ปัญหาอีกอย่างที่เกิดขึ้นกับหลาย ๆ คนโดยเฉพาะผู้ที่ค่อนข้างมีอายุมากคือการ "ปิดกั้น" ที่จะเรียนรู้กับเทคโนโลยี่ใหม่ ๆ ครับ เนื่องจากเทคโนโลยี่สมัยใหม่เกิดขึ้นมาทีหลัง ผิดกับเด็กสมัยใหม่นะครับ ที่เกิดมาก็มีเทคโนโลยี่ใหม่ ๆ ให้พร้อมที่จะเรียนรู้...
เหมือนพี่สาวคนโตของผมนะครับที่เมื่อก่อนก็ใช้คอมพิวเตอร์ไม่ค่อยได้ แต่ด้วยอาชีพครูและการที่ต้องทำผลงานทางวิชาการ ไม่ว่าจะเป็นสื่อการสอนในรูปแบบ e-Book หรือการเรียนการสอนโดยใช้สื่อผสม สื่อประสม ซึ่งต้องใช้เทคโนโลยี่เข้ามาเกี่ยวข้องทั้งนั้น...
ด้วยความที่พี่สาวผมเป็นคนที่ค่อนข้างเปิดรับและพร้อมที่จะเรียนรู้ ทำให้เดี๋ยวนี้สามารถใช้คอมพิวเตอร์ได้คล่อง และสามารถหาความรู้เพิ่มเติมใหม่ ๆ มาสอนเด็ก ๆ ได้จากอินเตอร์เน็ต อินเทอร์เน็ตครับ ซึ่งผมมองว่ามีความจำเป็นมาก ๆ สำหรับอาชีพครูครับ...
ยิ่งเป็นครูที่ต่างจังหวัดด้วยแล้วยิ่งจำเป็นมาก ๆ นะครับ เพราะเด็ก ๆ ในต่างจังหวัดยิ่งขาดโอกาสในการเข้าถึงแหล่งข้อมูลเหล่านี้อยู่แล้ว หากครูผู้สอนยังปิดกั้นตัวเองที่จะเรียนรู้ด้วยแล้ว ผมว่าปัญหาความเหลื่อมล้ำทางความรู้ระหว่างเด็กชนบทกับเด็กในเมืองคงยิ่งเพิ่มมากขึ้นนะครับ...
ผมเห็นคนรุ่นเก่าหลาย ๆ คนยังกล้า ๆ กลัว ๆ ที่จะใช้เทคโนโลยี่ใหม่ ๆ นะครับ ซึ่งสิ่งเหล่านี้ย่อมเป็นอุปสรรคที่สำคัญในการลดความเหลี่ยมล้ำทางความรู้ที่เกิดขึ้นครับ ผมว่าการแก้ความเหลื่อมล้ำที่ง่ายที่สุดอันดับแรกคือเริ่มต้นที่ตัวเรานะครับ...
... ยอมเปิดรับสิ่งใหม่ ๆ เพื่อเป็นการเปิดช่องทางการเรียนรู้ใหม่ ๆ ให้กับตัวเราเองครับผม...
มาชม
เรื่องการเปิดรับนะ
เหมือนแก้วว่างสะอาดใสพร้อมใส่น้ำดื่มกินได้เลยนะ
สวัสดีค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ไดเร็ก
พ่อกับแม่ของกอ ตีกลองเป็นด้วยค่ะ น้อง ๆ เก่งจังเลย
ตีกลองยังไงให้เสียงดัง
พี่ไดเร็กรู้มั้ยค่ะ อิอิ
สวัสดีค่ะพี่
มายกมือเห็นด้วยค่ะ การเรียนรู้เทคโนโลยีนั้นทุกคนสามารถทำได้ค่ะ
แต่ถ้าจะให้ดีต้องเสริมด้วยการสอนวิธีการใช้เทคโนโลยีอย่างง่ายๆ บวกด้วยความสนุกสนานด้วยค่ะ จะได้มองว่าเป็นเรื่องง่ายและมีความสุขกับการรับสิ่งใหม่ๆ ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ในฐานะครูบ้าน ๆ มายกมือสนับสนุนค่ะ
ครับ...อ. umi
ทำตัวเราให้เหมือนแก้วเปล่าไว้นะครับ...
เพื่อพร้อมจะเติมอะไรลงไปก็ได้นะครับ...
ขอบคุณครับผม...
ครับ...พี่คิม
ไว้จะรออ่านการบ้านพี่คิมนะครับ...
ขอบคุณมากครับผม...
ครับ...น้องกอ
พ่อแม่น้องกอเก่งจังครับ...
เอ...พี่ว่าตีกลองยังงัย ๆ มันก็ดังนะครับ...
ขอบคุณครับผม...
การ "เปิดรับ" ใช้เฉพาะกลุ่มบุคคลที่อายุมาก และก็ "ใจแคบ" หรือคนที่มี "อัตตา" สูง ๆ การยอมรับต่อสิ่งใหม่ ต่อสิ่งต่าง ๆ ความคิดต่าง ย่อมน้อยไปตามอัตตา
ขอแจ้งคำที่สะกดไม่ถูกต้องครับ :)
ขอบคุณมากครับ คุณ Mr.Direct ... (ห้ามต่อว่ากันนะคร้าบ)
ครับ...น้องสี่ซี
พี่ก็ยกมือเห็นด้วยเช่นกันครับ...
การนำเรื่องเทคโนโลยี่มาสอนบวกกับความสนุกสนานน่าจะเกิดประโยชน์กับผู้เรียนมากกว่านะครับ...
ขอบคุณครับผม...
ครับ...คุณศรีวิรัตน์
บทบาทครูเป็นบทบาทที่สำคัญนะครับ...
เป็นกำลังใจให้ครูบ้าน ๆ ครับผม...
ขอบคุณมากครับ...
ครับ...อ.วัส
เรื่องของการเปิดรับสำหรับบางคนอาจจะมองว่าเป็นเรื่องยากเลยไม่อยากเรียนรู้และไม่ชอบการเปลี่ยนแปลงก็ได้นะครับ...
และขอบคุณมากครับสำหรับการเตือนคำที่สะกดไม่ถูกต้อง...
"สื่อผสม" ผมเห็นใน wikipedia ยังมีใช้ อาจจะไม่นิยมใช้แต่ไม่น่าจะผิดมากนะครับ...
"อินเตอร์เน็ต" คำนี้เห็นเป็นประเด็นอยู่พักหนึ่งที่โกทูโนว์นะครับ เผอิญผมชอบใช้คำนี้มากกว่า คาดว่าไม่น่าจะผิดมากนะครับ...
ไม่ว่ากันอยู่แล้วครับ รักหรอกถึงเตือนนะครับ...
ขอบคุณครับผม...
อา ....
ในวงการการศึกษาน่ะครับ ใช้ "สื่อประสม" (MULTIMEDIA) น่ะครับ
คำว่า "Multimedia" ควรใช้ภาษาไทยว่าอย่างไร จึงจะถูกต้อง ?
ส่วนคำว่า "อินเทอร์เน็ต" (Internet) ก็มาจากราชบัณฑิตยสถาน ครับ
คำทับศัพท์ และ ศัพท์บัญญัติคอมพิวเตอร์ ... ที่คนไทยชอบเขียนผิด
และ
คำที่เขียนขัดแย้งกัน (คอมพิวเตอร์ vs อินเทอร์เน็ต)
ไม่รบกวนแล้วล่ะครับ ... :)
ขอบคุณมากครับ
ครับ...อ.วัส
ขอบคุณอีกครั้งครับ...
ผมคนนอกวงการครับ ด้วยความไม่รู้จริง ๆ ครับ...
แล้วต่อไปผมจะใช้ให้ถูกต้องนะครับ...
ขอบคุณครับผม...
แวะมาอ่านด้วยความสนใจคะ วัยไม่เป็นอุปสรรคในการเรียนรู้คะ
ครับ...คุณอรุณรัตน์
การเรียนรู้เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับทุกวัยนะครับ...
