๑๒.ความหวังเด็กห้องท้าย


การได้รับการยอมรับกับโอกาสครั้งแรกในชีวิตของพวกเรา

 

 

 

 

  

 

 Gi

 ต้น science show หนึ่งในเด็กห้องท้ายที่แสนจะกตัญญู

 

นับวันประสบการณ์ของ"เด็กห้องท้าย"เริ่มเรืองรอง 

การบ่มเพาะประสบการณ์จากการที่ได้ฝึกการนำเสนอ 

การตอบคำถามการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าเขาพัฒนาขึ้นมาก 

น้องๆต่างแสดงความคิดเห็นและให้กำลังใจพี่ๆ  อันเป็นภาพที่น่าประทับใจ  

ครูแป๋มขอสารภาพว่าบางที  ต้อง(แกล้ง) เดินไปที่โน่นที่นี่ 

เฝดตัวเองออกมาจากบริเวณที่เด็กๆนำเสนอชิ้นงาน  ส่วนใหญ่จะเป็นที่ม้านั่งหินอ่อน 

ริมสระมรกตของโรงเรียน  และที่สำคัญครูแป๋มหวังเพียงขอให้น้องๆยอมรับ 

และได้นำผลงานชิ้นเอกของพวกเขา  มีโอกาสได้โชว์ได้นำเสนอให้ผู้อื่นได้รับรู้

ความสามารถของพวกเขาขอให้เขาได้มีเวทีแสดงความสามารถจากหัวใจที่อ่อนล้า 

ให้ลุกยืนขึ้นมาใหม่อีกครั้ง  อย่างน้อยสิ่งที่พวกเขาต้องการ..ก็เพียง...

ได้เห็นรอยยิ้มของพ่อกับแม่....ที่คอยให้กำลังใจ...ห่างๆ.....ก็ยังดีค่ะ.....

..................................

ครูแป๋ม 

 

หมายเลขบันทึก: 225274เขียนเมื่อ 24 พฤศจิกายน 2008 23:45 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:54 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (27)

แวะมาอ่านและทักทายค่ะ

มีกำลังใจดีๆในทุกๆวัน  นะคะ

ขอบพระคุณสำหรับกำลังใจที่เยี่ยมยอดเช่นนี้นะคะ (ภาพประกอบสวยมากค่ะ)

สวัสดีครับ จากเด็กห้องที่ถูกรับการคาดหวัง ว่าจะเป็นเด็กที่เก่งที่สุดในสายชั้น แต่ก็มีปัญหา ส่งงานช้าทำให้โดนตำหนิบ่อย ๆ จากคุณครูที่ปรึกษา จึงทำให้ไม่มีกำลังใจที่จะสนใจในการเรียน ควรทำอย่างไรดีครับ

from sri arm korn yung do

M.4/4 N.S.

สวัสดีค่ะ  เด็กที่ถูกคาดหวัง 

ครูแป๋มเชือ่นะคะว่าทุกคนต้องมีส่วนที่ดีเข้าตากรรมการ  เพราะผลการสอบเข้าเรียนต่อ  หรือไม่ก็มีผลงานอื่นๆหรือไม่ก็ทำบุญร่วมชาติกันมาก่อน  จึงได้รับการคัดสรรให้มาอยู่ร่วมกันน่ะ....อิอิ

คำแนะนำ
-  เป็นเด็กวิทย์ห้องเก่งนี่คะ ควรใช้วิธีการทางวิทยาศาสตร์มาจัดการปัญหา  ได้แก่ 
                  1  สังเกตและระบุปัญหา
                  2  ตั้งสมมติฐาน
                  3  ออกแบบและวางแผนการทดลอง
                  4  วิเคราะห์ผลการทดลอง
                  5. สรุปผลการทดลอง
แล้วดำเนินการตามกรอบวิธี PDCA คิดว่าเด็กเก่งคงจะเข้าใจนะคะ  ได้ผลยังไงลองมาบอกต่ออีกทีค่ะ  ครูแป๋มรออยู่นะคะ 

 

 


 

 

ขอบคุณมากครับ สำหรับคำแนะนำที่มีประโยชน์ต่อพวกกระผมเป็นอย่างมาก ต่อไปพวกกระผมจะนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ไห้สูงสุดในชีวิตประจำวัน และมีคำถามจะถามอีกว่า

การที่จะสร้างกลุ่มที่มีการทำงานที่มีประสิทธิภาพเพื่อให้งานมีความสำเร็จ การสร้างความเชื่อมั่น ความเข้าใจในตนเองของบุคคลในการทำงานร่วมกัน จะต้องทำอย่างไร

from five monk

( 5 อรหันต์ )

สวัสดีค่ะ หนุ่มๆกลุ่ม five monkที่ดูเท่ห์ทุกคน..

-  ยินดีค่ะที่ได้รับเกียรติให้คำแนะนำ  หากมีเรื่องอื่นอีกก็ยินดีแลกเปลี่ยนเรียนรู้นะคะ  จะตอบเท่าที่จะทำได้ค่ะ
-  การสร้างกลุ่มที่ดีมีปัจจัยหลายประการ  ครูแป๋มมักจะแนะนำเด็กๆให้ประเมินความสามารถของตนเองและเพื่อนๆในกลุ่มก่อน  ว่าแต่ละคนชอบ  มีความถนัดและชำนาญในเรื่องใด  เพื่อจะได้แบ่งภารกิจของกลุ่มได้ตรงตามที่เขาถนัด
-  ที่สำคัญทุกคนจะต้องยอมรับกันและกัน  ช่วยเหลือกัน  ร่วมกันรับผิด รับชอบด้วยกัน ไม่โทษกันเมื่อมีข้อผิดพลาด  แต่ต้องรีบช่วยกันแก้ไขปัญหาอย่างทันท่วงทีค่ะ... 

P ครูแป๋ม
อีเมลติดต่อ
 
อ่าน: 113
ความหวังเด็กห้องท้าย
การได้รับการยอมรับกับโอกาสครั้งแรกในชีวิตของพวกเรา

นับวันประสบการณ์ของ"เด็กห้องท้าย"เริ่มเรืองรอง  การบ่มเพาะประสบการณ์จากการที่ได้ฝึกการนำเสนอ  การตอบคำถาม  ตลอดจนการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าของพวกเขาพัฒนาขึ้นมาก  น้องๆต่างแสดงความคิดเห็นและให้กำลังใจพี่ๆ  อันเป็นภาพที่น่าประทับใจ  ครูแป๋มขอสารภาพว่าบางที  ต้อง(แกล้ง) เดินไปที่โน่นที่นี่  เฝดตัวเองออกมาจากริเวณที่เด็กๆนำเสนอชิ้นงาน  ส่วนใหญ่จะเป็นที่ม้านั่งหินอ่อน  ริมสระมรกตของโรงเรียน  และที่สำคัญครูแป๋มหวังเพียงขอให้น้องๆยอมรับ  และได้นำผลงานชิ้นเอกของพวกเขา  มีโอกาสได้โชว์ได้นำเสนอให้ผู้อื่นได้รับรู้ความสามารถของพวกเขา  นั่นคือการที่เขาได้มีเวทีแสดงความสามารถที่กลั่นออกมาจากหัวใจที่อ่อนล้า  ใหลุกยืนขึ้นมาใหม่อีกครั้ง  อย่างน้อย....สิ่งที่พวกเขาต้องการ..ก็เพียง...เห็นรอยยิ้มของพ่อกับแม่....ที่คอยให้กำลังใจ...ห่างๆ.....ก็ยังดี......

สร้าง: จ. 24 พ.ย. 2551 @ 23:45   แก้ไข: จ. 24 พ.ย. 2551 @ 23:45   ขนาด: 2181 ไบต์
เป็นคนหนึ่งที่ติดตามอ่านข้อเขียนของคุณครูแป๋มมาโดยตลอด ขอชื่นชมที่เห็นความสำคัญของเด็กห้องท้าย โดยการพยายามพัฒนาศักยภาพของเด็กห้องท้ายด้วยวิธีการต่างๆ
   ความจริงเด็กห้องท้ายถูกบุคคลหลายฝ่ายมองข้ามปัญหาของพวกเขาเหล่านั้นไปโดยตลอด โดยธรรมชาติแล้วไม่มีใครอยากเป็นเด็กห้องท้ายหรอก แต่มีปัจจัยหลายอย่างที่มาเป็นตัวกำหนดมาแต่ต้น หรือเกิดขึ้นมาในระยะหลัง ทั้งจากครอบครัวที่มีต้นทุนทางความคิดในเรื่องความสำคัญของการศึกษา ฐานะอาชีพของครอบครัว สภาพแวดล้อม การคบเพื่อนและปัจจัยอื่นๆที่มีอิทธพลที่ทำให้เขาเป็นเด็กห้องท้าย
   เด็กทุกคนรักความก้าวหน้าถ้าให้โอกาสเขา และให้กำลังใจ เด็กห้องท้ายหลายคนสามารถที่จะทำได้ หรือพัฒนาเพื่อที่จะก้าวต่อไปด้วยตนเองในภายหน้า คุณครูแป๋มเห็นความสำคัญของเด็กห้องท้าย จึงได้ทุ่มเทที่จะพัฒนาศักยภาพของเด็กห้องท้ายให้เป็นที่ยอมรับ แม้ว่าจะต้องใช้เวลา ใช้กำลงกาย กำลังใจ และกำลังทรัพย์ของตนเองเพื่อพัฒนาและให้โอกาสเด็กห้องท้ายได้แสดงความสามารถเสมอเทียมเท่ากัน โดยไม่ให้มีการละเลยหรือถูกมองข้าม
  ด้วยจิตสำนึกของคุณครูแป๋มที่เอาใจใส่ลูกศิษย์ทุกคนและโดยเฉพาะเด็กห้องท้าย คุณครูแป๋มไม่มีความย่อท้อต่ออุปสรรค พวกเราได้เห็นมาโดยตลอดจึงขอแสดงความชื่นชมกรอบแนวคิดใหม่ที่ท้าทายของคุณครูแป๋มมา ณ ที่นี้

อยากขอบพระคุณในการติดตามข้อเขียนของแป๋ม และแสดงความเข้าใจในการกระทำของแป๋มค่ะ

ไม่เป็นไรครับ เพราะพวกผมเต็มใจที่จะทำและเป็นสื่อกลางระหว่างครูและเพื่อน ๆ พี่ ๆ

from fivemonk

สุจารี หอมหนองจะบก (นุ่น)

สวัสดีตอนบ่ายค่ะคุณครู ตอนนี้หนูอยู่ที่จังหวัดอำนาจเริญ เหงามากเลยค่ะ

คงจำหนูได้นะค่ะก่อนครูย้ายไปตอนนั้นหนูเรียนอยู่ชั้น ม.4/2 ห้องเดียวกับไมค์เขานั่นเหละค่ะหนูคิดถึงบ้านจังเลยค่ะ

คิดถึงและเคารพเสมอค่ะ

สวัสดีจ้า หนุ่มน้อยทั้ง 5 นาม fivemonk

ครูดีใจมากที่ครั้งหนึ่งได้สอนพวกเรามา  และยืนยันประกาศได้เต็มปากว่า  พวกเธอคือ "เยาวชนคุณภาพ" ที่ผ่านการขัดเกลาทางปัญญามาแล้วด้วยหัวใจของพวกเธอเอง..ครูตื้นตันใจเป็นที่สุด...จงรักษาความเป็นตัวตน ณ วันนี้ให้อยู่คู่ตัวพวกเธอให้นานๆ ตลอดไปนะจ๊ะ ...แม้ว่าครูแป๋มจะย้ายโรงเรียน  แต่ระยะทางก็ไม่เป็นอุปสรรคที่เราจะมาพบกันมิใช่หรือ.. ขอบใจการร่วมแรงร่วมใจของพวกเธอ "เด็กห้องคิง" ที่พิสูจน์ให้ทุกคนได้เห็นว่า ผลจากการจัดการเรียนรู้ด้วย "วิธีสอนแบบไม่ได้สอน" ของครูแป๋ม  ทำให้พวกเธอมีความสุข  สร้างชิ้นงานที่เกิดจากองค์ความรู้ที่เกิดจากมันสมองของพวกเธอจริงๆ..ครูภูมิใจมากจ๊ะ

พวกเราได้ทลายช่องว่างระหว่าง "เด็กห้องคิง" กับ "เด็กห้องท้าย"
ไปอย่างราบคาบ  กำแพงที่กั้นจากสังคมปรนัยได้ทลายลงโดย
คนรุ่นใหม่อย่างพวกเธอ....ขอบใจทุกสิ่งที่ทำมาให้ครู  พวกเธอทำเพื่อครูด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์  ครูจะขอจดจำเรื่องราวและสิ่งดีดีรักษาไว้
ให้อยู่กับตัวครูตราบนานเท่านานจ๊ะ...

                                                                  รักนะ
                                                                 ครูแป๋ม

สวัสดีจ๊ะ หนูนุ่น สุจารี  หอมหนองจะบก

ดีใจจังที่เข้ามาคุยกับครูแป๋ม
แม้ว่าจะมาด้วยความเหงา..อิอิ..

"ตอนนี้หนูอยู่ที่จังหวัดอำนาจเริญ เหงามากเลยค่ะ"

อืม...ก็น่าเหงาอยู่หรอกนะ  เพราะชื่อจังหวัดนี้ไม่มีในประเทศไทยแน่ๆ
ถ้าเป็น จังหวัดอำนาจเจริญ ก็ไปอย่างเนอะ

เอ..บอกว่าเหงา...คิดถึงบ้าน..แล้วลูกไปทำอะไรเอ่ย..บอกมาซิ..
(ปล. เวปโรงเรี)ยนของเราครูแป๋มก็ยังเข้าไปตอบไปเม๊นท์อยู่เหมือนเดิมนะคะ  ฝากบอกทุกคนด้วยก็แล้วกัน...ครูแป๋มว่าครูเหงายิ่งกว่านักเรียนอีกนะเนี่ย...โดยเฉพาะช่วงตี2-ตี4....บรื๊อ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

  • ขอกำลังใจให้กับเด็กห้องท้ายด้วยค่ะ 
  • ส่วนครู..เป็นกำลังใจให้พวกเธอเสมอจ๊ะ

       

พี่ไก่เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ นับเป็นความพยายามที่ดูจะเป็นเรื่องยากพอสมควรนะแป๋มนะ

ค่ะพี่ไก่  แต่แป๋มจะพยายามต่อไปค่ะ

ครูแป๋มครับ

   ขอเป็นกำลังใจให้ และ เชียร์เต็มที่ครับ กับ ความหวังเด็กห้องท้าย

   เป็นอานิสงส์อันยิ่งใหญ่เลยครับ

 

 

             

 

 

ค่ะ ท่านรองฯ

  • แป๋มจะต้องเต็มเต็มหัวใจของเขาให้แกร่ง
  • ต่อสู้กับกระแสสังคม ที่กดดันพวกเขาอยู่ตลอด
  • เราจะล้มกันไม่ได้ แต่หากล้มเราต้องสามัคคีกัน
  • ช่วยกันหามประคองกันลุกขึ้นใหม่
  • พิสูจน์ตัวเองให้สังคมรอบข้างประจักษ์สายตา
  • และหาทางทำให้มันยั่งยืนให้ได้ค่ะ

เป็นกำลังใจให้เด็กท้ายห้องค่ะ  พี่ศิลาเคยสอบได้เลขที่รองบ๊วยและนั่งท้ายห้องประจำ ชอบฝันกลางวัน และสมาธิสั้น

โชคดีที่รอยต่อของชีวิต ทำให้เราได้มีโอกาสแก้ตัวปรับปรุงใหม่ได้อีกครั้ง  ดูตัวอย่างดี ๆ ไว้จะได้มีกำลังใจเสมอค่ะ

นำขนมไทย ๆ มาฝากด้วยความคิดถึงค่ะ

พี่ศิลาจ๋า...พี่ศิลาของแป๋ม...

  • ดีใจมากจ๊ะ  ที่พี่มาเยี่ยมแป๋มอีก
  • แป๋มได้บอกกล่าวเด็กๆถึงตัวแบบการใช้ชีวิต
  • จากบล็อกเกอร์ในโกทูโนวแห่งนี้ เพื่อให้เขาได้มีทาเลือก
  • หลากหลาย สมัยนี้ตัวแบบที่ดีเป็นสื่อการพัฒนาคุณธรรม
  • ของเด็กๆได้ผลดีอย่างไม่น่าเชื่อค่ะ
  • พี่ศิลาก็เป็นปราชญ์ตัวแบบการดำเนินชีวิตผู้หนึ่งที่เด็กๆ
  • ได้ศึกษาและมองอยู่ค่ะ เป็นการสอนคุณธรรมด้วยวิธีการ
  • ทางวิทยาศาสตร์ นั่นคือ สอนเด็กทำวิจัยโดยเขาไม่รู้ตัว
  • แป๋มเห็นวรรณกรรมที่เกี่ยวข้อง (บทที่ 2)ของเด็กๆแล้วปลื้มค่ะ
  • ฝันของแป๋มอยากพัฒนาสมาชิกระดับห้องเรียนให้เป็นห้องเรียนแห่งการเรียนรู้ก่อน ทุกๆห้อง
  • สู่การเป็นโรงเรียนแห่งการเรียนรู้ สู่การเป็นชุมชนแห่งการเรียนรู้
  • หลายชุมชนเข้าก็จะเป็นสังคมแห่งการเรียนรู้ โดยมีเด็กๆเยาวชนจากการพัฒนาจากเรา
  • ร่วมกันเป็น key man ในองค์กรระดับต่างๆในอนาคต
  • พี่ศิลา..คิดว่าแป๋มฝนเฟื่องเกินไปไหมคะ..แต่ช่างเถอะค่ะ
  • ลำบากยังไงแป๋มก็จะทนค่ะ เด็กมองเราอยู่ เด็กรู้สึกได้ค่ะ
  • แป๋มคิดว่าเช่นนั้น แหกจะไม่เป็นดังฝัน แป๋มจะถือว่า
  • ตัวเองได้ทำหน้าที่ของลูก  หน้าที่ของครู  และหน้าที่ของคนไทยจนสุดความสามารถแล้วค่ะ
  • แป๋มจะทำให้ดีที่สุด  เท่าที่กำลังของแป๋มจะทำได้ค่ะ..พี่ศิลา...

 

น.ส.รัตนาวดี แสนคำภา ชั้นม.6/7 เลขที่43

หวัดดีปีใหม่ค่ะ

ครูแป๋ม

happy new year 2010

ขอโทษน่ะค่ะ

ครูแป๋ม

ที่หนูมาทักทายช้าไปหน่อย

คือว่า

ช่วงนี้หนูไม่ค่อยว่างเลยค่ะ

ต้องไปดูแลยาย

ที่โรงพยาบาลทุกวันเลยค่ะ

ยังไง

คืนนี้

หนูขอให้

ครูแป๋ม

ฝันดีน่ะค่ะ

สวัสดีปีใหม่จ๊ะ รัตนาวดี

  • ความกตัญญูเป็นสิ่งที่ดี น่าสนับสนุน
  • หากต้องตั้งอยู่บนความถูกต้อง ตามกฏเกณฑ์ของสังคม
  • ครูแป๋มเข้าสอนห้องเธอเมื่อวาน เห็นขาดไปไม่บอกกล่าว แต่นี่ทราบแล้วก็โอเค
  • แล้วคุณครูท่านอื่นและเพื่อนๆทราบหรือไม่ อันนี้น่าคิด ถูกจะกลายเป็นผิดได้นะคะ
  • อยากให้โทรแจ้งคุณครูที่ปรึกษา หัวหน้าห้อง และคุณครูผู้สอน อย่างน้อยจะได้เห็นว่าเราใส่ใจการเรียน นอกเหนือจากการเป็นเด็กกตัญญู
  • ครูที่ปรึกษาจะได้ไปเยี่ยมคุณยายด้วย ฯลฯ เป็นคำแนะนำที่ควรปฏิบัตินะคะ ไม่ใช่หายไปเลย... เป็นห่วงค่ะ..
น.ส.รัตนาวดี แสนคำภา ชั้นม.6/7 เลขที่43

หวัดดีค่ะ

ครูแป๋ม

หนูขอขอบพระคุณ

คุณครูแป๋มน่ะค่ะ

ที่ได้ให้คำแนะนำที่ดี

สำหรับหนูน่ะค่ะ

แล้วหนูจะปฎิบัติ

ตามที่ครูแป๋ม

สอนน่ะค่ะ

ขอบพระคุณ

ครูแป๋มมากๆเลยค่ะ

ดีมากจ๊ะ ขอบใจที่เชื่อครูและจะปฏิบัติตาม ในสิ่งที่เราผู้เป็นนักเรียนพึงกระทำ.. ฝันดีจ้า

อาจารย์ครับ รูปผมเจิดมากเลย อิอิ คิดถึงอาจารย์ที่สุดเลย ครับ

สวัสดีจ้า  นายต้น ss

  • เธอเจิดเสมอในใจครู...อิอิ
  • คิดถึงต้นจังเลย  สบายดีไหมเอ่ย
  • ส่งข่าวครูบ้าง  มาเที่ยวโคราชก็อย่าลืมโทรหาครูนะ
  • จะพาไปทานไอศครีมสเวนเซ่นจ๊ะ

ยินดี แทนเด็กท้ายห้อง ด้วยเช่นกัน นะครับครูแป๋ม

อ่านทั้งบันทึกและcomment ฉบับนี้

มีความสุขอย่างบอกไม่ถูกเช่นกัน ครับ

เยาวชน คนคุณภาพ ไม่เลือกที่จะอยู่ที่ไหน ทั้งสิ้น

แต่คุณภาพของคน...อยู่ที่สำนึกและการกระทำ

เป็นบันทึกที่ชอบ บันทึกหนึ่ง นะครับครูแป๋ม

ปล. นำขนมอร่อย ๆ ของคุณ sila  มาตั้งไว้ช่วงเที่ยงวันของวันนี้อีก ครั้ง นะครับ

น่าทาน มากมาก

สวัสดีค่ะ คุณแสงแห่งความดี

  • นี่เป็นบันทึกช่วงท้ายก่อนย้ายกลับมาภูมิลำเนา
  • พวกเรายังติดต่อส่งข่าวถึงกันสม่ำเสมอ  มีโอกาสก็มาพบกันนานๆครั้ง
  • เด็กห้องท้ายเป็นความสุขของครูแป๋มเสมอ ยามที่เห็นเขามีพัฒนาการ
  • ขอบพระคุณกำลังใจที่คุณแสงมีมาให้อย่างสม่ำเสมอ
  • และขออร่อยกับขนมที่นำมาฝากก่อนนะคะ..*^_^*
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท