^{เพลง หนี้รัก โดย มาลีวัลย์ เจมีน่า (อิณาทานํ ทุกฺขํ โลเก แปลว่า การเป็นหนี้ เป็นทุกข์ในโลก)}

สืบเนื่องอนุสนธิ์จากบันทึก ก.ข.ค. สวรรค์ประชารักษ์ โดย ศาสตราจารย์ นายแพทย์ ประสงค์ เกียรติบำเพ็ญ @ 224971 คุณ nussa-udon ได้อ้างถึง โคลงโลกนิติ บาทที่ว่า "โซก็เสาะใส่ท้อง จับเนื้อกินเอง" ผู้เขียนจึงขอยกโคลงโลกนิติบทดังกล่าวมาวิเคราะห์ ไว้เป็นอนุสติ ความว่า



โคลงโลกนิติ ;

ถึงจนทนสู้กัด                  กินเกลือ
อย่าเที่ยวแล่เนื้อเถือ          พวกพ้อง
อดอยากเยี่ยงอย่างเสือ      สงวนศักดิ์
โซก็เสาะใส่ท้อง               จับเนื้อกินเอง

-ในยามยากจน สู้ทนกินเกลือ(กับข้าว)
-อย่าขอยืมเงิน (อย่าแล่เนื้อเถือหนัง) พวกพ้อง
-ให้เอาเยี่ยงอย่างเสือ ที่สงวนรักษาศักดิ์(ศรี)ของตน
-ยาม(หิว)โซ ก็เที่ยวเสาะหาอาหารใส่ท้อง โดยการ วิ่งไล่จับ เนื้อ(กวาง) กินเอง โดยไม่ รอ หรือแบมือขอจากใคร (ช่วยตัวเอง เอ้ย ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน)


อนุสติ :

สุภาษิตจีนมีอยู่ว่า "ยามจนไม่ควรคิดถึงยามมี  แต่ยามมีควรคิดถึงยามจน" หมายความว่า

คนบางคน เคยเป็นคนยากคนยากคนจนมาก่อน เมื่อได้ดี ก็ไม่ควรที่จะลืมความลำบากยากจนในครั้งกระโน้น  โดยหลงใช้ชีวิตไปในทางที่เสื่อม ความลำบากสร้างคน ส่วนความสะบายทำลายคน ถ้าไม่เชื่อก็ลองไปถาม พี่...ดูสิ? นี้จึงเรียกว่า ยามมีควรคิดถึงยามจน

ส่วนบางคนที่ยังคงยากจนอยู่ ก็ไม่ควรย่อท้อ หรือคิดแต่รอคอยวาสนา คือคิดว่า ในยามมั่งมี จะสุขสบายอย่างนั้น อย่างนี้ จริงๆ แล้วคนที่มั่งมีเงินทอง (แต่ยังยากจนความสุขก็มีตั้งเยอะ) ถ้าไม่เชื่อก็ลองไปถาม พี่...ดูสิ?  นี้จึงเรียกว่า ยามจนไม่ควรคิดถึงยามมี (ควรคิด ว่าทำอย่างไรจะมั่งมี ก่อนที่จะคิดว่า มั่งมีแล้วจะเป็นเช่นไร)



พุทธองค์ทรงตรัสว่า อปฺปิยานญฺจ ทสฺสนํ ทุกฺขํ แปลว่า การพบเห็นสิ่งที่ไม่เป็นที่รัก เป็นทุกข์ (เช่นเราประสบพบเห็นใน ความไม่มีกิน ความไม่มีกาม ความไม่มีเกียรติ ฯลฯ  เราเป็นทุกข์ แต่ถ้าเราประสบพบเห็นใน ความมีกิน ความมีกาม ความมีเกียรติ เราก็เข้าใจว่าเรามีสุข (โลกียสุข)

 ปิยานํ อทสฺสนํ ทุกฺขํ แปลว่า การพลัดพรากจากสิ่งที่รัก เป็นทุกข์ (เช่น เรา มีสุขเพราะ กิน กาม เกียรติ ฯลฯ  เมื่อต้องพลัดพรากจาก สิ่งที่ทำให้เรา มีกิน มีกาม มีเกียรติ ฯลฯ ก็จึงบังเกิดความทุกข์)

อกิญฺจนํ นานุปตนฺติ ทุกฺขา แปลว่า ทุกข์ ย่อมไม่ตกถึงผู้หมดกังวล เมื่อหมดกังวล ในเรื่อง กิน กาม เกียรติ ฯลฯ ก็น่าจะมีสุข (โลกุตรสุข) 

ทุกฺขํ อนาโถ วิหรติ  แปลว่า คนไม่มีที่พึ่ง อยู่เป็นทุกข์ แต่ทว่าพุทธองค์ก็ทรงตรัสไว้ว่า  อิณาทานํ ทุกฺขํ โลเก แปลว่า การเป็นหนี้ เป็นทุกข์ในโลก (นั่นคือ ถึงแม้นเราจะมีที่พึ่งนั่นคือ ไปขอพึ่งเขาได้ในเรื่อง กิน กาม เกียรติ ฯลฯ บางทีก็ อยู่เป็นทุกข์ เพราะต้องเป็นหนี้เขา อย่างน้อยๆ ก็หนี้บุญคุณ อะไรทำนองนี้)

 ทฬิทฺทิยํ ทุกฺขํ โลเก แปลว่า ความจน เป็นทุกข์ในโลก (ฉะนั้นเรา จึงควรเลิกทำตัวเป็นคน จน ในเรื่อง กิน กาม เกียรติ ฯลฯ กันเถิดนะ) จะอยู่ แบบ เสือ  (เหมือนในโคลงโลกนิติ คือสงวนศักดิ์ศรี และพึ่งตนเอง) หรือจะอยู่แบบหมาข้างถนน คือ ขอเขากิน อิ่มเหมือนกันแต่ไม่เหมือนกัน ก็เลือกเอาเถิด