เมื่อลูกรักอ๊ะ..(กางหนังสือเลี้ยงลูกจน...เป็นเรื่อง)(1)
ดิฉันเลี้ยงลูกสาวที่มีกับใครเขาคนเดียว ก็เกิดจะเป็นหนึ่งแรกในดวงใจของปู่และย่าเสียนี่ ถามคุณหมอและกองเชียร์ข้างเตียง คำแรก “ลูกสาวขาว...หรือคล้ำคะ” (อ้าวก็แม่คล้ำกว่านี่คะ)
นี่ไงคะเจอที่ผิดแล้วที่หนึ่ง ผิดอย่างไรหรือคะ ตามอ่านต่อค่ะ
เด็กหญิงคนนี้โชคดีนะคะ เกิดมามีคนดูแลโอบอุ้ม สมัยดิฉันเล็กมีพี่เลี้ยงแค่ 1 (1:1) แต่เด็กหญิงคนนี้ ย่าเตรียมไว้ตั้งสอง (2:1) คิดดูสิคะ หลานข้า ใครอย่าแตะ(ยังขำอยู่เลยค่ะ นมแม่ยังแพ้นมผง)...อ้วนท้วนสมบูรณ์สมกับที่คุณย่าและยายเป็นพยาบาลมืออาชีพ ดูผลิตผลของท่านสิคะ ไม่ต้องพูดอะไรมากเลยค่ะ
เด็ก(ลูกพี่ลูกน้อง) บ้านนอกเมืองสามคนนี้มียีนส์ความสุขจากการอ่านค่ะ เมล็ดพันธุ์จึงถูกหว่านลงบนพื้นที่สมองอันน้อยอย่างสม่ำเสมอ คนหนึ่งเป็นหนุ่มน้อย ผลิบานมีผลเป็นรางวัลแรกแห่งชีวิต นิทานชนะการประกวดรางวัลมูลนิธิเด็ก เรื่อง ดาวเสาร์น้อย (อายุ 6 ปี รางวัลดีเด่น ครั้งที่ 4 ปี พ.ศ. 2538) และ กล้วยผจญภัย (อายุ 9 ปี รางวัลดีเด่น ครั้งที่ 7 ปี พ.ศ. 2541) ส่วนอีกสาวมีจินตนาการวาดผ่านภาพให้พี่ป้าน้าอาและเพื่อนใช้บริการได้บ่อยๆ แต่ “เจ้าหล่อน” ของดิฉันนี่สิคะ ส่อแววอัจฉริยะ คือมีความจำดีเยี่ยม ฉายาน้องสี่จุดแต่..ประสบการณ์สุดสยองค่ะ
สยอง! จริงนะคะคุณๆ
หนังสือ บริโภคมากเกินไปก็อลวน(ป่วน)ได้ แต่อาการป่วนที่เจ้าหล่อนรับมานี่ ยิ้มแฉ่งรับตะวันนะคะ มันเกิดขึ้นเมื่อไร รู้สึกจะอายุ 12-13 ค่ะ เริ่มต้นจากแรงกระตุ้นทางสายตาและสัมผัสทดลองสวมใส่
ดิฉันและเจ้าหล่อนชอบการเดิน Shopping ในศูนย์การค้าเป็นชีวิตจิตใจ นี่เจอที่ผิดอีกที่หนึ่งแล้วค่ะ ผิดมากกว่าลูกขาวหรือคล้ำเสียอีกนะคะ ในร้านบูติกมีความชุลมุนมากมายเนื่องจากอยู่ในระหว่างเซลล์สุด ๆ ปกติเซลล์ทั้งปีค่ะ มีนักศึกษาชายหญิงหน้าตาดี แต่งตัวสวย เห็นแล้วค่ะสายตาของเจ้าหล่อน ก็ได้แต่บอกเธอว่า “ตอนนี้หนูยังไม่มีเอวเลยนะคะ”
...นี่ค่ะจุดแรกเริ่มของเรื่องนี้
จากนั้นมา หนังสือที่ลูกสาวดิฉันอ่านก็เริ่มเปลี่ยนแนว จากลึกลับ สืบสวนสอบสวน จิตหลอน วิญญาณซ้อนซ่อนเงื่อน ทั้งค่ายสยามอินเตอร์มัลติมีเดีย , บริษัทเพิร์ลพับลิชชิ่ง , JBOOK ในเครือ Bliss หรือจากหนังสือมีรางวัลรับรองความปลอดภัยจากการอ่าน และเสริมสร้างสรรค์แก่เยาวชน อย่างเช่นเรื่อง เอลล่า ผู้ต้องมนตรา (Ella Enchanted-โดย เกล คาร์สัน ลีวายน์ แปลโดย หทัยภัทร) เป็นต้น แน่นอนต้องไม่ลืมนานมีบุ๊คส์ ขวัญใจอันดับหนึ่งของเจ้าหล่อน