เมื่อวันก่อน ได้รับ ความกรุณา tag คิดถึงจาก อาจารย์ ศศินันท์ ( จริง ๆ แล้ว ท่านเป็นนักธุรกิจ นะครับแต่ผมเรียกอาจารย์ ตามอาจารย์ ศ.นพ.วิจิตร บุณยะโหตระ ครับ ) blog Good living ที่ผมเห็นว่า คนอ่านหนาแน่นที่สุด และคนเข้าแลกเปลี่ยนเรียนรู้ มากที่สุด ถ้าเข้าช้าไป 1 วันจะ เป็นคน comment คนที่ 40-50 เลยทีเดียวครับ
ต้องขอบคุณอาจารย์ ศศินันท์ ครับ ที่ ทำให้ผมต้องมานึกทบทวนว่า 1 ปี ผมใช้บริการ G2K แล้วก็ได้ประโยชน์มาก เข้าไป blog ต่าง ๆ จนมีหลาย blog ที่ผมเข้าไปเรียนรู้บ่อย ๆ มีที่มาที่ไปได้อย่างไร
ถ้าผมนึกถึง เรื่องการทำงาน เป็นแพทย์ กับการใช้ _KM _มาทำงาน และเรื่องราวของอาจารย์แพทย์ที่ สอนนักศึกษา blog ที่ผมเทียวอ่าน บ่อย ๆ คือ Blog `ของ คุณหมอ รวิวรรณ หาญสุทธิเวชกุล เลยครับ พี่รวิวรรณ นี่เข้ามาต้อนรับทักทายผม ตอนผมเข้ามาเขียนบันทึกใหม่ ๆ จนคุ้นเคย กัน เมื่อ 2 เดือนก่อน คุณหมอก็ส่งหนังสือมาให้อ่าน ได้ใช้ประโยชน์จากหนังสือ มาจนถึงทุกวันนี้
Blog ที่ผมเข้าไปเรื่อย ๆ ครับ
pedaids ChiangRai เรื่องราวของการดูแลผู้ป่วยเด็กที่เอาใจใส่เป็นอย่างดี ครับ เป็นตัวอย่างที่ดีมากครับ โดยเฉพาะ ผู้ป่วยเด็กที่ติดเชื้อ HIV ทำให้เราเข้าใจว่าการดูแลผู้ป่วยแบบองค์รวม ดูด้วยหัวใจ เป็นอย่างไร ลองอ่านบันทึกนี้ดูครับ ทำค่ายให้เด็กมีความสุข , การดูงานเอดส์ในเด็กที่ไมอามี่ : Do not resuscitate :อย่ามาช่วย ชีวิตฉัน
อีก blog คือ ร่วมกันสร้างหมอใหม่หัวใจเต็มร้อย ความท้าทายอันยิ่งใหญ่ เรื่องของครูแพทย์ที่มีจิตวิญาณ ของครู ที่มุ่งมั่นสอนนักศึกษาแพทย์ ให้มีหัวใจของความเป็นมนุษย์ ครับ อ่านนี่ดูเลยครับ
หมอใหม่ คนหนึ่ง ทีสร้าง ด้วยความรักมา 25 ปี , หลังการทบทวนเวชระเบียน หมอใหม่รู้สึกอย่างไร
อีกท่านที่ผมนึกถึง เพราะเป็นผู้ใช้ และรัก KM มีการนำมาใช้กับงาน อยู่ตลอดเวลา แถมยังเผยแพร่ กิจกรรม KM การดูแลผู้ป่วยเบาหวาน นำมาเล่าใน blog บ่อย ๆ ผมไม่เคยรู้จัก G2K KM หรือ blog มาก่อนเลยครับ เผอิญเข้าใน G2K ได้ เพราะ search “เบาหวาน” พบ Blog DM KM Facilitator
ของ อาจารย์ วัลลา ตันตโยทัย <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">นี่แหละครับ ทำให้สนใจ จนมาอยู่ใน G2K นี่ก็ 1 ปีมาแล้ว แล้วก็มีโอกาสได้ทำงานร่วมกับอาจารย์ด้วย เพราะ G2K แท้ ๆ เชียว นี่เป็นเหตุผลที่ต้องคิดถึง Blog ของอาจารย์วัลลา เมื่อจะอ่านเรื่องราวของ การใช้ KM กับงาน และ เรื่องของเครื่อข่ายโรคเบาหวาน </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ลองอ่านบันทึกนี้ดูครับ ร่วมงานมหกรรม KM ภูมิภาค ครั้งที่ ๑ , AAR มหกรรม KM เบาหวาน , KM และการพัฒนาบุคลากร</p><hr> ผมมี Planet Warin lifestyle ครับ รวมบันทึก เกี่ยวกับ เรื่องราวของชีวิต ความงาม ตอนแรกว่าจะเปิด blog เขียนบันทึกเกี่ยวกับ ธรรมะ แต่ไม่อยากสับสน มีหลาย blog แค่ blog เดียวก็เหนื่อยแล้วครับ วันหนึ่งผมได้อ่านเรื่องราวบันทึก ธรรมะ ใน blog การปฏิบัติธรรมบันทึก ของอาจารย์ กมลวัลย์ ลือประเสริฐ ครับ เลย เกาะ blog ของอาจารย์ กมลวรรณ ร่วมด้วยช่วย comment ในบันทึกเกี่ยวกับธรรมะ อยู่เรื่อย ๆ ครับ เหนื่อยน้อยกว่าเขียนเองครับ เพราะหลายบันทึก ถูกใจสามารถ comment ต่อได้ อยู่บ่อย ๆ ก็เลยเป็น blog ที่ผมต้องนึกถึง เมื่อพูดถึงเรื่องราว บันทึกเกี่ยวกับ ธรรมะ ครับ อ่านบันทึกนี้เลยครับ ทุกข์เป็นของไม่ควรละ… , ดีจริง…ที่เลือกได้ ,หนักไหม… <hr> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">วันหนึ่งมีโทรศัพท์มาถึงผม “ สวัสดีคะคุณหมอ ดิฉัน ดร.ยุวนุชนะคะ พอดีทำงานร่วมกับอาจารย์วัลลา กำลังเขียนหนังสือ มหัศจรรย์แห่ง Km เบาหวาน ขออนุญาต เอาบทความของคุณหมอที่บันทึกใน G2K เรื่อง การสื่อสารบกพร่องจุดอ่อนที่เจอทุกวัน มาลงในหนังสือนะคะ “ เสียง Active มากครับ มีความกระตือรือร้นสูง </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผม อยากรู้ว่าอาจารย์ยุวนุช เป็นใคร </p><div class="picture"></div> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">พออ่านประวัติ น่าสนใจครับ ผมเข้า Blog ของ อาจารย์ ดร.ยุวนุช ทินนะลักษณ์ ชื่อ blog River life ชอบครับ</p>เพราะอาจารย์เขียนได้กระชับ มองเห็นภาพ ถ่ายทอด ได้ดีจริง ๆ เรื่องความงามของธรรมชาติ ที่อาจารย์ใช้ชีวิตอยู่ จริง ๆ เลยเป็น Blog ที่ผมนึกถึงเมื่อจะอ่านบันทึกเรื่องราวเกี่ยวกับ ธรรมชาติ ครับ นี่เลยครับ ธรรมชาติ แท้จริง วันดีๆอีกหนึ่งวัน…เมื่อลมหนาวมาทักทาย , ยามเช้ากับมวลดอกไม้สีขาว , ของขวัญจากธรรมชาติ <hr> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เรื่องราวการดูแลผู้ป่วย ในมุมมองของ ทันตแพทย์ ครับ ผมจำได้เลยครับ บันทึกแรกที่ได้อ่าน คือ เราหวังผลลัพธ์อะไรจากการสอนจริยธรรมให้กับนักศึกษาสายสุขภาพ</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> อึม ! ความคิดน่าสนใจจริง ๆ ครับ หลังจากนั้น ก็เข้าอ่าน blog ของอาจารย์ มัทนา พฤกษาพงษ์ <div class="picture"></div> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> บ่อย ๆ ครับ blog วงปี กับ Philosophiæ Doctor มีเรื่องราวไม่ใช่เฉพาะ การแพทย์ แต่เป็น เรื่องวิถีชีวิต เศรษฐกิจ สังคม ประวัติศาสตร์ ภูมิศาสตร์ ที่ดี ๆ หลายเรื่องครับ เก่งจริง ๆ นี่ล่าสุด เป็นบันทึกที่ดีมากครับ หมอ คือ คนสวน เข้าไปอ่านได้เลยครับ ทำให้ เวลาผมนึกถึง เรื่องราวการดูแลคนไข้ ผสมกับ lifestyle เศรษฐกิจ สังคม ประวัติศาสตร์ ภูมิศาสตร์ ผมนึกถึง blog นี้เลยครับ</p> <hr><p> </p>ผมมี planet ความรู้คู่ pcu เป็น planet ของการรวบรวมการทำงานใน pcu จากที่ต่าง ๆ ครับ ผมประทับใจ เครือข่าย Blog ของกลุ่มคนทำงานกลุ่มหนึ่งครับ ( ต้องเรียกอย่างนี้ เพราะ เป็นอย่างนั้นจริง ๆ ) มีหลายเรื่องที่ได้มีโอกาสนำมาใช้ ต่อ อย่างใน เรื่องของคุณลุงวิเชียร ในการตรวจประเมินเบาหวานด้วยตนเอง เริ่มเข้าใจประโยชน์ของการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ก็เพราะ blog ของกลุ่มนี้เลยครับ ได้กำลังใจของคนทำงานด้วยใจ จริง ๆ การทำงานเพื่องาน ที่ต้องเรียกเป็นกลุ่ม เพราะ เป็นบันทึกของ ทีมเวชศาสตร์ครอบครัว โรงพยาบาลพุทธชินราช ครับ มีดอกผล งอกงาม เป็น blog ศูนย์สุขภาพชุมชน อำเภอเมืองพิษณุโลก , Beautiful mind ของ คุณหมอนิพัธ กิติมานนท์ แรงบันดาลใจของผมคนหนึ่งเลยทีเดียว ระบบบริการปฐมภูมิรพ.พุทธฯ/ ศูนย์สุขภาพชุมชน(PCU)/ QRT PCU ของ พี่โต้ง ลัดดาวัลย์ ชุมชนคนบ้านกร่าง ชุมชนที่เข้มแข็ง ของพี่ นู๋รัตน์ <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เบาหวานพุทธชินราช มีเรื่องราวที่ผมได้เรียนรู้ประจำครับ </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> </p><div class="picture"> </div> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> </p> เวลาผมนึกถึงบันทึก เกี่ยวกับ pcu เบาหวาน และคนทำงาน เพราะใจ จิตอาสา ผมนึกถึง Blog คนทำงานกลุ่มนี้เลยครับ ทีมเวชศาสตร์ครอบครัว โรงพยาบาลพุทธชินราช ครับ <hr>
</span>มีน้องหมอคนหนึ่งครับ ผมเห็นความงอกงาม ของความคิด และการทำงาน ที่อยู่ในช่วงการเรียนรู้ ชีวิต เรียนรู้งาน ทำให้ผมนึกถึง น้องหมอ อีกหลาย ๆ คน ที่ผมอยากให้มีความงอกงามของความคิด มีการเรียนรู้ ทั้งจากความสำเร็จ และผิดพลาด ของตนเองและผู้อื่น บันทึกของ คุณหมอ สุพัฒน์ ใจงาม รพ.