เป็นตอนต่อจาก เมื่อลูกรักอ๊ะ..(กางหนังสือเลี้ยงลูกจน...เป็นเรื่อง)(1) ค่ะ
 |
เลี้ยงลูกไปด้วยพร้อมการกางตำรา เปิดหนังสือดูพฤติกรรมและวีรกรรมแต่ละวัย มีไม่ซ้ำแบบ ลูกใครก็ได้ไปแบบไม่ซ้ำใครด้วยนะคะ สำหรับเด็กหญิงคนนี้ ให้ประสบการณ์การเลี้ยงแก่เราแล้วไม่มีให้แก้ตัวใหม่ เห็นทีต้องรอต่อไปอีกสักสิบปี ยี่สิบปีโน่น ให้ได้ตำแหน่งคุณยายก่อน ข้อสำคัญหากมีคุณยายทวด เห็นทีจะไม่มีโอกาสแก้ตัวนะคะ แต่ให้เป็นเช่นนั้นจริงๆ เถอะค่ะ เด็กหญิงคนนี้ผิดสังเกตชัดเจน แต่ะเพราะเธอดุกระมังคะ เลยไม่มีใครกล้าเอะอะ ขนาดว่าใจจะสลายไปล่วงหน้า แต่เมื่อถึงทางตัน มันก็ต้องจัดการเอย่างใดอย่างหนึ่งค่ะ |
พ่อ แม่ พี่ น้อง เพื่อนฝูง เพื่อนของเพื่อน ของพี่ ของน้อง มากันค่ะ มะรุมมะตุ้มสาวน้อย จนได้พบอาจารย์หมอผู้ใจดี คุณหมอเมืองสวนดอกค่ะ แค่เริ่มต้นการนัดหมาย พบท่านที่โฮงยาสวนดอก แผนกที่ใครไม่จำเป็นไม่ควรหลงเข้าไปใกล้ๆ เชียวนะ เดี๋ยวจะโดนเหมาว่าป่วยทางใจ คุณหมอปราณีให้ครอบครัวเราไปที่นี่ครั้งเดียวในชีวิตค่ะ จากนั้นท่านให้ไปพบที่คลินิก...เสมือนพบกันที่โฮงยาสวนดอก เพราะท่านไม่เก็บค่ารักษา มีแต่ค่ายาอย่างเดียว ยาแพงแต่ให้ใบไปเบิกได้ (จุ๊ๆ อย่าเอ็ดไปค่ะ) รักษากับคุณหมอมานาน 1 ปี ได้ลูกสาวกลับคืนในสภาพปกติทั้งกายและจิตใจค่ะ
เอ๊ะ! คุณหมอมีวิธีการอย่างไรคะ
มาค่ะจะเล่าให้ฟัง
การรักษาครั้งนี้ เรารักษาทั้งครอบครัวค่ะ อ้าว เราเองก็ป่วยด้วย แหมน่าชวนคุณปู่คุณย่ามารักษาด้วยนะคะ (ล้อเล่น)
สามสิบนาทีที่คุณหมอคุยกับสาวน้อยในวันนัด แอบถามภายหลัง ท่านขู่จริง(แบบอารมณ์ดี) ค่ะ เรื่องการบำบัด ค้างคืนด้วย ที่แผนกจิตเวชน่ะมี น่ากลัวมาก อยากไปทัวร์ไหม จะพาไป...สองคนหมอกับสาวน้อยตกลงกันเรื่องทำน้ำหนักค่ะ และเรื่องยาอีกเล็กน้อยเป็นเรื่องปกติ...จากนั้นเป็นคิวพ่อและแม่ ไม่นาน สิบหรือสิบห้านาทีค่ะ ถามว่าตรงนี้อายไหม ไม่นะคะ คุยกับเพื่อนฝูง เรื่องลูกๆ โดยเฉพาะเพื่อนที่ เมืองหลวง อยู่ในสภาวะเดียวกันแต่คนละแบบ รายนั้นอ้วนค่ะ ดุ ซีเรียส เหตุจากความเครียด รักษาตัวเหมือนกัน พ่อแม่ก็ต้องรักษาด้วย แต่สาวน้อยคนนี้ เหตุจาก หนังสือและภาพพี่วัยรุ่นๆ ดารา นางแบบสวยงามขึ้นสมอง
ระหว่างการบำบัดรักษาจิตใจ ไม่ผอมเอาเท่าไร? ดิฉันเจอหนังสือเล่มหนึ่งค่ะ แค่ชื่อเรื่องก็สะดุด "Stick Figure" ชื่อแปลไทย "ยังอ้วนไป ทำไงดีนะ-บันทึกประจำวันเมื่อฉันอยากผอม" โดย ลอรี่ ก็อทท์เลียบ แปลโดย เครือแข โพธิ์ทอง มาแนะนำหนังสือกันค่ะ
 |
หนังสือเล่มนี้เป็นอัตชีวประวัติ/สตรีศึกษา ลอรี่ ก็อทท์เลียบ (อ่านเรื่องของเธอที่ http://www.lorigottlieb.com/ ค่ะ) เล่าเรื่องตัวเองเมื่ออายุ 11 ปี (เท่ากับสาวน้อยของเราเลยค่ะ) เป็นเรื่องราวอาการอะนอแร็กเซีย เนอร์โวซา ซึ่งเป็นอาการของคนที่ร่างกายไม่ยอมรับอาหาร คนที่เป็นโรคนี้ส่วนใหญ่จะมีสาเหตุเริ่มต้นจากความอยากผอม ไม่ใช่แค่กลัวอ้วน เพราะคนกลัวอ้วนที่ไม่อยากผอมก็มีเยอะแยะมากมาย แต่คนกลุ่มนี้บูชาความผอม และมองเห้นนางแบบบนเวทีแฟชั่นเป็นศาสดา แล้วตั้งหน้าตั้งตาทำให้ตัวเองผอมสวยอย่างนั้น ด้วยการพยายามบังคับตัวเองให้ทานอาหารน้อยลง และน้อยลงจนถึงขั้นอาการจิตกลัวการรับประทานอาหารไปในที่สุด ทุกปีมีผู้หญิงทั่วโลกเสียชีวิตด้วยโรคอะนอแร็กเซีย และบูลิเมียจำนวนมาก คนดังที่เสียชีวิตจากโรคนี้ คือ คาเรน คาร์เพนเตอร์ นักร้องวงคาร์เพนเตอร์ ที่เคยกำหัวใจหนุ่มสาวนับล้านมาแล้ว และเจ้าหญิงไดอะน่าแสนสวยก็เคยเป็นโรคนี้เหมือนกัน |
ลอรี่เธอโชคดีมากที่รอดจากโรคนี้มาได้ เพราะเธอเป็นโรคนี้ตั้งแต่อายุแค่สิบเอ็ดปี ซึ่งเสี่ยงกับการเสียชีวิต หรือการแคระแกรนของร่างกายเอามากๆ แต่เธอก็รอดและเติบโตขึ้นมาเป็นสาวสวยเอาเรื่องเชียว แล้วยังมีโอกาสเอาบทบันทึกขบขันชวนสยองเล่มนี้ออกมาเผยแพร่ให้คนอื่นได้อ่านอีก หนังสือเล่มนี้ไม่ถึงกับมีเรื่องหนักชวนให้ใจหดหู่ เพราะคารมคมคายของลอรี่จะพาคนอ่านหัวเราะ ร้องไห้ ล้มลุกคุกคลานไปพร้อมกับเธอ เนื้อหาหนังสือเป็นภาพสะท้อนสังคมร่วมสมัย ตลกร้าย ที่ไม่ควรจะมองข้ามทั้งผู้ใหญ่ และเด็ก ผู้หญิงหรือผู้ชาย
หนังสือ "Stick Figure ยังอ้วนไป ทำไงดีนะ-บันทึกประจำวันเมื่อฉันอยากผอม" โดย ลอรี่ก็อทท์เลียบ แปลโดย เครือแข โพธิ์ทอง ความหนา 284 หน้า โพเอม่า บุ๊คส์ จัดพิมพ์ เล่มที่ดิฉันมี จัดพิมพ์ครั้งที่ 1 พ.ศ. 2546 ราคา 175 บาท ท่านที่สนใจแต่ตามหาหนังสือไม่ได้ ดิฉันยินดีให้ยืมค่ะ
กลับมาเรื่องสาวน้อยเลิกผอมกันค่ะ
เราพบคุณหมอประมาณหนึ่งปี เราก็ได้สาวน้อยที่สดใสกลับมา พร้อมกับการเรียนเป็นปกติระดับมัธยมต้น ฉายา น้องสี่จุด (ตัวไม่ได้ลายค่ะ) แต่สงสัยมีอะไรผิดปกติในสมอง เพราะเรียนเก่งผิดหูผิดตา เอ๊ะยังไง ต้องโทษหนังสืออีกแล้วสิคะ
...แต่งานนี้ไม่ปฏิเสธค่ะ เชิญร่วมยกมือเห็นด้วยนะคะ ว่าหนังสือดีแค่ไหน...
ลูกสาวดิฉันยังคงปฏิบัติตัวอย่างเคร่งครัดเรื่องอาหารการกิน ยังคงเน้นผัก (สลัด) และ ปลา ส่วนข้าวสวยมื้อเย็นนานๆ จะปรากฏว่าตกถึงท้อง ลูกสาวดิฉันยังคงอ่านหนังสือนิตยสาร แฟชั่น เครื่องสำอาง อาหารและยา อีกมากมาย และมีหมอผิวหนังเจ๋ง เยี่ยมที่ไหน ก็จะตามไป พร้อมกับเงินโบยบินจากกระเป๋าผู้ปกครอง ถามเธอว่าอนาคตจะเรียนเป็นอะไร เธอบอกว่า เป็นหมอเหมือนคุณตา คุณน้า แต่ถามใหม่เวลาต่อๆ มา เธอเปลี่ยนความคิดใหม่จะเรียนเป็นเภสัชกรด้านเครื่องสำอาง ถามใหม่อยู่เรื่อยๆ แต่ทิ้งระยะห่างการถาม คำตอบเป็นเภสัชกรเครื่องสำอาง ยังไม่เปลี่ยนแปลง คงเพราะเธอรักสวยรักงามอยู่สินะคะ
กลัวอย่างเดียวจะคิดสูตรยาลดความอ้วนเท่านั้น
จบแล้วค่ะ
บางทีปัญหามันก็เกิดขึ้นเพื่อเป็นประสบการณ์ตรงให้เราได้เรียนรู้เนอะ เหมือนอย่างคำที่ว่า "รู้แจ้ง เห็นจริง"
หนูก็อยากผอมมมมมมม ทำไงๆๆ สงสัยต้องปรึกษาสาวน้อยของพี่จ๊ะซะล่ะมั้ง ^^
สวัสดีค่ะพี่ดาวลูกไก่
อ่านแล้วรูสึกว่าพี่เป็นคุณแม่ที่น่ารักจัง
น่ารักตรงไหน น่ารักตรงที่เขียนถึงลูกได้น่ารักมากๆ ค่ะ อ่านแล้วยิ้ม
ขอบคุณค่ะ
น้องจ๊ะ
..รออีกสักหกปี เจ็ดปีนะจ๊ะ พี่จะออกใบสั่งให้...ถ้ามีเภสัชกรตัวน้อยอยู่ในบ้าน..
พี่จ๊ะ..
งั้นตอนนี้ไม่อยากผอมแล้ว รออีกหก-เจ็ดปีก็แล้วกัน ให้น้องสั่งยาให้ ดีไหมเอ่ย? งั้นตอนนี้ก็ทานได้ตามสบาย พี่ขจิตทราบแล้วเปลี่ยน..ส่งขนมมาให้น้องต้อมเสียดีๆ
คุณน้อง jaewjingjing คะ
อาจารย์น้อง ขจิต ฝอยทอง ค่ะ
น้องเค้าไม่อยากเป็นครู เพราะกลัวไม่ได้ตังค์เยอะๆ ค่ะ คิดสูตรความสวยความงาม จะได้มีใช้คืนแม่เยอะๆ ค่ะ
น้องจ๊ะ...
เปลี่ยนใจเสียแล้ว อ้าวเลย 70 โลเท่าเดิม ล้อเล่น ใครว่าเนปาลีอ้วน เจอตัวจริงมาแล้ว ไม่...นิดเดียว...