เพราะมี “เล่มโปรด” และหนังสือวรรณกรรมเป็นชุด ๆ อย่าง ห้าสหายผจญภัย การ์ตูนความรู้ชุด บุคคลที่น่ารู้จัก คนของโลก เป็นต้น หรือบรรดานิตยสารที่เหมาะกับวัย ไม่เป็นพิษภัย คิกขุน่ารัก ไม่เปลี่ยนค่ะ แต่มีเพิ่มเติมขึ้นมา ทั้งซื้อ ทั้งใช้บริการเช่าจากร้านเช่าหนังสือ นี่ค่ะที่ดิฉันพบที่ผิดอีกที่เป็นที่ที่สามก็คงเป็นหนังสือนี่แหละค่ะ
| "เลี้ยงลูกไปด้วย อ่านหนังสือไปด้วย" เป็นเรื่องดีนะคะ ใครแย้งมา ดิฉันก็จะเถียงกลับ แล้วมันพลาดที่ไหนล่ะ คู่มือเลี้ยงลูกที่ช่วยกำกับดูแลเด็ก เจาะลึกละเอียดลงทุกวัย ซอยยิบในแต่ละอายุเป็นเดือน ๆ ก็ยังมี เป็นหนังสืออ้างอิงที่เขียนอะไรมาก็ใช่ๆ เป๊ะๆ พอสมควร เรียงแถวเข้าบ้านดิฉันกันเลยค่ะ ทั้งนิตยสารแสนรักอย่างรักลูก และหนังสือในเครือ หนังสือประเภทฮาวทู เพื่อพร้อมรับมือเด็กหญิงเข้าสู่การเป็นนางสาว หนังสือที่บอกเราเรื่องสุขภาพ อยากเป็นอย่างไรต้องทำอย่างไรเรื่องอาหารการกิน การออกกำลังกาย ใครจะเฉลียวใจคะ ลูกออกจะมีความสุข แม้อาการเก็บตัวเงียบงันไม่ค่อยเข้ากับพี่น้องก็ตรงตามตำราเขาว่าไว้ มารู้สึกตัวเมื่อเกือบสาย หนังสือมีคำตอบที่เจ้าหล่อนอยากรู้ โดยไม่ต้องถามเรา ถึงหนังสือจะไม่ให้ความกระจ่างชัดเจน อินเทอร์เน็ตยังเป็นอีกทางเลือกหนึ่ง เรากลับมาทบทวนคำเปรยๆ ของแม่ค้าขายผลไม้ที่เราต้องแวะซื้อเป็นประจำทุกวัน “ลูกสาวชอบทานผลไม้มากเลยนะคะ” |  |
...ใช่ค่ะ ช่วงนั้นประมาณชั้นประถมศึกษาปีที่หก เจ้าหล่อนเรียกร้องหาแต่สลัด ผัก ปลา อาหารประเภทเนื้อ นมไข่ มีแต่จำกัดปริมาณ โดยควบคุมจากปริมาณแคลอรี่ อ่านก่อนซื้อค่ะ เจ้าหล่อนจำแม่นมากขนาดว่าทานอะไรแล้วได้เท่าไร ต้องเผาผลาญด้วยวิธีการออกกำลังขนาดไหน แค่คิด เห็นภาพอดีต ดิฉันยังสยองไม่หายค่ะ
แน่นอนค่ะ ว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น
แอบถามเพื่อนๆ น้องๆ ของเธอที่โรงเรียน กลางวันลูกดิฉันไม่ทานข้าวค่ะ แล้วไปอยู่ที่ไหน “ห้องสมุด” ค่ะ! ดูสิคะ ชีวิตพ่อและแม่ถูกผูกติดกับห้องสมุดแล้ว ลูกก็ยังติดพันกับห้องสมุดไปด้วย แล้วเค้าไม่หิวบ้างหรือไงกัน คิดแล้วสงสารลูกจังค่ะ แต่ลูกยังยิ้มแย้มแจ่มใสอยู่ได้...ได้ยังไงกัน
ดูตารางการเจริญเติบโตนี้กันค่ะ ประสาพ่อแม่เลี้ยงลูกมือเดียว(มีลูกโทน) ใกล้หมอ ใกล้พยาบาล และใกล้บรรณารักษ์ ก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ
ต่อตอนหน้านะคะ ค่ะ พ่อแม่ ญาติผู้ใหญ่ที่ใกล้ชิด เพื่อนฝูง มิตรสหายเอะใจกันแล้วค่ะ อะไรเกิดขึ้นต่อจากนั้น ฝ่าฟันมาได้อย่างไรกัน
....
...
...อัพเดทแล้ว 1 พฤษภาคม 2551 ที่นี่ ค่ะ
ความเห็น (46)
- รออ่านเรื่องต่อค่ะ
- อยากรู้จัง แต่ต้องไปดูทีวีแล้วค่ะ
- มาตามอ่านวันหลังนะคะ
- สวัสดีค่ะ
- มาร่วมชื่นชมยินดีด้วย
- แม๋...ทิ้งท้ายยังกะหนังฝรั่งเลยนะคะ ชวนให้ติดตาม
- สดชื่นวันสงกรานต์นะคะ
สวัสดีค่ะ
มารอตอนต่อไปค่ะ อิๆๆ
- เวลาผ่านไปเร็วจังนะคะ ดูภาพแรกเกิดยังแจ่มชัดอยู่เลย พออ่านมาจนจบ อ้าวสิบสามแล้วเหรอเนี่ย
- ตัวเองก็มีลูกสาวคนเดียวเหมือนกันค่ะ ตอนนี้แปดขวบแล้วสงสารเขาที่ไม่มีพี่น้องเล่นด้วย มิหนำซ้ำมาอยู่ไกลถึงเม็กซิโก ญาติพี่น้องก็ไม่มี คุณแม่ก็เลยต้องทำหน้าที่เป็นเพื่อนด้วยค่ะ เป็นลูกคนเดียวไม่มีเพื่อนก็เลยชอบอ่านหนังสือมากมาก
- ชอบวาดการ์ตูนด้วยค่ะ วาดเก็บใส่ลิ้นชักเป็นปึก ๆ บอกแม่อย่าเอาไปทิ้งนะ ไอ้เราน่ะไม่ทิ้งหรอก แค่ขอแอบอ่านบ้างว่าเขาเขียนอะไร แต่สุดท้ายก็เอามาให้อ่านอยู่ดีค่ะ
- ดีใจด้วยนะคะที่ได้ลูกสาวน่ารักน่าชัง และได้ดั่งใจ
คุณ คนไม่มีราก ค่ะ ติดละครทีวีเรื่องอะไรคะ กลับมาอ่านต่อเมื่อไร มีลิงค์ต่อยอดเพิ่มเติมให้ด้วยนะคะ
ตอนที่อัพโหลดเสร็จ "เจ้าหล่อน" ของดิฉันตื่นจากนอนบ่าย (คงเหนื่อยเล่นน้ำ) เลยแย่งคอมไปใช้ต่อ ยาวจนเกินเที่ยงคืนค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ pa_daeng [มณีแดง คนสวย แซ่เฮ]
เขียนเรื่องเป็นความสนุกรองจากเรียนรู้ ฝึกฝนการใช้เครื่องมือ ไอที เทคโนโลยี โปรแกรมสร้างภาพ ไว้เสริมอาชีพค่ะ ไม่นึกไม่ฝันว่าจะทำอะไรเป็นเรื่องเป็นนิยายกับเขาได้...กลัวจะติดเขียนแล้วสิคะ เดี๋ยวไปหาเบรค ABS มาติดก่อนดีกว่านะคะ
ขอบคุณค่ะป้าแดง ^ ^
สวัสดีค่ะคุณพี่ พี่อักษร ทับแก้ว
ลูกสาวของคุณพี่ก็น่ารักค่ะ ตามไปเที่ยวที่บล็อกมาแล้ว ไปอยู่ต่างแดน มีหนังสือเป็นเพื่อน และมีคุณแม่เป็นเพื่อนด้วย พี่ด้วย คงไม่เหงามากๆ นะคะ ยิ่งมีพื้นที่ที่นี่ด้วย เมืองไทยใกล้นิดเดียว..
เผลอแป๊บเดียวเด็กๆ ก็โตนะคะ สิบสามไม่ใช่แล้ว กำลังสิบแปดเร็วๆ นี้ละค่ะ มีเรื่องป่วนที่ต้องตั้งรับไม่ซ้ำ อย่างเรื่องขับรถ..แอบเล่าเล็ก ๆ ค่ะ มีครั้งหนึ่ง ห้าทุ่มถึงเที่ยงคืน คุณย่าของ "เจ้าหล่อน" แอบออกไปยืนรอหลานคนดีหน้าบ้าน นานครึ่งชั่วโมง กะจะเปิดประตูให้ หลานสาวมาแบบนางซินค่ะ ดูลูกดิฉันทำสิคะ...น่าตีนักเชียว ปรากฏว่า ย่ายายคุยกัน ทำเหมือนกันเลยค่ะ
- ว้าว จะสิบแปดแล้วเหรอคะเนี่ย ดีใจด้วยนะคะที่คุณดาวลูกไก่ผ่านช่วงวัยรุ่นตอนต้นไปแล้ว เขาว่าช่วงนั้นเลี้ยงยากใช่มั้ยคะ เพราะจะติดเพื่อน แต่ดูที่บ้านอบอุ่นมีทั้งคุณย่าคุณยาย คุณพ่อ คุณแม่ สาวน้อยคงไม่กล้าออกนอกลู่นอกทาง หรือเมืองไทยเด็ก ๆ ยังน่ารักกันอยู่ พี่อักษรเลี้ยงลูกเมืองนอกไม่รู้ว่าจะเจออะไรบ้าง เฮ้อ
- ขอบคุณที่เข้าไปเยี่ยมบล็อกค่ะ
- สวัสดีค่ะ พี่ดาวลูกไก่
- อ่านแล้วทำให้ย้อนนึกถึงเมื่อตอนเป็นเด็กราวๆลูกสาวพี่ดาวลูกไก่ ก็ชอบอ่านวรรณกรรมประเภทผจญภัย นักสืบ เหมือนกันเลยค่ะ หนังสือที่ชอบอ่านตอนนั้นจนถึงตอนนี้ก็ยังมีความสุขที่นึกถึง เรื่องเดียวกันเลยค่ะ เรื่องห้าสหายผจญภัย เอมิลยอดนักสืบ พอโตหน่อยก็ชอบอ่าน เชอร์ล็อค โฮล์ม
- ตอนนี้หลานสาวที่บ้านดูๆแล้วก็จะไม่ค่อยต่างกันอีก ..
- อ่านแล้วรับรู้ได้ถึงความรัก ความเอ็นดูของครอบครัวที่มีให้กับลูกสาวและหลานสาวคนเดียวของบ้าน
- มีความสุขค่ะที่ได้อ่าน
- พี่จ๊ะ..
หลังจากที่รอมานาน ก็ได้ฤกษ์ฉายเสียทีนะ "เมื่อลูกรัก.." น่ะ ^^ พอกลับมาจากวันหยุด น้องจ๋าก็รีบกระโดดมาที่บันทึกนี้เลย
มีดารา-นางแบบ หลายคนที่ป่วยเป็นอะนอร์เร็กเซีย พวกเธอมุ่งมั่นกับการอดอาหารให้มีหุ่นผอมเพรียวลมเพราะกลัวอ้วน ทั้งๆ ที่พวกเธอก็ปกติแทบจะเดินปลิวลมอยู่แล้ว น่ากลัวนะจ๊ะ
ป.ล.1 สวัสดีปีใหม่พี่จ๊ะ จ๊ะ ^^
ป.ล.2 น้องน่ารัก หน้าตาน่าเอ็นดู ไม่ดูกวนเหมือนแม่เลยเนอะ อิอิ
คุณพี่อักษร ทับแก้ว ค่ะ เลี้ยงลูกแต่ละวัยก็ให้ประสบการณ์แม่พ่อไปคนละแนวค่ะ ยาก ง่าย วัดไม่ได้มั้ง...นะคะ เราไม่รู้ว่าจะเจออะไร บางทีเหตุการณ์คล้ายจะเคยเกิด แต่ทางแก้มันใช้แบบเดิมไม่ได้ค่ะ เลี้ยงลูกที่เมืองนอก เด็กคงจะไม่ได้รับการโอ๋มากเท่าเด็กเมืองไทยนะคะ หลานสาวและหลานชายที่นิวซีแลนด์ เทียบแล้วอยู่ประถม 4-5 รู้จักทำงานเก็บเงินแล้วค่ะ (เด็กส่งนม หนังสือพิมพ์ในหมู่บ้าน) ทางนี้ยังแบมือขออยู่เลยนะคะ..
หนังสือเป็นได้ทุกอย่างที่เราอยากให้เป็นนะคะ ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะมีชีวิตติดหนังสือได้ขนาดนั้นเลยค่ะ
โรคนี้คงดีนะคะถ้าจะเป็นชนิติดต่อแบบกรรมพันธุ์ ^^
นึกว่าน้องจ๊ะจ๋าจะลอยไปกับน้ำขมิ้นส้มป่อยเสียอีก ลอยไปจริงจะไปตามเก็บกลับคืนหลังเขา...ให้
มาว่าพี่จ๊ะกวนได้ยังไง
แน่ะ คิดถึงนะหายไปหลายวัน
รู้สึกแปลกดีไหมค่ะเวลาดูภาพนางแบบอนอร์ฯ แล้วหน้าตาพวกเธอดูมีความสุข...ไม่อยากพูดถึงเลย จะเห็นภาพติดตาตลอด
โชคดีรอดมาได้ เฮ้อ...
นี้ๆ กวนจะตายไป ดูสิ
สวัสดีค่ะพี่ดาวลูกไก่
- เจ้าหล่อนหน้าตาน่าเอ็นดูมาก ๆ ตั้งแต่เด็กเลย
- มีการบันทึกประวัติทุกอย่างไว้ให้สาวน้อยด้วย ...น่าภูมิใจแทนจริง ๆ ดูรอยยิ้มก็รู้แล้วว่าเป็น "คนอิ่มความสุข"
- คนไม่มีรากติด UBC และข่าวค่ะ เพราะขี้เกียจรอ แถมว่างเมื่อไหร่ เปิดเจอเรื่องอะไรก็ดูด้วยนะคะ ไม่กำหนดค่ะ
- แล้วจะตามมาอ่านอีกนะคะ
คุณน้อง คนไม่มีรากค่ะ
ไม่รอดีกว่าค่ะ อย่างไรเรื่องสำคัญมากมายรอเราอยู่นะคะ เอา ดร. มาประดับวงการก่อนนะคะ ส่งใจไปเชียร์การเรียนที่แสนหนักค่ะ ความจริงเริ่มเอนเอียงตามคุณคนไม่มีราก และใครต่อใครแล้วนะคะ เรียนมั่งดีไหมเนี่ย...เอ๊ะสายไปแล้วยัง?
- พี่ดาวลูกไกคะ
- จริงด้วยแหละค่ะ มัวเที่ยวเล่น แต่ก็อ่านหนังสือนะคะ วันนี้ตื่นตั้งแต่ตีสี่ครึ่ง อ่านหนังสือจบไปแล้ว 1 เล่ม เลยให้รางวัลตัวเองค่ะ เป้าหมายบรรลุผลค่ะ
- ความจริงการเข้ามาใน G2K นี้มีประโยชน์กับการเรียนนะคะ เพราะได้ความรู้หลากหลาย แล้วนำมาปะติดปะตอกัน บางบันทึกก็อ่านเพื่อความบันเทิงค่ะ แต่อ่านเอาเนื้อหาที่สนใจมากค่ะ
- มาเรียนสิคะ รุ่นน้อง (มาเรียนหลัง 1 เทอม) อายุ 55 ปี แล้วเป็นนายทหารอากาศค่ะ ยังมาเรียนเลย และมีความสุขมาก พี่เขาบอกว่าจะได้ไม่อัลไซเมอร์ค่ะ
- ไปเรียนไหมคะ..ถ้าสนใจบอกนะคะ.
- สวัสดีค่ะ คุณดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี ลูกสาวน่ารักจังค่ะ
- เป็นหนอนหนังสือ เหมือนคุณพ่อ คุณแม่ และน้าต้อมนะ
- การอ่านหนังสือจากห้องสมุดเป็นการเรียนรู้ที่ดีที่สุด เป็นการใฝ่หาทรัพย์สินทางปัญญาที่ทรงคุณค่ามหาศาล
- นะคะ
คุณพี่ เอื้องแซะ ค่ะ
บ่อยๆ ที่รู้นะคะว่า การอ่านของเธอมีจุดประสงค์เพื่ออะไร ความสวยความงามน่ะค่ะ หนังสือทุกตัวอักษร จะอยู่ที่ไหน ก็ให้เรารู้เรื่องต่าง ๆ ที่อยากให้รู้ค่ะ ขึ้นกับการรับเอามารู้แค่ไหน
การไปห้องสมุดครั้งนั้น ระหว่างป่วย เพื่อหลบพ้นจากแรงจูงใจที่เป็นอุปสรรคกับภารกิจที่หวังค่ะ แอ๊ปเปิ้ลหนึ่งลูกในมื้อกลางวัน แต่โชคดีที่เห็นความสำคัญอาหารมื้อเช้านะคะ...
ขอบคุณค่ะ
ไม่มีลูกค่ะ แต่มีหลานสาวถึงสามคน
คุณดาวลูกไก่มีลูก และ หลานน่ารัก ใฝ่รู้ชอบอ่านหนังสือ อย่างไรก็ตามทุกอย่างที่เกินพอดี ก็ก่อปัญหาได้เหมือนกันนะคะ
นอกจากเขียนเก่งน่าติดตามเรื่องแล้วยังใช้เทคนิคภาพเก่งอีกด้วย อ่านเพลิน ดูเพลินเลยค่ะ ...โปรดติดตามตอนต่อไป
เย้เจอครอบครัวนักอ่าน
แต่เอ้อเห็นตารางน้ำหนักตัวของคุณหลานสาวแล้วหนาว
หุหุผอมไปไม่ดีนะจ๊ะ ต้องหุ่นอย่างน้องต้อมเนปาลีสิจ๊ะถึงจะดี ฮ่าๆ
แล้วตอนนี้น้ำหนักเท่าไหร่เป็นสาวมหาลัยแล้วนี่นา
อิอิคุณแม่คนสวยต้องเช็ดหัวบันไดมือเป็นระวิงแน่ๆเลย
จริงด้วยค่ะอาจารย์ คุณนายดอกเตอร์
มีมากเกินความพอดี...วันนี้ได้แต่โอดครวญ เจอเด็กจอมวางแผนแบบนี้ พ่อแม่ ปู่ย่าแพ้ทางทุกเรื่อง คงเป็นเช่นนั้นต่อๆ ไปค่ะ แต่เป็นเด็กที่เป็นตัวของตัวเอง พอสมควร น่าจะเอาตัวรอดได้ในสังคมนะคะ
ชอบเล่นกับรูปภาพค่ะ เหมือนยาเสพย์ติดเลย ^ ^
คุณ naree suwan ค่ะ ไม่ต้องตกใจแล้วนะคะ เพราะในที่สุดก็ฝ่าฟันอุปสรรคนั้นมาได้ เป็นประสบการณ์ชีวิตของครอบครัวที่ต้องจดจำไปนานค่ะ แต่ระหว่างการแก้ไขปัญหา ได้เรียนรู้ความสัมพันธ์ในครอบครัวหลายๆ ระดับ ที่เราควรเอาใจใส่ต่อกันให้มากกว่านี้ โดยเฉพาะการยืนตรงกลางระหว่างปู่ย่าตายายกับหลาน ของท่านค่ะ
นี่ค่ะ ขุนให้แก้มป่องกลับมาเหมือนเนปาลีได้ด้วยค่ะ ^ ^
อยากเขียนตอนต่อไปแล้วนะคะแต่ ช่วงนี้หอบงานกลับบ้านอีกแล้ว (หมวกก็ไม่ได้ใส่...เฮ้อ)
มาสวัสดีครับ เลี้ยงลูกไม่เหมือนผม..........
ขอบคุณค่ะคุณ สิทธิรักษ์ ตามไปรับภูมิคุ้มกันการเลี้ยงลูกสาวมาแล้วค่ะ
อยากชวนคุณแม่ คุณพ่อไปซึมซับเทคนิคนี้ด้วยนะคะ (คลิก ภูมิคุ้มกัน กันค่ะ)
- พี่จ๊ะ..
ดีใจที่พี่จ๊ะและครอบครัวผ่านพ้นปัญหาของน้องมาได้ ^^ เป็นประสบการณ์ตรงที่เราต้องพึงสังวรณ์ไว้เหมือนกันเนอะ
ขึ้นบันทึกใหม่แล้วนะ มีเวลาก็ลองไปอ่านดูล่ะ บันทึกที่บอกเมื่อหลายวันก่อนไง ^^
นั่นสินะคะน้องจ๊ะ ปัญหาใหม่กำลังรอให้แก้ไข..ถอนใจเฮือก! พี่ก็มีบันทึกเรื่องใหม่ เกิดช้ากว่ากี่นาทีล่ะเนี่ย ความจริงว่าจะขอเว้นวรรคเชียวนะ เอ้อ...ดินยังไม่หลุดจากหางหมูเลย (บ่นไว้ในอนุทินหลายวันแล้ว)
- ตามมาขอบคุณ
- นึกว่าน้องยังตัวเล็กๆๆแบบ
- จอมกวนกลุ่มนี้
- ที่ไหนได้ น้องตัวโตแล้ว
- เรียนอยู่ชั้นไหนแล้วครับ
- จะได้ตามไปหลอกถูก ชอบหลอกเด็กๆๆ
- ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ.ขจิต ฝอยทอง คำเตื๊อน...คำเตือน
สำหรับเด็กคนนี้ให้ระวังจะถูกเด็กหลอก...แล้วจะหาว่าไม่บอกไม่เตือนนะคะอ.ขจิต...
ถ้าย้อนเวลากลับได้ อยากจะขอย้อนไปให้เจ้าหล่อนน่ารักเหมือนน้องก้านตอง...นะคะ
- อ้าวเป็นงั้นไป โตแล้วก็ดีนี่ครับ
- ท่าทางน้องน่ารักและทะเล้นดีครับ
- ฮ่าๆๆ
- ลูกใครหว่า
- คาดว่าปีนี้อยู่มหาวิทยาลัยแล้วใช่ไหมครับ
- อยู่คณะไหน
- จะได้ไม่ไปแถวๆๆนั้น
- กลัวโดนหลอก (ไม่เป็นไร ผมมีพระดี)
- อิอิๆๆๆ
อ.ขจิตค่ะ
- "คาดว่าปีนี้อยู่มหาวิทยาลัยแล้วใช่ไหมครับ"
- ... โอ๊ย สมพรปาก อยากให้เป็นเช่นนั้นจริงๆ จะเลี้ยงโต๊ะจีนเลยนะคะ
- ยังอยู่ ม.6 ค่ะ ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเลยนะคะนั่น..
- ทางที่ดี อาจารย์อย่าไปทุกคณะเลยค่ะ เด็กสมัยนี้น่ารัก น่าเอ็นดูจะตายไป
- ขอบคุณค่ะ ช่วยลุ้นให้ติดโควต้า มช. ด้วยนะคะ
^____^
- อยากให้น้องติดที่ มช จะได้ไม่ไปไกลจากคุณแม่แสนดี
- สรุปเลี้ยงโต๊ะจีนลิงใช่ไหม
- จะได้ไปชวนน้องต้อมมาด้วย
- ฮ่าๆๆ
- โควต้าที่ มช ก็ดี อากาศที่เชียงใหม่ดีมากๆๆ
- สมัยก่อนตอนจบตรีใหม่ๆๆ
- ยังเดินเล่นแถวอ่างแก้ว
- ฝันอยากมาทำงานที่นี่
- แต่ตอนนี้ที่เกษตร กำแพงแสน ก็อากาศดีไม่แพ้กันครับ
- ที่สำคัญใกล้บ้าน
- จะได้ใกล้แม่ เป็นลูกชายที่ติดแม่ อิอิๆๆ
ขออนุญาตแซวพี่ขจิต.. เจอน้องตัวเป็นๆ แล้ววววววววว ^^ นี่อุตส่าห์นั่งมองเผื่อพี่ขจิตเลยนะ จะบอกให้ ^^
- ดูน้องต้อมทำ
- ใจร้าย
- สรุปว่าน้องแย่ง ADSL ไปแล้วใช่ไหมครับพี่ดาวลูกไก่
- ระวังน้องต้อมแกล้งน้องเด็กน้อยนะครับ
- ขอบคุณครับ
- พี่ขจิต..
น้องไปเรียนพิเศษ แต่ยังไม่เห็นพี่จ๊ะเข้ามาคงเพราะกำลังหาทางติดตั้งหน้าจอใหม่เอี่ยมอยู่ล่ะมั้ง ได้ข่าวว่าเพิ่งได้มา คงใช้วิธีโหดๆๆๆๆๆ...
อ. ขจิต ฝอยทอง + น้องจ๋า... เนปาลี
กระเป๋าเบาแล้วนะคะ ยังไม่ค่อยจะได้ใช้งานอีกต่างหาก ปล่อยสาวเจ้าปลดปล่อยความเครียดเรื่องเรียน (พิเศษ) ช่วงนี้ก็ต้องยอมให้ครอบครองจอสี่เหลี่ยม(ไม่ใช่ผืนผ้านะคะ เดี๋ยวทรวดทรงคนในจอดูไม่สวย) หลังจากกลับบ้านสองทุ่มยันเที่ยงคืนแน่ะ ตอนนี้จอที่บ้านโต 19 นิ้วแล้วนะ เสียดาย 22 นิ้วเพิ่งออกที่ กทม เมืองภูธรยังไม่มี...พี่ฟัดกับมันไม่ไหว หิ้วปีกไปหาตัวช่วยนอกบ้านต่อจอกับแท่นให้ 555 ผอมๆ ก็ยังเงี๊ยะเนอะน้องจ๋า...
เมื่อบ่ายไปงานศพมานะจ๊ะ ไม่ได้ทำอะไรโหดๆ กับจอคอมซักนิ้ด...
- มายิ้มๆๆ
- พี่ดาวลูกไก่
- ไปตอบคำถามไว้แล้ว
- ให้เด็กน้อยเล่นไปก่อน
- เดี๋ยวดึกๆๆคุณแม่จอง
- ฮ่าๆๆ
- เอามาฝากให้เด็กน้อย
- ที่นี่ครับ
- เลือกอันยากๆๆนะครับ
- อันนี้ก็น่าสนใจ
อ.ขจิต คะ
- เมื่อเช้าก่อนไปวัด (ไปดูตัวน้องต้อม)แว๊บหนึ่งแวะมาที่ G2K
- ตามไปอ่านคำตอบ และมุดตามไปดูกิจกรรมที่ต่างๆ มาแล้วค่ะ กำลังจะเรียบเรียง ก ไก่ ถึง ฮ นกฮูก ฮ่าๆ
- ชื่นชมกิจกรรมสดใสของอาจารย์มาก เห็นงานที่ทำด้วยใจและเพื่อสังคม เปรยกับคนรู้ใจค่ะว่าทำไมคนในงาน ที่งาน ของเราจะทำได้แบบนี้ แบบไปทำพร้อมด้วยใจนะค่ะ
- แน่ะ คิดโปรเจคใหม่เพราะอาจารย์ขจิตด้วยแล้ว แต่จะไปทำในกลุ่มเพื่อนร่วมรุ่น(ศิษย์เก่าโรงเรียนเล็กๆที่ไม่มีรั้ว)ค่ะ ที่นั่นเรามีกิจกรรม "...ออกสู่สังคม" (ไฮเปอร์มาอีกแล้ว!) ทุกปีเราไปบนดอย บ้านบนดอย พอมีแสงสี พอมีทีวี มีน้ำประปา...ปีที่ผ่านมาไปชักคะเย่อแพ้เด็กดอยมาแล้วด้วยค่ะ
- ^---^
- แค่กิจกรรมที่เล่าก็อยากไปแล้ว
- อยากไปเป็นคุณครูดอยๆๆๆ
- มีอะไรพอช่วยได้บ้างครับ
- อยากไป
- ไม่ดื้อ ไม่ซน กินไม่เก่ง(แบบน้องต้อม)
- ทำเมื่อไรบอกนะครับ
- อยากไปแบบที่ไม่มีแสงสี
- กำลังคุยกับพี่อึ่งอ๊อบว่าอยากไปที่ไกลๆๆ
- จะไปช่วยจัดกิจกรรม ชอบๆๆหลอกเด็กๆๆ สนุกๆๆๆๆๆ
- อ้าว ให้ไปด้วยไหม
- ฮ่าๆๆๆ
อ. ขจิต ฝอยทอง
ให้ไปค่ะ แต่วันนี้ถามเจ้าของโปรเจค ตกลงนี่มันผ่านมาครึ่งปีงบประมาณแล้วนะ เมื่อไรจะได้ยืดเส้นยืดสายเสียที...ร้อรอ มีคนรอจะไปด้วยอยู่แถวนี้ด้วย แถมพี่ทาบทามพันธมิตรหลายวงการจนติด (เบ็ด) หมดแล้ว ทั้งนิตยสาร(ท้องถิ่น) คนบันเทิง (ในวงการงานเขียน) สปอนเซอร์ (ของกิน ของเล่นเด็ก หนังสือฯลฯ) จนไม่กล้าจะสู่สายตาเขาแล้ว...คำตอบเดียวคือ..ไม่มีงบ
อ้าวทำไมไม่ยื่นอุทธรณ์? เรื่องปกติราชการของแท้ต้องไม่มีงบสิคะ มีแผนก็ต้องทำ ไม่ทำ กะปีก็ตก ใช่มั้ยอาจารย์ขจิต...ว้าบ่นทำไม
อิอิ (อาจารย์ขจิตติดเบ็ด...อุ๊ย เหยื่อหวาน)
พี่ดาวลูกไก่คะ
ลูกสาวน่ารักจังค่ะ
ทุกครั้งที่เห็นพ่อแม่พาลูกไปร้านหนังสือ ไปงานสัปดาห์หนังสือ แจ๋วจะชื่นชมมากค่ะ
(แต่ในห้องสมุดทั่วๆ ไป มีมุมเด็กๆ มั้ยคะ ที่มหาวิทยาลัยน่าจะไม่มี...หรือเปล่าคะ)
เคยคิดว่าถ้ามีลูกของตัวเองก็จะพาเขาไปนะคะ แต่ถ้าจะยากซะแล้ว
ขอบคุณน้องแจ๋วค่ะ ชมแม่ด้วยมั้ยคะ...คิกๆ แน่ะเจ้าหล่อนมาชวนทานไอศกรีมด้วยค่ะ
ปลูกฝังลูกรักเป็นนักอ่านนั้นดีนะคะ เห็นผลจากตัวเราค่ะ ชีวิตติดหนังสือ เสียแล้ว...
ยกสาวน้อยคนนี้ไปเป็นลูก เอามั้ยคะ แต่โตแล้วเลี้ยงยากหน่อยค่ะ...
โตแล้วสวยน่ารักเหมือนคุณแม่มากเลยค่ะ :)
สวยเหมือนคุณแม่??????? อิอิ
ลูกสาวน่ารักจัง อุแม่เจ้าแต่งภาพขนาดนี้ได้ยังไงเนี่ย กดดันๆๆๆ
สวัสดีค่ะป้าแต๋ง
- โอ๊ย กดดันเลยเหรอคะ
- ดูเมนูในโปรแกรมแป๊บเดียว ป้าแต๋งก็ทำได้ น้องเชื่อฝีมือค่ะ
- ไม่เชื่อถามคนนี้ดูก็ได้ค่ะ
