วันนี้ไม่เหมือนวันก่อนเมื่อเจ็ดปีที่แล้ว


วันนี้ชีวิตผูกพันอยู่บนโลกอินเทอร์เน็ตความเร็วสูง
วันก่อนค่อนขอดชีวิตที่เดินเอื่อยช้าไร้แรงอยู่บนโมเด็ม 56.6K

วันนี้มองไปทางไหนเห็นแต่อินเทอร์เน็ตคาเฟ่
วันก่อนที่ตรงนั้นเป็นร้านอาหารชั้นดีแต่ไม่มีคนนั่ง

วันนี้ใช้โน๊ตบุ๊คราคาหมื่นกว่าบาท
วันก่อนใช้เดสก์ท็อปจอใหญ่โค้งกินไฟมหาศาลราคาหมื่นกว่าบาท

วันนี้นั่งเขียนความรู้ถ่ายทอดผ่านบล็อก
วันก่อนได้เพียงแค่นั่งอ่านข่าวผ่านเว็บแต่ไม่มีที่เขียน

วันนี้นั่งดูรูปแมวหง่าวที่ถ่ายด้วยโทรศัพท์มือถือ
วันก่อนนั่งดูรูปในฟิล์มที่ต้องเดินเอาไปล้างที่ร้าน

------------------

แต่วันนี้ยังมีนักศึกษาไทยที่เขียนคำว่า ทรัพยากรมนุษย์ เป็น ทรัพย์พยากรณ์มนุษย์
แต่วันนี้ยังมีโปรแกรมเมอร์ที่เชื่อว่าฟันผุเกิดขึ้นเพราะมีหนอนในปาก
แต่วันนี้ยังมีชาวสวนที่อยากบอกให้โลกรู้ว่าผักกระสังมีคุณประโยชน์นานับประการ
แต่วันนี้ยังมีลูกชาวสวนที่ยังไม่รู้ว่าหนี้นอกระบบต่างกับหนี้ในระบบอย่างไร

-------------------

แล้วเราจะปล่อยให้เกิดความเหลื่อมล้ำในการเข้าถึงความรู้กว้างออกไปอีกสักเท่าไร
แล้วถ้าวันนี้ไม่มาช่วยกันบอกว่า คุณมีส่วนช่วยลดความเหลื่อมล้ำทางความรู้แก่ชุมชนได้อย่างไรบ้าง
แล้ววันนี้ก็จะผ่านเลยไปกลายเป็นวันก่อนเหมือนเช่นเดิมๆ ....


อ่านรายละเอียด 

  

 

หมายเลขบันทึก: 254769เขียนเมื่อ 9 เมษายน 2009 21:37 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:34 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (21)

เรียน ท่านอาจารย์ จัน คู่ ชัย อยากมาครับ แต่ไม่แน่ใจว่าจะว่างหรือไม่ ช่วงนี้เตรียมการประเมิน IQA ครับ

อยากให้อาจารย์มาร่วมพูดคุยมากๆ เลยค่ะ ด้วยความหวังว่าประสบการณ์แต่ละท่านที่ได้ช่วยทำให้ประเทศไทยลดความเหลื่อมล้ำทางความรู้ลงได้ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่นั้นทำได้อย่างไรบ้างค่ะ เช่น ช่วยให้นักศึกษาเข้าถึงความรู้ได้ง่ายขึ้นได้อย่างไร ช่วยให้ชาวบ้านผู้ป่วยที่อ่านหนังสือไม่ออกได้เข้าถึงความรู้ได้อย่างไร เป็นต้นค่ะ

ชื่นชมในหัวจิตหัวใจของทีมงานเล็กๆ

แต่มีฝันที่ยิ่งใหญ่ที่มีประโยชน์แก่คนจำนวนมาก

แต่ก็ยังอดสงสัยไม่ได้นะครับว่า ทำไม "คนใหญ่คนโต" เขาถึงไม่คิดเรื่องนี้กันบ้าง คิดไม่ได้ คิดไม่เป็น ไม่มีเวลาคิด หรือมัวคิดแต่เรื่องอื่นที่คิดว่าสำคัญกว่า

