บันทึกเรื่องสุขภาพฝ่ายกาย


     หลายวันมากแล้วที่ไม่ได้เขียนบันทึก  สาเหตุหลักมี 2 ประการคือ

  1. ปัญหาเรื่องภารกิจที่ต้องสู้ และ สะสางยังมีอยู่มากและหลายทาง หากเป็นในสนามรบก็คือมีศึกหลายด้าน
  2. สุขภาพไม่ดี ซึ่งมีผลให้ปัญหาในข้อ 1 พอกพูนมากขึ้นตามไปด้วย

    พูดถึงสุขภาพ  พูดไปก็คล้ายบ่นเหมือนคนแก่ ทั้งๆที่จริงยังไม่ใช่ .. ที่กล้าพูดเช่นนี้ก็เพราะมีคนแก่กว่าอีกมากมาย รายล้อมตัวเราอยู่ และอีกอย่างหนึ่งเมื่อคิดถึงเรื่องความคิด เรารู้สึกตัวตลอดมาว่าไม่เคยแก่เลย แต่พูดก็พูดเถอะ สังขาร ร่างกายที่ใช้งานเขามา 50 กว่าปี ย่อมเสื่อมทรุดไปบ้างเป็นบางที่ และบางเวลา  พูดถึงตรงนี้ก็เลยอยากบันทึกทบทวนว่า ร่างกายนี้ได้ผ่านพบความยากลำบากและเจ็บป่วยมาแล้วอย่างไรบ้าง  จนกระทั่งมามีอาการที่ไม่พึงปรารถนาบางประการอยู่ในขณะนี้

   เพื่อให้กระชับและติดตามง่ายขอไล่เรียงตามที่จำได้ดังนี้

  ช่วงปฐมวัย ช่วงชั้น ป.1-4

  • เคยตกจากหลังม้า และหลังควาย นอนนิ่งกับพื้นแบบจุกจนพูดไม่ได้ หายใจไม่ออก 2-3 ครั้ง
  • เคยตกจากต้นข่อยความสูง 4-5 เมตร เหตุเพราะปีนขึ้นไปยิงนก  ตกลงมานอนนิ่งจะเรียกเพื่อนช่วยก็พูดไม่ออก
  • เคยถูกม้ากัด และกลิ้งไปหลายตลบ จนเกิดแผล เป็นฝีที่หลัง รักษาอยู่แรมเดือนเมื่อปี พศ. 2500

  ช่วงวัยรุ่น ช่วงชั้น ป.5 - มศ.3

  • ขี่จักรยานแหกโค้ง ลงคูโดนลวดหนามเกี่ยวหน้า และแขนหัก เหตุเพราะไม่ได้ตรวจสอบว่าเบรกมีแต่ข้างซ้าย  ส่วนด้านขวาที่เราใช้นั้นเขาไม่ได้ต่อไว้  เป็นจักรยานที่ยืมเพื่อนขี่ไปทำธุระตอนพักกลางวัน
  • เคยเป็นไข้มาเลเรีย ถึงขั้นที่เขาเรียกว่าขึ้นสมอง ตอนเป็นเด็กวัดอยู่ที่วัดชยาราม
  • เคยเป็นไข้ไทฟอยด์  อาการหนักมากถึงขนาดไม่รู้สึกตัวไปนาน  จนตื่นมาพบญาติพี่น้องมาห้อมล้อม รวมทั้งพี่ชายที่บวชเป็นพระ หลายคนตกใจ เกรงว่าจะไม่รอด
  • ช่วงจะจบมศ.3 มีอาการปวดหัว มึนงง จนต้องไปหาหมอที่รพ.สุราษฎร์หลายครั้ง รวมทั้งช่วงที่จะสอบเข้าเรียนต่อที่วิทยาลัยครูสงขลา

