครับ บันทึก AAR จากกิจกรรมเช่นนี้ย่อมเป็นสิ่งที่ดีอย่างไม่ต้องสงสัย
สวัสดีค่ะ คุณหมอภูสุภา
- ขอบคุณมากค่ะที่แวะเข้ามา
- เป็นกิจกรรมที่สร้างโอกาสให้แก่เด็กๆ ค่ะ
เห็นด้วยกับคุณต้นกล้าค่ะ
สวัสดีอีกครั้งค่ะ น้องต้นกล้า
- ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยอธิบายให้ชัดเจนยิ่งขึ้น
- และสร้างเสริมกำลังใจให้พัฒนาตนเองต่อไป
- โอโห คุณครูครับ
- สนุกมากเลย
- ภาพนี้ยืนยัน
- เกมล่าสมบัติ ล่าอะไรครับ
- ภาพไม่ชัดเห็นในถุง ท่าทางกินได้ ฮ่าๆๆ
- จองเพื่อนๆๆ พี่ๆน้องๆๆแถมอีสาน
- ไปบุกค่ายโรงเรียนคุณครูดีกว่าครับ
- ขอบคุณมากๆๆที่ทำให้รู้ว่า
- ความเหลื่อมล้ำทางความรู้แก้ไขได้แน่นอน
- สู้ๆๆครับ
- ปล. จองค่ายหน้านะครับ..
สวัสดีค่ะ คุณ berger0123
- ขอบคุณมากนะคะ
สวัสดีค่ะ
- กิจกรรมสนุกมากค่ะ ขอบคุณอาจารย์น้องมากๆนะคะ
- Wow !!! จะเป็นข่าวดีมากๆ เลยนะคะ ถ้าอาจารย์จะมาบุกอีสาน
- ขนมและผลไม้ค่ะ...คือมหาสมบัติ จะลองทำภาพใหม่ให้ชัดๆนะคะ
- จองมาแล้วแล้วห้ามเอาคืนนะคะเดี๋ยวจะทวง
นำภาพมาให้ชมเพิ่มเติมค่ะ คราวนี้คงชัดขึ้นนะคะ
ชื่นใจจังค่ะ สามารถถ่ายอดประสบการณ์ออกมาได้อย่างงดงามล้ำค่าค่ะ
ประโยชน์ที่ได้รับคือมองเห็นการให้คุณค่าแก่สังคมเพื่อการลดความเหลื่อมล้ำในตัวเองอยู่แล้วค่ะ ความหมายของคำว่า knowledge divide ไม่ใช่เรื่องสำคัญไปกว่าการเล่าเรื่องจากประสบการณ์จิตอาสา เหมือนที่คุณต้นกล้ากล่าวมาค่ะ
ชื่นใจแล้วก็ชื่นชมค่ะ...ขอบพระคุณท่านอาจารย์ขจิตด้วยค่ะที่อยู่เบื้องหลังการถ่ายทำในหลาย ๆ เรื่องราว
ขอบคุณน้องมะปรางเปรี้ยวมากๆนะคะ
ดีใจที่มีบันทึกหนึ่งในนั้นค่ะ
น้องศิลาคะ
- ขอบคุณมากๆนะคะที่มาให้กำลังใจเสมอมา
- หลังจากที่เขียนไม่ออก บอกไม่ถูกอยู่นานมาก
- เบื้องหลังที่ทำให้เกิดความมั่นใจ ให้คำปรึกษาและคำแนะนำในการเขียนบันทึกคนหนึ่ง ก็คือ น้องศิลา นี่เอง
- แต่ยังมีข้อบกพร่องที่ต้องปรับปรุงแก้ไขอีกเยอะค่ะ
- บันทึกนี้ มีความประทับใจในจิตอาสาของเพื่อนๆ ครู และเห็นความสุขของเด็กๆ ค่ะ
- เรียกว่าเขียนบันทึกออกมากใจ ก็ว่าได้ค่ะ
- ขอบคุณน้องศิลา อีกครั้ง
- อย่าลืมแวะเข้าเยี่ยมบ่อยๆ นะคะ
นำภาพน่ารักๆ ของคุณครูมาฝากอีกนะคะ
สวัสดีคะ พี่ครูอรวรรณ
น่ารักจังค่ะ กิจกรรมแบบนี้
พอลล่าก็ชอบ bird in the nest ของป๋า ขจิตค่ะ แอบเอาไปใช้บ่อยๆ เลยค่ะ
