ตื่นมาตั้งแต่ตีสามเพราะ หนุ่ม "น้ำหวาน" ไกด์อารมณ์ดีของเรา เลื่อนนัดว่าจะปลุกตีสี่ครึ่ง  Checkout ทานอาหารเช้าตีห้าครึ่ง  เพื่อออกเดินทาง หกโมงครึ่งไปลงเรือล่องโขงกลับเมืองไทย
     เมื่อคืนก็เหนื่อยล้าเกินกว่าจะเขียนอะไร หรือแม้แต่จัดการไฟล์ภาพให้เสร็จได้  เข้านอน และหลับไปตอนไหน ไม่ค่อยแน่ใจ ดูเหมือนไม่เกินตีหนึ่ง นอนไปทั้งที่ยังไม่ได้จัดกระเป๋า 
    ก่อนจัดการกับกระเป๋า  ดูเวลาตอนนี้แล้ว ที่จะใช้ Photoscape มานั่งจัดการกับรูปภาพเพื่อเตรียมนำเสนอผ่าน Blog น่าจะไม่เหมาะสมเสียแล้ว  เพราะถึงอย่างไรก็ไม่สามารถทำได้ทัน  จึงคิดว่าไว้ไปทำต่อในเรือตอนล่องโขงในวันนี้ดีกว่า 
    บันทึกนี้จึงต้องการเพียงบอกกล่าวต่อจาก บันทึกที่แล้ว ว่าได้ความรู้ และความรู้สึกดีๆมากมาย จากดินแดนแห่งพี่น้องร่วมพงศ์เผ่าไทย คือสิบสองปันนา 

   วันนี้จำต้องจากไปแล้วครับ ด้วยใจที่รู้สึกว่า น่าจะมีเวลาอยู่ที่นี่สัก 2-3 สัปดาห์เพราะมีเรื่องน่ารู้น่าเรียนมากมาย

   ระหว่างรอชมภาพถ่าย  จึงขอเชิญติดตามรับความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับดินแดนอันอุดมสมบูรณ์แห่งนี้ไปพลางๆครับ....

     สิบสองปันนานั้นมีข้อมูลที่น่าสนใจคร่าวๆดังนี้

• ที่ตั้ง : ตั้งอยู่ทางใต้สุดมณฑลยูนนาน ประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน
• สิบสองปันนา หรือ สิบสองพันนา หรือชื่อเต็มว่า เขตปกครองตนเองชนชาติไท สิบสองปันนา มีความหมายคือมี 12 เมือง  เมืองหลวงอยู่ที่เมืองเชียงรุ่ง ซึ่งในอดีตเป็นเมืองของชาวไทลื้อ

ภูมิประเทศ

• เขตปกครองตนเองพิเศษสิบสองปันนามีเนื้อที่ประมาณ 19,700 ตารางกิโลเมตร มีอาณาเขตติดกับแขวงหลวงน้ำทา แขวงพงสาลี ของประเทศลาวและรัฐฉาน ของประเทศพม่า โดยมีแม่น้ำโขงไหลผ่านตอนกลาง

ประวัติย่อเมืองสิบสองปันนา

• เมืองสิบสองปันนานั้นได้เป็นราชอาณาจักรหอคำเชียงรุ่ง เมื่อประมาณ 830 ปีก่อน โดยพญาเจืองหรือสมเด็จพระเจ้าหอคำเชียงรุ่งที่ 1
   อาณาจักรสิบสองปันนาเริ่มเป็นปึกแผ่นและแผ่ขยายอาณาเขตมากที่สุดในยุคท้าวอินเมือง สามารถขยายอาณาเขตเข้าไปยึดถึงเชียงตุง เมืองแถน (เดียนเบียนฟู) เชียงแสน ล้านช้าง จึงเป็นเหตุให้การอพยพชาวไทลื้อจากเชียงรุ่งและอีกหลายหัวเมืองเข้าไปสู่ดินแดนดังกล่าว เพื่อเข้าไปตั้งชุมชนปกครองหัวเมืองประเทศราช
• สิบสองปันนาดำรงความมั่นคงเฟื่องฟูอยู่ 100 กว่าปี ก็ถูกรุกรานโดยชาวมองโกลและตกอยู่ในการปกครองของจีนในปี พ.ศ.1833 ต่อมาได้เปลี่ยนชื่อจากชื่อภาษาไทลื้อมาเป็นภาษาจีนและเจ้าผู้ครองนครชาวไทลื้อถูกเรียกว่าเจ้าแสนหวีฟ้า
• หลังจากที่พม่าได้ก่อตั้งอาณาจักรตองอูและขยายอาณาเขตของตนไปทางตะวันออก พม่าได้ยึดเมืองสิบสองปันนา จากนั้นจึงได้แบ่งเมืองสิบสองปันนาออกเป็น 12 หัวเมือง ได้แก่ เมืองฮาย เมืองม้าง เมืองหุน เมืองแจ้ เมืองฮิง เมืองลวง เมืองอิงู เมืองลา เมืองพง เมืองอู่ เมืองอ่อง และ เมืองเชียงรุ่ง จึงเรียกเมืองเหล่านี้รวมกันว่า สิบสองปันนา และในช่วงสมัยนี้เป็นช่วงเวลาที่วัฒนธรรมพม่าและพระพุทธศาสนาได้เข้าแผ่ขยายเข้าไปในเขตสิบสองปันนา

สมัยรัตนโกสินทร์

• ในสมัยสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช หลังจากพระองค์ได้ส่งทัพมาตีเมืองเชียงใหม่ และ อาณาจักรล้านนา จากพม่าแล้ว ได้โปรดให้พระเจ้ากาวิละเป็นแม่ทัพยกไปตีเมืองเชียงรุ่งและกวาดต้อนพลเมืองชาวไทลื้อในสิบสองปันนา ไทลื้อเมืองพน เมืองหย่วน เมืองล่า ชาวไทขึนและชาวไทใหญ่จากเมืองเชียงตุง มาอยู่ที่เชียงใหม่ เชียงราย ลำพูน พะเยา และน่านเป็นจำนวนมาก ซึ่งเรียกกันว่ายุค "เก็บผักใส่ซ้า เก็บข้าใส่เมือง" อันเป็นวิธีฟื้นฟูอาณาจักรล้านนา เพราะในช่วงก่อนนั้นพม่าได้กวาดต้อนชาวล้านนาไปอยู่ที่ พุกาม และ มัณฑะเลย์ ไปจำนวนมาก
• เชียงรุ่งถูกยื้อแย่งแบ่งดินแดนโดยอาณาจักรใกล้เคียงไปมาอยู่ไม่นาน กระทั่งยุคสมัยแห่งการล่าอาณานิคมในช่วงรัชกาลที่ 4 และรัชกาลที่ 5 ทั้งอังกฤษและฝรั่งเศส เข้ามากำหนดเขตอำนาจของตนให้พม่าไปอยู่กับอังกฤษ  สิบสองปันนาอยู่กับจีน เชียงตุงไปกับพม่า และฝรั่งเศสคุมลาว กัมพูชาและเวียดนาม
• ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 เมืองเชียงรุ่งถูกยุบจากเมืองหลวงเป็นแค่หัวเมืองและเจ้าปกครองนครทั้งหลายก็ถูกปลด ในปัจจุบันคนที่มีแซ่เต๋าก็คือเชื้อเจ้าในสิบสองปันนาที่เคยครองเมืองทั้งหลายในดินแดนแถบนี้
• สิบสองปันนา เป็นดินแดนที่มีความอุดมสมบูรณ์ยิ่ง ด้วยตั้งอยู่ตรงกลางที่ลุ่มหุบเขาริมแม่น้ำโขง ซึ่งชาวไทลื้อเรียกว่า แม่น้ำล้านช้าง ชาวจีน เรียกว่า แม่น้ำหลันช้าง หรือ หลันชาง หรือ หลันชางเจียง
     สิบสองปันนา มีสภาพภูมิอากาศแบบป่าฝนเขตร้อน มีฝนตกชุก ไม่มีหิมะตก อากาศไม่หนาวเย็นจนเกินไป ผืนดินจึงอุดมไปด้วยป่าไม้เขตร้อน มีความหลากหลายทางชีวภาพ มีความเขียวขจีตลอดทั้งปี ในผืนป่าก็อุดมสมบูรณ์ด้วยสัตว์ป่าอย่างช้างและนกยูง ที่เป็นเสมือนสัตว์สัญลักษณ์ของสิบสองปันนา ซึ่งดินแดนอื่นในประเทศจีนอันกว้างใหญ่ไพศาลไม่มีสภาพความอุดมสมบูรณ์เช่นนี้ สิบสองปันนาจึงเป็นแหล่งปลูกข้าว อ้อย ยางพารา กาแฟ ปาล์มน้ำมัน มะพร้าว ส่งขายไปยังเมืองอื่นๆ ในประเทศจีน
     สิบสองปันนาได้รับสมญานามว่าเป็นอาณาจักรแห่งต้นไม้ เป็นเสมือนอู่ข้าวอู่น้ำของมณฑลยูนหนาน และเป็นดินแดนหนึ่งที่รัฐบาลจีนภาคภูมิใจเพราะทำให้จีนได้ชื่อว่ามีผืนแผ่นดินอันกว้างใหญ่ไพศาล มีสภาพภูมิประเทศและผืนป่าครบ ตั้งแต่ดินแดนน้ำแข็งแบบขั้วโลกจนถึงป่าเขตร้อนเหมือนเช่นแถบเส้นศูนย์สูตรอย่างผืนป่าแห่งสิบสองปันนา

  แหล่งข้อมูล : http://www.oceansmile.com/China/Sibsongpanna.htm

      04.00 น. แล้ว น่าจะได้เวลาจัดกระเป๋าแล้วครับ  รูปถ่ายอีกมากและรายละเอียดเพิ่มเติมว่าเราได้พบเห็นและเรียนรู้อะไรบ้างกับ 2 วันที่สิบสองปันนา  โปรดติดตามตอนต่อๆไปครับ

      เซี่ยเซี่ย .. หนีเห่า .. และ .. ไจ้เจี้ยน ครับ