ขอบคุณมากครับ...
สวัสดีค่ะ
ครับ...พี่คิม
ตามไปอ่านด้วยความชื่นชมครูดี ๆ ที่นำกิจกรรมดี ๆ เพื่อเด็ก ๆ ครับผม...
ขอบคุณมากครับ...
ปัจจุบัน อินเทอร์เน็ต เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับทุกคนไปแล้วค่ะ ขึ้นอยู่กับว่าเราจะเปิดใจรับมากน้อยแค่ไหน โดยเฉพาะ หน้าที่ของความเป็นครูควรตระหนักให้มากที่สุด
โรงเรียนในชนบทมักจะมีปัญหาเรื่องเครือข่ายของอินเทอร์เน็ต ที่ใช้ดาวเทียมค่ะ นี่ก็เป็นสาเหตุหนึ่งของความเหลื่อมล้ำ ที่ยังแก้ไขไม่สำเร็จ
ครับ...พี่นก
เรื่องเครือข่ายเป็นปัญหาจริง ๆ ในชนบทนะครับ แล้วเราก็ไม่มีทางเลือกด้วยนะครับ...
เด็กชนบทอย่างผมเข้าใจปัญหานี้ดีเลยครับ...
ขอบคุณครับผม...
เห็นด้วยค่ะการแก้ความเหลื่อมล้ำที่ง่ายที่สุดอันดับแรกคือเริ่มต้นที่ตัวเรา
การเปิดรับ สิ่งต่างๆที่อยู่รอบตัวไม่ว่าจะเป็นสิ่งที่เรายังไม่รู้ หรือสิ่งที่รู้แล้ว เคยเห็นแล้ว แต่ไม่เข้าใจ ทำให้เกิดประโยชน์ไม่มากก็น้อย กับคนที่เปิดรับค่ะอย่างน้อยก็ทำให้เราได้รู้ว่าเราพร้อมที่จะเรียนรู้อยู่เสมอค่ะ
ตอนนี้ เทคโนโลยีกับการศึกษาเป็นเรื่องที่ต้องไปคู่กัน คุณครูเลยต้องเป็นผู้เรียนรู้เทคโนโลยี เพื่อให้เด็กมีพัฒนาการทางการศึกษาที่ดี
ขอชื่นชมในความเสียสละของคุณครูค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ครับ...น้องลูกปลา
เริ่มต้นที่ "เปิดรับ" "เปิดใจ" ที่ตัวเราเราก่อนนะครับ...
ใช่เลยนะครับอาชีพครูเป็นอาชีพที่ต้องเสียสละมาก ๆ จริง ๆ ...
ขอร่วมชื่นชมอาชีพครูด้วยคนครับ...
ขอบคุณครับผม...
อ่านบันทึกนี้ของพี่ดิเรกแล้วโดนใจค่ะ
เพราะก็เป็นคำถามในใจเหมือนกันว่า ถึงจะมีความรู้อยู่รอบๆ ตัวเรา หรือมีเครื่องมือเครื่องไม้ดีๆ อยู่ตรงหน้า
ถ้าไม่เปิดใจ ที่จะรับ เราก็ไม่อาจเข้าถึงความรู้นั่นได้
เริ่มต้นลดความเหลื่อมล้ำที่เกิดขึ้น ด้วยการเริ่มต้น "เปิดรับ"
ขอบคุณมากค่ะ
ครับ...น้องมะปราง
มีความรู้อยู่มากมาย หากเราไม่เปิดรับ เราก็ไม่มีทางเข้าถึงความรู้ได้นะครับ...
ช่วงนี้ทำงานเยอะนะครับ...
เป็นกำลังใจให้ครับผม...
ขอบคุณมากครับ...
เปิดรับ ควรบอกคนรอบตัวคุณก่อนนะ เขียนง่าย พูดง่ายแต่ทำโคตรยาก จริงมั้ย เพราะการศึกษาทำให้คน เชื่อมั่นในตัวเองมากขึ้น คุณว่าจริงมั้ย ลองสังเกตดูได้ ชัวร์ เราว่านายก็เป็น