   ช่วงวัยทำงาน ตั้งแต่จบชั้น ป.ตรี - ปัจจุบัน

  • เคยมีอาการเกี่ยวกับกระเพาะ - ลำไส้ หลายปี  ทานเผ็ด เปรี้ยว อาหารรสจัดไม่ได้ เป็นอาการของอาหารเป็นพิษบ่อยๆ  หมอเคยบอกว่า กระเพาะอาหาร Sensitive แต่อาการเหล่านั้นก็ค่อยๆหายไป
  • เป็นคนนิสัยเสียในเรื่องการรับประทานอาหารไม่เป็นเวลา  ชอบทำงานซ่อม สร้าง ดัดแปลง อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์  และเพลินจนลืมกินข้าวปลา เป็นมาต่อเนื่องยาวนาน ตั้งแต่สมัยเรียนหนังสือ .. ทำให้ระบบขับถ่ายก็พลอยแปรปรวนตามไปด้วย
  • ชอบนั่งทำงานกับพื้น  นั่งก้มอยู่นานหลายๆชั่วโมง มายาวนาน จนปัจจุบันถ้านั่งตัวตรงจริงๆก็จะเกิดอาการปวด
  • อยู่กับหัวแร้งและตะกั่วบัดกรีมานานหลายสิบปี  และไม่ได้มีระบบ Safety ใดๆ ก็น่าจะสะสมอะไรไว้ในร่างกายพอประมาณ ก็สูดควันตะกั่วและน้ำยาบัดกรีมานานขนาดนั้น มั่นใจว่าเดาไม่ผิด
  • เคยต่อมทอนซิลอักเสบรุนแรงชนิดกลืนข้าวน้ำไม่ได้ 2-3 วัน ไปหาหมอที่รพ.รามาฯ  สมัยนั้นไปตั้งแต่ 6 โมง แต่ไปได้เจาะเลือดหลังบ่ายสองโมง  จำได้ว่าเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่เจาะเลือดแล้วเป็นลม สลบคาเข็ม  รู้สึกตัวอีกทีก็เมื่อนอนเหยียดยาวอยู่บนเตียง และมีคนกำลังให้ดมยา
  • เมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว เคยเป็นโรค เยื่อบุสมองอักเสบชนิดเฉียบพลัน หมอบอกว่าเกิดจากเชื้อไวรัส ปวดหัวมาก และอาเจียนตลอดทั้งคืน ปวดมากชนิด เดินก็ปวด พูดก็ปวด  คราวนั้นก็สลบไม่รู้สึกตัว และนอนอยู่รพ.เมโย ราว 5 วัน .. มีบางท่านบอกว่าเป็นแบบนี้หลายรายเข้ารพ.แล้วไม่ได้กลับออกมาแบบเดิม คืออกมาแล้วก็ได้เข้าวัดในอีกไม่กี่วัน .. คราวนั้นจำได้ว่า ออกมาแล้วสมองมีอาการประหลาดอยู่นาน 2-3 สัปดาห์  ตกใจง่าย ขับรถไปได้ยินเสียงแตรก็สะดุ้ง  และการทรงตัวไม่ดี  ยืนๆสอนก็เซต้องจับขอบโต๊ะก็เคย
  • .. พักสักครู่ .. แล้วจะมาต่อว่า .. เป็นอะไรอยู่ในขณะนี้ ..
  • มาต่อแล้วครับ (15.50 น.) ...
  • ฟ.ฟันเป็นปัญหาบ่อยเพราะไม่ใส่ใจ ไปพบหมอฟันก็เมื่อมีอาการ  เป็นเช่นนั้นมาแต่สมัยเด็กๆ ผลก็คือฟันผุจนต้องถอน ต้องอุดหลายครั้งมาก เบิกค่าทำฟันซ้ำซากจนรำคาญตัวเอง อุดแล้วหลุด หลุดแล้วอุด ซ้ำๆที่เดิม เคยรักษารากและทำครอบมาแล้ว 1 ซี่ หมดไปร่วมหมื่นบาทเมื่อ 4-5 ปีที่แล้ว 
  • ได้ตัดสินใจทำครอบฟันกราม 2 ซี่ เมื่อไม่กี่วันมานี้ และได้ไปยึดถาวรเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา หมดไปอีกกว่า 16,000 บาท
  • อาการปวดกราม ปวดฟันที่เป็นมาก่อนหน้านี้ ลุกลามไปเป็นปวดกกหู ปวดหัวซีกซ้าย ไหล่ซ้ายตึง ขาซ้าย ไล่มาถึงสะโพกถึงหลัง-ไหล่ ใช้การนวด การทานยา และเดินออกกำลังกาย ก็ช่วยได้บ้าง แต่ก็ยังไม่หาย
  • สัปดาห์ที่แล้ว นอกจากปวดหัว มึนงงแล้ว ยังแถมด้วยอาการบ้านหมุน  มีทั้งหมุนหลายรอบ และหมุนแบบเอียงตีลังกา  เป็นทุกครั้งที่นอนแล้วเอียงหรือเอี้ยวตัวไปทางซ้าย  และเมื่อตอนลุกจากการนอน
  • ไปหาหมอที่ สถาบันบำราศนราดูร เขาให้ไปแผนก หู คอ จมูก เพราะอายุรกรรมแน่น หมอตรวจไม่เกิน 3 นาที บอกว่าหู คอ OK ให้ยามา 2 ตัว เป็นวิตามิน และ ยาช่วยเรื่องการควบคุมการทรงตัว  ผ่านไป 3-4 วัน ไม่ได้ผล  ตอนนี้ก็เลยได้ดูบ้านหมุนได้อยู่เป็นระยะ  เพิ่งลองทานยาบำรุงสมอง-อาหารเสริม แปะก๊วยสกัดไป 2-3 มื้อ แล้ว รู้สึกดีขึ้น .. และคงจะต้องตามดูต่อไป

        ทั้งหมดเป็นบันทึกช่วยจำ  อ่านแล้วหากน่าเบื่อก็เบื่อได้ครับ  แต่ในนั้นก็มีความรู้อยู่บ้าง อย่างน้อยก็รู้ว่าแบบอย่างการใช้ชีวิตที่ไม่ดี และการปฏิบัติไม่ถูกต้องอะไรบ้างที่ไม่ควรทำตามครับ

คำสำคัญ (Tags): #สุขภาพ
หมายเลขบันทึก: 192645เขียนเมื่อ 7 กรกฎาคม 2008 14:28 น. ()แก้ไขเมื่อ 30 พฤษภาคม 2012 17:58 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (15)
  • ดูประวัติแล้ว
  • ไม่ซนเลยเนอะพี่บ่าวเนอะ
  • ฮ่าๆๆ
  • รักษาสุขภาพบ้างนะครับ
  • อย่าทำงานดึกนัก
  • เอ อย่าบอกว่าเช้าเลยนะ
  • ฮ่าๆๆๆๆ

สวัสดีครับ อาจารย์

  • โอ้โห
  • วีรกรรมอะไรจะเยอะขนาดนั้น
  • ยังไงก็รักษาสุขภาพบ้างนะครับอาจารย์
  • คิดถึงครับผม

บริษัทไหนจะรับประกันสุขภาพติดต่อด่วน

 