เอาใจช่วยนะครับอาจารย์และทีมงานทุกท่าน

ฝันให้ใหญ่และไกล เพื่อให้มีแรง แล้วไปให้ถึงนะครับ มันชื่นใจจริงๆ

บันทึกนี้ลึกซึ้งกินใจดีจังค่ะ อ.จัน

ชอบใจความเห็นของคุณ ซวง ณ ชุมแสง ด้วยค่ะ อยากขอบอกว่าไม่ต้องไปรอ"คนใหญ่คนโต"แบบที่พูดถึงหรอกค่ะ เพราะคนแบบนั้นมักจะอยู่ไม่ยืนยง เอาองค์กรที่ท่าทางจะไม่ล้มหายตายจากไปง่ายๆอย่าง สสส.ให้เห็นคุณค่าของงานดีๆอย่าง GotoKnow และสนับสนุนไปต่อเนื่องยาวนานดีกว่าค่ะ แต่ถึงยังไงตอนนี้ก็เชื่อว่า แม้ไม่มีองค์กรใดๆ ชาว GotoKnow ก็คงไม่ทอดทิ้งพื้นที่ที่เราหวังจะให้เป็นคลังความรู้ของคนทุกกลุ่มแห่งนี้แน่นอนค่ะ

ที่กล่าวมานั้น คือ "ความเหลื่อมล้ำทางความรู้" หรือครับอาจารย์ :)

คำว่า "ความเหลื่อมล้ำ" ทำให้รู้สึกว่า มีใครบางคนความรู้วิ่งนำคนอื่นอยู่หลายช่วงตัว ในขณะที่อีกคน ไม่รู้ ไม่ดู ไม่เห็น ความรู้เท่าเดิม ไม่ได้พัฒนา

แล้วการ "แลกเปลี่ยนเรียนรู้" จะทำให้ "คนวิ่งช้า" จะวิ่งทัน "คนที่วิ่งเร็วกว่า" หรือครับ

หรือว่าคำตอบคือ ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย ???

น่าจะเขียนว่า เดสก์ท็อป มากกว่า ขอบคุณครับ

อาจารย์ Wasawat Deemarn ค่ะ

เป็นความเหลื่อมล้ำจริงๆ ค่ะ อาจจะด้วยว่าการพัฒนาให้มาไม่เท่าเทียมกันทั่วไทย อาจจะด้วยว่าความยากจนความรวยที่แตกต่างกันในแต่ละพื้นที่ อาจจะด้วยวัฒนธรรมไลฟ์สไตล์ความเป็นอยู่ที่ต่างกัน มากมายสาเหตุค่ะ ที่ทำให้ความรู้ที่ควรจะรู้ก็รู้กันไม่ทั่วถึง ไม่ถูกต้อง ไม่ครอบคลุม เข้าถึงยาก

การมาร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้จะทำให้ทราบว่า ปัญหาเรื่อง digital divide นั้นสาหัสขนาดไหน มีพลังเล็กพลังน้อยขับเคลื่อนแก้ไขปัญหากันอย่างไรบ้าง ความท้าทาย เคล็ดลับความสำเร็จในการร่วมแก้ปัญหาคืออะไรค่ะ

บางท่านอาจได้สร้างพัฒนาสื่อ เช่น วิทยุออนไลน์

บางท่านอาจเป็นอาสาสมัครให้เด็กชาวเขาได้มีห้องสมุด

บางท่านอาจได้ช่วยสื่อสารข้อมูลความรู้ที่ถูกต้อง

อีกมากมายที่เราทุกคนได้ช่วยกันลด digital divide มาแล้วทั้งนั้นค่ะ

ดังนั้น การแลกเปลี่ยนจะช่วยให้เห็นพลังขับเคลื่อนเหล่านี้ค่ะ

ทีมงานจะจัดทำความรู้ที่ได้รับเหล่านี้เป็นหนังสือให้ดาวน์โหลดฟรีอีกด้วยค่ะ

มันเป็นเรื่องที่ท้าทายและ...เป็นความท้าทายอยู่ในตัว

แต่กะปุ๋มก็เชื่อว่า...ความศัทธานำไปสู่การปฏิบัติอย่างมากมาย

และสิ่งเป็นความศรัทธาที่มาจาก...มีความคิดเห็นที่ถูกแล้ว

จะก่อเกิดเป็นพลังมหาศาลได้อย่างมากมาย

เฉกช่น...การกระจายโอกาสเพื่อลดช่องว่าง...ต่างๆ ที่

เกิดขึ้น...โลกนี้ค่ะ

(^___^)

อ.จันทำงานเป็น creative copy writer บ.ดังๆได้เลยนะคะเนี่ยะ : )

ครั้งนี้มัทคงติดเลี้ยงน้อง ไว้คราวหน้าจะไปร่วมด้วยคะ

  • วันนี้ใช้ G2K จากโน๊ตบุก ผ่าน wifi จากที่บ้าน
  • วันก่อนต้องนั่งเปิด e-mail จาก Desktop Computer ผ่านระบบ LAN ในที่ทำงานเท่านั้น
  • หากทุกคนในสังคม ร่วมด้วยช่วยกัน ด้วยจิตอาสา....แน่ใจได้ว่า ช่องว่างจะลดลงไปเรื่อย ๆ ครับ
  • ส่งกำลังใจมาช่วยครับ ท่านอาจารย์ ทั้งสองและ ร่มโพธิ์ของ หลานต้นไม้

ขอบพระคุณ อาจารย์ ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์ มากครับ :)

แรก ๆ ตอนเขียนถามอาจารย์ไป ... เหมือนใช้ความคิดในใจถาม ... ทำให้ดูห้วน ๆ กวน ๆ ... เกรงอาจารย์จะโกรธเหมือนกันว่า เอ๊ะ นี่มากวนหรือเปล่า ... แต่ตัวจริงของผมชอบตั้งคำถามดัง ๆ เพราะอยากเห็นมุมมองความคิดของอาจารย์และท่านอื่น ๆ น่ะครับ :)

คำตอบของอาจารย์ทำให้ผมมองเห็นภาพรวมของ digital divide ที่ชัดเจนมากขึ้น อีกทั้งยังคงมีเนื้อหาใกล้เคียงกับวิชาชีพที่ผมรับผิดชอบอยู่อย่างมาก ครับ

เฝ้ารอการรวมความคิดในรูปของการสัมมนาและไฟล์เอกสาร ครับ

:)

สวัสดีค่ะ

แวะมาอวยพรปีใหม่ไทยค่ะ

ขอให้สุขภาพแข็งแรงค่ะ มีความสุขนะค่ะ

ระลึกถึงค่ะ

สวัสดีครับ

แวะมาเยี่ยม ชอบบทความของอาจารย์มากครับ

ภูมิรู้ที่มีอยู่ในตัวอย่าให้มลายไปกับชีวิต
นอกจากการบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษร
ในแบบไดอารี่แล้ว..นี่คือทางเลือกอีกทาง
ที่จะประเมินคุณค่าที่มีอยู่ในใจของบุคคล
กล้าที่จะบอกว่าไม่รู้..เปิดใจที่จะบอกไม่เคยเห็น
ลดอัตตามาช่วยกันให้เกิดเป็น "สังคมแห่งการเรียนรู้"
เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตให้สมกับที่ได้เกิดเป็นคนไทยค่ะ

สวัสดีคะ ดร.จันทวรรณ

อยากไปร่วมนะคะ กำลังตัดสินใจนะคะ

แต่ก่อนต้องXerox เอกสารจากห้องสมุดไปอ่าน

เดี่ยวนี้สบายมากขึ้น หาอ่านที่บ้านได้

ไปห้องสมุดเฉพาะวารสาร ที่ต้องให้จ่ายเงิน

วิชชามีอยู่แล้ว        ในธรรม ชาติเฮย
หากแต่ใครจักนำ     ก่อค้น
พบวิชช์นั่นและทำ    สืบต่อ
จักก่อประโยชน์ล้น   ท่วมท้นสุขศานติ์

ผมอ่านแล้วรู้สึกดีมากๆเลยครับ ทั้งบทความของอาจารย์และกระทู้ทั้งหมด ผมมีความหวังกลับเข้ามาอีกครั้งว่า เกษตรกรไทยและสาขาอาชีพอื่นๆ ที่ยังรอความรู้ดีๆ ความช่วยเหลือที่พวกเขาต้องการมานาน แต่ไม่เคยมีใครยื่นมือมาช่วยได้อย่าง จริงจัง

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท