อาทิตย์อัสดง ณ ริ่มฝั่งเจ้าพระยา

ชีวิตใครคล้ายดั่งตะวันตกน้ำ คนไม่ใช่ปลาจะหายใจได้ไง ดูให้ดีก่อนจะก้าวย่างเดินถ้ามั่วเพลิดเพลิน มักจะตกน้ำตาย

ผมไม่รู้ว่า หากเรานั่งมองตะวันลาลับ ในช่วงเย็นย่ำ เราคิดถึงเพลงอะไร...

หลายคนนึกถึงเพลงรัก ซึ้งๆ บางคนนึกถึงเพลงให้กำลังใจ เรื่องราวของชีวิตที่สิ้นสุดลงวันนี้ พรุ่งนี้เริ่มต้นใหม่...

ผมคิดว่าอยู่ที่ว่าเรารู้สึกอย่างไรในตอนนั้น ความรู้สึกที่เหงาๆทำให้ยามเย็นอาทิตย์อัสดง เหงาเงียบ ร้าวลึกๆ

หากอยู่ในอารมณ์ห้วงแห่งรัก หากมีใครสักคนมาให้เกาะกุมมือ เอียงมองแสงสุดท้ายของวัน ก็คงได้บรรยากาศโรแมนติค อ่อนหวาน

สำหรับผม...ผมมองว่า เสน่ห์ของยามเย็น คือ แสงสุดท้ายที่ปลายเหลือบเมฆ ...การเดินทางของเส้นแสงนั้นมีเสน่ห์อันลึกล้ำธรรมชาติที่สรรสร้างทำให้ความมหัศจรรย์ของท้องฟ้า ตื่นตาตื่นใจเราเสมอ

สัจธรรมที่เกิด ดับ ตามธรรมชาติ ทำให้เรามีกำลังใจ ต่อสู้ และเริ่มต้นใหม่

ใช่ครับ ...ถึงแม้สิ้นแสงในวันนี้ ผมก็ตั้งตารอรุ่งเช้า เพื่อรับความสดชื่นแห่งอรุณ

และเราตื่นพร้อมจะก้าวเดิน...

ตะวันตกดิน

ชีวิตคนเราก็มีแค่นี้ คล้ายตะวันขึ้นแล้วก็ตกลง
ดูให้ดีอย่าให้ตกส่งเดช ถ้าตกลงน้ำคงลำบากที่จะงม

ตะวันตกดิน อีกไม่นานก็คงจะโผล่ขึ้นมา
ตะวันตกน้ำ น้ำจะพาให้ไฟดับ ไม่กลับคืน
ตื่นขึ้นมาก็ไม่อาจพบตะวัน ความฝันก็ลบเลื่อน

ชีวิตใครคล้ายดั่งตะวันตกน้ำ
คนไม่ใช่ปลาจะหายใจได้ไง
ดูให้ดีก่อนจะก้าวย่างเดิน
ถ้ามั่วเพลิดเพลิน มักจะตกน้ำตาย

ตะวันตกดิน อีกไม่นานก็คงจะโผล่ขึ้นมา
ตะวันตกน้ำ น้ำจะพาให้ไฟดับ ไม่กลับคืน
ตื่นขึ้นมาก็ไม่อาจพบตะวัน ความฝันก็ลบเลื่อน

(พูด) คือ..มันอย่างนี้นะครับ มันก็ไม่มีอะไรมาก
ไม่ต้องไปคิดมาก คือถ้าตกลงดินนะครับ
อาจจะบาดเจ็บนิดหน่อย แต่ถ้าตกลงน้ำนะครับ
น้ำอาจจะท่วมปอด..ตายโหงกันหมดเลยละครับท่านครับ

สุภาษิตได้ขีดเขียนคำคม
ความลมจ่มมักมากจากความโลคโม
อำนาจเงินอาจทำให้คนใหญ่โต
แต่ใหญ่แค่ไหนดวงตะวันยังตกดิน

~ ตะวันตกดิน อีกไม่นานก็คงจะโผล่ขึ้นมา
ตะวันตกน้ำ น้ำจะพาให้ไฟดับ ไม่กลับคืน
ตื่นขึ้นมาก็ไม่อาจพบตะวัน ความฝันก็ลบเลื่อน ~