ออกจากบ้านไปว่ายน้ำก็ประมาณหกโมงกว่า หลังจากที่วันนี้คลิกไปคลิกมาใน GotoKnow และเขียนบันทึก การเดินทางและชีวิตมังสวิรัตแบบเป๋...เป๋ของฉัน แถมท้ายในตอนบ่ายแก่ๆ อีกหนึ่งเรื่อง นั่งไปนั่งมา...ทำอะไรได้บ้างเนี๊ยะ!! เขียนเสร็จกะว่าจะไปเดินตลาดต้นไม้ แต่พี่ตุ้ยพาแม่กับอะตอมออกไปบ้านหลังนอก ข้าพเจ้าจึงนั่งขีดๆ เขียนๆ อะไรต่อนิดหน่อย

วันนี้กะว่าไปค่ำแล้วนะ แต่เด็กๆ ก็ยังเต็มสระ เวลาว่ายต้องระวัง เพราะเด็กเขาจะเพลิดเพลินกับการเล่นหรือการว่ายจะไม่ทันได้สังเกตสิ่งรอบด้าน ... มีหลายคนที่โดนฝ่าเท้ากบถีบทีเผลอด้วยความที่ว่ายมาตามหลังข้าพเจ้า ซึ่งเราเองก็ไม่ทันได้ดู

แต่...วันนี้มาแปลก อยู่ๆ ก็มีเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ คนหนึ่งตั้งใจว่ายมาตัดหน้า และหยุดอยู่กลางสระ ขณะที่ดำลงไปในน้ำ ก็เห็นหนุ่มน้อยดำน้ำอยู่ในสระเช่นเดียวกัน พร้อมกับยกมือไหว้... จนข้าพเจ้าอดขำไม่ได้

น้องเหนือ "น่ารัก" (น่ารักอีกล๊ะ...ไม่ว่าจะเป็น นิเกิล หรือ กอบัว )

หลังจากเราได้ทักทายกันใต้สระ แล้ว...เหนือก็ว่ายตามข้าพเจ้ามา และชวนว่ายไปด้วยกัน

น้องเหนือตัวเล็กๆ น่าจะตัวเล็กกว่า นิเกิล และ กอบัว  แต่เรียนอยู่ชั้นประถมสี่ สองสาวนั้นเธอเรียนประถมสาม เราว่ายน้ำไปด้วยกัน น้องเหนือดูเป็นเด็กชายตัวน้อยๆ ที่อบอุ่น ถามไถ่ข้าพเจ้าก่อนว่า จะว่ายไปด้วยท่าอะไร น้ากะปุ๋มก็เลยเสนอท่ากบ ... น้องเหนือว่ายเก่ง เพราะดำลงไปว่ายอยู่ใต้สระ นานๆ ครั้งค่อยโผล่ขึ้นมาหายใจ ส่วนน้ากะปุ๋มก็ไปแบบเนิบช้า ... แต่พอรอบเที่ยวว่ายกลับ เราเปลี่ยนมาว่ายฟรีสไตล์...หนุ่มน้อยก็ว่ายตัดหน้าและเบียดเราเข้าข้างสระไปเสียเนี๊ยะ...

เหนือ...แข็งแรงมาก ทั้งๆ ที่เพิ่งฟื้นจากการป่วยเป็นไข้หวัด เราว่ายไป-กลับรอบละห้าสิบเมตร อยู่หลายรอบเหมือนกัน

ประทับใจ ตอนที่เราไปพักอีกฝั่งของสระที่ค่อนข้างลึก เหนือเสนอให้ข้าพเจ้าดำน้ำลงไปดูโชว์ใต้น้ำ ในท่าต่างๆ ของน้องเหนือ ไม่ว่าจะตีลังกา ท่าเตะฟุตบอล ท่าหกสูง และอีกสารพัดท่า... น่ารักมาก

ทุกๆ ครั้งที่ไปว่ายน้ำ จะมีเด็กๆ มาว่ายตามหรือไม่ก็ว่ายตามหลังข้าพเจ้าอยู่เสมอ อย่าง  นิเกิล  นี่เธอจะถนัดท่าผีเสื้อ ตัวกลมๆ ป้อมๆ...ว่ายท่าผีเสื้อนี่น่าดู น่ารักน่าชังมาก แต่...วันเสาร์-อาทิตย์ เธอไม่ได้มา คาดเดาว่าน่าจะทำกิจกรรมอื่นร่วมกับคุณแม่และครอบครัวของเธอ แต่ช่วงวันธรรมดา ที่มาว่ายน่าจะเป็นห้วงเวลาการรอคอยคุณแม่เลิกงาน...

แต่ไม่เป็นไร...วันนี้ได้น้องเหนือเป็นเพื่อน

เหนือน่าจะเติบโต...เป็นชายหนุ่มที่อบอุ่นนะ (ในความคิดของข้าพเจ้า) ขนาดอายุเพียงสิบขวบ ความอบอุ่น มีมิตรไมตรีก็ฉายออกมาเต็มเปี่ยม มีท่าทีของการเป็นผู้ปกป้องด้วยนะ ไม่น่าเชื่อ ตัวเล็กๆ แค่นี้ ทำท่าระแวดระวังเป็นห่วงน้ากะปุ๋มด้วย...ขณะที่ว่ายน้ำไปด้วยกัน

ชีวิตทุกวันนี้...เป็นช่วงเวลาที่ดี

เช้าๆ ไปเดินและก็วิ่ง ก็จะได้รู้จักผู้คนอีกในกลุ่มซึ่งรุ่นๆ พ่อกับแม่เราทั้งนั้น

ตอนเย็นๆ ไปว่ายน้ำ...ก็ได้รู้จักในรุ่นราวของน้องเหนือ นิเกิล และ กอบัว ก็เกิดสงสัยในตนเองเหมือนกันนะ แล้วคนรุ่นราวคราวเดียวกับเราเขาไปไหนกันหมดเนี๊ยะ...???