บันทึกให้ลูกชาย๒


บันทึกที่เป็นหลักฐานบอกลูกว่าพ่อรักลูกจริงๆนะ(เขียนไว้ให้ลูกอ่านเผื่อเวลาโมโหพ่อ..อิอิ)

        มาอ่านบันทึกของผมกันต่อนะครับ

 

        ลูกไม่มีผมจะให้โกนผมไฟ แม่จึงชอบเรียกลูกว่า ไอ้หัวล้าน ดังนั้นผู้โกนจึงไม่มี (บันทึกนี้เป็นบันทึกสำเร็จรูป มีช่องระบุว่าโกนผมไฟเมื่อไหร่ ใครเป็นผู้โกน แต่แถวบ้านผมไม่มีการโกนผมไฟ ไม่เหมือนภาคกลาง)

 

๗ เมษายน ๒๕๒๕

                ฟันซี่แรกของลูกขึ้นแล้ว

 

บันทึกสุขภาพของลูก (๑๔ พฤษภาคม ๒๕๒๕)

        ลูกเป็นหวัดบ่อย กับปวดหูมีน้ำหนองไหล หมอบอกว่า ขี้หูแข็งเป็นอยู่สองครั้งก็หายสนิท

        ลูกเป็นเด็กที่ถือว่าสุขภาพแข็งแรงคนหนึ่งเพราะพ่อกับแม่พยายามพาลูกสมบุกสมบันตากแดด ตากน้ำค้าง เดินทางไกลถึงนครปฐม,ตรัง ทุกครั้งที่พ่อแม่และลูก นั่งรถเดินทางไปเที่ยวด้วยกัน ลูกจะรู้สึกสดชื่นแต่พอถึงเวลานอน เราไปนอนที่โรงแรมลูกจะหลับสนิทจนต้องปลุกลูกให้เดินทางต่อ ทั้งๆที่ปกติลูกจะตื่นราว ๖ โมงเช้า แต่เวลาเดินทางลูกจะตื่นไม่ต่ำกว่า ๘ โมงเช้าทุกครั้งเหมือนกัน

        สุขภาพฟันของลูกค่อนข้างดีมาก เสียแต่ว่าของคนอื่นเขาจะขึ้นทีละ ๒ ซี่ แต่ของลูกขึ้นฟันล่าง ๑ ซี่แล้วฟันบนขึ้นทีเดียว ๓ ซี่ แถมฟันหน้าห่างซะอีกแน่ะ นอกจากนั้นฟันล่างซี่ที่ ๒ ที่เริ่มโผล่ก็เหมือนของพ่อเป๊ะเลยเพราะเกนิดๆ ซึ่งจะทำให้ฟันเสียวๆเป็นครั้งคราว

 

๑๘ พฤษภาคม ๒๕๒๕

        ลูกเป็นเด็กมีวาสนาดี หมอดูหลายคนเขาว่าอย่างนั้น โตขึ้นจะเป็นผู้มีอำนาจ มีบริวารมากมายและให้เรียนสูงๆด้วย แต่ก็บอกอีกว่าถ้าดีก็ดีใจหาย ถ้าร้ายก็ร้ายเหลือและอย่าแช่งใครเด็ดขาด

        แม่ของลูกซื้อหวยเวลาเกิดของลูกคือ ๗๒๔ เฝ้ากันมาหลายงวดจนงวด ๑๖ พฤษภาคม ๒๕๒๕ ปรากฏว่าถูกแต่ก็ต้องใช้หนี้จนเกลี้ยงเลย ฮา

        ลูกชอบขับรถ เดี๋ยวนี้เวลาพ่อไปส่งแม่ที่โรงพยาบาล ลูกจะต้องตามไปด้วย ถ้าไม่พาไปจะร้องไห้ตาม แต่พอขึ้นรถแล้วก็จะหัวเราะและจะเกาะพวงมาลัยแน่น วันนี้ลูกจับพวงมาลัย พ่อจะเลี้ยวขวาลูกหมุนพวงมาลัยมาทางซ้าย(ลูกนั่งเบาะซ้ายแต่เอื้อมมาจับพวงมาลัยหมุน) พ่อหมุนไปทางขวาข้อศอกซ้ายพ่อจึงโดนปลายคางลูกเบาๆลูกลงไปนั่งทางเบาะซ้ายตามเดิม แล้วหัวเราะแหยๆ แต่ก็ไม่เข็ดจะหมุนพวงมาลัยอีก จนพ่อต้องเอามือซ้ายกันเอาไว้จึงขับรถต่อไปได้ เห็นทีพ่อจะต้องซื้อรถเล็กให้ลูกขับซะแล้ว เฮ้อ

 

๑๑ มิถุนายน ๒๕๒๕

        หลังจากแม่ถูกหวยเมื่อวันที่ ๑๖ พฤษภาคม ๒๕๒๕ แล้ว ต่อมาวันที่ ๒๖ พฤษภาคม ๒๕๒๕ พ่อได้รับจดหมายจากลุงขวัญชัย ควรคิด ซึ่งเป็นทนายความอยู่กรุงเทพฯเขียนมาบอกว่า พ่อสอบเนติบัณฑิตภาค ๒ ได้แล้ว ซึ่งเท่ากับว่าพ่อเป็นเนติบัณฑิตที่สมบูรณ์ในเดือนนี้ พ่อและแม่ดีใจมากกว่าที่ถูกหวยซะอีกแน่ะ ที่พ่อสอบได้คราวนี้ไม่ใช่อะไรหรอก ก็ที่แม่จับมือลูกเขียนจดหมายถึงพ่อให้พ่อเอาเนติบัณฑิตมาฝากลูกนั้นแหละ พ่อเอามานั่งดูทุกครั้งที่อ่านหนังสือ แล้วพ่อก็ทำได้สำเร็จจริงๆ และพ่อก็ได้แสดงให้ใครต่อใครเห็นแล้วว่า การที่พ่อมีครอบครัวไม่ได้มีอุปสรรคในการเรียนรู้ จริงอยู่พ่ออาจมีเวลาเรียนหนังสือไม่เต็มที่ แต่พ่อก็ทำได้มิใช่หรือ

        บันทึกคราวที่แล้ว ลืมบันทึกว่าหลังจากถูกหวยแล้วพ่อยังถูกสลากออมสินอีก ๒๐๐ บาทเป็นครั้งแรกในชีวิตเลยนะเนี่ย..เฮ้อ..แล้วจะเอาไปไว้ที่ไหนกันดีล่ะเงิน น่ะ

 

๑๖ มิถุนายน ๒๕๒๕

        ฟันซี่ ๒ ของลูกถูกถอนเพราะลูกซน ฟันกระแทกกับพื้นปูน

 

๑๗ มิถุนายน ๒๕๒๕

        เห็นทีพ่อจะต้องบันทึกสุขภาพฟันของลูกไว้ในบันทึกนี้อีกแล้ว ฟันลูกมีทั้งหมด ๖ ซี่ ฟันหน้าของลูกหักไป ๑ ซี่ เนื่องจากความซนของลูกในวันที่ ๑๖ มิถุนายน ๒๕๒๕ ลูกคลานเล่น แล้วทันใดนั้น..(ดนตรีประกอบ…) ลูกก็คว่ำหน้าลงไป ร้องไห้จ้าเห็นปากบนของลูกบวมนิดๆ ตอนแรกนึกว่าไม่เป็นอะไร แต่เลือดยังไหลไม่หยุด จึงจับลูกฉีกปากดู เห็นมีเลือดอยู่รอบฟัน เห็นท่าไม่ดีจึงไปให้ป้าดาหมอฟันตรวจดูปรากฏว่าต้องถอนออก ๑ ซี่ ลูกเลยมีฟันเหลือแค่ ๕ ซี่ และแล้ว หลี่ถัง ก็กลายเป็น หลอลี่จึงบันทึกไว้.....

 

๒๒ มิถุนายน ๒๕๒๕

        วันนี้พ่อจ่ายเงินซื้อหนังสือให้ลูก ๒,๑๙๐ บาท แต่เป็นเพียงเงินดาวน์เท่านั้น ราคาจริง ๑๓,๐๐๐ บาทเศษ เพื่อให้ลูกรู้จักชอบหนังสือ เพราะเป็นหนังสือคำศัพท์ง่ายๆประกอบด้วยภาพการ์ตูนของวอลซ์ ดิสนี่ย์ น่าสนุกและนี่พ่อก็ต้องผ่อนชำระค่าหนังสือทุกเดือนเป็นเวลา ๒ ปี จึงจะหมดนะเนี่ย.. ที่พ่อทำอย่างนี้ก็มุ่งหวังจะให้ลูกเป็นคนรักการอ่าน รักหนังสือเหมือนปู่ เหมือนพ่อ  คงไม่ทำให้ความหวังของพ่อเป็นหมันนะ

 

๒๘ มิถุนายน ๒๕๒๕

        บันทึกที่พ่อเขียนอยู่นี้ พ่อเขียนย้อนหน้าย้อนหลังเพราะไม่มีที่จะเขียน(ผมเขียนใน บันทึกไว้ให้ลูกน้อยชีวิตใหม่ในครอบครัวซึ่งเป็นบันทึกสำเร็จรูป พอเขียนตามหน้าไปมันจะเขียนไม่พอจึงเอาหน้าว่างมาบันทึก ถ้าอ่านเล่มจริงก็จะอ่านเดินหน้าไป แล้วต้องพลิกหน้าหลังมาอ่านย้อนอีกที) พ่อเพิ่งกลับจากกรุงเทพ พ่อไปสอบสัมภาษณ์มาวันนี้ ปรากฏว่าพ่อสอบผ่านได้เป็นเนติบัณฑิตโดยสมบูรณ์ วันนี้ลูกตื่นเช้า พอพ่อบอกให้ลูกหอม ลูกก็หอม ซึ่งปกติถ้าพ่ออยู่กับลูกหลายวัน พ่อใช้ให้ลูกทำอะไรลูกมักจะไม่ทำ แต่ถ้าพ่อไปไหนสัก ๒-๓ วัน พอกลับมาลูกจะมาหอมพ่อทันที วันนี้กลางวัน ลูกมีขี้ตาเต็มตาข้างขวา แถมขี้มูกยังเกรอะกรังเลยต้องพาไปหาหมอ เอายาหยอดตากับยาแก้หวัดมากินอีก แล้วเมื่อไหร่ลูกจะหายสักทีละ..เฮ้อ!

หมายเลขบันทึก: 252136เขียนเมื่อ 31 มีนาคม 2009 10:56 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:31 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (17)
  •  สวัสดีครับท่าน อัยการชาวเกาะ
  • เสียดายที่ผมเขียนบันทึกในลักษณะนี้น้อยมากครับ
  • เป็นบันทึกที่เป็นประวัติศาสตร์ของครอบครัวได้เป็นอย่างดี
  • ขอบคุณครับ
  • วันนี้คงได้เจอกันนะครับ

ตอนนี้ลูกอายุเท่าไรแล้วคะ ท่านบันทึกละเอียดดีจัง ลูกอ่านคงซึ้งน่าดูเลยค่ะ

สวัสดีค่ะท่านอัยการ

  • น้องเนติ์  ได้เป็นเจ้าของหนังสือภาษาอังกฤษ..ตั้งแต่เล็กเลยนะคะ  น่าอิจฉา
  • บันทึกแบบนี้จะได้เป็นตัวอย่างทางคุณค่าของการเขียนบันทึกนะคะ
  • คนที่ไม่ได้เขียนหรือไม่เคยเขียน  เมื่อมาอ่านแล้วก็จะมีแรงบันดาลใจให้เขียนค่ะ
  • ขอขอบพระคุณค่ะ

สวัสดีครับคุณสิงห์ป่าสัก

สายๆคงได้เจอกันครับ ผมจะออกเดินทางสายนิดหนึ่งครับ มีภารกิจต้องทำอีกนิดหน่อยครับ

ความจริงถ้าจะบันทึกต่อตอนนี้ก็ไม่สายนะครับ เพราะตอนที่ลูกเป็นวัยรุ่นเขาจะมีการพัฒนาความคิดและจะกล้าตัดสินใจ ซึ่งผู้ใหญ่จะรู้สึกว่าลูกเราปีกกล้าขาแข็งพูดแล้วไม่ฟัง เชื่อแต่เพื่อน ซึ่งนี่คือการพัฒนาของมนุษย์ การที่เราบันทึกเรื่องราวของเขาไว้เป็นการสื่อถึงเขาได้เป็นอย่างดีว่า ที่ลูกคิดว่าพ่อไม่รักนั้นไม่จริงหรอก พ่อมีหลักฐาน ได้ผลชงัดครับ อิอิ

ครูป .๑ครับ

ลูกผมตอนนี้ ๒๗ แล้วครับ

ลูกผมมีสองคน มีคนละเล่ม ไม่มีเกเรสักคนเลยเพราะเขารับรู้ผ่านบันทึกนี้ครับ

ขอบคุณครับครูคิม

ผมมีเหตุผลก็คือ สมัยนั้นยังหนุ่มอยู่ ใช้ชีวิตฟุ่มเฟือย การผ่อนหนังสือเดือนละ ๕๐๐ บาทถือเป็นเงินเก็บเพราะถ้าไม่ผ่อนหนังสือก็หมดไปกับเหล้าเบียร์

สองก็คือซื้อหนังสือเป็นภาษาอังกฤษ พ่อมันจะได้ทบทวนภาษาอังกฤษ นิทานจะเล่าให้ลูกฟัง มันเป็นภาษาอังกฤษแต่ต้องเล่าเป็นภาษาไทย จึงต้องพัฒนาตนเอง ตรงไหนศัพท์แปลไม่ออกก็มั่วเอา อิอิ แต่ก็ทำให้ภาษาอังกฤษดีขึ้น

น้องเนติ์ไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนภาษาอังกฤษจึงปร๋อเลย

น้องนิวทำงานกับบริษัทของสิงคโปร์ ภาษาก็ปร๋อเช่นเดียวกันแต่สำเนียงออกจีนนิดๆ ฮ่าๆ

สวัสดีค่ะ

ขอให้มีความสุขยิ่งๆขึ้นไปทั้งครอบครัวนะคะ

  • สวัสดีครับท่าน
  • เป็นสุดยอดคุณพ่อจริง ๆ หาอ่านบันทึกเช่นนี้ได้ยาก
  • ขอบคุณ

สวัสดีครับคุณศิริวรรณ

สบายดีนะครับ ผมเพิ่งกลับมาจากกระบี่มาถึงเมื่อคืน พาบังวอญ่ามาด้วย พาไปส่งร้านลูกแก คุยกันสนุกมาตลอดทางเลย

สวัสดีครับคุณศรีกมล

ขอบคุณที่เข้ามาทักทายครับ ผมเขียนไว้ ๗ ปี จะทะยอยนำมาลงเรื่อยๆครับ

มีเรื่องฟ้องค่ะ

โรงพยาบาลวชิระที่ภูเก็ตไม่ออกหนังสือรับรองการเกิดให้เด็กค่ะ

อ่านบันทึกของคุณจันทร์กระดาษซิคะ

http://gotoknow.org/blog/papermoon/252584

ต้องประชุมโรงพยาบาลที่ภูเก็ตแล้วล่ะค้ะ

เอาสักทีดีไหมคะ

มีเรื่องฟ้องค่ะ

โรงพยาบาลวชิระที่ภูเก็ตไม่ออกหนังสือรับรองการเกิดให้เด็กค่ะ

อ่านบันทึกของคุณจันทร์กระดาษซิคะ

http://gotoknow.org/blog/papermoon/252584

ต้องประชุมโรงพยาบาลที่ภูเก็ตแล้วล่ะค้ะ

เอาสักทีดีไหมคะ

ดีครับ อ.แหวว

วันนี้เสร็จจากว่าความถ้าไม่เลยเวลาราชการจะไปคุยกับ จนท.รพ.ให้ครับ

ขอบคุณค่ะท่านอัยการชาวเกาะ

เราได้ให้ความยุติธรรมเชิงสมานฉันท์ แก่เด็กน้อยแห่งวันที่ ๑ เมษายน พ.ศ.๒๕๕๒ แล้วนะคะ

สังคมสันติสุขคงเกิดแก่เด็กน้อยคนหนึ่งนะคะ

http://gotoknow.org/blog/papermoon/252584

จะเสนอครูหยุยค่ะ ในฐานะที่ท่านเป็นกรรมการคุ้มครองเด็กแห่งชาติ

ซึ่งก็เหมือนที่เราไปที่ระนองน่ะค่ะ เอาฝ่ายที่เกี่ยวข้องกับการเกิดของเด็กมาคุยกัน

รบกวน อ.มิวประสานครูนิดเอาบันทึกของจันทร์กระดาษอันนี้ และข้อเสนอของท่านอัยการชาวเกาะเข้าที่ประชุมอนุกรรมการเด็กไร้สถานะฯ คราวหน้าด้วยนะคะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท