ใจดีมาตั้งหลายสิบเปอร์เซ็นต์ เมื่อเห็นเพื่อนร่วมงานยืนจดอะไรยุกยิกอยู่ในลิฟท์โดยสาร
เธอกำลังจดบันทึกประโยคไม่กี่บรรทัดตรงหน้า
ดิฉันถามว่าทำอะไรคะ
ทั้งที่ รู้ๆ เห็นๆ อยู่...
อยากบอกให้รู้ว่า....
งานที่ทำทุกวันนี้ เบื่อเหมือนกันนะคะ แต่พอคิดทำให้มันเป็นเรื่องสนุก ๆ เสีย มันก็สนุกได้ โชคดีที่เป็นงานด้านคิด ครีเอท งานการสื่อสาร สร้างงานอย่างไรก็แล้วแต่ ขอให้มีคนอ่าน คนรับรู้ เกิดความเข้าใจ เห็นชอบ ร่วมด้วย เชื่อถือ และลงมือปฏิบัติตามที่เราอยากให้ทำค่ะ
เทคโนโลยี ไอที การสื่อสารยุคนี้ ช่วยอะไรเราได้เยอะ ทำให้งานสนุกไปกันใหญ่…
แต่สังคม คนและงาน มันมีความเครียดปนเปื้อนเหลือเกินนะคะ แต่คงไม่ใช่ประเด็นปัญหาใหญ่ เอาเรื่องงานของตัวเราเป็นเรื่องสำคัญก่อน ขอให้ได้ผลงาน ประกอบการพิจารณา ไม่ใช่การเอาหน้า ประจบประแจงเจ้านาย ใคร อะไรที่ไหน เพราะถึงอย่างไรทางตันในเม็ดเงินผลตอบแทนมันก็เป็นอุปสรรคขัดขวางการพิจารณาความดีความชอบอยู่แล้ว
งานที่ทำ ฉันก็เล่นไปเรื่อย ๆ เล่นที่เกิดจากความอยากลอง ลองของค่ะ ลองเทคโนโลยี ทั้งซอฟท์ทั้งฮาร์ด (แวร์ แวร์) และตัวเองที่อยาก... ทำให้อดทน จนในที่สุดเห็นสิ่งที่เป็นรูปร่าง เป็นผลงานที่เราเองก็จะพยายาม จะพัฒนาต่อไปเรื่อย ๆ
หัวใจมาพองโต อันเนื่องมาจาก พระบรมราโชวาท พระราชดำรัส พ่อหลวงของเราที่ดิฉันอัญเชิญไปเผยแพร่ เพื่อให้บุคลากรที่ทำงานมีโอกาสน้อมรับ ในพื้นที่แคบ ๆ ในช่วงเวลาสั้น ๆ
เมื่อหัวใจพองโต ก็มีกำลังใจจะทำงาน จะสนุกกับงานต่อไปเรื่อย ๆ
นี่ค่ะที่ดิฉันอยากเล่า แม้เล่าได้ไม่สนุกนัก ก็ยังอยากบอกให้รู้ว่า ถึงงานจะน่าเบื่อ แต่เราทำให้งานสนุก ด้วยบริบทของเราเอง เอาใจวางใส่ในงาน ดิฉันมีคำสั้นๆ
“ทำงาน ตั้งเป้า ตั้งใจ ไปให้ถึงเป้านั้น แล้วขยับเป้าออกไป ออกไป”
ก่อนจบบันทึกขอนำลิงค์ที่ดิฉันเก็บไว้ทำงานมาฝาก
สวัสดีเจ้าค่ะ คุณครู
แม่ช่อมะม่วง...แม่พวงชมพู
น้องจิแวะมา...เพื่อหาคุณครู
ด้วยใจใฝ่หา...เจรจาอยากรู้
ได้อ่านประวัติ..คมชัดน่าดู
ตัวหนูเองนี้....นั้นชอบฟื้นฟู
ชอบร้องเพลงไทย...ดังไกลก้องหู
อยากจะอวยพร...เป็นกลอนให้คุณครู
ขออนุญาตตัวหนู....มาอ่านบันทึกครูอีกเอย
* หนูแวะมาเยี่ยมคุณครูเจ้าค่ะ....รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ *
น้องจิเป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ -----> น้องจิ ^_^
สวัสดีจ๊ะน้องจิ
ชื่อนี้น่ารักสมตัวเหลือหลาย
ขอบใจน้องนัก แวะมาทักทาย
แต่ตัวพี่นี้...ออกจะอาย อาย
เพราะใจไม่เก่ง...(ไม่)กล้า มากพอ
เรื่องเขียน เรียนแต่ง
กลอนไพเราะ เสนาะหู
ขอยกหนูจิ ให้เป็นครู
แล้วพี่จะขอตามดู เรียนรู้ด้วย...เอิงเอย.
พี่(น้า)ชอบอ่านเรื่องที่น้องจิเขียนมากค่ะ ตามอ่านเรื่อยมา
สงสัยเหมือนใครต่อใครว่าทำไมน้องจิคนนี้น่ารักจัง
รักษาสุขภาพด้วยเหมือนกันนะจ๊ะน้องจิ
ขอให้ทำงานด้วยความสนุกสนาน บานฤทัย ตลอดปี ตลอดไป เลยน๊า ^^
มีคนเคยบอกว่า
เราคนไทย ควรใช้ภาษาไทยในการพูดคุยและเขียน
เลยมีเรื่องเล่าเรื่องหนึ่งว่า ..............
สามีภรรยา นั่งอยู่บนรถ พูดคุยถึงลูกที่บ้าน
ภรรยา.. นี่เธอ ตั้งแต่เธอซื้อ กระด้างภัณฑ์ ( ฮาร์ดแวร์ ) แล้วเจ้าลูกสาวเราก็ไปซื้อ ละมุลภัณฑ์ ( ซอฟท์แวร์ ) มาเพิ่ม วัน ๆ เห็นแต่นั่งขลุกอยู่แต่ในห้องทั้งวัน
สามี.. ก็เธอไม่เข้าไปดูหละ ฉันเข้าไปดูแล้วตกใจ เจ้าลูกสาวเราเล่นแต่กับ แท่งหรรษา ( ให้ทาย ) ตลอดเลย
เฉลย........ แท่งหรรษา คือ ..จอยสติ๊ก.. แหะ ๆ
เหล่านักการ
อาจารย์ ขจิต ฝอยทอง
แน๊ะพี่ ๆ ก๊วนคุณสะอาดสองแคว
สวัสดีครับ....
ขอบคุณนะครับที่ช่วยต่อยอดในบันทึกอันเป็นเรื่องมงคลสำหรับชีวิตของคนเรา
การทำงานผมไม่ลืมที่จะยึดแนวทาง 3 ป.. นั่นคือ เปิด ปรับปรุงและเปลี่ยนแปลง ซึ่งทั้ง 3 ป. นั้น จะต้องมี "ใจ" เป็นตัวขับเคลื่อน
ผมเห็นด้วยนะครับว่าการทำงานต้องใช้พลังขับเคลื่อนหลายอย่าง และการขยับเคลื่อนนั้นก็หมายถึงความเพียรพยายามด้วยเช่นกัน ผมเองก็เคยเขียนลำนำเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ไว้บ้าง เช่น
จงเพียรพยายามทำในสิ่งที่สามารถเป็นไปได้
เพื่อให้สิ่งที่สามารถเป็นไปได้
เป็นไปด้วยความสมบูรณ์ ...
....
แม้รู้ดีว่า ในโลกนี้ไม่มีผลผลิตใดที่สมบูรณ์แบบ แต่เราก็มีความเพียรพยายามที่สมบูรณ์แบบ ...มิใช่เหรอครับ