ข้าพเจ้าเดินทางกลับมาถึงบ้านที่ขอนแก่น...แบบยังพอมีพลังอยู่บ้าง หลังจากเสร็จสิ้นภาระกิจที่งานมหกรรม R2R

ปกติมื้อเย็นจะไม่ทานอะไร แต่อาจมีดื่มน้ำผลไม้บ้าง เพราะเมื่อไรที่ทานนั่นน่ะคือ การตัดสินใจที่ผิดพลาดเลยทีเดียว จะมองเห็นสภาวะที่ร่างกายทำงานหนักเหลือเกิน

หลังจากเสร็จภาระกิจกับเรื่องส่วนตัวเสร็จก็นั่งอ่านหนังสือ "สังคมปรนัย" ที่อ่านติดพันมาตั้งแต่อยู่บนเครื่อง... อ่านจบข้าพเจ้าก็นั่งเขียนหนังสือในงานภาคส่วนอื่นก่อน เพราะมีภาระกิจอีกหลายงานที่ต้องสะสาง... จากนั้นก็เข้านอนตามหน้าที่ที่พึงช่วยทำให้ร่างกายนี้ได้พักเสียทีหลังจากใช้พลังแห่งภายในผ่านการแสดงออกภายนอกต่อการทำงานด้วยใจที่ปิติ

ตื่นเช้ามา...มีอาการเพลียจากร่างกายหลงเหลือ นั่นน่ะแสดงว่าร่างกายนี้มี toxification เยอะพอควร บ่งบอกถึงความลิมิตของร่างกายที่ต้องจัดการเยียวยาตนเอง ข้าพเจ้าทำ Detox เพื่อช่วยให้ตับขับของเสียที่เป็นพิษออกได้ง่ายขึ้นจากนั้นก็ ทำสมาธิผ่านการทำงาน ด้วยการถอดบทเรียนจากงานมหกรรม R2R ...ครั้งที่ 2 นี้ จากที่เราอยู่กับลมหายใจด้วยใจที่นิ่งเย็นนี้ สภาวะแห่งการเยียวยาจากจิตสู่กายเกิดขึ้น พลังแห่งความสดชื่น ...แต่เมื่อชำเลืองดูนาฬิกาพบว่า อ้าว! ได้เวลาทานอาหารแล้วนี่...

เปิดดูเสบียง...ว่างเปล่ามีเพียง "มะม่วงอบแห้งของดอยคำ" ที่น้องหนุ่ยนำติดกระเป๋าไว้ให้ก่อนจากกันที่สนามบิน ระหว่างทานมะม่วงนึกได้ว่า มี "บะหมี่โมโรเฮยะ" เหลืออยู่ ซึ่งเป็นเส้นหมี่ที่ทำจากผักผสมอยู่ด้วย ==> ผักโมโรเฮยะนี้เป็นผักพื้นเมืองของชาวอียิปต์ แปลว่าผักพระราชา มีมิตามินและเกลือแร่ เส้นใยรวมอยู่มาก ปลูกโดยปลอดสารเคมี และมีส่วนผสมของเห็นหอมด้วย

ไม่รอช้าค่ะ...ข้าพเจ้านำเห็ดหูหนูที่เหลือมาต้มใส่ด้วย หากว่าปกติมีผักอื่นๆ ก็จะมานำรวม

อ้าว! เรามีหมูหยองเจ ที่ทำจากสารพัดเห็ดด้วยนี่... นึกได้ก็นำมาโรยหน้าบะหมี่ พร้อมงา หอม และกระเทียมเจียว...ปรุงรสด้วยซอสและบีบน้ำมะนาวลงไป ได้รสชาติที่พอใช้ได้ เพราะเดี๋ยวนี้เวลาที่ทานอาหารไม่ได้มุ่งที่รสของอาหารเท่าไรนัก...จะนึกแต่ว่าทานอะไรถึงจะทำร้ายและเบียดเบียนร่างกายนี้น้อยที่สุด

ดีว่าที่อาหารนี้พอปะทังได้สำหรับวันเสาร์...พอตกเย็นค่อยเดินออกไปซื้อผลไม้มาตุนไว้ในตู้เย็น (ทำให้นึกถึงคำพูดของ ดร.เจคอบที่ว่า...ตู้แช่ซากศพ-ข้าพเจ้ากำลังแข่ซากศพผลไม้)... ภายในสองวันนี้ข้าพเจ้าต้องเคลียร์งานที่เป็นส่วนงานเขียนถอดบทเรียนไว้ รวมถึงการเตรียมกระบวนการ...ในภาคส่วนงานอื่นด้วย เพราะพรุ่งนี้ก็เริ่มออกเดินทางอีกครั้ง...ยาวไปจนถึงสิ้นเดือน

นี่คือ หน้าตาของอาหารบะหมี่โมโรเฮยะ...

การที่ละเว้นการทานเนื้อสัตว์นี่...ข้าพเจ้ามองว่าร่างกายค่อนข้างมีพลังงานเยอะ ฟื้นตัวเร็ว สดชื่นกระฉับเฉง...เพราะว่า ร่างกายเราไม่ต้องไปแบบรับภาระของการย่อยสลายเนื้อสัตว์ แป้ง น้ำตาลต่างๆ ที่เราทานเข้าไปมากๆ หรือเป็นภาระกับการทานอาหารหลายๆ มื้อ...

อาหารอย่างเดียวไม่พอ การออกกำลังกายที่เป็นการกระตุ้นการไหลเวียนของต่อมน้ำเหลืองให้ช่วยขับ toxin ออกมาด้วยก็ต้องเป็นหนทางที่ต้องนำมาใช้ร่วมกัน...

ที่สุดแล้ว...การที่จะลุกขึ้นมาเยียวยาตนเองตามวิถีแห่งธรรมชาตินั้น...

"ใจ" จะเป็นสิ่งสำคัญที่นำตัวเราไปสู่การเปลี่ยนวิถีแห่งความยั่งยืน...อย่างน้อยร่างกายนี้หมดสภาพก็ขอให้หมดแบบไม่ต้องถูกเบียดเบียนจากโรคภัยไข้เจ็บ...หรือว่าหากเกิดโรคเกิดขึ้นแล้ว เราก็สามารถอยู่ร่วมกับสภาวะการของโรคนั้นด้วยใจที่รื่นรมย์...

นี่เป็น"อาหารที่ทานวันนี้ ๑๙ กค. ๕๒"

มะละกอสุก + สับปะรด + เมิสลี่ + โยเกิร์ต

เมิสลี่ =  เกล็ดข้าวสาลี + เกล็ดข้าวโอ๊ต + ลูกเกด + คอร์เฟลต + กล้วยอบแห้ง + ผลอินผาลัมแห้ง + ข้าวพอง + ผลมะเดื่อแห้ง + แอพริคอตแห้ง + แอปเปิ้ลแห้ง