รู้สึกว่าบันทึกเรื่องความอบอุ่นของครอบครัว จะได้รับความสนใจกว่าบทความกฎหมายซะแล้ว ก็เลยเอาเรื่องโรมานซ์เมื่อครบรอบ ๒๕ ปี ของการแต่งงานมาให้อ่าน ในวันครบรอบแต่งงานผมนั่งเขียนกลอนบทนี้อยู่ครึ่งชั่วโมง แอบทำเป็น powerpoint แล้วเอาโน้ตบุ๊คไปเปิดทิ้งในห้องนอนให้มันวนอยู่อย่างนั้น และหาเรื่องไม่ยอมขึ้นไปนอน แกล้งเช็คเมล์ ทำโน่นทำนี่(เพราะข้างล่างมีคอมฯอีกเครื่องหนึ่ง) พอใกล้เที่ยงคืนวันที่ ๑๙ พ.ย.๒๕๔๘ ก็เข้าห้อง เจอภรรยาผมนอนร้องไห้ ซึ้งครับซึ้ง...... ผมเขียนกลอนว่าอย่างนี้ครับ
ความรักเราสดชื่นและสมหวัง และมีบ้างที่เราเคยเศร้าหมอง
แต่มันเป็นธรรมชาติตามครรลอง มิได้หมองตลอดกาลให้นานนัก
เรามีแต่ความสุขมากยิ่งกว่า แม้ทุกข์มาเราทุกข์ด้วยช่วยตระหนัก
แล้วไม่นานทุกข์ก็จากด้วยพลังรัก แล้วเราก็ฟูมฟักรักต่อไป
พ่อ..เริ่มจากนักดนตรีที่สวนอาหาร เป็นทนายสร้างตำนานอันยิ่งใหญ่
สอบได้เป็นอัยการตามตั้งใจ จึงมาเป็นผู้ใหญ่ในวันนี้
แม่..เริ่มจากเป็นลูกจ้างในโรงพยาบาล เป็นประชาสัมพันธ์งานอึงมี่
แล้วลาออกเป็นแม่บ้านทำงานฟรี มีลูกชายลูกสาวอย่างละคน
ลูกชาย..ไม่เกเรไม่ดื้อด้าน จบวิศวคอมแล้วทำงานหมั่นฝึกฝน
ไม่เคยสร้างความเดือดร้อนในกมล ลูกเป็นคนที่พ่อแม่ภาคภูมิใจ
ลูกสาว..เก่งกล้าและสามารถ ฉลาดพูดจ้อกว่าจะหาไหน
จบท่องเที่ยวจึงทำงานที่ไกลไกล อยู่มัลดีฟส์นั่นไงสบายดี
เออ..ชีวิตครอบครัวเราไม่ยุ่งยาก กินนอนขับถ่ายได้สบายนี่
มีบ้านรถที่ดินหนี้สินพอมี ทุกวันนี้มีเงินใช้ตามสมควร
ไม่อิจฉาตาร้อนกับใครใคร ไม่เป็นผู้ยิ่งใหญ่แบบหมาหางด้วน
ทำราชการสุจริตไม่คิดรวน มีครอบครัวล้วนแต่เพิ่มกำลังใจ
เมื่อแต่งงานพ่อไม่มีเงินมากอง จึงเอาทองของเราหลอมรวมกันได้
ประดับเพชรรัสเซียดูน่าอาย แต่มันหลอมดวงใจเราด้วยกัน
ถึงวันนี้เราพิสูจน์ได้แล้วว่า ของมีค่าใช่เพชรทองในงานหมั้น
ใช่งานเลี้ยงใหญ่โตวันแต่งงาน แต่คือการหลอมความรักประจักษ์ใจ
เมียไม่เคยทำร้ายจิตใจผัว ประพฤติตัวดีงามน่าเลื่อมใส
ใครเห็นก็ยกย่องผ่องอำไพ เพียบพร้อมในงานบ้านและงานครัว
วันนี้ครบ ๒๕ ปี ที่สดชื่น ชีวิตรักราบรื่นชื่นใจผัว
มีเพชรแท้มอบให้แทนใจตัว ไม่มั่วซั่วแสดงความรักนิรันดร์
กว่าจะซื้อแหวนเพชรแท้ให้เมียได้ ต้องเก็บเงินนานหลายจึงได้นั่น
แต่แหวนนี้ใช้เป็นเครื่องผูกพันธ์ ว่าความรักเรานั้นนิรันดร
ให้เอามือควานหาจากหมอนนี้ อยู่ใต้หมอนนะคนดีใช่พี่สอน
เอามาสวมนางไว้ให้บังอร แล้วจงนอนหลับฝันดีนะที่รัก...
อะแฮ่มๆๆ ไม่ต้องอิจฉา หุหุหุ....
โอ้โห คุณสุดทางบูรพา
รวดเร็วปานกามนิตหนุ่มเชียวนะครับ
ผมเพิ่งไปดูมะละกอในบันทึกของท่านอยู่ และทราบว่าท่านจัดการไปแล้ว อร่อยไหมครับ ผมก็ชอบมะละกอครับ อิอิ
อ้อ ลืมไป ให้คุณอัยการ บอกคำนี้กับคุณแม่ของลูกนะคะ
ขอบคุณครับคุณพี่ศศินันท์
ครอบครัวต้องมาก่อนสิ่งอื่นครับ ผมถือเป็นหลักปฏิบัติ ทุกวันนี้พอผมทำงานสังคมมาก คนรู้จักเยอะก็จะมีคนมาชวนให้เล่นการเมือง แต่ภรรยาผมไม่ชอบให้เป็นนักการเมือง เพราะรู้ว่าผมเป็นคนตรงไม่ชอบก็บอกไม่ชอบ ไม่ถูกก็บอกว่าไม่ถูก ไม่สามารถเล่นลิ้นได้ เธอบอกว่าเป็นอัยการนะดีแล้ว เพราะยังมีคนเคารพ เมื่อไหร่ที่ลงเล่นการเมือง ความดีที่ทำมาก็จะถูกตราหน้าว่าทำเพื่อจะเล่นการเมือง เวลาพูดถึงเราเขาจะไม่พูดในความดีที่เรากระทำ แต่เขาจะไปสรรหาความเลวที่เราเองก็จำไม่ได้ว่าทำตามที่เขาว่าตั้งแต่เมื่อไหร่มาอ้างว่าเราเป็นคนทำ เพียงเพื่อหวังคะแนนเสียงไม่สนใจว่าเขาและครอบครัวจะเดือดร้อนกับคำพูดเท็จขนาดไหน ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะหมดยุคการเมืองแบบนี้ซะที ก็เลยหาเรื่องครอบครัวอบอุ่นมาเล่าสู่กันฟังเพื่อหาแนวร่วมให้ทุกคนสร้างครอบครัวอบอุ่น จะได้ทำให้สังคมเราอบอุ่น แบบชาวเฮฮาศาสตร์ครับ
สวัสดีครับ อ.บัวชูฝัก
ขอให้ครอบครัวแข็งแรง รักกันอย่างยั่งยืนและรักกันให้พอเพียงครับ
เป็นครอบครัวที่อบอุ่นจริงๆ ^ ^
ทัศนคติและมุมมองในการดำรงชีวิตนี้สำคัญมากนะคะ ตัวเองเชื่อและเห็นตัวอย่างอย่างชัดเจนเลยค่ะว่า ปฏิบัติต่อผู้อื่นอย่างไร ก็ได้เช่นนั้นตอบค่ะ ^ ^
สามีรักและเอาใจใส่ภรรยาอย่างไร ภรรยาก็รักและเอาใจใส่เช่นกันค่ะ
อ่านแล้วประทับใจมากค่ะ ^ ^
สวัสดีครับ
สวัสดีครับ อ.กมลวัลย์
ครอบครัวถ้าเข้าใจกัน ให้เกียรติกัน ต่างรู้หน้าที่ของแต่ละฝ่าย ให้กำลังใจกัน สัมผัสกัน ก็อบอุ่นครับ แล้วคราวนี้ต่างคนต่างก็ทำงานกันได้เต็มที่ ถ้าบ้านมีความสุขผู้ชายก็ไม่อยากออกไปไหน จริงๆนะครับ ผมไม่ชอบออกไปเที่ยวเพราะผมมีความสุขที่บ้านมากไม่จำเป็นต้องไปหาเอาจากที่อื่นอีกแล้วครับ
ขอให้ครอบครัวมีความสุขครับ
สวัสดีครับ อ.ธ วั ช ชั ย
ผมเขียนจากใจ มันเลยบรรยายภาพของครอบครัวตั้งแต่ต้นจนถึงวันนั้น วันที่ผมรู้สึกตอนสวมแหวนให้กับเจ้าสาว คือ แม่ผมท่านบอกว่าคนโบราณเขาถือเคล็ดอยู่อย่างหนึ่ง ถ้าจะให้ครอบครัวยั่งยืนให้เอาทองของฝ่ายชายมาหลอมรวมกับทองของฝ่ายหญิงแล้วเอามาทำแหวน จะทำให้ครอบครัวยั่งยืน เราก็ทำตาม แต่ผมเพิ่งก่อร่างสร้างตัว และแม่ยายก็ไม่ได้เรียกร้องสินสอดทองหมั้นแล้วแต่เราจะจัดการ ผมก็เลยเอาเพชรรัสเซียน้ำดีๆหน่อยมาประดับกับเรือนทองที่หลอมรวมกัน แล้วรู้สึกตลอดเวลาว่าสักวันหนึ่งจะซื้อแหวนเพชรแท้ให้ภรรยาสักวง แต่ก็ทำไม่ได้เพราะเราต้องกินต้องใช้ในครอบครัวและอย่างอื่นที่จำเป็นก่อน
แต่พอมีรายได้มีฐานะดีขึ้นก็สะสมเพื่อแหวนเพชรโดยเฉพาะและมาได้ตอนที่ครบ ๒๕ ปีนี่แหละ มันนานมาก แต่มันเป็นเงินที่บริสุทธิ์จากน้ำพักน้ำแรงของผม
แฮ่ะ บทความสั้น แต่ตอบยาววววว อิอิ
สวัสดีครับคุณสายลม
น้ำแข็งพอไหมครับ อิอิ
ขอบคุณครับ
อ่านแล้วซาบซึ้ง ปลื้มใจจัง
มิน่าคุณภรรยาถึงนอนร้องไห้ แสงสะท้อนของเพชรคงจะเข้าตา อิอิ
^___^
สวัสดีครับคุณ IS
สบายดีไหม ตอนนี้ทำขนมอะไรเพิ่มบ้างล่ะ อิอิ
ขอบคุณที่แวะมา ครับ
หมอกุ้งครับ
ภรรยาผมร้องไห้ไม่ใช่เพราะผมใจร้าย แต่เขาร้องเพราะความตื้นตันใจต่างหาก ร้องด้วยความปิติสุข
เอ๊ะ หรือว่าผมจะใจร้าย เพชรเม็ดเล็กเกินไปจนมองไม่เห็น เธอจึงร้องไห้ อิอิ
วันนี้คุณดื่มกาแฟหรือยัง
สวัสดีค่ะ ท่านพี่อัยการ
สวัสดีครับคุณรัตน์ชนก
ขอบคุณที่แวะมาทักทายและคำชมครับ
สวัสดีครับคุณติ๋ว
ไม่เห็นหน้าเสียนาน งานยุ่งมากหรือครับ
ขอบคุณครับ ใครๆก็ว่ายังงั้นแหละ อิอิอิ
สวัสดีค่ะท่านอัยการ
ด้วยเป็นเพราะอยากรักษาสุขภาพกายให้แข็งแรงสมบูรณ์ เนื่องด้วยสิ้นเดือนนี้ ต้องขึ้นไปประชุม NKM4 ที่ กทม. เลยพาลให้ไม่ได้แวะเวียนเข้าเน็ตเลยในเวลากลางคืน ทำให้เกือบพลาดอ่านบันทึกดี ๆ บันทึกนี้
ท่ายอัยการ ทำให้ดิฉันร้องไห้เลยนะคะเนี่ย อ่านไป อินไป เสมือนว่า เป็นกลอนที่สามีดิฉันแต่งให้ดิฉัน
อิอิ
เสี้ยด้าย เสียดาย ท่านอัยการเข้า g2k ช้าไป ไม่งั้น ดิฉันจะแอบทำตามด้วยคน ไม่เป็นไร ไว้ตุลาคม ปีหน้า รับรองไม่พลาด
อ้อ มาเรียนเชิญไปที่บันทึกนี้ ด้วยค่ะ
สวัสดีครับคุณรัตติยา
ยังสงสัยอยู่ว่าชอบอ่านบันทึกผมสไตล์นี้แล้วหายไปไหนไม่แวะมาทักทาย อิอิ
อินเลยเหรอครับ ผมว่าในชีวิตจริงถ้าเราต่อสู้ชีวิตมาด้วยความยากลำบาก จนเราก้าวหน้าขึ้นมาแล้วยังรักษาสถานะความรักเดิมของเราไว้ ครอบครัวเราจะมีความสุขมากๆ แต่ก็จะมีคนส่วนหนึ่งที่พอมีฐานะดีขึ้นก็หลงระเริงกับความสุขความสบายคิดหาความสุขเฉพาะตัว ซึ่งผมเห็นว่าเอาเปรียบคู่ชีวิต ดังนั้นส่วนใหญ่ถ้าจะไปไหนโดยที่ไม่ได้พาคู่ชีวิตไปด้วยหากไมใม่ใช่เรื่องงานผมก็จะไม่ค่อยไปครับ
ขอให้ชีวิตคู่มีความสุขมากๆครับ
สวัสดีครับ
อ.ขจิตครับ
กำลังจัดเวลาอยู่ครับว่า ๓๐ พ.ย.นี้จะไปได้หรือไม่ ตอนนี้ท่านอธิบดีออกระเบียบการทำงานใหม่อีกกลัวพลาดครับ
สวัสดีครับ อ.โกศล
วันแต่งงาน ๒๐ พ.ย.๒๓ ครับ ผมเขียนต่อเนื่องมากจากวันครบรอบ ๒๗ ปี แล้วก็เลยเอากลอนตอนครบ ๒๕ ปีที่เขียนให้ภรรยามาให้อ่านกัน ขออภัยที่ทำให้เข้าใจผิด อาจารย์ไม่เกิดมาเดียวดายหรอกครับ เพียงแต่คนที่จะมาเป็นคู่ของอาจารย์ขณะนี้เขายังเดินทางมาไม่ถึงเท่านั้นครับ
27. อัยการชาวเกาะ
เมื่อ ศ. 23 พ.ย. 2550 @ 16:16
467701 [ลบ]
รุณสวัสดิ์ค่ะท่าน
แหม.ช่างโรแมนติกจริงๆเลยนะคะ...........แต่งกลอนเก่งเสียด้วย
..............ห่างหายมานานแวะมาทักทายและชวนไปดูเจ้าตัวน้อยของต้าที่บันทึกครูบ้านๆนะคะ
เพิ่งคลอดเมื่อวานเอง................ชาย-หญิง ต้องรีบไปดูแล้วค่ะท่าน.............ขอบคุณนะคะ
สวัสดีครับน้องต้า...
ตามไปดูมาก่อนแล้วครับน้องต้าไปดูตั้งแต่เมื่อวานแต่ไม่ได้เขียนทักทาย
เด็กๆน่ารักมากครับ