หนานเกียรติเล่าเรื่อง GotoKnow สัญจร ครั้งที่ ๑ (ตอนที่ ๑)
สายวันนี้แทนที่ผมจะพบตัวเองนั่งอยู่กับครูและนักเรียนในโรงเรียนแห่งหนึ่ง ในจังหวัดนครปฐม แต่ดันพบตัวเองนั่งปะปนอยู่กับผู้คนมากหน้าหลายตา ในมหาวิทยาลัย ๑ ใน ๙ ที่เขาว่ากันว่าดีที่สุดในประเทศไทย
ในที่นั้น มีเพียงบางคนที่รู้จักผ่านโลกไซเบอร์ใน www.gotoknow.org ที่ผมสมัครเป็นสมาชิกและเข้าไปร่วมแลกเปลี่ยนบันทึกและความคิดเห็น เมื่อเกือบหนึ่งเดือนที่ผ่านมา
ทั้งนี้เป็นเพราะผมว่างงาน (นี่พูดให้ดูดี แต่ตรงไปตรงมาคือตกงานครับ) จึงมีเวลาเขียนอะไรต่อมิอะไรค่อนข้างมาก ที่มาจากงานเขียนและความทรงจำเก่า ๆ แล้วนำไปแลกเปลี่ยนรวมทั้งมีความเห็นกับบรรดาบันทึกทั้งหลายที่ผมเข้าไปอ่านแล้วแลกเปลี่ยน...
จะว่าไปนับเป็นการลงทุนลงแรงไม่น้อยสำหรับการขับรถทางไกลหลายร้อยกิโลเมตรเพื่อเข้าร่วมกิจกรรม “GotoKnow สัญจร ครั้งที่ ๑ : และเปลี่ยนเรียนรู้ความสุข ฅ ฅน หน้างาน” ณ อาคารเพียรวิจิตร คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น
การปรากฏกายในห้องประชุมยามนี้ คงมิต้องถามว่า “หุ่นให้” และ “ใจรัก” หรือไม่
แม้จะมั่นใจว่าตัวเองมีคุณสมบัติทั้งใจและหุ่น แต่ก็อดมิได้กับความตื่นเต้นและประหม่า
บอกตามตรงว่านี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ที่จะได้เจอหน้าเจอตัวเป็น ๆ กับคนที่รู้จักและคุ้นเคยกันประมาณหนึ่งในโลกไซเบอร์
จะอย่างไรดีหนอ จะทักทายเขาอย่างไร จะแนะนำตัวเองอย่างไร ข้อหลังนี่สำคัญเพราะผมกับภาพผมในอดีตที่ปรากฏในบล็อคค่อนข้างแตกต่าง เรียกได้ว่าเกือบจะคนละคน (ควรบอกไว้ว่า หมู่มวลสมาชิกที่มาเข้าร่วม จำนวนมากที่ผมไม่รู้จัก แต่หากจะครุ่นคิดคำนึง ก็น่าจะคุ้นกับบางชื่อ แต่ที่สุดก็คงไม่มาก)
อย่างไรก็ตาม ผมมีความตั้งใจอยู่สามประการในการลงทุนลงแรงคราวนี้
ประการแรก อยากพบปะตัวเป็น ๆ ที่ผมมีโอกาสได้รู้จักในโลกไซเบอร์ วงเล็บไว้หน่อยว่ามีบางคนอยากเจอเป็นพิเศษ (อาทิ ท่านผู้เฒ่า...)
ประการที่สอง อยากรู้ว่า “ความรู้” ในทัศนะของ G2K คืออะไร และ
ประการที่สาม G2K นั้น "จัดการความรู้" อย่างไร
....
ที่นั่นครับ...
ผมเจอ อ.ขจิต ฝอยทอง หน้าลิฟท์ ผมจำแกได้แม่น แม้ว่าจินตนาการผมจะผิดพลาดบางอย่าง แต่ถึงที่สุดผมก็มิได้ทักทาย เพราะเขินอายเกินกว่าจะเข้าไปทัก
แต่ในขณะเดียวกันผมเองก็มิได้รับคำทักทายจากอาจารย์ ทั้งนี้ผมเข้าใจว่าภาพปรากฏของผมในตอนนั้น ตอนที่เดินสวนไปหยก ๆ มิได้อยู่ใน Memory ของแก ซึ่งแท้จริงแล้วการเข้าไปทักทายกับบรรดาผู้คนที่รู้จักเป็นธรรมชาติของแก (หลักฐานปรากฏดังที่ผมเห็นภาพในเวลาต่อมา ที่แกเข้าไปทักทายใครต่อใครอย่างเมามัน)
และหลังจากที่ผมบอกว่าผมคือผม เมื่อแกกลับเข้ามาในห้อง ถึงกับร้อง อ้าว...เหรอ...!!!
แท้ที่จริงแล้ว ผมรู้จักกับผู้เข้าร่วมประชุมใน G2K หลายคน มีจินตภาพจากการเห็นภาพถ่ายของแต่ละคนในบล็อค และกว่าจะรู้ว่าจินตภาพนั้นมิใช่ หลังจากที่พบว่าตัวเองจำใครไม่ได้สักคน จินตภาพเกี่ยวกับผู้คนที่รู้จัก (ชื่อ) นั้นผิดพลาดทั้งหมด
ต่อมา ผมเริ่มร้อง อ๋อ... เมื่อมีการแนะนำตัวเองในที่ประชุม
การแนะนำผู้เข้าร่วมทำได้เก๋ไก๋ครับ
ผู้ที่ดำเนินการคือ JJ ซึ่งอันที่จริงผมก็คุ้นเคยกับท่านบ้าง เนื่องจากเคยเข้าไปอ่านบางบันทึกของท่าน แต่เนื่องจากขีดจำกัดที่มาจากการรับรู้และประสบการณ์ที่ต่างออกไปของผม จึงไม่ "อิน" เนื้อหาในบันทึกของท่าน เป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้ผมมิได้แสดงความคิดเห็นตอบในบันทึก ดังเช่นผมทำกับสมาชิก G2K คนอื่น ๆ
ในการแนะนำผู้เข้าร่วม แทนที่จะให้แต่ละคนแนะนำกันเอง ผู้ดำเนินการให้ผู้เข้าร่วมแต่ละคนออกไปยืนต่อแถวเรียงหน้ากระดานหน้าห้องประชุม แล้วให้คนแรกแนะนำคนอยู่ถัดไปทางซ้ายมือ โดยเริ่มจากผู้มาไกลสุด แน่นอนว่าเริ่มต้นจากทีมงาน G2K ก่อน เนื่องจากเดินทางมาไกลจากด้ามขวานทอง ผมเองก็ถูกเชื้อเชิญให้ออกไปยืนต่อแถวในลำดับต้น ๆ เพราะเดินทางมาจากกกขวาน
ผมตื่นเต้นมาที่ต้องถูกแนะนำและจะต้องแนะนำเพื่อนที่อยู่ทางซ้าย สารภาพตามตรง จำไม่ได้แล้วว่าใครคือผู้แนะนำผม แต่จำได้ว่าผมเป็นผู้แนะนำน้องเอ๋-เสี่ยวอวิ๋น
ผมเป็นคนแรก ๆ ที่ถูกแนะนำ เมื่อพ้นเวลาตื่นเต้น จึงมีเวลาได้ฟังการแนะนำตัวจากบุคคลทางด้านขวาของผู้เข้าร่วมประชุมต่อไปเรื่อย ๆ
ทั้งนี้ในการแนะนำหลังจากผมไม่นานไปจนถึงช่วงท้าย ผู้แนะนำจะแนะนำเพียงสั้น ๆ ทำให้ผู้ถูกแนะนำต้องแนะนำตัวเองต่อ บางคนก็เพลินพูดยาว บางคนพูดสั้น ๆ และบางคน ท่าน JJ ต้องแนะนำเพิ่มเติม
ช่วงนี้สติสตังค์ผมค่อยกลับมา จึงมีโอกาสได้ฟังมากขึ้น แน่นอนว่าผมได้รับข้อมูลและความรู้ในส่วนนี้มากในฐานะสมาชิกใหม่...
บรรดาเพื่อน ๆ ที่มาเข้าร่วมประชุมนี้ เกือบทั้งหมดเป็นสมาชิก G2K (ที่ว่าเกือบทั้งหมดเพราะว่ามีบางคนตามเพื่อนมา)
จากการแนะนำทำให้ผมทราบว่าผู้มาเข้าร่วมส่วนใหญ่จะวนเวียนอยู่ในสายสุขภาพ ทั้ง แพทย์ พยาบาล นักวิทยาศาสตร์ ฯลฯ และสายการศึกษา เช่น ครู อาจารย์ กระทั่งครูพยาบาลและครูหมอ ฯลฯ มีจากวงการอื่นบ้างประปราย เช่น นักพัฒนา กระทั่งบุคคลว่างงานเช่นผม
ผู้คนเหล่านี้เข้ามาสู่ชุมชนนี้ได้อย่างไร ?
มีหลากหลายครับ ทั้ง...
จากการแนะนำ (แกมบังคับและขู่เข็ญ) จากผู้บังคับบัญชา
จากการเข้าร่วมประชุม KM ที่จัดขึ้นโดยหน่วยงานต้นสังกัด
จากการแนะนำ (ยัดเยียด) ของเพื่อน
จากการเชื่อมโยงในโลกไซเบอร์ กระทั่งถูกอาจารย์ที่สอนอยู่แนะนำ (ประเด็นนี้ฮามาก เพราะเพื่อนเราคนหนึ่งบอกว่าอาจารย์จะตามไปดูบันทึกและนับการ Comment ซึ่งมีมากเท่าไรก็ได้ได้คะแนนมากตามไปด้วย)
และจากการซอกแซกตามประสาคนไม่มีอะไรทำ (เช่นผม)
ข้อมูลที่น่าสนใจในส่วนนี้อีกประเด็น ทำให้ผมได้รับความรู้ว่า G2K นี้มีบทบาทไม่เบา ที่ค่อนข้างหลากหลายมากครับ เช่น
ที่เยอะมากเลยคือการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ของแต่ละคน น่าจะสืบเนื่องมาจากการเขียนบันทึกของมวลสมาชิก ซึ่งส่วนใหญ่ล้วนเขียนเรื่องราวประสบการณ์ของตนเอง (ผมคิดว่านี่เป็นการบันทึกเรื่องราวที่ง่ายที่สุด)
บางคนไม่หวังเรื่องการแลกเปลี่ยน แต่คาดหวังว่าจะได้บอกเล่าประสบการณ์รวมทั้งความประทับใจของตนเอง แค่มีคนอ่านก็มีความสุขแล้ว (เช่นผมเป็นต้น)
บางคนใช้พื้นที่นี้เป็นการบันทึกความทรงจำของตนเอง ซึ่งการเก็บบันทึกในบล็อคนั้นไม่จำเป็นต้องคอยดูแลรักษากลัวว่าจะสูญหาย เพราะว่ามันสามารถอยู่ได้ยืดยาวจนกว่าบริการนี้จะหายไป และแม้ว่าจะหายไปก็มีรูปแบบการเก็บข้อมูลของตนเองอย่างอื่นเข้ามาทดแทน เช่น การเก็บลงบนแผ่นซีดี ฮาร์ดดิสก์ ฯลฯ
มีหลายคนครับ ที่ใช้พื้นที่นี้ในการฝึกหัดการเขียนบันทึก (หมายเหตุครับ : ผมว่าการเขียนบันทึกนี้มิใช่วัฒนธรรมของคนไทยบ้านเรา คนไทยมีวัฒนธรรมการพูดเล่า มิใช่การเขียน การเขียนบันทึกในบล็อคใกล้เคียงกับวัฒนธรรมการบอกเล่าเรื่องราว จึงน่าจะสอดรับกับวัฒนธรรมที่เรายึดถือสืบทอดกันมายาวนาน) หลายคนสะท้อนว่า ไม่รู้จะบันทึกอะไรในช่วงแรก แต่ก็พัฒนาขึ้นในระยะถัดมา ผมคิดตามว่า เออ...ก็จริงแฮะ เพราะมีโอกาสได้เข้าไปอ่านบันทึกของบางคนและเห็นถึงพัฒนาการการเขียนขึ้นอย่างเด่นชัด
และถัดมา น่าจะมีไม่น้อยทีเดียวครับที่ใช้ G2K เป็นแหล่งข้อมูลทำรายงานส่งอาจารย์ ซึ่งแม้ว่าจะมีเพื่อนเพียงบางท่านที่สะท้อนถึงบทบาทนี้ แต่ประสบการณ์เกือบเดือนของผมใน G2K พบว่ามีนักศึกษาทั้งปริญญาตรี โท (ผมบังเอิญเห็นนักศึกษาปริญญาเอกด้วย) ใช้พื้นที่นี้เป็นเสมือนห้องสมุดทำรายงานส่งอาจารย์ และควรวงเล็บไว้ด้วยว่า มันถูกใช้เป็นพื้นที่สำหรับการหาความรู้โดยการสอบถามความรู้ที่ต้องการจากผู้เชี่ยวชาญในชุมชนนี้ด้วย
สุดท้ายที่ผมตื้นตันใจไม่น้อย คือ การเป็นพื้นที่แห่งการให้กำลังใจ เพื่อนสมาชิกคนหนึ่งออกมาพูดประเด็นนี้ ความตื้นตันใจทำให้เธอกั้นน้ำตาไว้ไม่ได้ (และถ้าหากยาวนานไปกว่านั้น ผมก็อาจจะมิสามารถกลั้นมันไว้ได้เช่นกัน) ประสบการณ์สั้น ๆ ของผมใน G2K ยืนยันบทบาทนี้จากการอ่านบันทึก การตอบโต้ทั้งของมวลสมาชิกรวมทั้งผม
ทั้งหมดที่เล่ามานี้ เป็นส่วนแรกครับ
ความเห็น (67)
ขอบคุณค่ะสำหรับบันทึกแห่งความทรงจำที่ประทับใจกับบรรยากาศที่ประทับใจมากๆเช่นกันค่ะ
ไหนล่ะฅน หน้างาน ไม่เห็นเลย เมื่อยตาอีกแร่ะ
ก็ยังจะอยากมาอ่านของนายเนี่ยะแหละ..เฮ้อ!
สวัสดีค่ะ,
- กลับถึงบ้านแล้วใช่ไหมคะ...
- ตอนเจอครั้งแรกก้จำไม่ได้ค่ะว่าเป็นคุณ "หนานเกียรติ"
- เพราะรูปที่ดูกับตัวเป็นๆที่เห็นต่างมากเลย ^__^
- มิน่าเห็นเงียบๆไม่ค่อยพูดที่แท้กำลังเก็บข้อมูลนี่เองใช่ไหมคะ 555
ดิฉันไม่แน่ใจ และ จำไม่ได้ ว่าเคยอ่านบันทึกของ หนานเกียรติ ??
แต่คุ้นชื่อแน่นอนค่ะ.. และ
ที่แน่ๆ บันทึกนี้ต้องขอบอกว่า...ลีลาการเขียนเข้าขั้นเซียน..ค่ะ
จะติดตามอ่านค่ะ
สวัสดีครับท่านหนานเกียรติ
ผมไม่ได้ไปร่วมในงาน เพราะมีภารกิจกต้องทำเยอะ ประกอบกับมีปัญหาด้านสุขภาพครับ แต่เข้ามาอ่านบันทึกของท่านแล้ว ก็ดีใจและปลี้มใจไปกับท่านด้วย ขนาดท่านยังไม่มีใครจำได้ แล้วพญาค้างคาวอย่างก้ามกุ้งจะมีใครคิดไหมว่า...คือก้ามกุ้ง ... ไม่ใช่คนขายของเร่...ขอบคุณสำหรับบันทึกความทรงจำดี ๆ ครับ
สวัสดีค่ะ
การร่วมกิจกรรม G2K สัญจรครั้งนี้เป็นครั้งแรก ดีใจที่ได้พบปะสมาชิกตัวเป็นๆ และประทับใจ บรรยากาศในงานด้วย
อ้าว..คุณหนานเกียรติก็มางานนี้ด้วยเหรอคะ
ทำไมไม่เห็นเลยอ่ะคะ เสียดายจังๆๆ ติดตามอ่าน blog คุณหนานเกียรติตลอดเลยนะคะเนี่ย
ขอบคุณค่ะสำหรับบันทึกแห่งความทรงจำที่ประทับใจกับบรรยากาศที่ประทับใจมากๆเช่นกันค่ะ
ดีใจครับ ที่พี่หนานได้เจอ blogger หลายท่านในงาน gotoknow สัญจร ที่ขอนแก่น...
อย่างน้อย การได้พูดคุยกันนอกเหนือจากการแลกเปลี่ยนใน blog เป็นความรู้สึกที่ ดีเยี่ยมมากครับ
ดีใจที่คนดีๆได้เจอกัน สร้างเครือข่าย การทำงานเพื่อสังคมร่วมกัน
ขอบคุณ gotoknow
สวัสดีค่ะ พี่หนาน.... โหย...........ได้ไปกับเค้าด้วยหรอค่ะ อยากเจอพี่หนานจังเลย อิอิ
จะจำพอลล่าได้ไหม เนี่ย
ท่าน อ.ขจิต เค้าจำใครไม่ค่อยได้ค่ะ อิอิ แล้ว พอลล่าจะจำพี่หนานได้ไหมเนี่ย อยากเจอ อยากเจอ อิอิ
สวัสดีค่ะคุณหนานเกียรติ ดูดีหล่อมากๆ วันนี้ได้ถามว่าเฌวา มาจากอะไร และพี่แดง ยังได้แนะนำให้รู้จักพี่แก้ว และดีใจมากๆที่คุณมา
เห็นตอนที่ตั้งใจจดบันทึก ของ ปราชญ์ ชาวบ้านแล้ว...น่าจะได้เอาไปทำอะไรต่อนะคะ...ยินดีและดีใจที่รู้จักตัวเป็นๆ...ค่ะ
สวัสดีค่ะ หนานเกียรติ
ชื่อนี้ เคยผ่านตา เคยผ่านความทรงจำ แต่ไม่เคย comment
เพราะเหตุผลหลายๆ อย่าง ของห้วงระยะเวลาที่ผ่านมา
ยินดี ที่ได้รู้จักกันแบบตัวจริงๆ
มิตรภาพในโลกไซเบอร์แห่งนี้ ยังยิ่งใหญ่ และเปี่ยมล้นด้วยกำลังใจที่หมู่มวลมิตร มอบให้แด่กันเสมอค่ะ
มาชมภาพความประทับใจค่ะพี่หนานเกียรติ
เดินทางกลับถึงบ้านโดยสวัสดิภาพนะค่ะ
สวัสดีคะ คุณหนานเกียรติ
พี่ไก่มองอยู่ไม่ค่อยทักทาย ที่แท้กำลังเก็บประด็นมาบันทึก
ยินดีมากเลยนะคะ ที่มาร่วมงาน เห็นความตั้งใจจริงที่คุรหนานเกียรติขับรถมาไกล
ประทับใจมาก เดินทางปลอดภัยนะคะ
เสียดายเวลาที่อยู่พบกันน้อยไป
ไม่ได้ต้อนรับเท่าที่ควร เนื่องจากติดภาระกิจงานซ้อนกัน
สวัสดีค่ะ คุณหนานเกียรติ
พี่แก้วเสียดายจริงๆ ไม่ได้อยู่จนปิดงาน ยินดีที่ได้พบค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณหนานเกียรติ
- เขียนน่าอ่านอีกและ
- ป้าแดงเห็นคุณครั้งแรก ก็คิดเลยนะคะว่า นั่นคุณหนานเกียรติ :-)
- เขียนให้อ่านบ่อยๆๆนะคะ ป้าแดงจะใช้เป็นต้นแบบ อิอิอิ
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ
- เมื่อคืนไม่ผ่านตากับบันทึกนี้
- แต่ไปแอบอ่านบันทึกของจริญญา
- จิ๊กภาพนี้มา..เดาว่า...มีหนานเกียรติด้วย
- ฝากเรื่องเล่าของน้องนัท
- อุตส่านั่งทำภาพจนดึก..เห็นว่าเป็นวันศุกร์
- จึงนอนดึกได้ค่ะ
- http://gotoknow.org/blog/wittayasamphan/298862
สวัสดีครับ อ.กฤษณา สำเร็จ
ขอบคุณที่แวะมาอ่านครับ
คุณพี่ ครู ป.1 ครับ
กระผมได้ทำการปรับแก้ตัวอักษรให้แล้วนะครับ
สวัสดีครับ คุณพิชชา
เมื่อคืนพักที่โรงแรมแห่งหนึ่งในขอนแก่น ตอนนี้ยังอยู่ที่เดิมครับ แต่สักพักต้องออกเดินทางไปหมู่บ้านนึงที่ อ.ภูเวียง และต่อไปที่ จ.พิษณุโลก ให้พี่คิมเลี้ยงข้าวเย็นครับ
สวัสดีครับ คุณลดา
ขอบคุณครับที่เข้ามาอ่าน และคำชมครับ
ผมจะเขียนบันทึกนี้ต่ออีกตอน แต่ยังไม่เอาขึ้นในวันนี้ครับ
เว้นระยะหน่อย เดี๋ยวโดนข้อหา เขียนมากเกินไปครับ (ฮิ ฮิ...)
สวัสดีครับ นายก้ามกุ้ง
ผมตัดสินใจปรับตารางงานใหม่ เพื่อมีโอกาสไปร่วมกิจกรรมนี้ ซึ่งกว่าจะลงตัวก็เหลือเวลาเพียงวันเดียว และปรากฏว่าโควต้าเต็มแล้ว แต่ทีมงานก็ให้โอกาสเข้าร่วม อ.ขจิต ถึงกับโทรมาบอกด้วยตัวเอง
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมมาอ่านครับ ขอให้งานที่ค้างคาลุล่วงด้วยดี หายเจ็บป่วยมีสุขภาพดีครับ
สวัสดีครับ คุณnitat
เช่นกันครับ การเข้าร่วมกิจกรรมนี้เป็นคร้ังแรก มีหลายเรื่องที่ประทับใจ
ขอบคุณที่แวะมาอ่านครับ
G2K คือดงดอกไม้ในโลกของความรู้ ครับ
แวะมาเยี่ยม อ่านเรื่องราวดีๆของท่าน
ขอบคุณมากครับ
นี่นายใช่ม่ะ ตั้งใจพับกระดาษไปสอนน้องเฌวางั้นซิ
งานนี้ถือว่าคุ้มนะ ไม่มาจัดทางบ้านเราบ้างแล้วไป
สวัสดีครับ คุณHana
ไปครับ ผมไปร่วมกิจกรรมด้วย มีภาพยืนยันครับ (ฮิ ฮิ..)
เห็นและได้ฟังคุณHana ด้วยครับ
ขอบคุณที่ตามเข้ามาอ่านครับ
สวัสดีครับ อ.กฤษณา สำเร็จ
ขอบคุณเช่นกันครับ
สวัสดีครับคุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมชมครับ
ไม่เสียแรงที่ลงทุนขับรถไปร่วมงานครับ
ได้พบปะมิตรสหายตัวจริงเสียงจริงหลังจากที่รู้จักและทักทายผ่านบล็อค
น้อง ♥paula ♥ที่ปรึกษาตัวน้อย✿ ครับ
อยากเจอผม จะเลี้ยงข้าวผมด้วยหรือเปล่า ถ้าเลี้ยงจะพาตัวเองไปหาครับ
ขอบคุณที่แวะมาอ่านครับ
สวัสดีครับ พี่แดง
ขอบคุณกับมิตรภาพนะครับ ดีใจมากที่ได้พบพี่แดง
เรื่องชื่อเฌวา อยากชวนพี่ไปอ่านที่นี่ครับ
เรื่องเล่าของเฌวา และ นาม “ชมบุญ”
ทั้งสองบันทึกนี้อยู่ในบล็อค เฌวา ครับ
ผมเก็บข้อมูลเพราะตั้งใจจะเขียนบันทึกให้ G2K ตอบแทนค่าข้าว ค่าน้ำ และความรู้ที่ได้ครับ
สวัสดีครับ พี่กระติก~natachoei ที่ ~natadee
ขอบคุณที่แวะมาอ่าน
ยินดีที่ได้รู้จัก ครับ
สวัสดีครับ พี่ไก่...กัญญา
ขอบคุณสำหรับภาพที่เอื้อเฟื้อมาครับ
แหะ แหะ ในภาพนี่ดูดีกว่าจิงซะอีก พี่ถ่ายเองหรือเปล่าครับ
สวัสดีครับ น้องอาร์ม
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ
สวัสดีครับ พี่ประกาย~natachoei ที่~natadee
ขอบคุณที่แวะมาทักทายครับ
อุตสาห์ทำ (บันทึก) เนียน ๆ แล้วนะเนี่ย ยังมีคนเห็นอีก
สวัสดีครับ พี่แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช
ขอบคุณที่แวะมาอ่าน
ยินดีที่ได้พบเช่นกันครับ
ตามอ่านอีกตอนนะครับ
สวัสดีครับ pa_daeng
ขอบคุณสำหรับคำชมครับ ชมกันอย่างนี้เขียน ๆ ๆ ๆ ๆ อีกครับ
จริง ๆ เหรอครับ ที่ป้าแดงเห็นผมครั้งแรก ก็คิดเลยว่านั่นผม (ดีจังอย่างน้อยก็มีหนึ่งคนแล้วที่รู้จักและคาดการณ์ได้ว่าเป็นผม...)
ช่วงนี้ตกงานครับ คงมีเวลาบันทึกเรื่อย ๆ (แต่มิกล้าเป็นต้นแบบหรอกครับ...)
พี่ ครูคิม ครับ
แหะ ๆ มีผมด้วย พี่เดาหน่อยนะว่าคนไหน
เดี๋ยวจะแวะไปอ่านของน้องนัทครับ
เย็น ๆ พบกันนะครับพี่
ขอขอบคุณบันทึกที่เขียนขึ้นนี้แทนคนที่ไม่ได้ไปได้เข้ามาอ่านอย่างเพลิดเพลินราวกับว่าได้ไปคะ
สวัสดีค่ะ
- ยินดีที่ได้รู้จัก
- เปลี่ยนรูปตัวจริงหรือยังค่ะ จำมิได้เลยค่ะ
- ขอบคุณบันทึกน่าประทับใจค่ะ
- เสียดายไม่ได้คุยด้วยจัง ไว้โอกาสหน้านะค่ะ
สวัสดีครับ คุณเพชรน้อย
ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ
ภาพนี้คุณสามสักทำให้ และชอบครับ จึงจะตั้งใจใช้ไปเรื่อย ๆ ครับ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ
ขอขอบคุณบันทึกที่เขียนขึ้นนี้แทนคนที่ไม่ได้ไปได้เข้ามาอ่านอย่างเพลิดเพลินราวกับว่าได้ไปคะ
สวัสดีค่ะ
ดีใจที่ได้พบคุณหนานเกียรติ
ไม่คิดว่าจะหน้าตาแบบนี้..
จะดูเด็กและหล่อขนาดนี้
พี่ชอบบันทึกของคุณนะคะ
จะคอยติดตามอ่านต่อไปค่ะ
- เห็นจากภาพของทีมงาน คิดว่าใช่..จึงตามมาอ่านความเห็น ว่าเป็นอย่างไรบ้างกับการไปครั้งนี้
- ขอบคุณประสบการณ์ดีๆครับ
สวัสดีค่ะ
- แวะมาเตือนว่า...โปรดอย่าหลับตอนขับรถนะคะ
- เมื่อถือเขาน้ำหนาว...ขับไม่ต้องเร็วนัก บรรยากาศดีมาก ทางเรียบบนภูเขา
- พบกันที่สีแยกไฟแดง
- ฮ่า ๆ ๆ ๆ
สวัสดีค่ พี่หนานเกียรติ
*-* เจอตัวเป็นๆ ดีใจมากเลยค่ะ มีความรู้สึกว่าพี่พูดน้อย แต่ก็อยากคุยด้วย
-0- ตอนที่กินข้าวเที่ยง ว่าจะนั่งกินริมหน้าต่างด้วย แต่ก็กลัวว่าพี่จะไม่สะดวก
จะติดตามอ่านบันทึกนะคะ
พี่หนานคะ มีแต่คนบอกว่าพี่หน้าตาดี ...อิอิ ... เรทติ้งกระหน่ำเลยค่ะ
มาเลยค่ะพี่ วันไหนหรอคะ อิอิ...
เลี้ยงข้าวเรื่องเล็ก เลี้ยงลูกเรื่องใหญ่ครับพี่น้อง....ฮ่าๆๆๆ
คุณหนานเกียรติ กลับถึงบ้านแล้วยัง มาอ่านแล้วนะ มีพี่สุเป็นตัวตลกของงานไปซะ
สวัสดีค่ะคุณหนานเกียรติ
ดีใจที่ได้พบค่ะ เมื่อตอนที่พบจำไม่ได้จริงๆค่ะ จนกระทั่งบอกว่า "ผมหนานเกียรติครับ" ค่อยถึงบางอ้อค่ะ แต่ยังไงก็ไม่เหมือนในภาพอยู่ดีนะคะ ... ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ขับรถกลับบ้านดีๆนะคะ...
- อ่านบันทึก รู้สึกเหมือนไปยืนในงานด้วย
- ดีใจที่วันนี้ทุกคนมีความสุขค่ะ
สวัสดีค่ะพี่หนาน ..เป็นพระเอกไงค่ะงานนี้ อาจารย์ขจิตเป็นพระรองเพราะผิวเข้มไปหน่อย ..ฮิ..ฮิ...เล่าได้น่าอ่านค่ะเหมือนได้ไปงานนี้ค่ะ..ขอให้มาจัดทางเหนือบ้านเราทีเถอะงานนี้จะไม่พลาดค่ะ..พี่หนานมีที่พักแน่นอนค่ะ..
สวัสดีครับ คุณสมิหลา นรากร
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่าน
ทีแรกก็กลัวว่าจะมีคนอ่านหรือเปล่า เพราะค่อนข้างยาว
พอรู้ว่ามีคนอ่านดีใจมาก
มีตอนต่อติดตามให้กำลังใจกันต่อไปนะครับ
สวัสดีครับ พี่ นาง...มณีวรรณ
แหะ แหะ ชมกันแบบนี้เขินแย่เลย
ดีใจมากครับที่พี่ชอบบันทึกของผม มีกำลังที่จะเขียนแยะเลยครับ
จะรีบบันทึกนำมาให้อ่านต่อครับ
ขอบคุณครับ
อ. ธนิตย์ สุวรรณเจริญ ครับ
ขอบคุณที่แวะมาอ่านครับ
วันนี้มีโอกาสได้ผ่านพิษณุโลก ได้คุยกับพี่คิมพักนึง นินทาอาจารย์ด้วย...
ไม่มีเบอร์เลยไม่ได้โทรหา
ตอนนี้ผมเดินทางถึงตากแล้วครับ...
พี่ ครูคิม
พี่ผมถึงตากแล้ว แต่ตัดสินใจไม่ขึ้นไปพักที่บ้านดอยมูเซอ เพราะพรุ่งนี้ต้องรับเพื่อนไปด้วย
เสียดายไม่ได้ถ่ายเมฆที่เมืองสองแควเลย...
สวัสดีค่ะคุณหนานเกียรติ
เป็นภาพฝีมือจากกล้องของพี่เองค่ะ
เป็นช่วงที่ง่วนพับกระดาษกลุ่มเดียวกันค่ะ
ในกลุ่มพี่ตามไม่ค่อยทัน น้องๆ ช่วยสอนให้พี่พอทำได้ค่ะ ปากเบี้ยวเล็กน้อยค่ะ
สวัสดีครับ คุณ นู๋ฏวง
ขอบคุณมากครับ
ผมแวะไปเยี่ยมบันทึกมาแล้ว ยังเขินไม่หายเลย
จะรีบเขียนตอนต่อนะครับ
น้อง ♥paula ♥ที่ปรึกษาตัวน้อย✿
ตอบไม่ถูกเลย...
เรื่องเลี้ยงข้าวรับรองว่าไปให้เลี้ยงแน่ เตรียมกะตังค์ไว้ได้เลย
เด๊่ยวเอาเฌวาไปด้วย เฌวาชอบกินแซลมอนสเต๊กครับ
สวัสดีครับพี่ สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ
ตอนนี้ผมเดินทางถึง จ.ตากแล้วครับ เมื่อคืนยังคงค้างที่ขอนแก่น วันนี้ผ่านพิษณุโลกมีโอกาสแวะทักทายกับพี่คิมด้วย
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ
สวัสดีครับ พี่ paew
ยินดีและดีใจที่ได้รู้จักครับ
ที่เข้าไปทักกับพี่ เพราะมั่นใจว่าพี่คือพี่แป๋วแน่ ๆ ครับ
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านครับ
สวัสดีค่ะ
อ่านบันทึกนี้ คิดว่าได้ร่วมงานด้วยค่ะ
ขอโทษที่พี่ไก่
เจ้าบ้านไม่ได้ถามว่าจะพักที่ไหน
เลยไม่ได้เลี้ยงอาหารเช้า ปากหนักไปหน่อยะคะ ที่ไม่ได้ถามไถ่กัน
ถามแต่ว่าจะเดินทางต่อไปไหน
ได้ยินแต่ว่าจะเดินทางไปภูเวียง
ไม่ได้ทราบว่าจะพักที่ขอนแก่นต่อ เสียดายคะบ้านหลายหลัง ของพวกพี่ ๆ ยินดีต้อนรับ
ไปภูเวียงแล้วและไปหาพี่คิม เสียดายอีก ไม่บอก จะได้ฝากของไปให้พี่คิม เสียดายมาก ๆ เลยคะ
สวัสดีค่ะ
- ดีใจ..ที่เดินทางปลอดภัย ฝนไม่ตกขัยรถสบายค่ะ
- กลับบ้านแล้ว..อาบน้ำนอน
- ตื่นขึ้นมาเขียนบันทึก เพิ่งจบ
- และออกตามล่า.....ชาวโก...ค่ะเจอบ้างไม่เจอบ้าง
- หวังว่าคงได้เจอกันอีก...อยากอุ้มหลานเฌวา...จัง
สวัสดีค่ะพี่หนานเกียรติ...
ยินดีแบะที่ใจที่ได้รู้จักค่ะ
รู้สึกดีตั้งแต่เห็นชื่อบันทึกเกี่ยวกับน้องเฌวา...อิอิอิ ทั้งๆที่ยังไม่ได้คลิกไปดูที่ไปที่มา
แต่แอบคิดไว้ในใจว่าต้องเกี่ยวข้องแน่ๆเลยๆ บันทึกหลังๆเห็นเกี่ยวกับน้องๆที่รวมกัน
ทำงานตามความตั้งใจเพื่อสังคมยิ่งคิดว่า..อืม ดีจังแหะ ทำให้เราคนอ่านก็มีกำลังใจ
ว่าในพื้นที่ๆประเทศไทยยังมีคนหนุ่มสาวแฝงตัวอยู่ในที่ลึกๆยังคงมีอยู่...
อ่าดีจังได้ไปหาคุณครูคิมด้วยนะคะ เดินทางปลอดภัยค่ะพี่ชาย ^_^
สวัสดีครับ พี่ สุนันทา
ขอบคุณที่แวะมาอ่านให้กำลังใจครับ
มีต่ออีกตอน อย่าลืมตามอ่านนะครับ
พี่ ประกาย~natachoei ที่~natadee ครับ
วันพระยังมีอีกหลายเพลาครับ
โอกาสหน้าผมคงไม่ปากหนักที่จะไม่ขอให้เลี้ยงข้าวครับ
ขอบคุณครับ
ภาพใน คห 13 พี่เอามาลงให้อีกรอบค่ะ
พี่หนาน คะ แซลมอน เสต๊ก... ฮ่าๆๆ แถว กระทรวงไม่มีขายอ่ะพี่ ...น้องเฌวา ทานอะไรที่พี่พอลล่าหาได้ไม่ยาก ดีไหมจ๊ะ คริคริ ...งานเข้าแล้ว..
กลัวถูกเฌวากัดค่ะ .... อิอิ ฝันดีค่ะ
อ่อ...พี่หนานคะ ผมพี่ อ่ะ สั้นไปรึป่าว คริคริ
น้องหนานครับ มันเป็นเรื่องด่วน
ที่ไม่คาดคิดจนปฎิเสธไม่ได้ จองตั๋วไว้เรียบร้อยแล้ว แต่แป๋ว ครับ ไม่ได้ไป
ผมถือเอาการประชุม สัมนา หรือจะเรียกอะไรก็แล้วแต่ เป็นการเรียนตรงเป็นการเรียนรู้ ตามอัธยาสัย ที่สามารถเก็บเกี่ยวได้ ตามกำลังความคิดของแต่ละคน
ผมเองเข้ามาชุมชนแห่งนี้ โดยความไม่รู้เรื่องอะไรเลย (เปิดคอมไม่เป็น พิมพ์ไม่ป็น)
อาศัยเล่าเรื่องให้ลูกสาวพิมพ์ให้ นานๆไป ก็ลองหัดเปิด หัดพิมพ์ จนพัฒนามาถึงเอารูปลงในบล๊อคได้ (ภาษาใต้เรียกการเรียนรู้แบบนี้ว่า เป็นการ"หัดในไถ"ครับ)
เรื่องอยากเล่าที่น่าจะเป็นประวัติศาสตร์ ของชาว โกทูโน คือการถูกคอ ถูกใจ ถึงขั้น ผูกเสี่ยว เป็นเกลอ เป็น เฒ่า ระหว่าง ครูพิดโลก กับคนงาน รพ. พัดลุง ทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้า ค่าตากันมาก่อนกัน แต่ผูกพันกัน ด้วยความห่วงใย ในความคิด ของเพื่อนเกลอ ต่างเพศ ซาบซึ้งครับกับมิตรภาพของชุมชนแห่งนี้ครับน้องท่าน
สวัสดีค่ะ
- อ่านบันทึกของน้องหนานเกียรติแล้วค่อยใจชื้น นึกว่าพี่ครูอรวรรณจะตื่นเต้น ปนประหม่าอยู่คนเดียว
- เป็นครั้งแรกที่จะได้เจอเพื่อนตัวเป็นๆ จากโลกไซเบอร์ มือเย็นเฉียบ ใจเต้นตุบๆ ราวกับนัดพบหนุ่มๆ (ตอนเป็นสาว) ก็ไม่ปาน ดูภาพนี้สิคะ
- แต่แล้ว...มิตรภาพที่เกิดขึ้นนั้นเกินคาดค่ะ...ความอบอุ่นเริ่มเข้ามาแทนที่
- จากที่เขียนไม่ออกบอกไม่ถูกอยู่เป็นนาน...ก็เริ่มมีวิวัฒนาการขึ้น
- และได้ทราบว่า...ค้นพบขุมทรัพย์ทางปัญญาที่มหาศาลมากที่นี่
- จากโลกแคบๆ ในห้องเรียนสี่เหลี่ยม ก็กว้างออกไป...
- ขอบคุณโกทูโน
- ไว้วันหลังจะฝากเจ้าตุ๊กตาไดโนเสาร์ไปให้น้องเฌวานะคะ
สวัสดีค่ะ คุณหนานเกียรติ
อ่านย้อนค่ะ อิอิ ... ตื่นเต้นแทนค่ะ...คุณหนานเกียรติน่าจะพาน้องเฌอวาไปด้วยนะค่ะ เพราะตอนดิฉันไปร่วมค่ายบูรณาการกับอาจารย์ขจิต ก็ต้องอาศัยน้องธอมส์ ชาวบล็อกจำ ดิฉันไม่ได้หรอกค่ะ แต่จำน้องธอมส์ได้ ... แฮ่ แฮ่
รักษาสุขภาพค่ะ
สวัสดีครับ คุณหนานเกียรติ
ยินดีที่ได้พบกันครับ ผมเองก็ไปงานเป็นครั้งแรกเหมือนกันครับ (แม้จะใช้งาน GotoKnow มากว่า 2 ปี แต่ก็ไม่เคยไปงานอะไรกับเขาเลย...อิอิ)
นำภาพจากกล้องของเดย์มาฝากด้วยครับ
สวัสดีครับ พี่ ไก่...กัญญา
อ๋อ... ภาพนี้เอง ขอบคุณมากครับ
แหะ แหะ ถ่ายดีจังเลยครับ ดูดีกว่าตัวจริงมาก...
น้อง ♥paula ♥ที่ปรึกษาตัวน้อย✿
นอกจากแซลมอนแล้ว อย่างอื่นที่เฌวาชอบ คือ ขี้จิ้งจก ไข่จิ้งจกและพริกขี้หนูครับ
มันเย็นดีครับ (ผมสั้น..)
ท่านผู้เฒ่าครับ ผมเข้าใจอย่างนั้นครับ หากมิใช่เรื่องจำเป็นเร่งด่วนท่านไม่น่าจะพลาด
มิเป็นไรครับวันพระยังมีอีกหลายเพลา
ผมได้คุยเรื่องท่านผู้เฒ่า กับพี่คิมเมื่อวาน
พี่คิมบอกว่าท่านคือเกลอ...
สวัสดีครับ ครูอรวรรณ
ใช่ครับพี่ ตื่นเต้นมาก ๆ ผมก็เพิ่งรู้ว่ามิใช่มีผมคนเดียว
เฌวาต้องชอบตุ๊กตาไดโนเสาร์แน่นอนเลย
ขอบคุณของฝากนะครับ
สวัสดีครับ NuiErnik
คราวหน้าอาจจะได้พาไปด้วยครับ คร้ังนี้เตรียมการไม่ทัน
หากเฌวามาที่ประชุมปั่นป่วนแน่นอนครับ
ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะครับ มีต่ออีกสองตอนแล้วนะครับ
สวัสดีครับ พี่ชิว บัญชา ธนบุญสมบัติ
ขออนุญาติเรียกพี่ชิวนะครับ
ดีใจมาที่ได้พบและได้รู้จักครับ
แหะ แหะ ผมเขียนนินทาพี่ในบันทึกล่าสุดด้วยครับ
สวัสดีค่ะ..น้องหนาน
พี่อ้วนพลอยรู้สึกตื่นเต้นไปกับน้องหนานด้วย อยู่ที่ "ใจ" จริงๆ
ภาพของงานที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น
น่าทึ่งจริงๆนะคะ..มิตรภาพที่เริ่มจากโลกเสมือนสู่โลกจริงๆ
และน้องหนานก็เขียนได้ดีมาก ..เสมือนว่าได้เข้าไปอยู่ในงานด้วย
ทั้งความสนุกและตื่นเต้นในบันทึกและความเห็นของเพื่อนๆ
คุณพ่อของน้องเฌวานี่หน้าตาดูเด็กจังค่ะ
แล้วพี่อ้วนจะเข้ามาอ่านอีกนะคะ..เขียนอีกๆ (แต่อาจไม่ได้ฝากรอยไว้..)
(แอบไปดูคุณพ่อมือใหม่แล้วค่ะ..เท่มาก)
สวัสดีครับ พี่ ศน.อ้วน
ขอบที่เข้ามาอ่านและคำชมให้กำลังใจครับ
ดีใจมากมายเลยครับที่ชอบและงานสร้างความรู้สึกดี ๆ ได้
มีเสียงสะท้อนกลับอย่างนี้ยิ่งอยากเขียนมากขึ้นครับ
แหะ แหะ เป็นน้อยเป็นหนาน... คงเท่ห์ได้แค่นี้แหละครับ
สวัสดีค่ะคุณหนานเกียรติ
อ่านจนจบ...ตาลายเล็กน้อย ว่าจะอ่านตัวหนังสือให้น้อยลง...
กำลังแสบตาค่ะ แต่อ่านได้อย่างต่อเนื่องและเพลิดเพลินจริง ๆ ค่ะ
ไม่มีคอมเม้นท์ค่ะ แล้วจะค่อย ๆ ทะยอยตามอ่านจนจบนะคะ
ขอให้มีความสุขกับการประชุมค่ะ
(^___^)
เข้ามาอ่านครับ พี่หนานเกียรติ
นึกถึงตอนที่เจอ อ.ขจิตครั้งแรกเหมือนกัน
วาดภาพไว้ว่า อ.เค้าเป็น ดร.นะเค้าต้องวางตัวเราจะทักเค้ายังไง พูดยังไง
แต่พอเจอตัวจริง โอ้โห คนละเรื่องครับ เป็นกันเองมากพูดคุยกับเราแบบสนิทสนมเลยทีเดียว ขอบคุณครับพี่หนานเดี๋ยวไปอ่านตอนต่อไปก่อน
สวัสดีครับ did
ผมจับอารมณ์แกได้บ้างระหว่างแลกเปลี่ยนกันในแต่ละบันทึก
แต่ตัวจริงฮากว่าเยอะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