ชีวิตรอนแรมไปฟังเพลงยามค่ำคืนที่ "แม่สอด"

เป็นความยินดีของมิตรภาพ...ที่นานพอสมควรที่ไม่ได้พบเจอเพื่อนของผม หากไม่ได้ตัดสินใจมาครั้งนี้ ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เจอกัน

ผมเดินทางจากปาย แต่เช้า ตัดสินใจว่าไปต่างจังหวัดครั้งนี้ไม่ขับรถไปเอง สบายใจดีอีกแบบที่ตะลอนขึ้นรถโดยสารไปตามใจชอบ อีกทั้งมีเหตุผลที่ไปนานด้วยส่วนหนึ่ง ส่วนตัวผมก็มีแต่เป้หนึ่งใบย่อมๆสำหรับการเดินทางไกลในทริปนี้

ใบไม้เปลี่ยนสี กับท้องฟ้าสดใส

--------------------------------

ใบไม้เริ่มเปลี่ยนสี ผมชอบมองต้นไม้ ใบไม้เหล่านี้ เมื่อตัดกับฉากสีฟ้าเข้มๆนั่น...บางต้นสลัดใบอย่างไม่ใยดี เห็นรูปร่างกิ่งก้านทาทาบท้องฟ้า สวยงามไปอีกแบบ...การเปลี่ยนแปลงมีความสวยงามแฝงอยู่เสมอ อยู่ที่เราเลือกจะมองในมุมใด

ตามจริงผมมีทริปไป กำแพงเพชรในวันพรุ่งนี้ ...ผมตัดสินใจอย่างรวดเร็ว คิดว่าน่าจะไปแม่สอดก่อน ...มือไวเท่ากับความคิด โทรศัพท์แจ้งข่าวปลายทางถึงเพื่อนคนหนึ่งที่แม่สอด ว่า “ผมจะไปฟังเพลงที่แม่สอด” ในค่ำคืนนี้ เพื่อนบอกว่า "มาเลยๆ"

เพื่อนผมแปลกใจมากทีเดียวที่ผมบอกเขาว่า ผมจะไปฟังเพลงที่แม่สอดและมีเวลาเพียงหนึ่งคืนที่นั่น ด้วยว่ารุ่งเช้าต้องเดินทางย้อนกลับมาที่ตากอีกครั้งเพื่อเตรียมตัวไปกับทีมงานที่กำแพงเพชร

ถามว่าเดินทางยาวนาน น่าเบื่อหรือไม่? สำหรับผม ไม่น่าเบื่อครับ นอกจากนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย คิดงานใหม่ ผมพบว่า ผมมักได้ไอเดียดีๆ บนรถโดยสาร ที่ผมอยู่กับตัวเองมากที่สุด นอกนั้นเป็นคนแปลกหน้าที่ร่วมชะตากรรม อีกจำนวนหนึ่ง วิถีชีวิตพวกเขาผมก็แอบสังเกตการณ์เงียบ...เห็นลีลาชีวิตของคนที่แตกต่างกัน

ไม่น่าเชื่อว่า กว่าจะถึง “แม่สอด” ก็ย่ำค่ำ ตะวันคล้อยต่ำลง สีส้มแดงของตะวันทำให้ยามค่ำที่แม่สอดดูมีชีวิตในความคิดผม...นั่นไง ตะวันดวงโตกว่าบ้านผมอีก ขณะรถเคลื่อนที่ไปเรื่อยๆ ผมเลยไม่ได้บันทึกความสวยธรรมชาติขณะนั้น นอกจากเมมโมรี่ในสมองน้อยๆ

เพื่อนโทรศัพท์สอบถามเรื่อยๆ ด้วยความเป็นห่วง ว่าถึงไหนแล้ว...ทราบว่าเขาพยายามเคลียร์งานให้เสร็จสิ้นให้เร็วที่สุด ก่อนที่ผมจะลงรถที่แม่สอด ...ภาระของตำรวจที่บางครั้งก็ไม่ได้เลือกเวลาในการพักๆได้ดั่งใจของเพื่อนผม

ถึงที่แม่สอด เพื่อนบอกว่าให้รอสักพักใหญ่ๆ ที่สถานีขนส่งแม่สอด พร้อมกับแจ้งผ่านสายว่ากำลังเดินทางมารับผม...สถานีขนส่งที่นี่ดูใหม่ สะอาด ไม่จอแจ ดูเรียบโล่ง สบายตา สบายใจดี อากาศเย็นสบายช่วงค่ำ ภาพชีวิตในสถานีขนส่งมีหลากหลายที่ทำให้ผมแอบยิ้มๆกับตัวเอง ส่วนหนึ่งเป็นความรักของผู้คนที่แสดงแก่กัน ผมเห็นความอ่อนหวานผ่านการแสดงออกเหล่านั้น

สักพักใหญ่ ๆ รถยนต์สีดำทมึนของเพื่อนผมก็มาถึงพร้อมกับชุดเครื่องแบบตำรวจลำลองที่ยังไม่เปลี่ยน พร้อมกับพร่ำบอกว่ารีบเร่งกลัวผมรอนาน...

“คิดยังไง ลมอะไรหอบมาที่นี่” เพื่อนผมถามยิ้มๆ เมื่อผมขึ้นนั่งบนรถเรียบร้อยแล้ว ผมบอกเพื่อนว่าผมมีงานที่กำแพงเพชร ถือโอกาสมาล่วงหน้าหนึ่งวันเพื่อมาฟังเพลงที่แม่สอดและถือโอกาสมาเยี่ยมเพื่อนด้วย

แม่สอดวันนี้ ยังคงเป็นเมืองที่ดูมีชีวิต ชีวา ประสาเมืองชายแดนที่มีความหลากหลายขององค์ประกอบ เมืองที่ใหญ่พอสมควร มีการเปลี่ยนแปลงมากขึ้นจากที่ผมมาครั้งก่อน

เพื่อนพาผมไปนมัสการ ศาลพระนเรศวร ที่หน้าเทศบาลแม่สอด ...เป็นครั้งที่สองแล้วที่ผมมาที่นี่และได้มานมัสการท่าน

นอกจากนั่งรถชมเมืองแล้ว ...ก็มืดสนิทพอดี เรามีเวลาไม่มากเท่าไหร่ ทราบว่าเพื่อนมี จุดหมายปลายทางที่คิดไว้แล้ว สำหรับการฟังเพลงค่ำคืนนี้ ผมเข้าที่พักอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า พักผ่อนนิดหน่อย ก่อนออกมาตะลอนราตรีของแม่สอด ...

คืนวันจันทร์...เป็นคืนที่เงียบงันพอสมควร คิดว่าที่ร้านอาหารแถบนี้คนคงน้อยกว่าวันศุกร์ เสาร์ เพื่อนพาขับรถออกไปทางนอกเมือง เลี้ยวเข้าซอยเล็กๆ ดูถนนแล้ว ยังแปลกใจว่ามีดีอะไรอยู่ข้างใน เพื่อนถึงบอกผมว่า เป็นสถานที่แนะนำ..ของดีต้องหายากๆหน่อย เขาบอกผมแบบนั้น ผมก็อือออตามความคิดเพื่อน ...

ร้านอาหารยังไม่มีแขกเลย คืนนั้นเราเป็นแขกชุดแรกของที่นี่ พอนั่ง นักดนตรีก็ขึ้นเวที ขับกล่อมทันที มองไปรอบตัว โอ้โฮ้...เราวีไอพี เลยนะนี่ นับนักดนตรีกับเด็กเสริฟแล้ว ร่วมสิบห้าคน กับแขกวีไอพีสองคน ที่นั่งมุมร้าน

ผมยอมรับว่า ที่นี่บรรยากาศดี...ชายทุ่งอากาศเย็นสบายๆ เสียงดนตรีขับกล่อม ไม่อยากเชื่อว่าเพลงที่เล่น ล้วนแล้วแต่เป็นเพลงที่อยู่ในใจผมทั้งนั้น...ช่างรู้ใจจริงๆ นอกจากน้ำจันท์ที่เราจิบๆกันเพื่ออุ่นเครื่องแล้ว อาหารที่นี่ก็อร่อยไม่แพ้ที่ไหนจริงๆ ...สมแล้วที่เพื่อนผมเขารับรองขนาดนั้น

นักดนตรีกับโต๊ะเรา โต้ตอบ แซวๆกันตลอดเวลา ว่า เรามีกันอยู่แค่นี้ ก็มีเพลงอะไรในใจขอมาได้เลย (ฮา) สักครู่มีแขกทยอยมาบ้าง ดีใจจังมีเพื่อนแล้ว J

คืนนั้นนอกจากดื่มด่ำกับบรรยากาศที่เย็นสบาย กับเวลาส่วนตัวที่ไม่รีบร้อนแล้ว ผมถือว่า ลงตัวมากสำหรับที่ฟังเพลงของผมหนึ่งคืนที่แม่สอด เพราะเช้าๆผมก็ต้องรีบเดินทางไปตากตั้งแต่เช้า เพื่อไปรอน้องๆทีมงานที่นั่น เพื่อเดินทางต่อไปยังกำแพงเพชร

ป่านนี้น้องๆคงต่อว่าผมพอสมควร ที่แอบหนีมาเที่ยวก่อน โดยบอกพวกเขาทีหลัง...

เขียนใน GotoKnow โดย จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
ใน Time@Being

คำสำคัญ (Tags): #ตาก#ท่องเที่ยว#เรื่องเล่า#แม่สอด

หมายเลขบันทึก: 160279เขียนเมื่อ 20 มกราคม 2008 15:58 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 18:43 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (32)

Sasinand

เขียนเมื่อ 20 มกราคม 2008 16:30 น. ()

เคยไปแม่สอดมา 2 หนค่ะ แต่นานแล้ว

ที่นี่ มีทางเชื่อมต่อกับเมืองมะละแหม่งของพม่า ออกสู่ท่าเรือน้ำลึกมาดราส (Madras) ของอินเดียด้วย เคยไปชายแดนพม่า ไปซื้อทับทิมและหยกค่ะ

จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร