สุ่มลูกน้ำ


บ้านของเรา เราอยู่เราต้องดูแลเอง

      เมื่อวานนี้เป็นอีกวันที่ข้าพเจ้า กับทีม อสม.ต้องออกไปสุ่มสำรวจแหล่งเพาะพันธุ์ลูกน้ำยุงลาย ที่พวกเรามักเรียกกันสั้น ๆ ว่า "สุ่มลูกน้ำ"

      "สุ่มลูกน้ำ" เป็นกิจกรรมที่ขาดเสียไม่ได้ในกระบวนการควบคุม/ป้องกันโรคไข้เลือดออก สุ่มทุกครั้งก็เจอทุกครั้ง 555+ (อันที่จริงอยากร้องไห้มากกว่า เพราะการเจอลูกน้ำยุงลายนั้นหมายความว่า มีโอกาสเกิดโรคไข้เลือดออกในชุมชน U_U) และบ้านที่เราสุ่มเจอลูกน้ำยุงลายเราก็จะเจอทุกครั้งที่สุ่ม บ้านที่ไม่เจอก็จะไม่เจอเลยสักครั้ง หมายความว่าอย่างไรหรือ? 

     กลับมาที่เหตุการณ์เมื่อวานนี้ เมื่อออกสุ่มลูกน้ำได้พักใหญ่ ข้าพเจ้ามีเหตุให้ต้อง กลับอนามัยก่อนทีม อสม. และเป็นดังคาด เมื่อ อสม.กลับมาก็มีเรื่องราวมาเล่าเช่นเคย คราวนี้เป็นพี่รินกับทุม เป็นเหตุการณ์ที่โรงเรียน

พี่ริน: เอ้อเว้ย! ลูกน้ำซะขนาดนั้น..ระวังเฮอะ จะเป็นไข้เลือดออกกันยกโรงเรียน

ข้าพเจ้า: อะไรอีกหละ

พี่ริน: หมอไปดูเลยนะ ทั้งในห้องน้ำ อ่างน้ำ..บรื้อส์ ไอ้โม่งยั้วเยียะไปหมด

ทุม: ไปตอนนี้ก็ไม่เห็นแล้ว

พี่ริน: เอ้อ ใช่ เด็กนักเรียนล้างหมดแล้วนี้หว่า

ข้าพเจ้า: อืม แล้วได้แจ้ง ผอ. ไหม?

พี่ริน: แจ้งสิหมอ..แต่เหมือนแกไม่ค่อยสนใจเลย ให้เราไปบอกครูอนามัยโรงเรียนแทน

ข้าพเจ้า: อ้าว ไหงงั้น

พี่ริน: ก็นั้นนะสิหมอ พี่กับทุมก็เลยต้องไปบอกครูสำเริง แต่แกก็ดีใจหายนะหมอ แกรีบให้เด็กห้องแก มาช่วยกันดู ช่วยกันทำ สงสารเด็กเหมือนกัน ทั้งโรงเรียน แทนที่จะช่วยกันดูห้องใครห้องมัน...เอ้อ ภารโรงอีก เก็บไว้บูชาหรือไง?

ทุม: แตะไม่ได้ด้วยนะภารโรงนะ..ปกป้องกันจริง

ข้าพเจ้า: เอ้อ พอเถอะ ผ่านไปแล้ว มาเหนื่อย ๆ ไปหาน้ำหาท่ากินไป

     เมื่อพี่รินกับทุมไปแล้ว ข้าพเจ้าก็กลับมานั่งทบทวนสิ่งที่ได้รับฟังมา และคำถามที่เคยถามทั้งตัวเอง และคนอื่น ๆ ว่า "การควบคุม/ ป้องกันโรคไข้เลือดออกเป็นหน้าที่ของใคร" ซึ่งข้าพเจ้าก็ได้คำตอบเหมือนเดิมว่า "ทุกคน" แต่ในความเป็นจริงไม่ใช่อย่างนั้น

     หลายครั้งที่ข้าพเจ้ามีโอกาสไปเยี่ยมบ้านคนในชุมชน แล้วเจอกับคำถามว่า "หมอ ไม่เห็น อสม.มากำจัดลูกน้ำเลยเดี๋ยวนี้ มีแต่มาดู เอาทราย (ทรายทีมีฟอส) มาให้แล้วบอกให้ทำนู้นทำนี้" เล่นเอาข้าพเจ้าอึ้งเหมือนกัน (นึกสงสาร อสม. ไม่น้อย) 

    ข้าพเจ้าเคยบอกคนในชุมชนเสมอ ๆ ว่า บ้านของเรา เราอยู่เราต้องดูแลเอง อสม.เป็นกระจกคอยส่องว่าบ้านเราเป็นอย่างไร เป็นคนให้คำแนะนำว่าควรทำอย่างไร ไม่ใช่ไปทำให้..ไม่งั้น อสม.ก็แย่สิ อสม.ก็บ้านของตนเองที่ต้องดูแลเหมือนกัน มีงานต้องทำเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง แต่เค้าอาสามาช่วยดูแลสุขภาพคนในชุมชน ได้ค่าตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ กระนั้นยังได้ยินเสียงแว่ว ๆ มาเข้าหูว่า "ช่วยไม่ได้ทะลึ่งไปเป็นเองนี้" ???????

   U_U เฮ้อ ก็ได้แต่หวังว่า การออกสุ่มลูกน้ำคราวหน้าจะได้ยินเรื่องที่ดี ๆ นะ      

 

 

 

 

คำสำคัญ (Tags): #สุ่มลูกน้ำ
หมายเลขบันทึก: 337406เขียนเมื่อ 17 กุมภาพันธ์ 2010 16:33 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 12:39 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

ผมชอบบันทึีกนี้มาก

อ่านสบาย แต่สะท้อนสภาพปัญหาได้ดี

เขียนอีกครับ เขียนอีก

ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ครับ

ไม่เคยเห็นหน้า อสม.ที่ว่านั้นเลย จริงๆ

แต่เด็กๆเล่นน้ำกันจนยุงไม่มีโอกาสวางไข่หรอก

ไข้เลือดออกต้องช่วยกันป้องกัน ไมใช่โยนให้เป็นหน้าที่ของหมอ หรือหน้าที่ของอสม ชาวบ้านทุกคนต้องช่วยกัน

น่าเห็นใจ อสม. นะคะ

ต้องอกแรง อีกนิดค่ะ มีที่เขาทำสำเร็จมาแล้วละ ให้กำลังใจ ค่ะ อสม. จิตอาสา สุ่ม...ลูกน้ำค่ะ

โอโห บันทึกน่าอ่านมาก ที่บ้านญาติผมไปเป็น อสม ทำงานแบบนี้เหมือนกันครับ มาเขียนบ่อยๆๆนะครับ

  • อ.เกียรติ..หมอเป็นคนบ้ายุจริง ๆ อะนะ 555+
  • คุณครู ป.๑ ค่ะ..ขอยืมเด็ก ๆ มาเล่นน้ำที่โรงเรียนแถวบ้านได้ไหมค่ะ?
  • คุณประกายค่ะ ขอบคุณค่ะที่เข้าใจ..ภาวนาให้ทุกคนคิดแบบเดียวกับที่คุณคิด
  • ขอบคุณกำลังใจจาก paula มาก ๆ
  • ขอบคุณคำชมจากคุณขจิต ฝอยทอง..มือใหม่หัดเขียน..มาตามคำยุของอ.เกียรติ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท