ในคราวที่แล้วผมได้เล่าให้ฟังว่าเขามีแผนลดปริมาณการทิ้งมลสารถ้าจะถามว่าแล้วจะเอาอะไรเป็นตัวชี้วัด  ก็บอกว่าเขาใช้ค่าเฉลี่ยของปริมาณการระบายไนโตรเจนไดออกไซด์ และ ซัลเฟอร์ไดออกไซด์ สูงสุดเมื่อเดินเครื่องจักรเต็มกำลังผลิตโดยใช้ฐานปี ๒๕๔๙ เป็นเกณฑ์ครับโดยมีเป้าหมายลดปริมาณที่ปลดปล่อยสารดังกล่าว ในพื้นที่มาบตาพุดลง ๑๐-๒๐ %  (มีการอ้างอิงว่าผู้ประกอบการในมาบตาพุดสามารถลดการระบายลงได้ ๒๓-๒๖ %) ส่วนสารอินทรีย์ระเหยง่าย VOCs จะต้องควบคุมการรั่วซึมจากแหล่งต่างๆให้ได้มาตรฐานภายในปี ๒๕๕๑  ส่วนเรื่องน้ำทิ้งของชุมชนพื้นที่มาบตาพุด ต้องจัดการน้ำเสีย ๒๕ % ภายในปี ๒๕๕๑ และ ๕๐% ในปี ๒๕๕๔ กับทั้งโรงงานต้องระบายมลสารให้เป็นไปตามมาตรฐาน ๑๐๐ % ภายใน ๑ ปี ลดปริมาณการระบายน้ำเสียในเขตนิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุด ระยะสั้น ๗๐๐,๐๐๐ ลบม.ต่อปี และอีก ๖๐๐,๐๐๐ ลบม.ต่อปีภายใน ๒๕๕๔ (เขามีปริมาณการใช้น้ำวันละ ๓-๔ แสนลูกบาศก์เมตร),กากของเสียและขยะจัดการให้ถูกต้อง ๑๐๐ % และอาชีวอนามัยเพิ่มขีดความสามารถในการให้บริการให้ครอบคลุมทุกพื้นที่

        ที่มาบตามพุด กรมควบคุมมลพิษจะมีสถานีตรวจวัดคุณภาพอากาศในบรรยากาศ ๔ สถานี ในปัจจุบันก็จะมีหน่วยติดตามตรวจวัดคุณภาพอากาศเคลื่อนที่  ส่วนของสำนักงานนิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุด ก็จะมีสถานีตรวจวัดคุณภาพอากาศ อีก ๔ สถานี และของบริษัทบีแอลซีพี ซึ่งเป็นบริษัทผลิตกระแสไฟฟ้าจากถ่านหิน ก็มีสถานีตรวจวัดคุณภาพอากาศ อีก ๕ สถานี ซึ่งได้ตั้งตามที่ต่างๆ แต่บางทีก็ตั้งไว้ซ้ำซ้อนกัน เช่น ของสำนักงานนิคมมาบตาพุด กับของบริษัท บีแอลซีพี ต่างก็ตั้งที่วัดตากวนคงคาราม เมืองใหม่มาบตาพุด วัดมาบชะลูด (นึกอีกทีก็ดีเหมือนกันว่าวัดค่าได้เท่ากันไหม อิอิ แต่เราก็ไม่ได้ไปดู หวังว่าคงเป็นคนละเครื่องฮิ)

        เรามามองการทำงานของทางด้านการนิคมอุตสาหกรรม เขาก็รายงานว่าการดำเนินการลดไอสารอินทรีย์ระเหยง่าย VOCs มาจากคำว่า Volatile Organic Compounds ครับ ได้มีการดำเนินไปกว่า ๘๐ % แล้วครับ และกลุ่ม ปตท.และเครือซีเมนต์ไทยพิจารณาลงทุนในมาบตาพุดกว่า ๑๔,๐๐๐ ล้านบาท เพื่อลดการปล่อยก๊าซทั้งสองชนิด (แต่ชาวบ้านสงสัยว่าทำไมเขาเรียกร้องให้ชลอการสร้างโรงงานอุตสาหกรรม เพราะภาวะมลพิษแพร่กระจายยังไม่ลดลง ทำไม ปตท.ยังสร้างเพิ่มเรื่อยๆ..ฮึๆ)

        ในส่วนเรื่องน้ำลดปริมาณน้ำเสียได้ประมาณ ๒,๑๐๖,๙๙๔.๔ ลบ.ม.หรือ ๓๐๑% ของเป้าหมาย(๗๐๐,๐๐๐ ลบ.ม.)

        ด้านความรับผิดชอบต่อสังคม (CSR) Corperate Social Responsibility เปิดโอกาสให้ชุมชนมีส่วนร่วมมากขึ้น,ดูแลสุขภาพอนามัยของชุมชน,เพิ่มศักยภาพของคนในพื้นที่ รับคนในพื้นที่เข้าทำงานมากขึ้น(อิอิ ยังงี้ใครก็มองออกว่าหาพวก ลดพวกต่อต้าน อิอิ),พัฒนาเรื่องน้ำกินในภาคตะวันออก(อันนี้เข้าท่าหน่อย ชาวบ้านเขาเดือดร้อนหลังบ้านอยู่ติดโรงงานในเขตนิคมอุตสาหกรรมที่มีความพร้อมทุกด้าน แต่แถวนั้นไม่มีน้ำประปา ขุดบ่อก็ไม่ได้เพราะน้ำใช้ดื่มไม่ได้),เพิ่มพื้นที่สีเขียว,ให้ความรู้ชุมชนด้านมลพิษ,สนับสนุนงบประมาณเพื่อจัดตั้งกองทุนต่างๆ(เอาเงินมาล่ออีกแล้ว....เหอๆ) และทางกลุ่มผู้ประกอบการในนิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุด ก็ได้ร่วมมือกันลดการปล่อยมลสาร,ลดการใช้น้ำและระบายน้ำทิ้ง,เพิ่มพื้นที่สีเขียว,สนับสนุนงบประมาณ (แต่ได้ข่าวว่าให้เงินสนับสนุนไปตั้งกองทุนเพื่อแก้ไขปัญหาสิ่งแวดล้อมโดยมีผู้ว่าเป็นผู้ดูแล(ไม่ใช่ผู้ว่าท่านปัจจุบัน) กองทุนนั้นมีอยู่ ๓๑ ล้านบาท แต่เอาไปศึกษาดูงานต่างประเทศ ๒๗ ล้าน แหะๆ แล้วคนระยองจะเอาเงิน ๔ ล้านไปแก้ปัญหายังไงครับจ้าวนายยยยย)

        เขียนมาถึงตรงนี้ชักเขินมีเรื่องสารภาพ เพราะเวลาฟังวิทยากรได้ยินไม่ชัดและไม่มีการฉายคำภาษาอังกฤษขึ้นจอ ผมได้ยินเวลาเขาบรรยายเรื่องบับเบิ้ลโซน แล้วก็นึกไม่ออกว่ามันเป็นยังไง แต่เข้าใจตามที่เขาอธิบายว่ามีการปลูกต้นไปเป็นเขตระหว่างโรงงานอุตสาหกรรมกับชุมชน เพิ่งรู้ว่าเขาเรียกบัฟเฟอร์โซน Buffer Zone อิอิ โปรดเข้าใจตามนี้

บทบาทของสภาอุตสาหกรรมด้านการจัดการสิ่งแวดล้อมภาคตะวันออก

        สภาอุตสาหกรรมส่งเสริมและสนับสนุนให้สมาชิกและผู้ประกอบการอุตสาหกรรมให้คำนึงถึงสิ่งแวดล้อมโดยเน้นการนำไปสู่การพัฒนาที่ยั่งยืนโดยไม่ทำลายสังคมและสิ่งแวดล้อม กระตุ้นให้มีการดำเนินธุรกิจอย่างมีความรับผิดชอบต่อสังคมส่วนรวมมากยิ่งขึ้น ทั้งยังเป็นศูนย์กลางข้อมูล ข้อสนเทศ และการสร้างองค์ความรู้ให้แก่ภาคอุตสาหกรรมให้มีความรู้ความเข้าใจถึงสภาพปัญหาและแนวทางการลดภาวะโลกร้อน โดยสร้างความตระหนักและจิตสำนึกของภาคอุตสาหกรรมในการมีส่วนร่วมต่อการลดปัญหาภาวะโลกร้อน มีการจัดทำโครงการต่างๆ เช่น การบริหารจัดการเพื่อลดการระบายมลพิษอากาศหลักจากโรงงานอุตสาหกรรม,โครงการฝึกอบรมเสริมสร้างขีดความสามารถบุคลากรด้านประเมินวัฏจักรชีวิตของผลิตภัณฑ์,โครงการสัมนาวิชาการเพื่อให้ผู้ประกอบการมีความเข้าใจและทราบถึงแนวคิดของความรับผิดชอบต่อสังคมหรือ CSR เป็นต้น

        คุณพยุงศักดิ์ ได้จบหัวข้อ “การพัฒนาอุตสาหกรรมกับผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและประชาชนในพื้นที่เพียงเท่านี้ และยังไม่เปิดโอกาสให้ถามคำถาม เพราะคุณศิริบูรณ์ ขอให้ ดร.สมยศ จากเจนโก้ ได้บรรยาย ต่อ แต่ภาคคำถามก็สนุกครับ กรุณารออ่านตอนต่อไปฮิ....