ช่วยกันลดความเหลื่อมล้ำได้ดีนะคะ
สวัสดีคะครูอรวรรณ
กิจกรรมน่ารักมาก เด็ก ๆมีความสุขนะคะ
ครูยิ้มมากกว่าเด็กอีกคะ
ขอชื่นชมนะคะ
สวัสดีค่ะ
กิจกรรมดีๆอย่างนี้ เด็กไทยคงจะเก่งภาษา
ขอชื่นชมนะคะ ศึกษางานถึง ตี สาม
เรียนปนเล่น...เด็กสนุกและได้ความรู้
สวัสดีครับ คุณครู อรวรรณ ;)
หลังจากที่ผมได้รับเทียบเชิญจากบันทึก ขอบคุณ "กัลยาณมิตรทุกท่าน" สำหรับรางวัล "สุดตะลึง" ประจำเดือนเมษายน ๒๕๕๒ ... ด้วยหัวใจของผม ... ผมจึงได้แวะมา
คุณครู อรวรรณ ครับ ... ผมมองเห็นความเป็นนักสู้ของคุณครูทุกคนที่ได้ดำเนินโครงการให้ความรู้กับเด็ก ๆ หรือแม้กระทั่งการพัฒนาตนเองของคุณครูทุกคน
ผมมองเห็นน้ำใจที่หยิบยื่นให้กัน ...
ผมมองเห็นความอัตคัดขัดสนของงบประมาณดำเนินโครงการจากกระทรวงศึกษาฯ ที่เค้าบอกว่า เป็นกระทรวงเกรด A งบประมาณมหาศาล แต่ทำไมเงินถึงไม่ถึงรากหญ้า
หากประเทศไทยมีครูเยอะ ๆ ก็ดีนะครับ ... ทำเพื่อลูกศิษย์มากกว่าตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นการขอขั้น ขอซี ขอวิทยฐานะ ... หากเป็นไปด้วยกันก็จะดี ไม่ใช่ เลือกทางใดทางหนึ่ง ทำให้เกิดผลข้างเคียงต่อประเทศมากมาย
อาจารย์คิดได้ถูกต้องแล้วครับที่ขอคำปรึกษาจากท่านอาจารย์ ขจิต ฝอยทอง เพราะท่านเป็นผู้เชี่ยวชาญและทำหลาย ๆ อย่างเพื่อประเทศของเรา
ขอบคุณมาก ๆ ครับ คุณครู อรวรรณ ;)
สวัสดีค่ะ น้องพอลล่า
ขอบคุณมากนะคะที่แวะเข้ามาเยี่ยมค่ายภาษาอังกฤษ
กิจกรรมส่วนใหญ่ก็ได้มาจากท่าน อ.ขจิต (ป๋าของน้องพอลล่า) อิอิ
จาก blog ที่แนะนำ จึงนับว่า ท่าน อ.ขจิต นี่แหละ
คือผู้ลดความเหลื่อมล้ำทางความรู้ ตัวจริง
สวัสดีค่ะ คุณแดง
- งานบางอย่างถ้าไม่ใช้ไปนานก็ลืมค่ะ
- เป็นอุทาหรณ์ให้ตัวเองว่า รู้แล้วต้องนำมาใช้บ่อยๆ
- ไม่ใช้นานๆ เข้าก็ขึ้นสนิม
- ส่วนที่รู้แล้วแต่ไม่รู้จักหาความรู้ใหม่ๆ มาเพื่อเติม ก็เรียกว่า ไม่ทันสมัย ไม่ up date ตัวเอง อิอิ
- เลยต้อง up date จนถึงตีสามเลยค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่ไก่ที่น่ารัก
- รู้สึกว่าจะสังเกตเก่งมากเลยนะคะ
- จริงอย่างที่พี่ไก่ว่า
- คุณครูรู้สึกว่าจะร่าเริงมากกว่าเด็ก เนอะ 5555
- เห็นเด็กๆ สนุก คุณครูก็เลยพลอยสุขไปด้วย
สวัสดีค่ะ
มาทักทายและมาชื่นชมคุณครู
การศึกษาไทย ครูพันธุ์ใหม่...
เด็กไทยจะต้องไม่น้ยหน้าใครๆ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ wasawat
- ขอบคุณมากๆนะคะ ที่แวะมาให้กำลังใจ ดีใจมากๆ เลยค่ะ
- การศึกษาของไทย มีงบฯน้อยนิด ไม่เพียงพอ มาตั้งแต่ในอดีตจนถึงปัจจุบัน
- ไปเที่ยวลาว เคยขำที่เห็นสภาพโรงเรียนของเขาที่ยังไม่พัฒนา
- แต่ก็ขำไม่ออก...เมื่อได้เห็นโรงเรียนในชนบทไกลๆ หรือบนดอยของเรา สภาพของเราแทบไม่แตกต่างอะไรจากเขา
- คุณครูของเรา ใช้เงินเดือนส่วนตัว (อันน้อยนิด) เจียดมาเป็นค่าตกแต่งห้องเรียน ค่าเดินทางไปราชการ อบรมสัมนา ค่าวัสดุอุปกรณ์ สื่อการเรียนการสอน หรือแม้แต่ซื้อรถยนต์ แล้วพานักเรียนไปแข่งกีฬา (เหมือนในโฆษณา) มานานหลายสิบปีแล้ว ปัจจุบันก็ยังไม่ดีขึ้นสักเท่าไรเลยค่ะ สวัสดิการเช่น บ้าน รถยนต์ ก็ต่างจากหน่วยงานอื่น
- แต่นั่น ไม่ใช่สิ่งสำคัญหรอกค่ะ ....ที่สำคัญก็คือ งบประมาณที่จะลงไปพัฒนาเด็กๆ ไม่ว่าจะเป็นอาคาร สื่อ วัสดุอุปกรณ์ และกิจกรรม
- อาจารย์ได้สัมผัสอย่างใกล้ชิดมาตลอด ขอบคุณนะคะที่เข้าใจคุณครู...และเห็นคุณค่าในจิตอาสาของคุณครู
- คุณภาพการศึกษาจะเกิดหรือไม่....ใครจะดูแล
สวัสดีค่ะ คุณแดง
ขอบคุณค่ะที่มาเป็นกำลังใจให้เสมอ
บ่นเรื่องงบประมาณกับท่านอาจารย์ wasawat อยู่เป็นนาน
ลืมเรื่องการพัฒนาตนเองของครูค่ะ โดยเฉพาะครูพันธุ์เก่า (อิอิ)
แต่ปัจจุบันเริ่มมีครูพันธุ์ใหม่จบมาแล้ว
การศึกษาไทยน่าจะพัฒนาขึ้นนะคะ
สวัสดีค่ะ
- ขออภัยค่ะที่มาช้า..เพิ่งได้เข้ามาค่ะ
- สนุกมาก ๆนะคะ ชื่นใจค่ะ
- ขอเป็นกำลังใจให้ทั้งเด็กน้อยและคุณครูค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่ครูคิม
- หายเหนื่อยแล้วใช่ไหมคะกับงานค่าย Humanize Educare
- งานค่ายภาษาอังกฤษก็สนุกมากค่ะ
- ขอบคุณนะคะที่แวะเข้ามาเยี่ยม
ภาพสวยมากค่ะ ที่ไหนคะ อยากไปจัง
ขอบคุณมากค่ะที่เข้ามาทักทาย
อยากได้คุณครูแบบนี้ ไปสอนแถวบ้านบ้างจัง...