ที่มา : www.forum.sanook.com
วันนี้แป๋มมีเรื่องสั้นจากปลายปากกาของ ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช ที่ท่านกล่าวถึง จิตสำนึกของบุคคลที่ได้ชื่อว่าเป็น "ผู้นำ" ค่ะ แป๋มชอบมากนะคะขอบอก.....เริ่มเลยนะคะ
ณ หน้าศาลากลางจังหวัดแห่งหนึ่ง
มีชายลักษณะผ่ายผอม
เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งนอนตายอยู่หน้าศาลากลางจังหวัดแห่งนั้น
ผลการชันสูตรสรุปว่า ผู้ตายขาดอาหารมาหลายวัน นั่นคือ "อดตาย"
หมาตำรวจหลังจากดมศพแล้ว ก็วิ่งนำตำรวจขึ้นไปบนสำนักงานเทศบาล
แล้วเข้าไปในห้องนายกเทศมนตรี หมาก็เห่าโฮ้งๆ
นายกเทศมนตรีพอเห็นหมาเห่าก็หน้าซีดเผือด
พร้อมกับพูดว่า
"ผมผิดเองที่ไม่ดูแลเอาใจใส่
ปล่อยให้ชายคนนั้นอดอาหารตาย
โปรดเอาผมไปขังคุกเถิด"
พอนายกเทศมนตรีพูดเช่นนั้น
หมาก็หอนโหยหวนด้วยความดีใจ แล้ววิ่งพาตำรวจไปที่ว่าการอำเภอ
ไปพบนายอำเภอ แล้วต่อไปยังศาลากลางจังหวัด พบผู้ว่าราชการจังหวัด
ซึ่งทั้งนายอำเภอและผู้ว่าราชการจังหวัดต่างสารภาพ เช่นเดียวกับ
นายกเทศมนตรี
การสารภาพของผู้นำเหล่านี้ช่างน่าสรรเสริญนัก
เนื่องจากอยู่ในฐานะที่เป็น "ผู้นำ" แต่ไม่ทำหน้าที่
"บำบัดทุกข์ บำรุงสุข" ยอมรับโทษ ด้วยจิตสำนึก
"ความรับผิดชอบ"
จากนั้น
หมาวิ่งพาตำรวจเข้ากรุงเทพฯ
ไปที่กระทรวงและทำเนียบรัฐบาล
ท่านผู้เขียน ได้ทิ้งท้ายเป็นลักษณะอัตนัย
ให้ผู้อ่านได้ลองคิดเล่นๆว่าตอนท้ายของเรื่องน่าจะจบลงแบบใด
แล้วท่านละคะ คิดว่าตอนจบของเรื่องสั้นเรื่องนี้
น่าจะจบลงแบบใดดีเอ่ย.....
....นี่เป็นเรื่องเล่าจากปลายปากกานะคะ...อย่าไปคิดอะไรมากมาย...ลองคิดสมมติกันเล่นๆน่ะค่ะ
ข้อมูล : ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช. เรื่องสั้นเกี่ยวกับผู้นำ
(มปป.)
สวัสดีครับคุณแป๋ม
มาร่วมสนุกด้วยนะครับ
น่าจะจบด้วย...ท่านผู้นำอาจขอหมาตัวนี้ไว้ แล้วเอาไปเลี้ยงเป็นพวกเดียวกับตัว
และก็ใช้ความสามารถของหมาตัวนี้ ไว้เห่าคนอื่นที่น่าสงสัย อิอิ
สมมติเล่นๆแล้วนะครับ ไม่รู้จะตรงใจรึเปล่า :)
ขอบคุณครับคุณแป๋ม
น่ากลัวว่าจะไม่มีใครรับสารภาพนะสิคะ
ท่านเขียนได้ดีมากครับ พันคำชอบงานเขียนและหนัง/ละครที่มาจากงานเขียนของท่าน เช่น สี่แผ่นดิน
นึกแล้วเสียดายท่านจัง ถ้าท่านยังคงมีชีวิตอยู่คงได้อ่านงานเขียนท่านอีก
อันนี้เรื่องสมมุติครับ คุณครูแป่ม พันคำไม่มีเจตนาใดๆทั้งสิ้น
ไปที่กระทรวง ผู้ใหญ่ที่เป็นที่เคารพของทุกคนที่นั่นก็ว่า ผมมีส่วนผิด
ไปที่ทำเนียบ ผู้นำสูงสุดในทำเนียบ ก็ว่า ผมดูแลทั้งหมดดังนั้นเป็นของผมคนเดียว
อย่างไรก็ตามขออภัยที่อาจกระทบกระทั่งครับ
ค่ะ พี่มหาเหรียญทอง เราหวังพึ่งผู้นำกลุ่มที่ไม่มากนั่นแหละค่ะ ช่วยสร้างแรงบันดาลใจให้กับผู้นำที่อยู่ระดับล่างลงมา..ฝันอาจเป็นจริงค่ะ
จินตนาการของ คุณเดย์ มีโอกาสเป็นไปได้สูงมากค่ะ กับการที่ผู้นำจะนำเอาสุนัขไปเลี้ยงไว้เห่าคนอื่นที่น่าสงสัย.....เอ่อ.....สงสัยว่า
จะเป็ยพวกเดียวกับเราไหมหนอ..ถ้าไม่ใช่ขย้ำเลยหนอ..แบบนี้หรือเปล่าคะคุณเดย์....อิอิ...
ส่วน คุณปริม ก็มองไปในอีกแง่ที่มีความเป็นไปได้สูงเช่นกัน แบบนี้หมาคงต้องเหนื่อยหน่อยค่ะ ดีไม่ดีเห่าไปเถอะเหนื่อยเปล่าไม่พอ สั่งเอาไปทำลูกชิ้นเสียนี่...อิอิ...ไม่ซีเรียสใช่ไหมคะ..คุณปริม..
คุณพันคำ เป็นผู้มีคีตกวีศิลป์ในหัวใจ ชอบงานเขียนของท่านเช่นกันคะ เป็นการฝึกมุมมองที่ทะลุกลางใจและมีตอนจบที่เรามักคาดไม่ถึง
กับเรื่องสมมติของคุณอาจมีโอกาสนะคะ แต่ให้ผ่านไปก่อนสักศตวรรษไหวไหมคะ หากยืดอกรับผิดชอบในฐานะผู้นำ สิ่งที่ควรรีบทำคือเร่งหาทางออก และแก้ไขโดยเร็วที่สุด ไม่ควรรอจนบูดก่อนค่ะ
กลับมาอีกครั้งครับ คุณครู
"หากยืดอกรับผิดชอบในฐานะผู้นำ สิ่งที่ควรรีบทำคือเร่งหาทางออก และแก้ไขโดยเร็วที่สุด ไม่ควรรอจนบูดก่อนค่ะ"
ปัญหาบางครั้งมีการขัดกัน เพื่อป้องกันอีกฝ่ายจะได้รับผลงาน และความนิยม ผมเคยได้ยินผู้นำบางท่าน ถอนหายใจ "เฮ้อ ผมเกลียดระบบคณะกรรมการ ลงคะแนนกันจน..."
ดังนั้น ก็ไม่ต้องเป็นระบบคณะกรรมการ คุณเป็นเป็นผู้นำองค์กรใด ก็ให้รับผิดชอบของใครของท่าน โดยใช้การการสั่งการ น่าจะเวิร์กกับสถานการณ์ที่ คุณพันคำ กล่าวมาค่ะ.
ก่อนนอนมาฟังเรื่องสั้นก่อนค่ะ แพรว่าอาจมีสารภาพนิดๆแต่โทษคนอื่นมากกว่าตัวเองค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
สวัสดี ผ่านมาขอเป็นเครือข่ายด้วย
สวัสดีครับครู แป๋ม ดีจัง จุดประกายคมความคิดจากวรรณกรรม จุดเด่นของเรื่องสั้นคือทิ้งปริศนาไว้ให้คนอ่านได้คิดตามจินตารการของตัวเอง ชอบ"นางนวล โจนาทาน ลิฟวิงศ์ตันครับ