ปาย <div class="picture"> </div> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> ใน blog Work and life ของแพทย์ วัยเรียนรู้ เรื่องราวการทำงาน ความคิดที่เกิดขึ้น รหว่างทำงาน ลองอ่านน่ดูครับ เรื่องเล่า..:เมื่อต้องตรวจคนไข้ ที่ไม่มาตามนัดข้างถนน ..บนดอยสูง , แม้จะอ่อนล้าทั้งกายใจ แต่คนไข้ก็ยังรออยู่ , นักมวยที่อาจจะกำลังเมาหมัด..^_^: การลปรร กับพี่หมอจิ้น</p> ถ้านึกถึงคนทำงานที่กำลังเล่าเรื่องการเรียนรู้ระหว่างทำงาน ก็นี่เลยครับ blog Work and life <hr><p> </p> ขอบคุณ คุณ เม้ง สมพร ช่วยอารีย์ กับบันทึก <div class="title"> Tag คิดถึง : พรวนดินกันในสวน พรวนบทความกันใน GotoKnow </div> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">และ Good living blog ที่เติบโตเร็วที่สุด นะครับที่เป็นต้นน้ำ ทำให้ ได้มีโอกาสทบทวน การเรียนรู้ใน G2K วันนี้</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> </p>เฮ้ ! การบ้านเสร็จเสียที ตี 2 กว่า ๆ พอดี
เป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยค่ะ ขอขอบคุณมากๆ
อาจารย์หมอจิ้น เปิดโลกใหม่ใน G2K
ให้อีก 3 แห่ง แล้ว
ต้องไปเยี่ยมค่ะ
สวัสดีตอนเช้าครับพี่หมอ
ขอบพระคุณมากๆครับ ผมดีใจมากครับ รู้สึกได้รับเกียรติที่สูงยิ่งครับ
ขอบคุณคำแนะนำ และการติชมที่มีค่ามากที่สุดต่อการเรียนรู้และก้าวเดินของชีวิตนี้ครับ
จะพยามต่อไปครับ ผมรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขเช่นเคยครับ
พี่ครับอยากเชื้อเชิญพี่ไปเยี่ยมเพื่อนร่วมงานใหม่ผมครับ น่าสนใจมากครับ คุณสมคบ(นามปากกา) พี่เขาจะย้ายมาเป็นผู้บริหารต้นเดือนหน้าเองครับ คนนี้ถือว่าเป็นต้นแบบในการเป็นแพทย์ของผมเลยทีเดียวครับ เพราะท่านเป็นศัลยแพทย์ตอนผมเป็นแพทย์ฝึกหัด และสอนวิชาอื่นๆด้วยครับ
และยังเป็นกระบวนกรของสุนทรียสนทนาด้วยครับ พี่อาจจะได้คำตอบเรื่องนี้ชัดเจนและล฿กกว่าผมครับ
6.คุณหมอ สุพัฒน์ รพ.ปาย มีบันทึกที่เขียนได้น่าอ่านมากค่ะ ทำให้รู้เลยว่า คนเป็นแพทย์เขาทำงานกันหนักอย่างไร แต่ถ้ามีหลักธรรมนำทางแล้ว สบายมาก ไม่มีปัญหา
ดีใจจังที่มีคนคิดถึง ดิฉันก็คิดถึงคุณหมอจิ้นทุกครั้งที่นึกถึงหมอที่มีความคิดและจิตใจดีงาม ติดตามอ่านบันทึกของคุณหมอจิ้นมาตลอด ได้เรียนรู้และได้ข้อคิดดีๆ เสมอ
ฝากความคิดถึงไปยังคนที่บ้านของคุณหมอจิ้นด้วย พร้อมทั้งทีมทำงานเบาหวานของ รพ.วารินชำราบและของจังหวัดอุบลราชธานี อยากรู้ว่าทำอะไรไปบ้างแล้ว
ขอบคุณคุณหมอจิ้นมากๆ ค่ะ ที่กรุณา tag คิดถึง
ดิฉันก็ติดตามอ่านบันทึกของคุณหมอเป็นประจำ ชอบหลักการ"การแพทย์ที่มีหัวใจของความเป็นมนุษย์"มากๆ เลยค่ะ เพราะไม่ได้รักษาที่กายเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่เข้าถึงไปที่ใจด้วย
ขอบคุณมากเลยนะคะที่กรุณา tag คิดถึง บันทึกที่ blog การปฏิบัติธรรม ช่วงหลังนี้เขียนไม่ค่อยออกเท่าไหร่ แต่ก็จะพยายามนำเสนอมุมมองการปฏิบัติธรรมในชีวิตประจำวันต่อไปค่ะ เพราะเขียนแล้วทำให้ตัวเองปฏิบัติมากขึ้น แล้วเผื่อจะเป็นประโยชน์กับผู้อ่านด้วยค่ะ
^ ^
ตามมาติดๆค่ะ : )
ขอบคุณคุณหมอจิ้นมากๆเลยนะคะที่ tag คิดถึง เป็นกำลังใจอันใหญ่หลวงให้รวบรวมกำลังภายในเขียนบันทึกต่อไปค่ะ
บันทึกที่คุณหมอแนะนำเพราะคิดถึงก็ล้วนเป็นบันทึกในใจของมัทเช่นกันค่ะ (รวมทั้งบันทึกของคุณหมอจิ้นเองด้วย)
โดน tag วันนี้.....สงสัย tag จะมาขาดตอนที่มัทนี่แหละค่ะ เฮอะๆ
ยังไงจะไปบ่ม Chi ซักสองสามวันก่อนกลับมาเขียนบันทึก tag ต่อนะคะ
ขอบคุณคุณหมออีกครั้งค่ะ
สวัสดีค่ะ นี่มาพิมพ์รอบที่สองหลังจากรอบแรกเน็ตเกเร พอคลิก"บันทึก" เมื่อเสร็แล้ว หายหมดเลยค่ะ ไม่ทราบว่าเป็นเพราะอินเทอร์เน็ต หรือระบบเวลามีคนใช้มากๆ
ขอบคุณคุณหมอจิ้นมากค่ะที่คิดถึงและtag มา การทำเช่นนี้มีประโยชน์มากเลยนะคะ เพราะเรื่องในบล็อกต่างๆ มีมากเหลือเกิน ทำให้พลาดอะไรดีๆไปมาก เช่นtag ที่คุณหมอทำนี้ก็ทำให้ได้เข้าไปถึงบล็อกของคุณหมอรวิวรรณ (ส่วนบล็อกอื่นๆนั้นเป็นแฟนประจำอยู่แล้วค่ะ)
ทำการบ้านนี้ไวจริงๆ ขนาดมีภารกิจมากมาย คนอยู่บ้านเฉยๆอายเลยค่ะ กำลังจะตามมา ช้าหน่อยค่ะ
สวัสดีค่ะ ! คุณหมอจิ้น ขอบคุณมากเลยทีเดียวค่ะที่คุณหมอยังระลึกถึงทีมงานเวชศาสตร์ครอบครัวและยกย่องให้เป็นกลุ่มคนที่ช่วยสร้างแรงบันดาลในการทำงานให้กับคนทำงาน ซึ่ง Tag คำว่า "คิดถึงทีมงานครับพี่" ของคุณหมอถึงแม้นจะ เป็นถ้อยคำสั้นๆแต่เต็มไปด้วยความหมายและคุณค่ายิ่งสำหรับมิตรภาพอันอบอุ่นเป็นการช่วยเติมกำลังใจและพลังในการทำงานให้กับทีมงานเวชศาสตร์ครอบครัวเป็นอย่างมากเลยค่ะ ขอขอบคุณแทนทีมงานทุกคนอีกครั้งนะคะ พวกเราก็คิดถึงคุณหมอเช่นเดียวกันและติดตามความก้าวหน้าในทุกบันทึกอย่างสม่ำเสมอค่ะ
เฮ้ เจอพี่เลี้ยงแล้วล่ะ และได้อ่านสิ่งที่ดีของพี่เลี้ยงที่ช่วยเชียร์ให้ฝึกเขียน
เมื่อ11-13 ต.ค 50 ที่แพร่ได้มีโอกาสพบวิทยากรระดับประเทศทีมอ.วัลลา และหมอนิพัท
พี่เลยลองฝึกเขียนใน อีกแต่ยังใส่รูปไม่เป็นกำลังศึกษาคาดว่าคงทำได้
สวัสดีค่ะ...คุณหมอ..
ปุ๋มเองค่ะ....หลังจากที่ได้ร่วมเป็นทั้งผู้เข้าอบรมและทีม QRT การอบรมเจ้าหน้าที่ PCU ของจังหวัดอุบลฯตอนนี้พลังเยอะมากๆๆค่ะ แต่ที่ดีใจมากกว่านั้นคือจะกลับต้นสังกัดเดิม(หนองกินเพล)แล้วนะค่ะ เมื่อวาน...ไปหนองกินเพลมาค่ะ...ไปร่วมงานศพคุณยายนาง พี่แจ๊คบอกตอนเช้าว่าคุณยายเสียแล้ว....ใจหายค่ะ...เพราะคุณยายนางเป็นคนไข้ที่คุณหมอและทีมหนองกินเพลดูแลมาตลอดยังจำคำพูดและแววตาที่เหมือนเป็นสัญญาใจกับคุณยายท่านนี้....กับประโยคที่บอกว่า...คุณหมอ(ซึ่งความจริงเราก็คือพยาบาล...หรือเจ้าหน้าที่สาธารณสุขนี่แหล่ะค่ะ) กลับมาดูแลยายด้วยนะ...อย่าลืมยายนะ....เพียงเพราะเราดูแลกัน ความรู้สึกผูกพันจึงเกิด...เรารู้สึกเหมือนเขาคือญาติ....รู้สึกห่วงใย...เอื้ออาทร...เรามีความสุขที่ได้ดูแลกัน....เมื่อวาน...กลับการแวะไปเยี่ยมคนในชุมชน...พูดคุยกับทีมงานเก่า...เพียงไม่นาน....เราก็พบว่า...แค่คำทักทายไม่กี่คำของชาวบ้าน..แค่รอยยิ้มแห่งมิตรภาของเพื่อนร่วมงาน...เรากลับมีความสุขล้นเหลือ.....คำตอบอยู่ที่หมู่บ้านจริงๆค่ะคุณหมอ....น้ำริม....เครือข่ายกอไผ่
สวัสดีครับ อาจารย์กมลวัลย์
ขอบคุณสำหรับหนังสือ พยาบาล ไร้หมวก ของ พี่หยดน้ำ ที่ส่งมาให้นะครับ ผมเข้าไปขอบคุณ ใน blog ของอาจารย์แล้วนะครับ
อยู่ใน G2K โชคดีที่มีกัลยาณมิตร มากมาย นะครับ
สวัสดีครับ อาจารย์ยุวนุช
blog ของ อาจารย์มี style เฉพาะตัวเลยครับ ผมว่า blog ใน g2K น่าจะเป็นแบบนี้ นะครับ อีกอย่าง เพื่อน ใน G2K ของอาจารย์ ก็เห็นมากขึ้นเรื่อย ๆ เลยครับ
สวัสดีครับ อาจารย์มัทนา
blog ของ อาจารย์ ก็มี style เฉพาะตัวเหมือนกันนะครับ อย่าลืมทำการบ้านนะครับ !
สวัสดีครับ พี่โต้ง
สวัสดีครับพี่ ท้องฟ้า
ผมเข้าไปแนะนำการลงรูปภาพใน blog เบาหวานของพี่แล้วนะครับ
สวัสดี ปุ๋ม
พี่ว่า ปุ๋มน่าจะมี blog เป็นของตัวเองได้แล้วนะ เพราะจะเริ่มลุยงานชุมชนแล้วจะมีเรื่องดี ๆ มาก มาลง เห็นพี่ แจ๊ค บอกว่าจะไป ดงหลวงกับเขาด้วย ใช่หรือเปล่า
สวัสดีค่ะคุณหมอ...
ที่จะไปดงหลวงเพราะว่าเป็นที่ๆบรรจุครั้งแรกกับตำแหน่งหมออนามัย...เมื่อ 14 ปีที่แล้ว...สถานีอนามัยกกตูม...ห่างจากตัวอำเภอดงหลวงประมาณ50 กิโลเมตร...สมัยนั้น...ยังใช้น้ำประปาจากภูเขาที่ส่งมาตามท่อ.....มีเรื่องเล่าเยอะแยะจากประสบการณ์2 ปีเต็มๆที่ดงหลวง...ตอนนั้นก็ออกเยี่ยมบ้านและดูแลคนไข้ตามบ้านแล้วนะค่ะ.....แต่เราไม่รู้หรอกว่านั่นคือการดูแลด้วยหัวใจความเป็นมนุษย์...เรารู้แต่ว่าที่นั่น...ชาวบ้านมีเราเป็นที่พึ่ง...ดึกดื่นแค่ไหนเราก็ต้องให้บริการ....บางคืนต้องไปเฝ้ารอทำคลอด....ไปช่วยเค้า...ทุกรายต้องไปเฝ้ารอทำคลอด....เคยเจอกรณีชาวบ้านทำคลอดกันเอง....ไม่มาตามเรา....จนกระทั่งรุ่งเช้า...สามีวิ่งหน้าตื่นมาสถานีอนามัยแต่เช้า...บอกเด็กคลอดตั้งแต่ตีสาม...แต่ตอนนี้หกโมงเช้าแล้ว...รกยังไม่คลอด....ตอนนั้น...ไม่มีรถ...ไม่มีแม้แต่โทรศัพท์สาธารณะ............โรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดประมาณ 40 กิโลฯ...แต่ไปไม่ได้...ไม่มีรถ....ตัดสินใจว่าต้องช่วย...เพราะแม่แย่มากแล้ว....ที่แย่กว่านั้นก็คือ...ชาวบ้านใช้ไม้ไผ่...ผูก Cord ที่โผล่ออกมา...ตัดสินใจทำคลอดรก...ซึ่งก็โชคดีค่ะ...ที่ผ่านไปได้ด้วยดี...ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา...จะตามคนไข้ตลอด...จะเตรียมเครื่องมือ(เท่าที่มี)ก่อนกำหนดคลอด...และพร้อมไปทุกเวลาที่มีคนมาตาม....จริงๆแล้ว...เรื่องเล่ามีเยอะมากค่ะคุณหมอ...ต้องค่อยๆฝึกเล่าเรื่อง...แล้วโปรแกรมที่จะไปดงหลวง.....ก็อยากเรียนรู้การจัดการความรู้แบบไม่เป็นทางการเพื่อที่จะนำมาใช้กับชุมชน...เพราะงานนี้จะมีปรมาจารย์จากหลากหลายสาขาค่ะ...คิดว่าเป็นโอกาสดี..ที่ไม่ควรพลาดค่ะ...ยังชวนพี่แจ็คกับทีมงานเลยค่ะ...
สวัสดีค่ะ คุณหมอจิ้น
เข้ามาขอบคุณคนดีๆ บันทึกดีๆ ที่ทำให้หัวใจเบิกบาน เต็มตื้นและอยากจะทำดีต่อๆไป เพื่อตอบแทนความดีที่ทุกๆท่านร่วมกันทำเพื่อผู้คนรอบๆตัวและเผื่อแผ่มาถึงค่ะ
เชื่อว่าคุณหมอจิ้นเองคงจะได้รับพลังดีๆนี้ตอบแทนกลับไปเช่นกันนะคะ ชื่นชมและเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
ได้รับเกียรติ จาก อาจารย์ หมอจิ้น
อ่านครั้งแรก ตกใจ โอ ไม่กล้าตอบค่ะ
รู้สึกมากไป หลบไปก่อน ไปคิดก่อนว่าทำยังไงตอบดีน้อ
ขอสารภาพว่า พี่รู้สึกว่าโชคดีมากๆ ที่มาเจอ G2K
และรู้สึกเป็นมงคลของชีวิตจริงๆ ที่มาเจอ คุณหมอจิ้น และท่านอื่นๆ ผู้มีความรู้ มีความดี และความปรารถนาดีหลายๆ ท่าน ใน บล็อก
ได้รู้ ได้ เรียน ได้ตัวอย่าง ได้กำลังใจและได้ แรงบันดาลใจ มากมาย ในการทำงาน
ในการตั้งใจทำดีต่อ
ขอบคุณมากค่ะ