๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๑

บ้านผมยุงชุมมากโดยเฉพาะช่วงหัวค่ำ เพราะมีหนองน้ำอยู่ใกล้บ้าน เมื่อก่อนผมเลี้ยงเจ้าโซดากับชาเย็นแบบไม่มีกรงขัง ให้อยู่ลานใต้ถุนโล่งๆได้  แต่สำหรับเจ้าตัวน้อยทั้งสี่ที่ขนสั้นเกรียน มีสิทธิถูกยุงหาม

ตอนแรกคิดว่าจะซื้อมุ้งครอบขนาดใหญ่ที่ผู้ใหญ่นอนได้สองคน มาครอบเจ้าตัวน้อย แถมโชคดีตอนกลับปัตตานี พี่ชายผมก็บริจาคมาให้หนึ่งหลัง แต่พอเอามาครอบดู ปรากฏว่า ดูมันคนเกินไป แล้วมีปัญหาว่า แม่โซดา จะเข้าออกอย่างไร เดี๋ยวคงได้ตะกุยจนขาดภายในพริบตาแน่

ผมจึงเปลี่ยนใจไปซื้อมุ้งพลาสติคสีฟ้า มาปิดรอบโต๊ะยาวตัวใหญ่ที่เคยวางอยู่กลางลานใต้ถุน แล้วเลื่อนไปชิดผนังบ้าน เปลี่ยนสภาพเป็นมุ้งหมาขนาดใหญ่ตามรูป

ปัญหาต่อไปคือ เจ้าโซดาไม่รู้วิธีที่จะมุดมุ้งเข้าไป เออ..มันไม่ชำนาญเหมือนคนบางคนแฮะ ต้องหลอกล่อ ดันก้นกัน ส่วนขาออกไม่มีปัญหา เธอออกมาเองได้ไม่ต้องลุ้น

ผมจัดแจงย้ายเจ้าสี่ตัวจากลังกระดาษเล็กๆ มาอยู่บ้านหลังใหม่ เจ้าโซดาก็ตามเข้าไปดูแลลูกของมันอย่างรู้หน้าที่

ส่วนเจ้าชาเย็น ต้องทำหน้าที่คุณอาที่ดี เป็นหมาลาดตระเวณตามหน้าที่ นอนนอกมุ้ง เพราะไม่สามารถเข้าใกล้มุ้งหลังใหม่เกินรัศมีหมาเผ่นได้

คงต้องติดตามดูว่า อายุการใช้งานของมันจะได้สักกี่วัน 

ผมไม่ทราบครับว่า จำเป็นต้องสร้างกรงให้มันหรือเปล่า