วันนี้เป็นวันเด็กของใครหลายคนแต่สำหรับเด็กคนนี้แล้วกำลังนั่งทบทวนอะไรบางอย่างตั้งแต่เช้า เรื่องของเรื่องคือช่วงนี้เจอบททดสอบมากมายครับกับเรื่องการทาบทามต่างๆ เพราะใจจริงตอนนี้อยากทำในสิ่งที่ตัวเองคิดฝันไว้ให้สำเร็จก่อนแล้วค่อยตัดสินใจทำอะไรต่างๆต่อไป

   ผมยังมีความเื่ชื่อว่าในความมืดมิดยังมีแสงสว่างให้เราได้พบเจอขอเพียงมีความตั้งใจที่จะใช้ใจสัมผัสและในความยากย่อมมีความง่ายดายอยู่ สองสามวันมานี้มีคนทาบทามให้ร่วมงานมทั้งวิจัยและองค์กร แต่ผมก็ให้เหตุผลไปตามที่ควรจะพูด สำหรับเรื่องวิจัยผมมองว่าขอแค่เรามีใจที่อิคลาส(บริสุทธิ์)เริ่มทำงานด้วยใจจริงๆไม่ติดยึดกับงบประมาณขอแค่มีโอกาสในสิ่งที่อยากทำก็ทำไปเถอะเพราะอย่าลืมว่าคุณค่าที่แท้จริงมันอยู่ตรงไหนผมอยากจะเรียนอย่างนี้ตรงๆครับว่าผมเริ่มทำงานวิจัยให้แก่สถาันแห่งหนึ่งของชาติด้วยเงินเพียง ๑ หมื่นบาทเองแต่ถามว่า ณ วันนี้ผลคืออะไรผมว่าการแก้ปัญหาเรื่องการศึกษาในพื้นที่กลายเป็นนโยบายที่ควรขับเคลื่อนทางการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการหลายอย่างเกิดจากงานวิจัยที่ทางกลุ่มเสียงเล็กๆร่วมกันทำและเสนอเข้าไป เพราะฉะนั้นขอเป็นกำลังใจให้แก่ทุกคนที่จะร่วมผลักดันการก่อเกิดซึ่งวัฒนาการนำพาสังคมสู่สันติสุขว่า ขอเพียงเรามีใจมุ่งมั่นแล้วเดินต่อไปให้จบอินชาอัลลอฮฺ(หากพระเจ้าทรงประสงค์)สิ่งต่างๆก็จะตามมา ดั่งที่ผมได้รับโอกาสหลังจากนั้นจากสถาบันพระปกเกล้า สทศ. ปปช. และอีกหลายที่ที่ให้โอกาสเรา (อัลฮัมดุลิลละฮฺ)

   วันเด็กปีนี้เด็กน้อยอ่อนด้อยประสบการณ์อีกมากมายยังคงไม่ได้ไปไหนยังคงคลุกอยู่กับทางออกที่ควรจะเป็นของวิทยานิพนธ์ของตัวเองบางครั้งการมานั่งทบทวนอะไรบางอย่างต่างๆที่หลายคนพยายามบอก พยายามช่วย พยายามตักเตือน กระตุ้นความคิด (เอาให้หมด อิอิ) ให้ได้ขบคิดมันอาจจะนำมาซึ่งคำตอบที่เราพยายามบอกตัวเองอยู่ก็ได้ว่าทำไมคิดไม่ออกซะที หรือว่าคำพูดเหล่านี้เราต้องทบทวนอีกครั้งกับวิทยานิพนธ์ของตัวเอง

•   อย่าคิดอะไรให้มันซับซ้อนเอาสักประเด็นแล้วเดินต่อให้จบ (อ.จารุวัจน์)
  
•   ผมกลัวพวกเราจะเรียนเล่นๆ เพราะหลายคนมหาวิทยาลัยกำลังรอคอย (อ.Ibm)
•   วิทยานิพนธ์ถึงไหนแล้ว...สู้ๆ  (Mr.direct)
•   ให้เวลากับตัวเองแล้วเดินต่อไป (เพื่อนๆพี่น้องๆทุกกำลังใจ)
•   บังเชื่อว่าเราทำได้อารมณ์ศิลปินคงต้องรอเวลาทำอารมณ์สักนิด (อ.อิรฟัน)
•   เป็นกำลังใจให้นะ (พี่เอก ลุงเอก...ครูคิม อ.แผ่นดิน บังเบดูอิน  ศน.อ้วน ผอ.ประจักษ์ อ.smallman และอีกมากมายในทุกกำลังใจในโกทูโน)
•   ถึงไหนแล้ว...(เพื่อนๆ ป.โท ร่วมชะตากรรม อิอิ)
• จะช้าหรือเร็วขอเพียงแค่ลูกยังยิ้มได้ก็ดีใจแล้ว เอาเท่าที่ไหว (พ่อแม่...ซึ้งมากครับ)
  
•  ฯลฯ 

         อยากจะบอกว่าขอบคุณมากครับสำหรับทุกกำลังใจ สำหรับความกดดันในอีกมุมหนึ่ง แต่หมดทั้งมวลผมมองว่าถ้าไม่เกิดคำพูดต่างๆเหล่านี้วันนี้ผมคงไม่ได้รับข่าวดีจากพี่ที่เรียนด้วยกันว่าวันที่ ๓๐ มกรานี้ให้เข้าไปพบอาจารย์ที่ปรึกษากัน (อัลฮัมดุลิลละฮฺ...ขอบคุณพระเจ้า) เพราะอะไรรู้ไหม๊ครับเพราะผมจะเป็นสามคนแรกหากการไปพบอาจารย์ที่ท่านได้กรุณาให้เวลาซะที (หลังจากที่ผ่านมาขอตตรวจของรุ่นพี่ก่อน) ฮือๆๆน่าคิดครับว่าคนที่เรียนก่อนผมจนกระทั่งบัดนี้มีคนเพิ่งจะได้เสนอหัวข้อผ่านไปเพียงคนเดียวเอง หรือว่า ๕ ปีแห่งความขลัง(รึป่าว) ของที่นี่จะเป็นอย่างที่เขาร่ำลือกัน(วัลลอฮฺอะลัม)

         เมื่อเป็นดังนี้ก็ต้องรีบปรับแผนอะไรหลายๆอย่างครับแต่พอหยิบปฏิทินตารางออกมาดูมาชาอัลลอฮฺทำไมเต็มแบบนี้มีวันที่ ๓๒ มกราไหม๊ (เรียนแบบ ๓๒ ธันวา ครับ อิอิ) แต่เมื่อมีโอกาสอย่างนี้ได้พบอาจารย์ที่ปรึกษาจริงๆสักทีก็ต้องเคลียร์ครับเพราะท่านให้โอกาสแล้ว รู้ไหม๊ครับบทดสอบของผมแต่เดิมคืออะไร อาจารย์ที่ปรึกษาตอนแรกท่นได้ลาออกไปอันเนื่องจากปัญหาสุขภาพเลยทำให้ผมต้องวุ่นรอแล้วรออีกมาถึงวันนี้ครับ (คราวนี้เข้าใจผมหรือยังครับว่าบททดสอบมันมากมายเหลือเกิน) แต่ท้ายที่สุดแล้ว

        "รู้ว่าไกลแต่จะไปให้ถึงซึ่งปริญญา...และความฝันของตัวเองให้ได้...อินชาอัลลอฮฺ และเมื่อถึงวันนั้นการได้ทบทวนกับการก้าวเดินต่อไปในเส้นทางที่ควรจะเป็นค่อยว่ากันต่อ ด้วยความหวังและดุอาอฺ"

          ขอขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกกำลังใจ ข้อคิด และโอกาสที่หยิบยื่นให้ยังคงน้อมรับด้วยไมตรีแห่งมิตรภาพ (สุขสันต์ทุกวันคืน...แม้แต่วันเด็กวันนี้ครับ อิอิ)

ณ จุดที่ยืนอยู่มันมีเรื่องราวให้น่าขบคิด...บททดสอบที่โหมกระหน่ำ

ความทรงจำในทุกคำพูดยังคงตราตรึงในใจของผมเสมอมา

แม้ห้วงเวลาที่ผ่านมาไม่เคยได้ปริปากพูดออกไปมีเพียงรอยยิ้มแห่งการน้อมรับ

การปรับและเปลี่ยนในทุกข้อคิดเห็น คำพูด ทำให้ได้มีการก้าวเดินต่อไป

แม้อาจจะช้าบ้างในสายตาใครๆ แต่ผม...ขอบคุณด้วยใจมา ณ โอกาสนี้ครับ