  • อาจารย์ค่ะ ขอเล่าบ้าง
  • ป.1-4 ตกต้นฝรั่ง แข่งขันกับน้องๆๆ ใครจะสูง และ ขึ้นไปอยู่กี่งยอดสุด และลูกฝรั่ง สุก และผิวที่สวยที่สุด อยู่ข้างล่าง หมายตาไว้ เค้าจองลูกนั้นใครห้ามแย่ง  ต้นมันสูงเท่า โกดังเก็บ ข้าวสาร ของโรงสีใหญ่ คิดดูนะคะ หล่น ลงมาจากยอด โดยที่ไม่ ค้างกิ่งใหนเลย  หล่นถึงพื้นดินทันที แม่และน้องตกใจมาก อิอิ เดิน เจ้าตัว เดินป๋อ ไม่เป็นอะไร เตี่ยกับมาจากล่อง รถสิบล้อ ฟันฝรั่งต้นนั้น เรียบ เลย ตอติดดินเลย    สรุป ฝรั่งแสนอร่อยต้นนั้น ตายสนิท 555555 ฝรั่งจะได้ตายก่อนลูก อิอิ
  • ชั้น ม.ศ 1 วิ่ง ไล่เพื่อน หกล้ม ใส่ตอฝรั่ง อีก ไม่พ้น ฝรั่งที่ เค้าโคนไว้ ตอฉีกเป็น แง้ม เสย หน้าแข้งด้าน ขวา รักษา อยู่แรมเดือน เพราะ หน้าแข้งเนื้อกว่าจะหุ้มมิกระดูก แทบตาย น้อง ราดทิงเจอร์ เลย เป็นแผลเป็นมาจนทุกวันนี้ 5555
  • ม.ศ 2 เอาน้อง ป.6 ซ้อนจักยาน ขี่ข้ามสะพาน ไม้ อวดเก่ง น้องจะขอลงก่อน บอกไม่ต้องลง ที่ใหนได้ หล่น ตลิ่ง ที่ไม่มีหาดทราย โชคดี ไม่ลงแม่น้ำ โชคช่วย เส้นลวด จักรยาน ล้อหน้า หัก แล้ว ไปพันตอไม้ให้ เลย ไม่หล่นลงแม่น้ำ ยังช่วยตัวเองได้อีก แบกจักรยาน ผ่าป่าพง ขึ้นบนตลิ่งได้  โอ้โฮ เหมือนเป็น ฮีโร่ เลย มันส์มาก อยากกลับเป็นเด็ก อีกยังเลยคะอาจารย์  น้องจิ ซนนี่ยัง น้อยกว่าพี่นิด
  • ทุกวันนี้ถ้าตั้งใจทำอะไรแล้ว ต้องทำให้ได้ นิสัยดื้อ มากๆๆ จบแล้ว ค่ะ อิอิ อาจารย์อ่านเพลินมั้ยคะ
  • สวัสดีค่ะ อาจารย์ อิอิ

แวะมาอ่านประวัติท่านอาจารย์ค่ะ

ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ 

สวัสดีค่ะอาจารย์

ติดตามมาเยี่ยมเยียนอาจารย์ ด้วยความระลึกถึงค่ะ แหมประวัติอาจารย์วีรกรรมทำให้เด็กยุคใหม่ต้องทึ่งมากแน่ๆ แถมด้วยอาการปวดฟันอีกยาวเหยียดคิดว่าเขียนจบอาจารย์คงหายปวดฟันพอดีนะคะ นี่ก็เคยปวดฟันมากเหมือนกันค่ะอาจารย์วิธีการที่ดีที่สุดก็ใช้วิธีการรักษารากฟัน และพบหมอให้มากที่สุด อีกวิธีที่เคยใช้และรู้ว่าดีมากๆหายปวดฟันไปนานทีเดียวไม่ทราบว่าอาจารย์จะกล้าทดลองใช้ปรือเปล่า ใช้เกลือผสมสารส้มบดๆแล้วถูๆในปากหลังจากแปลงฟันเสร็จแล้ว แสบเหงือกดีมากแถมหายปวดฟันไปนานที่เดียว...เกลือพยายามใช้เกลือทะเลแบบเกลือเม็ดที่ขับรถผ่านตอนกลับใต้นะคะเพราะเกลือเม็ดหาซื้อยากแต่ได้ผลดีค่ะไว้ผสมน้ำอุ่นอมบ่อยๆ ก็ได้ผลดีค่ะ ดูพื้นๆแต่ได้ผลดีค่ะ .... รักษาสุขภาพนะคะอาจารย์...ขอให้หายจากอาการบ้านหมุนเร็วๆด้วยค่ะ

