นับว่าเป็นประวัติศาสตร์ของครูอ้อยเลย  ที่ดำรงการเป็นครู  ที่เรียกว่า  มีอาชีพเป็นครู  และสังคมยกย่องว่า.....เป็นครูมืออาชีพ....น่าภูมิใจ กับ 31 ปีแห่งความภาคภูมิใจ

*****

ส่วน 30 ปี แห่งความหลังนั้น ยังตราตรึงอยู่เสมอว่า.....มีความสุข ทุกข์ ตื่นเต้น  ระคนกันเสมอทุกๆๆวัน 

สุดท้ายปลายทางนั้น  คือ ความสุขเสมอ  มีผู้คนกล่าวมาว่า.....อาชีพทั้งหลาย ล้วนแล้วแต่  ทำคุณประโยชน์ให้แก่ชาติบ้านเมืองทั้งสิ้น

 
อาชีพครูก็เป็นอาชีพหนึ่ง  ที่เรียบง่าย  มั่นคง  แต่แขวนอยู่บนเส้นด้าย  ต้องมี  หิริ โอตัปปะ  ละเว้นจากสิ่งชั่วร้าย และต้องประพฤติปฏิบัติในสิ่งที่ดีงาม เป็นตัวอย่างที่ดี  ให้สังคมยกย่องด้วยสังคม.....มุ่งหวังกับอาชีพครูเสียเหลือเกิน.....

ตรงกันข้าม  รายได้ที่ได้มาจุนเจือครอบครัว  น้อยมาก  ประกอบกับภาวะเศรษฐกิจรุมเร้า  ทำให้อาชีพครูตกเป็นข่าว.....เป็นหนี้สินล้นพ้น.....สังคม ไม่ได้เคยคิดช่วยเหลือเท่าที่ควร

นั่นคือ หนทางการเป็นครู ของครูอ้อยที่ผ่านมา

*****

กฏหมายได้กำหนดให้ครูทุกท่านต้องมีและเลื่อนเข้าสู่วิทยฐานะ  ที่เราไม่ได้พึงพอใจ  เมื่อเปรียบเทียบกับอาชีพอื่น  ที่ได้มีหรือเลื่อนระดับ ด้วยวิธีง่ายดาย

แต่สำหรับครู  ไม่ได้ง่ายดาย  กลับเป็นข่าว ครึกโครมโจมตีครูว่า.....จ้างทำ  ทิ้งนักเรียน  ฮั้ว  สร้างภาพ  ข้อมูลเท็จ  ลอกเลียนผลงาน ฯลฯ 

ครูทุกคนตระหนักดี  ที่จะต้องพกพาความดี  ความงาม  ตามใจท่านๆ  เพื่อให้ตนอยู่รอด 

เราจึงต้องอดทนกัดฟัน....สู้   พร้อมทั้งยังมี  ความเชื่อว่า.....ธรรมชาติได้สร้างสิ่งต่างๆรอเราอยู่  หากเราทำดี  มีมานะ  บากบั่น  เราต้องมี ต้องได้ในสิ่งที่เราปรารถนาทุกประการ 

ครูทุกคนจึงอยู่ได้  ถึงแม้ว่า  จะอยู่บนเส้นด้าย  แต่เป็นเส้นด้ายแห่งความดี  ที่จะนำพาเรา ประพฤติปฏิบัติในสิ่งที่ดีงาม  ตามใจท่านๆๆในสังคม.....ต่อไป

*****

31ปีแห่งการเป็นครู  ได้อะไรบ้าง ?????
เขียนหมดไหมนี่  อายุ 52ปีแล้ว  จะเขียนได้หมดหรือ ?????

***** 

สรุปเป็นข้อบวก.....เป็นคนดี 
สรุปเป็นข้อลบ.....น้อยใจ ที่ครูบริบทสังคม....ไม่ได้รับเกียรติสูงส่ง ดังที่สังคมมุ่งหวังหรือต้องการ....เลย

*****

*****