เรื่องของไอ้มุก
เรื่องของไอ้มุก
อ่านเรื่องกวางตุ้ง นักกัดผู้น่ากลัวแล้ว ทำให้ผมนึกไอ้มุก หมาของพี่ชาย สมัยผมยังเป็นนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ พี่ชายผมเอาลูกหมาของเจ้าของบ้านมาเลี้ยง ตอนย้ายไปอยู่บางพลัดเอาลูกหมาไปด้วย มันชื่อว่า ไอ้มุก เพราะมันเป็นหมาพันธุ์ไทยแท้ สีขาวไปทั้งตัว
ผมกับหมาไม่ค่อยจะถูกกัน ไม่กล้าจะไปจับมันเพราะสมัยเด็กๆโดนหมากัดมาที่หนึ่ง ตอนอยู่ชั้นประถมที่บ้านมีหมาตัวหนึ่ง กำลังน่ารัก แต่โดนเทศบาลวางยาเบื่อ กลับมาจากโรงเรียนมันตายไปเสียแล้ว เศร้าใจมาก เลยไม่คิดจะเลี้ยงหมามาตั้งแต่วันนั้น
พอไอ้มุกโตเป็นหนุ่ม มันไม่ค่อยอยากจะอยู่กับบ้าน พอผมเปิดประตูจะไปมหาวิทยาลัย มันจะมารอหน้าประตู แล้วเบียดผมวิ่งเอาไปข้างนอกบ้านทันที ผมไม่รู้ว่ามันจะไปไหน คิดในใจว่าตัวผมเองยังไม่อยากอยู่กับบ้านเลย ไอ้มุกมันคงคิดเหมือนผม ผมก็เลยปล่อยมันไปตามเรื่องของหมา ตอนเย็นกลับมา ไอ้มุกจะมารอผมที่หน้าประตูรอจะเข้าบ้าน คงจะหิว พันแข้งพันขาผม ดีใจที่ผมกลับมา บ้างครั้งไอ้มุกมีสารรูปเหมือนผ่านสงครามหมามา ตามตัวมีรอยกัด คงไปกัดกับหมาข้างบ้านมา ตามประสาของหมาหนุ่ม
ไอ้มุกถูกอนุญาตให้อยู่ภายในบ้าน ใต้ถุนบ้าน บ้านพี่ชายเป็นบ้านไม้ยกสูงขึ้นมาสามสี่ขั้นบันได กันน้ำท่วมเข้าไปในบ้าน โดยมีกำแพงบ้าน ประตูบ้าน เป็นที่กำจัดบริเวณอาณาเขตของไอ้มุก มีอยู่ครั้งหนึ่งไอ้มุกขึ้นบันไดแล้วจะมาสำรวจบริเวณในบ้าน ผมไม่กล้าจะจับไอ้มุก เลยเตะไอ้มุกไปที่หนึ่ง (ขอโทษด้วยนะมุก) ตั้งแต่นั้นมา ไอ้มุกไม่กล้าเข้ามาในบ้านเลย
มีปีหนึ่ง(ประมาณปี ๒๕๑๖) น้ำท่วมฝั่งธน บ้านพี่ชายเจอน้ำท่วมด้วย ท่วมกันทั้งซอยบางพลัด ท่วมมาถึงบันไดขั้นสุดท้ายแต่ยังไม่เข้าไปในบ้าน เวลาไปมหาวิทยาลัยต้องถอดรองเท้า ถลกกางเกงให้สูงขึ้นมา แล้วเดินลุยน้ำผ่านซอย เพื่อจะไปขึ้นรถเมล์ไปธรรมศาสตร์ ทุลักทุเลกันไปทุกคน
ไอ้มุกเจออานิสงส์ของน้ำท่วมปีนั้น ไปไหนไม่ได้ จะอยู่ข้างล่างก็ไม่ได้ ไม่มีที่จะอยู่ มันมายืนหลบน้ำ อยู่ที่บริเวณบันไดหน้าบ้าน ซึ่งเป็นบริเวณเล็กๆ ผมสงสารไอ้มุกมัน เลยพูดกับไอ้มุกว่า เองเข้าไปอยู่ในบ้านได้ ไอ้มุกมันคงจำกติกาการกำจัดที่อยู่ของมันได้ มันไม่ยอมเข้าไปในบ้าน ผมสงสารไอ้มุก มันจะถูกแดดทั้งวัน เพราะไม่มีที่บังแดดในบริเวณนั้น เลยจึงเปิดประตูแล้วต้อนไอ้มุก ให้เข้าไปในบ้าน จำไม่ได้ว่าไอ้มุกมันจะเข้าไปอาศัยในบ้านหรือเปล่า เพราะเรื่องมันเกิดนานมาแล้ว คิดว่าไอ้มุกมันคงเข้าไปอยู่ในบ้าน เพราะน้ำท่วมอยู่หลายวัน ไอ้มุกคงแย่แน่ๆ อยู่ที่มุขหน้าบ้านเล็กๆ โดนแดดทั้งวัน
เกิด แก่ เจ็บ ตาย ไม่ได้เกิดขึ้นแต่มนุษย์อย่างเดียว พออยู่มาไม่นาน ไอ้มุกเป็นโรคพยาธิหัวใจ พี่สะไภ้พาไอ้มุกไปฉีดยา ที่ร้านหมอข้างบ้าน หมอบอกว่าไม่มีทางรักษา รอวันตายท่าเดียว จะให้ฉีดยาให้ไอ้มุกหลับไม่ตื่นหรือเปล่า พี่ชายกับพี่สะไภ้สงสารมัน ไม่ยอมให้ไอ้มุกตาย พาไอ้มุกกลับบ้าน
โชคดีของไอ้มุก
พอดีตอนนั้นแม่ผมมาเยี่ยมพี่ชายที่บ้าน แม่ผมกับไอ้มุกรู้จักกันดี ไอ้มุกรักแม่ผมมาก แม่เล่าให้ฟังว่า วันที่ไอ้มุกเจ็บหนักใกล้จะตาย แม่เอาดอกไม้ธูปเทียนไปไว้ที่ขาหน้าของไอ้มุก แล้วบอกไอ้มุกว่า "มุกเอ็ย... เอาดอกไม้ธูปเทียนไปไหว้พระจุฬามณีนะ" ไอ้มุกรับคำ พยักหน้า สิ้นใจ พ้นจากสภาพเดรัจฉานไปเดี๋ยวนั้น
ขออโหสิกรรมด้วยนะมุกนะ ขอแผ่ส่วนบุญส่วนกุศลที่ทำผมไว้ในชาตินี้และชาติไหนๆ ก็ตาม ตลอดจนถึงบุญกุศลที่เกิดจากการรักษาศิลแปดในพรรษานี้จงมีแต่มุกด้วย จงอยู่เป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีเวรมีกรรมซึ่งกันและกันเลย มารับส่วนบุญด้วยนะ
เขียนจากใจให้ไอ้มุก
รูปจาก Job รวมพลคนรักMTXภาค62
ความเห็น (11)
เลี้ยงเขามาก็รักเป็นสมาชิกในครอบครัว เมื่อไม่มีเขาก็เหงานะคะ Krudala ก็เคยเป็นเหมือนอย่างนี้ ....ไอ้มุกสบายไปแล้วค่ะ
มีดอกไม้มาฝากค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณคนบ้านไกล
- ไอ้มุกโชคดีดังว่าค่ะ ที่วิญญานออกจากร่างขณะคิดถึงสิ่งดี
หมดสิ้นกรรมในชาติภพนี้ พ้นจากเดรัจฉานจะได้สั่งสมบุญบารมีต่อไป... - ขอบพระคุณเรื่องดี ๆ ที่แบ่งปันค่ะ
ขอบคุณ คุณ KRUDALA และคุณธรรมทิพย์ ที่แวะมาเยี่ยมเยี่ยน
มีรูปหมาของลูกสาวเพื่อนชื่อ Ranger มาให้ดู
เวลามันต้องการจะออกจากบ้าน มันจะเห่าเป็นการเตือน
ผมพามันไปเดินตอนเช้าอยู่สองสามวัน ดีครับเป็นการออกกำลังกายกาย
เวลาขึ้นรถ มันจะมานั่งบนตัก ไม่ชอบเลยจริงๆ
สวัสดีค่ะ
ซาบซึ้งกับเรื่องของ "เจ้ามุก" มากนะคะ มีเรื่องเล่าที่นี่ค่ะ ๖๔๖.ครอบครัวตัวป่วนของฉัน
- อ่่านเรื่องครอบครัวตัวป่วนของคุณยายคิมแล้ว
- ดีใจแทนหมาครับ ได้เจ้าของที่ดี
- คนไทยส่วนมากเลี้ยง ทิ้งๆขว้างๆ ผมไม่เคยเห็นคนไทยจูงหมาไปเดินข้างนอกบ้านเลย
- เดินด้วยกัน วิ่งด้วยกัน คงหายาก
- เรื่องหมาชอบนั่งรถนี่เห็นด้วย มันคงนึกว่าได้ไปเที่ยวไปเปิดหูเปิดตา ฝากรูปไอ้ Ranger ตอนนั่งรถมาให้ดูด้วยครับ
สวัสดีค่ะ เป็นโชคดีของมุกเขาที่ได้จากโลกนี้ไปในสภาพจิตที่ดีค่ะ
สำหรับฉันไม่ว่าหมาหรือแมวหรือสัตว์เลี้ยงใดๆ หากลองได้ผูกพันแล้ว ฉันเป็นต้องใจอ่อนรักพวกเขาทุกทีไป
บางทีฉันก็ยิ้มให้ตัวเองเพราะฉันตกหลุมรักสัตว์ง่ายกว่าตกหลุมรักคนเสียอีก
Ranger is so cute...
ขอบคุณค่ะ
ถึงคุณปิริมารจ,
ขอบคุณที่แวะมาเยือน
เจอกลอนหนึ่งเพราะดี เก็บไว้นานแล้ว
ส่งมาให้ครับ
หมาที่อยู่ใกล้เราเราก็รัก
คงประจักษณ์แก่ใจในศักดิ์ศรี
กระดิกหางเลียขาวางท่าที
เราเลือกที่จะรักไม่หนักใจ
คนทำดีได้ทำดีเป็นศรีศักดิ์
หมาไม่รักคนไม่รักอย่าหวนไห้
เราเกิดมาตัวเปล่าอย่าร่ำไร
ถึงวันไปบุญกรรมยังนำพา
อย่าเสียใจถ้าเสร็จนาเขาฆ่าโหด
อย่าไปโทษเวรกรรมนำปัญหา
อย่ายึดติดอยุติธรรมธรรมดา
จะเร็วช้าก็ต้องตายคล้ายคล้ายกัน
จาก..พิชญ์(ประจวบคีรีขันธ์) สกุลไทย หน้า 45 ฉบับที่ 2916
- สวัสดีค่ะ
- บุษราแวะมาเยี่ยมเยียน คนบ้านไกล สบายดีนะค่ะ พร้อมกับมาอ่านเรื่องราวดี ๆ ของไอ้มุก ค่ะ
- อากาศหนาวแล้วรักษาสุขภาพตัวเองด้วยค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
- ถึงคุณครูบุษรา
- ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ
- ที่นี้เริ่มจะหนาวแล้ว หนาวมากกว่าที่ภูกระดึงเสียอีกตอนนี้
- แต่หิมะยังไม่ตก เลยสบายไปหน่อย
- ชอบเท็คนิคแปลกๆ สวยๆ ที่คุณครูนำมาเสนอ
- คิดได้อย่างไรครับ
สวัสดีค่ะ คุณคนไกลบ้าน
ดีใจค่ะที่ได้อ่านเรื่องเล่าดีๆและสนุก พร้อมทั้งได้แง่คิดครบถ้วน อ่านแล้วเห็นภาพไอ้มุกและเจ้าของชัดเจนทีเดียวค่ะ
ขอบคุณมากๆนะคะ
นำภาพค๊อปเปอร์ที่อาจมีพฤติกรรมคล้ายไอ้มุก คือไม่กล้าเข้าเมื่อเปิดประตูบ้านให้
แต่เมื่อวานนี้ลูกสาวก็แอบให้เข้าบ้าน...ตอนป๊าไม่อยู่ค่ะ เธอบอกว่าเพื่อให้หมามีชีวิตชีวา... อิอิ
ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับเรื่องเล่าดีๆเช่นบันทึกนี้ค่ะ
สวัสดีค่ะพี่คนไกลบ้าน
พี่เล่าเรื่องของไอ้มุก จนตัวเองอยากเล่าเรื่อง เจ้าจิดริด เจ้าฟูฟู ของตัวเองบ้าง...แต่คงต้องเก็บไว้ก่อน เพราะคงยาววววมาก
สุนัขและแมวเป็นสัตว์ที่ใกล้ชิดคนมากนะคะ เขาจะรู้ใจ เข้าใจ และยอมรับเราอย่างที่บางทีเราอาจหาไม่ได้ในคนที่อยู่รอบ ๆ ข้างเรา
ตอนนี้เสียดายที่อาศัยอยู่กับพี่สาว ซึ่งมีข้อจำกัด เป็นร้านทำขนมซึ่งไม่เหมาะกับการเลี้ยงสุนัข-แมว แต่ก็สบายใจอย่างหนึ่งว่า เมื่อเขาจากไป (โดยมากจะจากไปก่อน เพราะเขามีอายุขัยสั้นกว่าเรา) ก็จะเศร้าสลดทุักข์ใจ จนเข็ดหลาบกับความรู้สึกนั้นค่ะ
คุณแม่พี่ท่านน่ารักมากนะคะ เมตตาไอ้มุกมาก และเืชื่อว่าเขาคงได้พ้นจากชาติภพที่เป็นเดรัจฉานแล้วแน่เลย
ขอบคุณเรื่องดี ๆ ค่ะ