สวัสดีครับ

  • เข้ามาหลายครั้งแต่ไม่ได้จังหวะตอบครับ
  • น้องบ่าว ขจิต ฝอยทอง ... ขอบคุณครับ .. ที่ยังไม่เล่าก็มีนะ อิ อิ อิ
  • ครูโย่ง ... ขอบคุณครับ
  • ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์ ... ขอบพระคุณครับ .. หลายบริษัทมาเห็นแล้วต่างผวากลับไปหมดแล้วครับ .. ผมบอกเขาว่าน่าจะแวะไปแถวสตึก มีลูกค้าที่โดดเด่นมาก น่าสนใจ มีประวัติเรื่องการเจ็บป่วยที่สุดจะบรรยาย เหนือกว่าเรื่องราวของผมหลายเท่าครับ
  • พี่นิด ... ขอบคุณครับ .. สนุกดี .. ไม่ซนเลยเนาะ
  • คุณ นุ้ยcsmsu ... ขอบคุณครับ
  • ท่าน Preeda ... ขอบคุณครับ ในความห่วงใย และการติดตามสม่ำเสมอ

เคยเป็น Temple Boy วัดชยารามเหมือนกันเลยอดเขียนไม่ได้

ครับยุงมันจะหามเอาไปตั้งหลายหน การกินอดอยากผอมแห้งพุงโร

เด็กจากนาสารคนหนึ่งเป็นมาเลเรียขึ้นสมองตายในวัดเลย

เด็กจากนาสารอีกคนแทงเณรฟ่อนที่อกด้วยมีดหับแต่ไม่ตาย

เหตุการณ์เหล่านี้คุณคงเคยได้ยินคนเขาเล่ากันเมื่อตอนคุณอยู่

อดอยากอยู่ที่นี่ปีเดียว อีก๕ปีอยู่วัดเวียง ถ้าเป็นหมาเขาว่าพี

 

สวัสดีค่ะอาจารย์

  • วันนี้พอมีเวลาเลยเข้าอยู่ในห้องคอมฯ
  • เปิดแสงแห่งปัญญาดูพบอาจารย์เข้ามาทักทาย
  • ต้องกราบขอบพระคุณมากค่ะที่ได้รับความรู้จากท่านอาจารย์
  •  ที่ช่วยสั่งสอนศิษย์ให้มีความชำนาญมากขึ้น
  • ก็นำเอาวิชาที่ท่านอาจารย์สอน นำมาใช้สอนกับเด็กนักเรียนในห้อง ICT ค่ะ
  •  ออ! อาจารย์อย่าลืมดูแลสุขภาพนะค่ะ

ระวังสุขภาพด้วยครับ เป็นห่วงครับ

สวัสดีครับ

  • เพิ่งเสร็จภารกิจการสอน 3 คาบเช้าครับ นั่งตอบในห้องเรียน
  • ท่าน Sonny Arizona ... ขอบคุณครับ อยากรู้จักจังว่ารุ่นใหน น่าจะอยู่ไกลถึง  Arizona 
  • ท่าน จงพิศ ศิริหัตถกิจ ... ขอบคุณครับ  ยินดีที่การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ทำให้เกิดประโยชน์กว้างขวางขึ้น
  • ท่าน สิทธิรักษ์ .. สั้นๆ แต่ประทับใจ .. ขอบคุณในความห่วงใยและการติดตามที่มีมาอย่างต่อเนื่องครับ .. ขอให้ท่านมีสุขภาพที่สมบูรณ์ ทั้งกาย-ใจ เช่นกันครับ

รักษาสุขภาพปัจจุบันให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้นะคะอาจารย์

ดูประวัติแล้วอาจารย์ผ่านมาหลายโรค เป็นข้อคิด เป็นตัวอย่างที่ดีมากให้แก่คนที่ไม่ดูแลสุขภาพของตัวเองให้ดีเมื่อยังอยู่ในวัยเยาว์กว่านี้

ขอบคุณที่อาจารย์นำมาเล่า ให้ได้คิดค่ะ

เรียน ม.๑ ปี ๒๔๙๕ โรงเรียนลาดคอนกรีตบนดิน ฝาเป็นไม้หลังคาสังกะสี อยู่ติดกันกับบ้านของนายธรรมทาสหรือโรงพิมพ์ธรรมทาน รุ่นเดียวกับจรุง หนูขวัญ ครูมงคล นิลรัตน์ เป็นครูประจำชั้น สอนทุกชั้นจนถึง ม.๖...ก็ครูมงคลแกมีวุฒิ ม.๖ เหมือนกัน

ผมนอนกุฏิเจ้าคณะอำเภอ ครึ่งหนึ่งของกุฏิอยู่ในสระผักบุ้งที่หน้าโรงฉัน กูฏิพื้นไม้ หลังคาจากฝาทำด้วยไม้ไผ่สับ มี ๒ห้อง เด็กวัดอยู่ห้องเดียวกัน ๖คน อยู่กันหลายคนยุงมันกลัวโดนตบเอาเหมือนกัน

ปีนั้นท่านพุทธทาสเพิ่งกลับจากอินเดีย ท่านมาพักที่ห้องสมุดธรรมทานหรือโรงธรรมใกล้ๆกับกุฏิท่านธนบ่อยๆ คืนหนึ่งท่านชวนพวกเราไปดูสไล้ท์ที่ท่านถ่ายมาจากอินเดีย มีพุทธคยาและสถานที่สำคัญต่างๆ ผมจำได้ติดตาอยู่อย่างเดียวคือแขกชายไม่นุ่งผ้า แถมเอาก้อนหินผูกถ่วงอวัยวะที่พวกเราระวังนักหนาไม่ให้เพื่อนเตะถูกเราตรงนั้น...พวกเราว่าท่านฉายหนังโป๊ะ...ท่านหัวเราะชอบใจ

  • คุณนายดอกเตอร์ ... ขอบคุณมากครับในความห่วงใย  ยินดีที่เรื่องเล่าเป็นประโยชน์  และนั่นคือความมุ่งหวังที่แฝงอยู่ในใจขณะที่เขียนครับ
  • ท่าน Sonny Arizona .. ขอบคุณมากครับสำหรับข้อมูลเด็ดๆเพิ่มเติม .. อยากรู้เพิ่มเติม .. ทำพรือดีหนา ? .. ครูมงคล รู้จักดีครับ ปีนี้ก็ยังได้เจอท่าน .. พี่จรุง หนูขวัญ นั้นไม่ทันได้เจอแต่ทราบว่าอยู่บ้านเดียวกับผมคือบ้านน้าทองมาก ที่บ้านเวียงนั่นเอง .. ยินดีมากครับที่ได้แลกเปลี่ยน .. ผมนั้นรุ่นหลังหลายปีครับ ปี 2495 นั้น  ผมเพิ่งอายุ 2 ขวบเองครับ เรื่องราวของผมเกี่ยวกับชีวิตช่วงเป็นเด็ก เขียนเล่าไว้บ้างใน Blog นี้ครับ เช่น

            -  เสียงธรรมจากสวนโมกข์ (1)

            -  ผม กับ วิทยุ (1)

           

 

สวัสดีค่ะอาจารย์

ต้องร้องว่า...โอ้โห...อาจารย์มีวีรกรรมเยอะมากๆเลยค่ะ...นี่เฉพาะวีรกรรมด้านสุขภาพด้านเดียวนะคะ...เชื่อว่าอาจารย์ต้องมีวีรกรรมในด้านอื่นๆ อีกมากมาย ... เขียนเป็นประวัติได้เป็นเล่มใหญ่ๆแน่เลยค่ะ...

สมัยเด็กๆ ก็ชอบปีนต้นไม้ แต่ก็ไม่เคยตกค่ะ...ที่ตกเป็นตกจากระเบียงบ้านสมัยที่ยังจำความไม่ได้ แต่มีค้างพลูของย่ารับไว้เลยไม่เป็นไรค่ะ

ขอให้อาจารย์มีสุขภาพแข็งแรง...นะคะ 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท