ตกหอ ร้อนถึง(ญาติ)ผู้ใหญ่
จากบันทึกเล่าเรื่อง ภารกิจพรากผู้เยาว์ เว้นระยะหนึ่งสัปดาห์ ก็ได้เวลาผู้ใหญ่ผจญภัยกลางมหานคร ไม่เฉพาะผู้ใหญ่ระดับพ่อแม่เท่านั้นนะคะ ญาติผู้ใหญ่สูงวัยขึ้นไปกว่านั้นด้วยค่ะ
เมื่อหลานสาวสร้างทางเดินแห่งอนาคตด้วยตนเองได้แล้ว ใช่ว่าจะปล่อยให้เด็กในวัยที่เพิ่งจะสลัดกระโปรงจีบสีน้ำเงิน เดินบนถนนเองโดยลำพัง แว๊บหนึ่ง ฉันเห็นภาพในจินตนาการเป็นภาพเรือแจว ที่คุณครูโรงเรียนต่างๆ จากทั่วสารทิศกำลังส่งลูกเรือขึ้นฝั่งเพื่อให้เด็กๆ แยกย้ายกันไปลงเรืออีกฝั่งหนึ่ง ในมุมมองนั้น ฉันและเครือญาติอยู่ในเรืออีกลำหนึ่งที่ทอดสมอจอดรออยู่ห่างๆ เพื่อจะหาทางนำเรือของตนเองอ้อมแม่น้ำข้ามไปยังแม่น้ำอีกสายที่ลูกของเราเลือกไปลงเรือ
สาวน้อยลงเรือสำเภาสีฟ้าค่ะ แล้วเราจะสะกดรอยตามไปอย่างไรดี?
จากเด็กบ้านอยู่นอกเมือง เดินทางเข้าสู่มหานคร เมืองที่ผู้คนล้วนชอบอาศัยอยู่ใน "กล่อง"
จากเด็กที่เคยโวยวายเวลาเห็นบ้านที่ไม่มีพื้นดิน พื้นสนาม
จากเด็กที่เคยครอบครองห้องส่วนตัวและมีอิสระทำอะไรก็ได้ตามใจฉัน ภายใต้กรอบที่กำหนดไว้
และจากเด็กที่อยู่ในวงล้อมความอบอุ่น(ในมุมมองของผู้ใหญ่) หรือ จู้จี้เซ้าซี้จุกจิก (ในมุมมองของเด็ก)
ใครจะรู้ว่าข้างหน้าจะมีอะไรรออยู่
อยากอยู่ในกล่องบ้าง จึงคิดหาทางไปตรงนั้น...เริ่มต้นจาก "หอพัก" ไม่ใช่ "บ้านญาติ" อย่างที่ฉันเคยเดินตามที่ผู้ใหญ่จัดการให้ แต่เมื่อจัดการกับชีวิตให้ลงกล่องที่ต้องการไม่ได้ ก็ต้องตามหา "กล่องใหม่ในมหานคร" กันต่อไป
เมื่อลูกสอบตกจากหอพักของมหาวิทยาลัย ดูเธอไม่สะทกสะท้าน เพราะสังหรณ์ใจอยู่แล้วจากการถูก กรรมการสัมภาษณ์
"แม่ อาจารย์เขาไม่ถามอะไรหนูเลย ถามแต่นิสิตสองคนที่สัมภาษณ์พร้อมกัน"
"แล้วอาจารย์ถามอะไรบ้างล่ะ"
"ถามแต่คนอื่นว่าการเดินทางเป็นยังไง พักที่ไหน ลำบากมากมั้ย แต่ถามหนูว่า นอนดึกมากล่ะสิ ดูตาคล้ำๆ นะ"
อืมม์ คงไม่มีหวังจริงๆ นะแหละ!
เอ..แล้วเค้าพิจารณาเลือกให้นิสิตเข้าพักหอพักอย่างไรกันนะ? เด็กเจ็ดร้อยกว่า เอาสามร้อย หรือดูพ่อแม่เป็นปัจจัยหนึ่งในการตัดสิน เหตุผลที่ใส่ในใบสมัครก็ใส่ไว้ตามความจริง "ก็เพราะเด็กไม่เคยใช้ชีวิตโดยลำพัง ไกลจากบ้านเกิดบ้านนอก(เมือง) การอยู่ให้ใกล้ที่สุด มีผู้ควบคุมดูแล จำกัดเวลา ความประพฤติ จะทำให้ผู้ปกครองรู้สึกปลอดภัย แต่ตกหอไปแล้วก็ไม่เสียใจเท่าไร และไม่ได้วิ่งเต้นเข้าคิวสมัครใหม่ เพราะบังเอิญได้อ่านบันทึกเล่าเรื่องเกี่ยวกับหอพักผ่านเว็บไซต์ >>เบื้องลึก U-center<< แค่นี้ก็สร้างความวิตกกังวลให้ผู้ใหญ่ๆ ที่บ้านแล้วค่ะ
เอาล่ะค่ะ การผจญภัยของเรา ปู่ย่า พ่อแม่ และสาวน้อยที่ตกหอทั้งหลาย เริ่มต้นขึ้นแล้วค่ะ
มีบ้านให้พักอยู่สบายไม่ชอบ...ร้อนถึงญาติผู้ใหญ่
ปู่ย่าติดต่อเพื่อนสนิทที่เป็นบอร์ดของสภาคริสตจักรฯ แม้ว่าหอพักที่ปลอดภัยที่สุด เคร่งครัดที่สุด สมบูรณ์ที่สุดจะเต็มและมีเด็กจ่อใบสมัครรอคิวอยู่เจ็ดคน คุณปู่เพื่อนของคุณปู่ก็ได้บ้านพักของมิชชันนารีที่กำลังจะออกในสิ้นเดือนมิถุนายนนี้ พักอยู่ได้สบายๆ บรรยากาศเป็นเหมือนบ้าน มีสนามหญ้า มีอาหารครบสามมื้อ และมีทีมแม่บ้านผู้ให้บริการซักรีด พักอาศัยที่นี่ไม่ต่างกับอยู่บ้าน...ไม่เอาค่ะ อ้างว่า มีผี...หลอก เพื่อนเคยเจอมาแล้ว (เธอเป็นเด็กจากโรงเรียนในเครือคริสตจักรนี้ด้วยค่ะ)
เอ๊า...ไม่เอาก็ไม่เอา หากันต่อไป แต่สัญญากันไว้ว่า ถ้าไม่ได้ ที่นี่คือทางเลือกที่หนึ่ง และถ้าเกิดไม่ได้ที่นี่ บ้านคุณป้าบนถนนสุขุมวิทเป็นจุดที่หนูต้องหยุดนะ...ก็ตกลงกันไว้
แต่แล้วในวันเดียวกันนั้นเอง จากการวิ่งเต้น ประชุมสายกันของเด็กๆ ที่ตกหอเหมือนกัน ก็ได้ชื่ออพาตเม้นท์เปิดใหม่เอี่ยมเดือนเมษายนนี้ บนถนนเพชรบุรี เชื่อไหมคะ เราเจอผู้ปกครองหัวอกเดียวกันหลายครอบครัว พุ่งมายังเป้าหมายที่นี่...แต่อุปสรรคมีค่ะ คำตอบที่ได้คือ เต็ม เต็ม และเต็ม แต่ขอให้ลงชื่อไว้ก่อน
เป็นเหตุผลที่ดีนะคะ และขอบคุณที่เจ้าของอพาตเม้นท์นี้ที่มีหลักการที่ดีเช่นนี้ ขอบคุณค่ะ
แว๊บหนึ่ง ฉันตัดสินใจใช้ชื่อของฉันเป็นเหมือน "ใบเบิกทาง" และอีกสามชั่วโมงต่อมา ฉันก็ได้รับโทรศัพท์ตอบรับ และวันรุ่งขึ้นฉันรีบไปทำสัญญา...ที่นี่พักได้สองถึงสามคน ครบพอดีเพื่อนร่วมโรงเรียน แต่เด็กๆ ควรต้องดูแลตัวเองให้มากที่สุด
บางครั้งก็จำเป็นต้องไม่เลือกรับประทานเกาเหลา แม้ว่าจะชอบสั่งมากกว่าเส้นหมี่ เล็ก ใหญ่ นะคะ
ชมภาพการผจญภัยในมหานครที่คิดว่ากว้างใหญ่ แต่เมื่ออยู่ไปก็รู้สึกเคยชิน เอ๊ะ แล้วฉันคิดว่า...คงไม่ลำบากที่จะมีชีวิตใหม่ๆ ไปไปมามาระหว่างบ้านนอกเมืองกับมหานครนะ...
การเดินทางสะดวกค่ะ รถไฟฟ้าถึง แม้จะต้องเดินจากซอยสิบถึงสิบหก 7-11 อยู่ในอาคารที่พัก ซักรีดมีบริการ ป้ายรถเมล์อยู่หน้าอาคารที่พัก มีสะพานเดินข้ามฟากไปขึ้นรถเมล์ไปมหาวิทยาลัย
จบภารกิจเรื่องการจัดการชีวิตให้ลงกล่องที่ลงตัวค่ะ
จะมีกิจกรรมผญภัยอะไรต่อไป ติดตามตอนต่อๆ ไป นะคะ
แต่ที่อยากบอกไว้ก็คือ เวลาจะเดินบนทางเท้า ระวังเหยียบ "ขี้หมา" ก็แล้วกัน มหานครอะไร มีระเบิดบนทางเดินถนนเป็นระยะๆ ไม่เหมือนบ้านนอกของเราเลย ขึ้นรถ ขับออกบ้าน ถึงที่เรียนที่ทำงาน ที่กินที่เที่ยว รองเท้าแทบไม่เหยียบดิน...ถ้าลูกจะบ่นขอเงินซื้อรองเท้าใหม่บ่อยๆ ก็คงต้องทำใจ...^^
เก็บตก ภาพระหว่างการเดินทาง มีจานบินลึกลับติดตามเรามาด้วยนะคะ อิอิ
อ่านเพิ่มเติม
ความเห็น (55)
- โล่งอกไป
- สาวน้อยได้ที่พักแล้ว
- อันนี้คงเหมือนคุณแม่
- "ถามแต่คนอื่นว่าการเดินทางเป็นยังไง พักที่ไหน ลำบากมากมั้ย แต่ถามหนูว่า นอนดึกมากล่ะสิ ดูตาคล้ำๆ นะ"
- มาช่วยตรวจคำผิดก่อนน้องต้อมจะมาปรับ
- คุณปู่เพื่อของคุณปู่ก็ได้บ้านพัก
- ขอบคุณครับ
เลยไม่ได้เป็น ซีมะโด่ง
ดีแล้วแหละ น่ากัว
แต่ราชเทวีแค่นี้เอง
สบายมาก
ปล.ขอความเห็นพี่ดาวหน่อยจ๊ะ
สวัสดีค่ะน้องอ.ขจิต ฝอยทอง
เมื่อวานพี่ไปเที่ยวนครชัยศรีมาค่ะ ส้มโอของแท้ อร่อยมาก เกรงใจอาจารย์ ไม่กล้าโทรศัพท์ไป กลัวอาจารย์ขจิตนั่งรถข้ามอำเภอไปหา ฮ่าๆ (ก็วันก่อนนัดทานข้าวกับ ดร.ชิว แล้วแอบเม้าท์ถึงไงคะ)
- ดูช้างให้ดูหาง ดูนางให้ดูแม่ แต่ถ้าเอาให้แน่ๆ ดูถึงคุณยายนะคะ
- แก้ไขแล้วค่ะ พิมพ์สดๆ ก็แบบนี้เนอะ...เพื่อน เพื่อน เพื่อน
สวัสดีครับ
อ้าว มานครชัยศรีก็ไม่บอก
สงสัยไม่ได้เจอกันแล้วเที่ยวนี้
ติดยุ่งพอดี อิๆ
โอกาสหน้าคงมีอีกหลายเที่ยว
เพราะมีคนลงมาเยี่ยมสาวน้อยบ่อยๆ
สวัสดีค่ะคุณน้องจันทร์ยิ้ม
หอ ซีมะโด่ง คือ หอใน หรือหอสิบสี่ชั้นในยุคก่อน พี่ว่าแสนหรูเริดเลยนะคะ แต่ยุคนี้ไม่ใช่แล้ว
และสาวน้อยก็ไม่ได้ไปสมัครเพราะถึงอย่างไรไม่ได้แน่นอนค่ะ และไม่ใช่ว่าจะอยู่ได้ด้วยค่ะ ก็เลยไม่ได้คิดถึงหอในตั้งแต่แรกค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ บก.ธ.วั ช ชั ย
เกือบลืมว่าเจ้าถิ่นอยู่ตรงนี้อีกหนึ่งคนค่ะ ด.ชิว บอกว่า จะมาเร็วๆ นี้ คงได้เจอ บก. อีกเหมือนเคย เมื่อวาน ออกจาก กทฒ สิบเอ็ดโมงกว่าๆ เพื่อมาทานข้าวที่นี่ครึ่งชั่วโมง แล้วก็ไปแวะเที่ยวพิพิธภัณฑ์หุ่นขี้ผึ้ง จากนั้นไปรับลมแรงๆ ที่ดอนหอยหลอดค่ะ กลับถึงบ้านใน กทม. ก่นเวลาเลิกงาน (หนีรถติดบนทางด่วน)
เดี๋ยวก็มาอีกบ่อยๆ ค่ะ เงินเดือนสิบเปอร์เซ็นต์กันเป็นค่าเดินทาง ฮ่าๆ
- แงๆๆ
- อดเจอเลย
- ไม่เป็นไร
- จะหาเรื่องไปหาที่เชียงใหม่ดีกว่า
- ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
ข้างบนตรวจจับ(พิมพ์)ผิดของตัวเองก่อนน้องจ๊ะมาถล่ม...ก่อน ก่อน ก่อน ค่ะ
น้องอ .ขจิต ไปเชียงใหม่ ห้ามเล่นแก้แค้นกันนะคะ ฮ่าๆๆๆๆ ห้าฮ่าค่ะ
สวัสดีค่ะ ร่วมแสดงความดีใจจ๊ะ ได้หอในดีจัง
สวัสดีค่ะคุณครู KRUPOM
ขอโทษนะคะ สาวน้อยไม่ได้สมัคร หอใน หรอกค่ะ ขอบคุณค่ะที่แวะมาประจำสม่ำเสมอ
หอพักที่ได้อยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัย แค่ไม่กี่ป้ายรถโดยสารประจำทาง เพื่อนนิสิตที่ไม่ได้หอพักก็มีเยอะมากที่นี่ โชคดีมากแล้วค่ะ ค่าที่พัก แปดพันบาท ไม่รวมค่าน้ำ ไฟ ค่ะ ราคาก็ไม่ต่างจากยูเซ็นเตอร์แล้วค่ะ พักไหวไม่ไหวหกเดือนข้างหน้าค่อยว่ากัน ทางเลือกยังมีอยู่เรื่อยๆ กระมังนะคะ.
พานิสิตในอนาคตของ ม.เชียงใหม่มาแนะนำ คนนี้ไงที่ฝากให้คุณยายดาวจองที่เรียนของ ม.เชียงใหม่ไว้ให้ด้วยนะครับ ขอบพระคุณล่วงหน้าครับ
สวัสดีครับพี่ดาว
ผจญภัยหาหอเป็นประสบการณ์ที่มีค่ายิ่ง
ไม่ลองไม่รู้
สวัสดีครับพี่ดาว
It's such a long way to go ใช่มั้ยครับพี่ อิอิ น้องจ๋าขอให้เรียนและรู้อย่างสนุกนะครับ คุณแม่เค้าเป็นห่วงหลายๆ ^^
ดีใจด้วยนะครับที่ตกหอเตี้ยๆ ไม่ค่อยเจ็บตัวเท่าไหร่ 555 แค่ล้มแล้วลุกขึ้นมาปีนหอข้างเคียงได้ เย้!!
อยากปีนหุ่นอุดมสี่ขาจังเล๊ยยย ^^
- มาติดตามชีวิตสาวน้อยรั้วสีชมพูกับการผจญภัยในป่าคอนกรีตค่ะ
- นับแต่นี้ต่อไป มีเรื่องให้ลุ้นอยู่เรื่อย ๆ นะคะ
- ขอเป็นกำลังให้เสมอค่ะ
มาเลียน แบบท่านผอ.ประจักษ์ ฝากนักศึกษา ลูกช้าง นี่ไว้ กับคุณยาย ดาว อุ๊บ
- พี่จ๊ะ..
แวบเข้ามาใน G2K เพื่อติดตามข่าวคราวพี่จ๊ะเฉพาะกิจนะเนี่ย ^^ เห็นสาวน้อยตกหอ และเห็นคำผิดหลายคำ อิอิ ถึงพี่จ๊ะชิงแก้ไขแล้วก็เถอะ..ยังมีให้เห็นอยู่อีกหลายคำ เอาเถอะ..ช่วงนี้พี่จ๊ะคงเฮิร์ทที่สาวน้อยตีปีก เอ๊ย! เตรียมกางปีกบินสู่โลกกว้าง พิมพ์ผิดในบันทึกนี้..น้องจ๊ะให้อภัย อิอิ
ช่วงนี้น้องจ๊ะตามติดเชียร์น้องวันใส T7 เดอะ เทรนเนอร์ น่ารัก..ดูไปดูมา คล้ายสาวน้อยชะมัด
คิดถึงพี่จ๊ะมากๆๆ จ๊ะ ^^ รีบๆ กลับมานะจ๊ะ จะไปถล่ม
- แวะมาติดตามข่าวของสาวน้อย
- หลังจากติดตามมาจากบันทึกก่อนด้วยความชื่นชม
- และปลื้มปิติแทนคุณพ่อคุณแม่
- เรื่องของหอพักเดี๋ยวนี้หายากนะคะ
- ครูอิงก็เคยมีประสบการณ์เรื่องนี้ตอนที่ไปหาหอพักให้หลานชายที่สอบติดนิเทศจุฬาฯ กว่าจะได้นี่เหนื่อยมาก
- ราคาก็พอ ๆ กันค่ะ แต่โชคดีที่มีตัวหารค่ะ
- ขอเป็นกำลังใจให้สาวน้อยผู้น่ารักนะคะ สู้ สู้
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ นายประจักษ์~natadee
น้องม่อนไปเที่ยวเชียงใหม่เห็น มช. แล้ว ชอบไหมคะ ถ้าชอบเหมือนคุณตาคุณยาย และคุณยายดาวยังไม่ลาออกไปก่อน ก็มาได้เลยค่ะ จะช่วยอยู่ดูแลค่ะ รวมทั้งพี่พอน้องเพียงของคุณแม่ใหม่ด้วยนะคะ
สวัสดีค่ะคุณไข่
ประสบการณ์พ่อแม่นี้ดูไว้นะคะ จะได้ผจญภัยฝ่าด่านในไม่ช้าค่ะ
สวัสดีครับ adayday
จริงค่ะ แค่ตกหอเตี้ยๆ เท่านั้นเองเนอะ เรื่องจิ๊บจ๊อย
ว่าแต่...ตั้งชื่อหุ่นได้โดนใจจริงๆ ค่ะ ร้านเบเกอรี่และไอสกรีมนี้ราคาไม่เบาไม่ต่างจากร้านทั้งหลายในเมืองหลวงเลยนะคะ ไปเชียงใหม่จะพาไปนะคะ...
สวัสดีครับ พี่ดาว
ดีจริง ได้ไปนครชัยศรีมาด้วย (เหยียบถึงถิ่น อ.หมู) พิพิธภัณฑ์หุ่นขี้ผึ้งมีอะไรน่าประทับใจไหมครับ ผมชอบแถวๆ หัวล้านชนกัน แต่ไม่ชอบแถวๆ พระ (บรรยากาศ น่ากลัวววว)
เดินในกรุงเทพนอกจากจะต้องฝึกสมาธิ ระวังเหยียบกับระเบิดแล้ว ต้องคอยระวังพวกมอเตอร์ไซด์ที่ปาดหน้า ปาดหลัง ด้วยครับ ระวังเรื่องล้วงกระเป๋า ฉกกระเป๋า อีกอย่าง
สัปดาห์หน้า น้องน้ำฝนเริ่มเรียนแล้วใช่ไหมครับ คงจะมีเรื่องเล่าให้พี่ดาวและพี่วสุฟังทุกวันแน่ๆ เลย
พี่ดาวครับ กลับไปเชียงใหม่หรือยัง ที่มหาวิทยาลัย มีเสียงเพลงรับน้องแหม อยากออกไปเต้นจัง ฮ่าๆๆๆๆๆ
สวัสดีค่ะคุณศิลา
วันนี้ว่างสองวัน เริ่มวุ่นวายกับชีวิตเด็กๆใหม่ค่ะ ลูกสาวไปเที่ยวศูนย์การค้า ดูหนัง ทำตัวไม่ต่างกับที่บ้านเช่นเคย ส่วนดาวลูกไก่กับพี่คนโสตฯ ก็...โดนลูกทิ้งเหมือนเดิมๆ ค่ะ
มาดูภาพเด็กบ้านนอกหัดกินของร้อนค่ะ ทำหน้าเหมือน...เหนื่อยๆเบื่อๆ นะคะ ^^
สวัสดีค่ะน้องครูใหม่ บ้านน้ำจุน
จริงหรือเปล่า พี่พอน้องเพียงจะเรียนที่ ร่มแดนช้าง จริงหรือเปล่าคะ ถ้าป้าไมออกงานไปทำอย่างอื่นก็ได้เจอกันแน่ๆ ค่ะ
น้องจ๊ะ จ๊ะ
วันนี้ไปคาร์ฟู พระราม4 มา เจอขนมเนี่ย เลยพุ่งเข้าใส่ ทั้งที่อิ่มแล้วนะเนี่ย
พี่ว่าให้พี่กลับมาอยู่ใน กทม. ก็น่าจะอยู่ได้ไม่อดตายนะ อยู่ง่ายกว่าบ้านเรา ไปไหนมาไหนกะเวลาถูก...ค่าน้ำมันใช้บ้านเราเปลืองกว่าเมื่อเทียบค่าเดินทางทั้งรถ Taxi และรถไฟฟ้า ใช้รถในโซนที่เราอยู่อาศัยก็ขับซิกแซกซอกแซกตามซอยลัด แป๊บเดียวก็ถึงที่หมาย...ว่าแต่กลับบ้านไป พี่เพิ่มห่วงรอบเอวอีกสองชั้นนี่จะทำยังไงดีนะ...
สวัสดีค่ะคุณครู อิงจันทร์
ประสบการณ์เรื่องที่พักของลูกหลานที่เลือกเรียนต่างจากจังหวัดบ้านเกิดของตัวเองเป็นเรื่องสำคัญที่น่าจะบันทึกไว้ให้พ่อแม่ปีต่อไปวางแผนแต่เนิ่นๆ นะคะ
จำไว้ว่าอย่าชะล่าใจ และอย่าตามใจเด็กมากเกินไป กำกับดูแลการตัดสินใจของเด็กๆ ด้วย อีกขั้นตอนหนึ่งค่ะ (โชคดีนะคะเนี่ยที่ไม่มีลูกคนต่อไปให้กังวลปวดหัวรอบสอง)
สวัสดีค่ะน้องพี่ชิว
สี่ชั่วโมงพี่เที่ยวสองพื้นที่ค่ะ คราวก่อนสองยายหนึ่งตาหนีเด็กๆ ไปเที่ยว คราวนี้เป็นสองตาหนึ่งยายค่ะ
ชอบเด็กๆเล่นแบบนี้ค่ะ
และที่ดอนหอยหลอด ฮ่าๆ ก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงอยากจะไป...ลมแรงดีค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่ดาว
สบายดีไหมค่ะ...
แต่ที่อยากบอกไว้ก็คือ เวลาจะเดินบนทางเท้า ระวังเหยียบ "ขี้หมา" ก็แล้วกัน
อิอิ เห็นด้วยค่ะ.....
สวัสดีค่ะน้อง อ.ขจิต ฝอยทอง
ฟังเพลงสถาบันแล้วมีความสุขนะคะ เต้นๆ ไประวังหน่อยนะคะ เด็กๆ จะมองตาไม่กระพริบ ฮ่าๆๆๆ
เด็กของพี่ได้รับแจกแผ่นซีดีเพลงสถาบันมาให้ฟังด้วย
ส่วนพี่ยังเอ้อระเหยลอยชายอยู่ในมหานครค่ะ มีแต่กินๆ นอนๆ เล่นอินเทอร์เน็ต(แบบนี้) ตอนนี้ไม่โดนลูกแย่งใช้คอมแล้ว ค่ะ :)
สวัสดีค่ะน้องก้อย
นั่นไง คนกรุงยังเห็นเหมือนกับคนอยู่บ้านนอก(เมือง) เลย สบายดีนะคะ สาวน้อยของพี่จะมาเป็นชาวกล่อง เอ้ย ชาวกรุงเหมือนน้องก้อยแล้วนะคะ
สวัสดีค่ะดาวลูกไก่
***เด็กๆต้องใช้ทักษะชีวิตในการเรียนรู้อีกมาก เมือไปอยู่สถานที่ใหม่
***ลูกชายของเพื่อนสอบได้คณะวิศวะ ไปพักอยู่หอชาย 5 มช.ส่งเสื่อผ้าชุดใหม่ยี่ห้อดังไปซักแล้วไม่ได้คืน ทวงแล้วก็ยังไม่คืนและไม่รับผิดชอบใดๆทั้งสิ้น...สงสารหลานจัง เจ้านกขมิ้นบินไกลเพราะอยากไปเรียนสถาบันเดียวกับพ่อแม่
อิอิ
ตามน้าต๋อยมากรุงเทพ
หาไม่เจอ ก็เลบแว๊บมาหาดใหญ่
จะกลับวันอาทิตย์นะคะ
แล้วเจอกัน(ให้หายเหนื่อยก่อน) ไม่พลาดอีกแน่
ส่งใจมาให้คุณพ่อคุณแม่นะคะ
- พี่จ๊ะ..จ๊ะ..
ตามน้าอึ่งมาติดๆ ^^ ปกตินะน้องจ๊ะอยู่ในเมืองกรุงได้ไม่เกิน 1 วันจะต้องรีบเผ่นออกนอกเมือง แต่เวลาไม่ปกติก็อยู่นานสุดได้เกือบสิบวันจ๊ะ อิอิ
สงสัยว่า....แล้วก่อนหน้านั้นพี่จ๊ะพลาดบานานา มาเนีย ได้ไงเนี่ย..ย..ย??????? อร่อยไหมจ๊ะ??????? แล้วห่วงยางรอบเอวของพี่จ๊ะหรือจะสู้คางสองชั้นของน้องจ๊ะได้ พรุ่งนี้น้องจ๊ะมีนัดไปทานบุฟเฟ่ต์กับเค้กก่อนจะลดน้ำหนักจริงจังจ๊ะ ไม่ลดไม่ได้ล่ะนะ T_T
สวัสดีค่ะคุณพี่ครู กิติยา เตชะวรรณวุฒิ
น่าเป็นห่วงเรื่องการใช้บริการซักรีดจริงๆ นะคะ ผู้ชายคงลำบากหน่อยถ้าจะซัก รีดผ้าเอง
ผู้หญิงที่ไม่เคยทำก็ลำบากเช่นกัน แต่สาวน้อยรับรองอย่างแรงแข็งขัน จะซักจะรีดผ้าเองด้วย ให้กำลังใจค่ะ จะทำได้นานเท่าไรก็รอดูกันต่อไป แต่เตรียมพร้อม คู่มือการทำงานบ้านให้ค่ะ
ดีไหมคะ...แบบนี้^^
- พี่จ๊ะ..จ๊ะ..
อีกหนึ่งทางเลือก ก็จ้างน้องจ๊ะไปเป็นพี่เลี้ยงสาวน้อยไง น้องจ๊ะทำกับข้าวได้(บางอย่าง) ซักผ้า-รีดผ้าเป็น กวาดบ้านนี่..ช๊อบชอบ อิอิ
สวัสดีค่ะน้าน้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ
มหานครกว้างใหญ่ก็แคบได้...เมื่ออยู่ไปๆ ฮ่าๆ
ไปไหนคะ มาทีหลังกลับก่อนนะคะนั่น...ช่วงอยู่เมืองกรุงมีกิจวัตรอะไร มาจะเล่าให้ฟังค่ะมา...
เช้าขับรถไปส่งสาวน้อยทีสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินศูนย์สิริกิติ์ หรือไม่ก็ไปรถบนดินที่สถานีพร้อมพงษ์ เย็นหรือค่ำก็รอโทรศัพท์ให้ไปรับที่สถานี เวลาที่เหลือแล้วแต่ นั่งเล่นนอนเล่นและกิน กิน กินจนน้ำหนักเพิ่ม บ่ายๆ อยากได้อะไรก็ออกไปปลายซอยไปเดินเล่นเย็นฉ่ำที่คาร์ฟู โลตัส เย็นๆ คุณวสุก็เปลี่ยนชุดออกกำลังออกไปเดินที่สวนเบญจสิริ ปากซอยบ้าน
เริ่มชินกับโซนที่พักอยู่อาศัยแล้วค่ะ มาอยู่เสียเลยยังได้นะเนี่ย...
เอาชมพู่สีขาวมาฝากค่ะ
มีบ่ายวันหนึ่ไปเที่ยวไกลโน่น นครชัยศรี กับดอนหอยหลอด
พรุ่งนี้มีปฐมนิเทศผู้ปกครอง แล้วตอนบ่ายไปไหนดีล่ะเนี่ย...
น้องจ๊ะ จ๊ะ
นั่นสิเนอะ บานาน่ามาเนีย พลาดไปได้ไงกัน นี่ถ้าไม่เดินไป อืมม์!มิลค์ ก็ไม่รู้หรอกเนอะ...โอ๊ยหาเอวไม่พบทำอย่างไรดี มีคางสองชั้นยังเล็กๆ ดูนไรเนาะ นานๆ ที ไปหม่ำสเต็กโชคชัยมา โอ๋ย กลับไปจะเอาน้ำหนักที่เกินมาออกยังไง แล้วเมื่อกลางวันก็ไปโซ้ยเนื้อๆ หม้อไฟเฮ้งซุนเส็ง มา
เมื่อกี้ที่ที่น้องจะไปอยู่โทรมาว่ามีห้องสามคน หมื่นสอง เข้าอยู่ได้วันที่ 1 ถ้ามีเพื่อนมาแชร์อีก 1 ก็ดีนะ จะได้หารสาม ได้ห้องใหญ่ขึ้น ห้องน้ำก็ใหญ่ขึ้นด้วย สนใจไหมจ๊ะ...แลกกับซักผ้า รีดผ้า กวาดห้อง (พี่ซื้ออุปกรณ์ทั้งหมดไว้พร้อมแล้วนะจ๊ะ) ^^
มาเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ
ดีที่สาวน้อยมีเพื่อนที่คุ้นเคยอยู่ด้วย ได้ช่วยดูแลกันและกันนะคะ การอยู่ไกลบ้าน สิ่งแวดล้อมใหม่ การศึกษาในอีกระดับ เป็นสิ่งที่สาวน้อยทั้งสามจะได้เรียนรู้อะไรอีกมาก เด็กสมัยนี้เก่ง คล่อง ปรับตัวได้เร็วค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพี่นุช
เด็กยุคใหม่ปรับตัวได้เร็วแต่ระหว่างการปรับตัว ผู้ใหญ่ก็ใจหายใจคว่ำค่ะ เมื่อเด็กๆ เจอความจริง ของจริง มีแต่บ่น เหนื่อย ท้อ จะกลับบ้าน คืนแรก ตีหนึ่งครึ่ง สาวน้อยโทรมาออกอาการโฮมซิกแล้วค่ะ คุย(ปลอบ)กันยาวค่ะ ถึงขั้นเคาะห้องเชิญคุณย่ามาปลอบด้วย...:)
สวัสดีค่ะคุณ KRUPOM
น่ารักจังค่ะ การ์ตูนรายวัน ขอหยิบขอยืมไปใช้ด้วยนะคะ
- พี่จ๊ะ..
ใหม่ๆ สาวน้อยเป็นโรคโฮมซิก แต่นานๆ ไป..คุณแม่อย่างพี่จ๊ะจะเป็นโรคคิดถึงลูก ฮ่าๆๆ
พี่จ๊ะ..ถ้าถึงขนาดต้องมีตำราสอนรีดผ้าขนาดนี้ น้องจ๊ะขอแนะนำให้สาวน้อยส่งร้านซักรีดจ๊ะ อิอิ อุ๊บ! เค้าแซว..ว..ว..ว เล่น
คิดถึงจ๊ะ..
น้องจ๊ะ จ๊ะ
อย่าเอ็ดไปนะ ลูกพี่อาการหนักน่าดู
พี่มีหนังสือเล่มหนึ่งที่พี่กำลังจะส่งไปให้ เป็นคู่มือซักผ้า ตากผ้า รีดผ้า พับผ้า ซ่อมแซมเสื้อผ้า ฯลฯ ขัดห้องน้ำ....จะเอามาเล่าสู่กันฟังในบันทึกหน้านะจ๊ะ เล่มนี้เหมาะมากสำหรับมือใหม่หัดอยู่หอพัก...
แต่อย่างไรก็ให้สาวน้อยใช้บริการไปทั้งหมดอยู่แล้วละจ๊ะ
ที่อยู่ของสาวน้อย พอใช้ได้ไหมจ๊ะ
- พี่จ๊ะ..จ๊ะ..
ราคาตั้งแพงขนาดนั้น จะแค่ "ใช้ได้" ได้อย่างไรกัน ^^ เยี่ยมแล้วจ๊ะ เป็นน้องจ๊ะถือว่า "หรู"
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทาย
เด็กที่ต้องจากบ้านไปอยู่ไกลหูไกลตา พ่อและแม่ก็อดเป็นหว่งไม่ได้ค่ะ
แต่เค้าควรได้รับการฝึกในการอยู่หอว่าต้องทำด้วยตัวเองทุกอย่าง
อย่างลูกสาวเรียนศิลปากรไปปีหนึ่งไม่มีหอค่ะ เลยต้องไปอาศัยบ้านเพื่อน อันนี้ต้องขอบคุณครอบครัวของเพื่อนลูกที่ช่วยดูแล
ปีนี้ขึ้นปีที่ 2 เลยได้หอเรียนร้อยแล้ว จากที่หูงข้าวไม่เป็นก็ต้องทำเอง
แต่ก็ฝึกเค้าตั้งแต่สมัยเรียนที่บ้านแล้วให้รีดผ้าของตัวเอง และทำกับข้าวอย่างง่ายๆกินเองตอนแม่ไม่อยู่ค่ะ
น้องจ๊ะ จ๊ะ
ใช้ได้จริงๆ นะจ๊ะ ที่ไหนจะเหมือนบ้านเรากัน...เป็นกล่องเล็กๆ 1 กล่อง ของคนเมืองกรุง
ที่หอกลางฯ ในเครือสภาคริสตจักร ที่สร้างใหม่นี้สวยงามเลยนะคะน้าต๋อย
ที่หลานๆ บอกว่ามีผีน่ะ คิดว่าเป็นตึกเก่ามากกว่าค่ะ
แต่ที่สร้างเสร็จใหม่นี่ ไฮโซ มากๆ ค่ะ
วิวทิวทัศน์สวยงาม ใกล้รถไฟฟ้าด้วย
อิอิ
น้องอิงคะ
หอกลางฯ ในเครือสภาคริสตจักร
ผู้ใหญ่ๆ ก็เสนอให้เลือกหอพักที่นี่ค่ะ เด็กน่ะค่ะ เอาแต่ใจตัวเอง(เนอะ) แล้วเป็นยังไง ไปอยู่ในพื้นที่ที่ไม่มีสีเขียวให้พักผ่อน อุตส่าห์เดินมาทางสายคริสตจักรตั้งแต่เด็กแล้ว โอกาสมีแค่เอื้อมเอานะคะ
โอกาสนี้รอให้น้องมี่ เตรียมตัวแต่เนิ่นๆ นะคะ อิอิ
พี่ไปสำรวจดูทิศทางมาแล้ว ถ้าเลือกพักก็จะอยู่อาคารสามชั้น บรรยากาศเหมือนอยู่บ้าน ด้านหน้าห้องมีระเบียงสำหรับนั่งคุย จิบชายามบ่าย...ว้าว เป็นห้องพักอยู่ไม่เกินสองคน (จริงๆ แล้วเป็นที่ที่ไม่ใช่สำหรับนักศึกษาอยู่) หกพันบาท ค่าน้ำไฟต่างหาก แต่ถูกกว่าอพาตเม้นท์ที่เลือก มีเครื่องปรับอากาศ มีแม่บ้านทำความสะอาด มีอาหารให้ผูกปิ่นโตสามมื้อ มีแม่บ้านซักผ้ารีดผ้าให้ มีห้องสมุด มีสนามบาสไว้ให้ออกกำลัง รถไฟฟ้าก็อยู่ใกล้มาก...ดีสุดๆ แล้ว เห็นด้วยค่ะ
แนะนำสำหรับผู้ปกครองที่จะเลือกที่พักให้ลูกหลานในปีต่อๆ ไปค่ะ
เพราะว่า อยู่ใกล้สถาบันการศึกษาเช่น จุฬา ร.ร.เตรียมอุดม และสอบถามเด็กหอที่อยู่ไว้ก่อนว่าเป็นอย่างไร เด็กจะอบอุ่น ปลอดภัยเหมือนอยู่บ้าน เด็กหอปีแรกจะอยู่รวมห้าคนก่อนเพื่อสร้างความคุ้นเคยร่วมกัน จากนั้นในปีต่อไป สามารถเลือกอยู่ห้องละสองคน หรือหนี่งคนได้ค่ะ (ห้องน้ำรวม แต่ก็ดีกว่าหอซีมะโด่ง...อันนี้เด็กๆ บอกค่ะ)
สวัสดีค่ะคุณครู ตุ๊กตา
ขอบคุณประสบการณ์เล่า แลกเปลี่ยนนี้มากๆ เลยค่ะ ดีใจที่มีรุ่นพี่ผ่านประสบการณ์นี้ก่อนมาเล่าให้กำลังใจ ดีจังที่ลูกสาวได้วิชา หุงข้าว มาด้วย
ส่วนเด็กหอ...เห็นทีจะมีระบบ Fast Food และอยู่ "กล่อง" รับประทาน "ข้าวกล่อง" (อุ่นด้วยไมโครเวฟ) นะคะ
แต่หวังไว้ลึกๆ ว่าเมื่อลูกกลับมาบ้าน นิสัยจะเปลี่ยนแปลงไป ทำอะไรด้วยตัวเองได้มากขึ้นค่ะ และสภาพ "คุณหนู" คงจะหายไปในไม่ช้า (ตรงนี้คุณแม่หลายๆ คนมาเล่าให้ฟังค่ะ)
กว่าพี่จะเจอบันทึกนี้เด็กน้อยคงหายจากโฮมซิกแล้วนะคะ
เห็นภาพวิธีรีดผ้าแล้วก็นึกขำตัวเองค่ะ
เคยทำคล้ายๆรูปนั่นแหละค่ะ
แต่ไฟแรงเตารีดร้อนมาก
พอวางเตารีดปุ๊บ กลิ่นไหม้ออกมาเลย
คุณย่าร้องเอ็ดอึงและเอ็ดว่า
ทำไมไม่เอาผ้าขาวบางชุบน้ำแล้วบิดให้หมาด
สะบัดให้ตึงวางทับรอยพลีสก่อนแล้วจึงรีดเป็นการอัดพลีสไปในตัวค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครูพี่ krutoi
กราบขอบคุณพี่ครูต้อยที่มีเมลมาหลังไมค์นะคะ ยังไม่ได้ตอบกลับเลยค่ะ ภารกิจอุอิอุอิกับตรงนี้นะค่ะ
เรื่องรีดผ้านี้น่าสนุกนะคะ...เมื่อดึกคืนก่อนคุณย่าผู้เข้าเวรรับปรึกษาปัญหาเด็กหอ รายงานว่า สาวน้อยโทรมาถามว่า ที่รีดผ้าจะหักไหม จะพังไหมถ้ารีดผ้าไปนานๆ โชคดีที่กระโปรงพลีทเด็กปีหนึ่ง ซักตากๆ ไม่ต้องบิดไม่ต้องรีดบ่อยๆ นะคะ ถ้าจีบเริ่มหาย ก็เลยบอกให้ส่งไปซักรีดเสียจะได้มีจีบพลีทกลับมานะค่ะ ไม่รู้เป็นเคล็ดลับฉบับลวกๆ หรือเปล่าค่ะ
ติดตามอ่านอย่างสนุก ตื่นเต้นแบบน่ารักๆค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ Sasinand
อัพเดทเรื่องราวเม้าท์สาวน้อยต่อแล้วค่ะ ติดตามอ่านและวิจารณ์ให้ด้วยนะคะ
แช่ผ้าซัก/บิด/ตาก/สะบัด/พับ/รีด
