เขียนบล็อกทำไมน่ะ

ทำไมต้องเป็นที่นี่ด้วยล่ะ

ที่มาเกิด เติบโตที่นี่ (สองขวบหนึ่งเดือนเศษๆ) และก็คิดว่าจะอยู่เป็น อมตะ ที่นี่เลยละนะ...

อมตะอย่างไร ไม่มีทางเป็นไปได้หรอกก็รู้ๆ เห็นๆ กันอยู่ว่าไม่มีอะไรเที่ยงในโลกนี้

คืออย่างนี้นะคะ ถึงแม้ว่าวันหนึ่งวันใดที่ฉันหายไปจากโลกนี้ อย่างน้อยบันทึกของฉันของยังเป็นลายลักษณ์อักษรที่พอพาดพิงถึงฉันได้บ้าง ตราบใดที่เทคโนโลยีสารสนเทศยังมีการพัฒนาต่อไป ฉันเองก็ไม่ได้เขียนบันทึกแต่เรื่องงาน แลกเปลี่ยนเรียนรู้แต่เรื่องงาน งาน งาน เท่านั้นนะคะ การเขียนบันทึกจะเป็นเรื่องอะไรๆ ก็ได้ที่เราอยากเขียน เขียนๆๆ แล้วมันจะเกิดแรงกระตุ้นให้เราเคยชิน นำไปใช้ประโยชน์ในเรื่องงาน งาน งานที่เป็นเงินเดือนของเราได้

มาทำไม...

คืออย่างนี้นะคะ จะเล่าให้ฟังว่าที่มาอยู่ตรงจุดนี้ได้ก็เพราะว่า ที่ทำงานได้มอบหมายให้ฉันทำงานเป็นกรรมการและเลขานุการด้านการจัดการความรู้ เมื่อถูกจับปักวางในจุดนี้ ก็จำเป็นที่ฉันจะต้องแสวงหาความรู้ในเรื่องนี้ให้เข้าใจ และทำหน้าที่ที่มีชื่อเป็นคุณอำนวย คุณประสานคุณลิขิตและอะไรอีกมากมาย

อย่างน้อยตอบคำถามเพื่อนร่วมงานอีกเป็นสิบเป็นร้อยได้ว่าหน่วยงานเรากำลังทำอะไรอยู่ เดี๋ยวจัดประชุมปฏิบัติการ อบรม สัมมนา เดี๋ยวทำเวทีให้คนขึ้นไปเสวนา เล่าเรื่อง(แต่คนส่วนใหญ่ติดการบรรยาย ชอบคิดว่าต้องเป็นวิทยากร แล้วก็ต้องเตรียมเอกสารมากมายเสียเรื่อย อุ๊บส์) อยู่ในแวดวงงานการจัดการความรู้แล้วก็รู้ว่ามีเครื่องมืออะไรที่เป็นประโยชน์ในการจัดการกับความรู้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การใช้บล็อก (Weblog)

เมื่อคิดจนตก (แต่คอไม่ตกนะคะ) แล้วก็ตัดสินใจว่าจะต้องก้าวนำไปข้างหน้าสักหนึ่งก้าว(ก็ยังดี) ก้าวไปก่อนแล้วค่อยชักชวนเพื่อนฝูงในแวดวงทำงานมาร่วมวงแลกเปลี่ยนเรียนรู้ด้วย แต่กว่าที่ฉันจะกล้าก้าวเข้ามาในวงการ G2K นี้ได้เต็มๆ ก็ยืนสังเกตการณ์อยู่วงนอกนานทีเดียวค่ะ ประมาณหกเดือนเห็นจะได้ ไม่กล้า ได้แต่แอบอ่าน อ่านไปอ่านมา เฮ้..เรื่องนี้เราก็รู้ เรื่องนั้นก็เป็นงานของเรา โอ๊ยๆ อยากแสดงความคิดเห็น (เรื่องที่เราถนัด) ในที่สุดก็ มาสมัครเป็นสมาชิกค่ะ...หลังจากเรียนรู้และอยู่ในวงล้อมของงานจัดการความรู้(ภาคบังคับ)มาได้เกือบครบปี

มาแล้วไม่ต้องกลัวเพราะที่นี่มีพี่เลี้ยงและหนุ่มเชียร์บล็อก

การมาอยู่เป็นสมาชิกที่ G2K ไม่ได้มาอย่างโดดเดี่ยว แน่นอนค่ะ เวทีนี้ย่อมมี พี่เลี้ยง ๆ ของฉัน ไม่ใช่ใครอื่นไกลที่ไหน ท่านเป็นบุคลากรสำคัญของกรมอนามัยนี้เองค่ะ ฉันติดตามเป็นแฟนคลับมาอย่างเงียบๆ  เพราะเธอท่านนี้คือ คุณอำนวยมืออาชีพ คือคุณลิขิตมือหนึ่ง ทุกบันทึกทุกเรื่องราวของเธอท่านนี้ ให้ความรู้แก่ผู้อ่านให้แรงบันดาลใจในการคิด ทำในสิ่งต่างๆ ในเวลาต่อมา

เพื่อนร่วมทาง

ชาวกรมอนามัยโชคดีมากเลยค่ะ

แล้วแบบนี้อย่ารอช้าเลยนะคะ ลงมือสมัครเป็นสมาชิกเพื่ออ่านบันทึก แสดงความคิดเห็น ต่อยอดความรู้ ฯลฯ กันดีกว่าค่ะ

จากพี่เลี้ยงของฉัน ก็มาถึงหนุ่มเชียร์บล็อก ซึ่ง ณ วันนี้คิดจะผันตัวเองเป็นคนพเนจรไปซะแล้วค่ะ หนุ่ม(น้อย)คนนี้ เป็นผู้ที่มีอัธยาศัยดีมาก  เป็นบุคคลที่จะคอยทักทายให้กำลังใจแก่สมาชิกใหม่เสมอๆ

 ขจิต ฝอยทอง

“ขอต้อนรับ แล้วมาเขียนบ่อยๆ นะ”

“ยินดีต้อนรับครับผม อยากเห็น .....(อันนี้ละไว้ให้เติม เช่น กรมอนามัย เป็นต้น) มีความตื่นตัวในการเขียน blog”  

“เอา Blog ของคนนั้นมาฝากคนนี้ครับ”

“แต่งภาพให้สวยๆ ง่ายๆ เอาโปรแกรม PhotoScape มาแจก...”  บางทีก็

“หายเงียบไป รออ่านเรื่องใหม่ๆอยู่ครับผม”

และตอนหลังช่วยกันกับฉันค่ะ ช่วยกันทำมาหากินขาย บันทึกคั่นบันทึก(6): ใส่สีสันบันทึก(ภาพ)ฉบับดาวลูกไก่ รับรองได้ค่ะว่าไม่ว่าใครที่เข้ามาเป็นสมาชิกในG2K แล้ว จะไม่รู้จักพ่อหนุ่มคนนี้ค่ะ และแล้ว พ่อหนุ่มน้อยคนนี้ก็มาอยู่ใกล้ชิดชาวกรมอนามัย อย่างน้อย พบเขาได้ปีละหนึ่งครั้งค่ะ

ทั้งพี่เลี้ยงและหนุ่มเชียร์บล็อก (แม่ลูกกัน) ทำให้สมาชิกใหม่ในเครือข่ายคนทำงานแลกเปลี่ยนเรียนรู้ อยู่อย่างมีความสุข และมีแรงพลังบันดาลใจให้คิด- อยากเขียนเรื่องราวมากมายทั้งเรื่องงาน (บางครั้งอาจจะเอาไว้บังหน้า เอะอะๆ อะไรใครจะมาว่าเอาแต่เข้าอินเทอร์เน็ตไม่ได้ๆค่ะ มาที่นี่มาได้ความรู้เยอะแยะเลยนะคะ ไม่เชื่อต้องลองดูค่ะ แต่จะให้ดี ทิ้งร่องรอยการต่อยอดการเรียนรู้ไว้ด้วยนะคะ)

เขียนบันทึกช่วยเรื่องความจำ

อีกเหตุผลหนึ่งของการมาเขียนบันทึกที่นี่เพราะว่าโดยส่วนตัวเป็นคนที่มีความจำสั้นค่ะ ยิ่งระยะหลังฝึกวางจนอยู่กับปัจจุบันมากขึ้น บางทีก็ลืมเรื่องบางเรื่องได้เฉยเลยค่ะ การเขียนบันทึกมีส่วนช่วยให้เราไม่ลืม เพราะทุกวันนี้มีเรื่องมากมายผ่านเข้ามาให้เราจดจำ สมองเราบางทีก็รับได้ไม่ทั้งหมด จดบันทึกไว้แล้วย้อนกลับมาอ่านมาทวน ความจำก็ฟื้นขึ้นได้  หนังสือหลายเล่มแนะนำให้เราเขียนบันทึกหรือไดอารี่ ให้ตัวหนังสือผ่านมือเรา ไปบันทึกลงสมอง และเมื่อมีเครื่องช่วยจำด้วย ยังช่วยให้ข้อมูลเป็นที่น่าเชื่อถือ(สำหรับตัวเองเพราะมีหลักฐานวัน วเลาผู้คนที่จะอ้างอิงเอาไว้ชัดเจน)

เขียนบันทึก อ่านบันทึกของบล็อกเกอร์ ทำให้เราได้รับความรู้ในหลากหลายสาขาวิชาชีพ

เริ่มต้นจากเรื่องใกล้ตัว เรื่องในความสนใจของเราเอง และขยับออกไป ฉันโชคดีตรงที่กระโดดเข้าไปร่วมกิจกรรมของ G2K ซึ่งจะมีจัดเป็นระยะ เพื่อให้สมาชิกมีกิจกรรมและมีสัมพันธภาพที่ดีร่วมกันด้วย ทำให้ฉันได้อ่านเรื่องราวในหัวข้อเดียวกันแต่คนละมุมมอง หรือกรณีที่ G2K เชิญชวนฉันให้ร่วมเป็นกรรมการพิจารณารางวัลสุดคะนึง ซึ่งเป็นการเปิดโอกาสให้ฉันได้รู้และสนใจในเรื่องต่างๆ ใหม่ๆ ที่ไม่เคย คาดคิดมาก่อนว่าจะเข้าไปอ่าน ทำให้เกิดความชื่นชอบในเรื่องราวด้านต่างๆและชื่นชมบล็อกเกอร์เพิ่มขึ้นอีกมาก

แล้วพลังทีได้ผ่านบล็อก ผ่านการอ่านเรื่องราวที่เป็นสาระ จากการเล่าสนุกๆ สบายๆ สไตล์ใครก็สไตล์บล็อกเกอร์แต่ละท่านนั่นเองค่ะ ทำให้เราเกิดความรู้เพิ่มขึ้นมากมาย รู้เริ่มต้นแล้วถ้าสนใจก็ลงมือต่อยอดได้ โดยไม่มีรายการหวงวิชาใดๆ และนี่คือความรู้ที่หมุนเวียน เผื่อแผ่แบ่งปัน ตามหลักการการจัดการความรู้ และจัดการกับความรู้สึกของตัวเราเอง (การเป็นผู้ให้) แน่นอนค่ะ สังคมในเครือข่ายของเราย่อมจะเติบโต เป็นสังคมคุณประโยชน์ พอมีหลายๆ กลุ่มหลายๆเรื่องราวที่แต่ละกลุ่มคนสนใจเหมือนกัน รวมพลังพัฒนาก็เกิดสิ่งทีดียิ่งขึ้นสมดังเจตนารมณ์การก่อกำเนิด G2K คือ ส่งเสริม "การแลกเปลี่ยนเรียนรู้" ซึ่งเป็นกิจกรรมด้านการจัดการความรู้ ด้วยการใช้งานเว็บล็อก (weblog) สู่การเสริมสร้างให้ "คนไทยมีสุขภาวะที่ยั่งยืน" หมายถึง คนไทยมีความสุขสี่ด้าน ได้แก่ กาย จิต สังคม และปัญญา นั่นเองค่ะ (อ่านเพิ่มเติม เกี่ยวกับ Gotoknow.org ที่>>http://gotoknow.org/about)

ถึงตรงนี้คุณพร้อมหรือยังคะ  มาเขียนบล็อกด้วยกันค่ะ