พี่จ๊ะมาเห็นชิงช้าของจริงแล้วนะ จะบอกให้ ไม่ได้พังเพราะต้อมนั่ง
ใครๆ ก็ม่ายยยร๊ากกก เออ..ทับถมกันเข้าไป ไม่มาเจอตอนเราผอมสวยนี่ ฮึ
พี่ขจิตไม่เห็นหรือไง พี่จ๊ะบอกว่าผอมไม่ดี ไม่งั้นต้องไปหาหมอ ..... อ่านบันทึกไหมเนี่ย? ต้อมไม่อยากไปหาหมอ ก็ต้องอ้วนๆๆ ไง
โอเค..ค่อยน่าฟังหน่อย
การบ้านค้างเสร็จแล้ว แถมบันทึกไม่ได้นัดหมายอีกสองเรื่อง เหลือเชื่อวันเดียวกันนี้ (นกฮูกในห้องสมุด , พัดลมเข้าเฝือก...ประหยัด อนุรักษ์ของแท้ )
แอบโทษน้องจ๊ะดีกว่า... Tag เรา หาการบ้านให้เรา
...ขออนุญาตตัดช่องน้อยไปพักผ่อนเลียนแบบชาวเฮฮาศาสตร์มั่งดิ...กระเป๋ายังไม่ได้จัดเลย...น้องต้อมอวบระยะสุดท้าย..โห...นึกภาพไม่ออก ฝากบ้านด้วยนะจ๊ะ...บ้านนี้และบ้านโน้น...
จะไปขอสูตรยาลดความอ้อนกับเภสัชกรน้อย
สาวน้อยคนนี้อยากเป็นนักแสดง
สวัสดีครับ
คุณย่าอุ้มใครครับ น่ารักน่าชัง
ตามมาแหย่
หาดทราย...สายลม...สายฝน...
คุณ วัชรา ทองหยอด
เป็นดาราบู๊แบบสวย เผ็ด ดุน่าจะโอเคนะคะเด็กน้อยนะค่ะ
ยาลดความอ้อน ฟังไม่ผิดนะคะ แหมถ้าให้ได้ยกให้หมดเลย..วันนี้อ้อนจนกระเป๋าเบาแน่ะค่ะ
เอาภาพเกาะมาให้ดูสวยค่ะ เกาะที่ไหนคะแถวสมุยหรือเปล่า แปลว่าคิดถึงบ้านบ้างละสิคะเนี่ย ลาพักร้อนเลยค่ะ ก่อนจะเปิดเทอม เหลืออีกสองอาทิตย์นะคะ...
สวัสดีค่ะคุณ ธ.วั ช ชั ย
ย่าอุ้มหลานสาวที่ท่านจองเลี้ยงตั้งแต่ยังไม่เป็นแขนเป็นขาหรือตัวเลยค่ะ เห็นหน้าตาแบบนี้เอาเรื่องน่าดูค่ะ (หมายถึงหลานนะคะ ไม่ใช่ย่าค่ะ...)
คุณน้อง อ. ขจิต ฝอยทอง ค่ะยังอยู่ใกล้ๆ กันอยู่ค่ะ รูปไม่มีนะคะ เป็นโรคกลัวกล้องค่ะ
น้องกลัวแดด...ก็แวมไพน์ ไม่ใช่ค่ะ น้องสวย...ไงคะ น้องฝอยทอง
ดอกกล้วยไม้สวยจังค่ะ น้องทองหยอด เกาะล้าน ทัศนวิสัยไม่ดี ใกล้ๆ ตัวก้มีแล้ว นินา
สองคนนี้เค้ามาคู่กันเสมอเลยนะคะ
จากทองหยิบค่ะ (เดี๋ยวนี้หยิบไม่ไหวแล้ว แบตเตอรี่เสื่อม)
เป็นแม่คนนี่ยากจังเนอะ แต่เป็น "แม่น้อง" น่าจะยากกว่า
สวัสดีค่ะ คุณดาวลูกไก่
น้องจ๊ะ..ลองมาเป็นแม่น้องมั้ย...ให้เวลาสามวัน
ครูปู คะ ชอบทานไอศกรีมอยู่แล้วค่ะ ขอบคุณค่ะ
ขนมของคุณ วัชรา ทองหยอด ก็หวานจนน้ำตาลเดินแถวมาเลยค่ะ
ขอเวลาคิด "สามปี" ก็ดูสิ..แววตา สีหน้า ของน้องดูเอาเรื่องน่าดู หนูกลั๊ว-กลัว
สวัสดีค่ะ
อิอิก็ขนมนะ อาทิตย์โน้นได้กล่องโตจากยะลา อาทิตย์นี้ได้กล่องโตจากอาจารย์คนงาม แล้วน้องจ๊ะของพี่จะผอมไหมเนี่ย T_T
จะรอรับ EMS จ๊ะ ^^ ขอบพระคุณพี่จ๊ะมากเลย
ว่าแต่บันทึกแถวนี้ มีแต่พี่ๆ แกล้งน้องนะ ฮึ่มๆๆ
ป.ล. น้องน่ากลัวจริงๆ นะ วันนั้นทำหน้าดุ๊ดุ
น้องจ๊ะ..
ไม่เฉพาะแถวบันทึกนี้หรอกนะจ๊ะ เค้ารักน้องหรอกค่ะ ถึงหยอกเล่น น่ารักออก ดูเหมียวๆ ดีนะจ๊ะ...แบบรูปนี้เลย อย่าลืมคิดถึงน้องแมวนะ...
แน่ะ นี่ไง เวลาเอนจอยอีทติ้ง เธอไม่ดุสักนิด...ทั้งหมดนี่ของเธอคนเดียวเลยนะ คนละเรื่องกับภาพบนเชียวค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณดาวลูกไก่
ดีจ้าพี่ ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี
ครูปู คะ
อาหารจานเด็ด ของโปรดปรานเลยค่ะ ยำวุ้นเส้น จานนี้เส้นเหนียวนุ่มแน่ๆเลยค่ะ ขอบคุณค่ะ แต่แหม น้อยจัง ...อิอิ
น้องสาว Rak-na ค่ะ
วันนี้ตะรอนตอนบ่ายกับสาวน้อยค่ะ ไปหาเช่า(ซื้อ)พระพุทธรูปสีขาวปางสะดุ้งมาร ไม่หาได้เลยในเชียงใหม่ค่ะ..ตั้งใจจะไปทำบุญตามที่หมอดูทักสาวน้อยนะค่ะ...อาหารมื้อเย็นเลยดึกไปนิดนะคะ...ไว้แก้ตัวใหม่ค่ะ
เห็นกุ้ง ปู หอย มั้ยคะ เธอคนเดียวเลยค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่หายไปนานด้วยปัญหาเทคนิค ไม่ใช่ไม่คิดถึงนะคะ พอเน็ตไม่เกเรเช่นวันนี้ พอได้แวะเวียนตามอ่านได้ โพสต์ได้
ความรักของคุณแม่เปล่งประกายในสาวน้อยหน้าใส ดีใจนะคะที่เอาชนะปัญหามาได้อย่างดี
สวัสดีค่ะคุณพี่นุช
คิดถึงเหมือนกัน ไม่เห็นพี่ในบันทึกตั้งนานแล้ว โดยเฉพาะบล็อกน้องจ๊ะค่ะ
สงสัยพี่นุชลืมน้องจ๊ะไปแล้ว ฮือๆ
น้องจ๊ะ
พี่นุชไม่ลืมหรอกนะจ๊ะ เครื่องคอม+เครือข่ายพี่เค้ามีปัญหา
น้องจะทะเลาะกับคอม+เครือข่ายมั้ยจ๊ะ พี่จัดเวทีให้...
สวัสดีครับ
ชอบจังบันทึกนี้ ผมก็ลูกสาวสองคนครับ
คนโต (มน) อายุ 10+ ขวบ ชอบอ่านหนังสือการ์ตูนเอามากๆ อ่านจนเขียนการ์ตูนได้เป็นเล่มๆ หลายเล่ม ให้น้องเขาอ่าน ดูภาพของเขาได้ ที่นี่ ครับ
ส่วนคนเล็ก (นิ) อายุ 8 ขวบ (พรุ่งนี้พอดี! 23 มิ.ย...^__^) ไม่ชอบอ่านหนังสือเอาซะเลย แต่ชอบเล่นอะไรก็ตามที่ต้องใช้มือประดิษฐ์ขึ้นมา ผมยังไม่ได้นำรูปมาลงไว้ แต่เจ้าคนเล็กนี่ชอบเล่น แบบนี้ กับผมครับ
ยังดีเจ้า 2 คนนี้ชอบเล่นด้วยกันตลอด แต่เวลาแยกกันเล่น ก็ทำกิจกรรมคนละอย่าง
ปล. ยาลดความอ้วนนี่...ถ้าคิดสูตรเด็ดได้ (โดยไม่มีผลข้างเคียงมากนัก)...อาจจะทำให้ผู้คิดและผู้ปกครองร่ำรวยเร็วแบบผิดปกติได้นะครับ...เอิ๊ก เอิ๊ก
สวัสดีค่ะอาจารย์ ดร. บัญชา ธนบุญสมบัติ
ความรักแม่ที่มีต่อลูก ยังไงก็ยากที่จะขัดใจ แต่พยายามยึดหลักเศรษฐกิจพอเพียงให้ตัวเองค่ะ พอลูกขอก็ใจอ่อนไหว ให้ทุกที ลูกคนเดียวน่ะค่ะ)
เคยเป็นคนอยากผอมเหมือนกันค่ะ จริงๆแล้ว ก็ไม่เคยอ้วน แต่อยากผอมกว่านี้
ถูกคุณพ่อคุณแม่ดุ จนไม่กล้าอดข้าวค่ะ แต่ก็กินพอประมาณ จนเป็นนิสัยค่ะ จริงๆคนเราก็ไม่ได้ต้องการอาหารมากนักหรอกค่ะ แล้วแต่กิจกรรม ของแต่ละคนค่ะ
+ ท่านพี่..อ๋อยอ่านแล้ว...
+ เออนะ...แม่ต้องระวังแอมแปร์
+ ไม่เป็นไรมีท่านพี่..เป็นครูพี่เลี้ยงทั้งคน...หายห่วง
+ รักมากมาย
ลูกสาวโตขนาดนี้แล้วเหรอคะ แม่ยังสาวอยู่เลย เนี่ยลูกสาวที่บ้านพึ่งสามขวบก็ยังกลัวอ้วนเลยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ Sasinanda
ขอบคุณค่ะที่กรุณามาเยี่ยมเยือนค่ะ
น้องอ๋อยค่ะ
น้องแอมแปร์ไม่เป็นแบบพี่สาวหรอกค่ะ สาวน้อยของพี่แค่รักสวยรักงามมากไปนิด... วันนี้เสียเงินค่ารักษาความงามบนใบหน้าอีก 400 บาท ภายใน ไม่ถึง 5 นาที...ถอนใจค่ะ
สวัสดีค่ะนางฟ้าสีขาว ศิริวรรณ ไมตรีแพน
สาวน้อยวัยสามขวบกลัวอ้วนแล้วหรือคะ...ไม่เป็นไรค่ะ มีนางฟ้าคอยดูแลใกล้ชิด ไม่ออกนอกลู่ไปได้แน่นอนค่ะ
มาเยี่ยมหลานด้วยคน เป็นธรรมชาติของสาว ๆ ที่จะรักสวยรักงามอยู่แล้ว... แต่หากตึงไปก็ต้องช่วย ๆ กัน
สวัสดีค่ะ คุณ นาย เอกราช แก้วเขียว
ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมเยียน เห็นด้วยค่ะ เราดูแลเขาได้แต่ตัว ส่วนใจต้องทะนุถนอม ใจเด็กผู้หญิง โดยเฉพาะวัยรุ่น ใจบางๆ กันทั้งนั้นค่ะ
อ. ขจิต ฝอยทอง ค่ะ
-แวะมาเยี่ยมค่ะ น้องดาว
-ความเหนื่อยที่สุขใจ......
-เด็กน้อยน่ารักมาก.
-ธรรมชาติค่ะ
-รักสวยรักงาม รอดไปหนึ่งเรื่องนะค่ะ
-อย่างน้อยก็เป็นผู้หญิง ผู้หญิงนี่ค่ะ
-ของพี่ต้อยหวาดเสียวจะเป็นทอม เมื่อตอนอายุ15-17ปี่
-เวลาผ่านไป วัยรุ่นปรับเปลี่ยนตัวเองยังกับลิงหลอกเจ้า
-ลุกขึ้นมาสวยแป๊บเดียว
-ลุยเหมือนเดิม
-ตอนนี้ก็รักสวยขึ้นมาอีกแล้ว ทำท่าไปไปหาคุณหมอ ดูแลใบหน้าของเธอเหมือนกัน ทานเก่งไม่เลือกเวลา ชอบช๊อปปิ้ง อ่านแฮรีอย่างคลั่งไคล้ เล่นกีต้าได้ถึงเช้ามืด แต่เรียนเป็นเล่น
-ดุมากเหมือนกัน ครูต้อยต้องหลบ เอี๊ยบ...คุณพ่อนำหน้า อิอิ
-ก็สนุกดีค่ะ วัยรุ่นที่พ่อแม่ ยังมองว่าเขายังเป็นเด็ก เขาก็จะอึดอัด
-และบอกว่า หนูโตแล้วนะคะ
สวัสดีค่ะพี่คุณครู krutoi
