KM0055 : มีเวลาว่างมากนักเหรอถึงมานั่งเขียน GotoKnow ตอนที่ ๒


คนถามอาจจะถามแบบสนุก แต่เชื่อผมเถอะในใจก็มีส่วนคิดแบบนั้นอยู่บ้าง ไม่มากก็น้อย เพราะผมเองก็เคยคิดเช่นนั้นเหมือนกัน
จากที่ได้เขียนเรื่อง "มีเวลาว่างมากนักเหรอถึงมานั่งเขียน GotoKnow" (http://gotoknow.org/blog/kidkom/429832) ไปครั้งแรก และมีคนเข้ามาให้ความเห็นพอสมควร เลยทำให้ต้องมาเขียนต่อตอนที่ ๒ จริงๆ แล้วแรงบันดาลใจในการเขียนเรื่องนี้ เกิดจากการอ่านหนังสือของคุณประภาส ชลศรานนท์ ที่ได้บอกไป บวกกับได้ยินคนพูดถึงว่าผมมีเวลาว่างมาหรือเปล่า แล้วส่งต่อข้อความผ่านอีกคนมา (สรุปคือไม่ได้ยินกับหูตัวเองจริง) คนถามอาจจะถามแบบสนุก แต่เชื่อผมเถอะในใจก็มีส่วนคิดแบบนั้นอยู่บ้าง ไม่มากก็น้อย เพราะผมเองก็เคยคิดเช่นนั้นเหมือนกัน ในสมัยที่ผมยังไม่ค่อยชอบเขียนเท่าไหร่ แล้วเห็นคนที่ชอบบันทึกเรื่องราวต่างๆ ในไดอารี่ ผมก็มักจะคิดเช่นนั้นเหมือนกันคือ "สงสัยว่างมาก" อะไรทำให้ผมคิดเช่นนั้น ผมเลยลองวิเคราะห์ตัวเองดู ซึ่งอาจจะตรงกับหลายๆ ท่าน

๑) ตอนเด็กๆ อยู่กับครอบครัวใหญ่ มีผู้เฒ่าผู้แก่ให้คำตอบเสมอ เวลาต้องการรู้เรื่องต่างๆ ผมจึงไม่จำเป็นต้องจดอะไรไว้ อยากรู้เมื่อไหร่ก็ถาม (โดยไม่ได้คิดว่า ไม่มีใครอยู่ให้เราถามได้ตลอดชีวิต)

๒) ผมมองว่าการจดบันทึกคือการจดเรื่องราวส่วนตัวในอดีต ผมเป็นคนไม่ชอบอยู่กับอดีตเลยไม่ยากบันทึกอะไรเก็บไว้ ตรงนี้ไม่แน่ใจว่าเป็นอิทธิพลมาจากศาสนาพุทธหรือเปล่า  

๓) ผมมองว่าการไปนั่งเขียนอะไรก็ตาม ทำให้เสียเวลา (ไม่รู้จะเอาเวลาไปไหนเยอะ เพราะปัจจุบันเมื่อหันมาเขียน เวลาก็ยังคงเท่าเดิม)

๔) อันนี้ไม่อยากบอก แต่ก็บอกซะหน่อย คือ ระบบการศึกษาสมัยผมไม่ได้สนับสนุนให้มีการเขียนเท่าที่ควร มักสอนแต่ใจท่องจำ คนที่เขียนได้ดี ส่งประกวดได้ ส่วนใหญ่ก็เป็นความสามารถเฉพาะตัว บวกกับยิ่งเก่งครูยิ่งชอบ และได้การสนับสนุนส่งเสริมจากครู ส่วนคนที่เขียนไม่ได้ เขียนไม่เก่ง ก็ไม่ได้ถูกพัฒนาให้ดีขึ้นแต่ประการใด (แต่ก็แปลกนะครับ ตอนเด็กๆ ผมมักถูกให้เขียนเรียงความส่งประกวดบ่อยๆ ทั้งๆ ที่ไม่ค่อยชอบเขียน อาจเป็นสัญญาติดตัวมา)

เวลาผ่านไปอะไรก็เปลี่ยนแปลงได้ (บางคนชอบคิดว่าไม่มีอะไรมาเปลี่ยนแปลงฉันได้) ผมมาเริ่มชอบเขียนตอนที่จบมาทำงานใหม่ๆ แล้วเป็นอาจารย์สอนหนังสือ (ก็เกือบๆ ๑๕ ปีมาแล้ว) ตอนนั้นผมทำเว็บขึ้นมาเว็บหนึ่งเพื่อใช้ตอบปัญหาต่างๆ ในเรื่องสุขภาพ มีคนเข้ามาถามคำถามเป็นระยะๆ (ต้องบอกว่าสมัยนั้นเว็บไซต์มีไม่มากเหมือนปัจจุบัน) บางครั้งผมก็นำข้อคำถามเหล่านั้นมาสรุปเป็นบทความบ้าง และพยายามหาบทความของต่างประเทศมาแปลและเขียนให้อ่านกันบ้าง ผมเริ่มสนุกกับมันและความสุขของผมเพียงแค่มีคนเข้ามาอ่านเท่านั้น แต่ผมเห็นและได้รับประโยชน์จากการเขียนมากมาย อาจเรียกได้ว่าทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไปเลยก็ได้ หากสนใจจะพยายามนำมาเขียนต่อครับ จากเหตุผลของผม ใครที่เคยคิดแบบผม หมายถึง เคยไม่ชอบเขียนมาก่อน (ปัจจุบันคงชอบแล้ว ไม่อย่างนั้นคงไม่มาอ่าน GotoKnow) เคยมีเหตุผลที่ต่างไปจากผมหรือเปล่า ลองมาแลกเปลี่ยนกันนะครับ

 

บันทึกความทรงจำซะหน่อย วันนี้เป็นวันเกิด (6 ขวบ) เจ้าคนโตของผมครับ

คำสำคัญ (Tags): #km
หมายเลขบันทึก: 430147เขียนเมื่อ 8 มีนาคม 2011 11:41 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:38 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (18)

สวัสดีค่ะ

ชื่อบันทึกมีความรู้สึกในทางลบนะคะ  เหมือนเป็นคำถามที่ไม่ต้องก่รคำตอบ  แต่แอบแฝงกาต่อว่าอยู่ในที

ขอชื่นชมลูกสาวน่ารักมากค่ะ "ขอให้มีความสุข มีสุขภาพสมบูรณ์ และเป็นเด็กดี" ค่ะ

คนเรามีเวลาเท่ากันทุกคนค่ะ วันละ ๒๔ ชั่วโมงเหมือนกัน  แต่ต่างกันที่ใครจะมีความสามารถในการจัดการได้ดีกว่า

การเขียนบล็อก  ถือเป็นการแสวงหาความรู้  สมัยก่อนพี่คิมเรียนหนังสือต้องถ่อสังขารนั่งรถไปค้นคว้ายังห้องสมุดมหาวิทยาลัยใหญ่ ๆ ในกรุงเทพนะคะ

วัยเด็ก  พี่คิมถูกบังคับให้เขียนไดอารี่และจดบันทึกค่ะ  ไดอารีพ่อแม่ไม่ได้มาอ่านหรืออาจแอบอ่าน  ส่วนบันทึกก็เขียนว่าวันนี้ทำอะไรมาบ้างส่งให้พ่อแม่อ่านเป็นการแลกค่าขนมค่ะ

ไม่มีใครอยากสนใจเรื่องราวในอดีต  แต่บางเรื่องประทับใจ  และบางเรื่อสามารถทำให้มีปัจจุบันนะคะ  เพียงแต่เราไม่นำอดีตมาตัดสินปัจจุบันตามที่ศาสนาได้สอนไว้  และให้เราอยู่กับลมหายใจค่ะ

หากเราจัดการหรือบริหารเวลาได้เหมาะสม  ก็ไม่ได้ทำให้เสียเวลา  กลับได้ความคุ้มค่าของเวลาที่เสียไป

เดิมพี่คิมก็ไม่มีทักษะในการเขียนสักเท่าไร  พอเขียนไป ๆ ก็ได้รับการพัฒนา  จากเพื่อน ๆ และกัลยาณมิตรที่มาแลกเปลี่ยน  สามารถต่อยอดความคิดได้

อย่างเช่นเม้นท์นี้  เดิมจะไม่กล้าเม้นท์ใครด้วย เพราะกลัวภูมิความรู้ไม่ถึงระดับ  แต่เนื่องด้วยสังคม gotoknow ไม่มีการแบ่งชนชั้นค่ะ

ขอขอบพระคุณที่ให้โอกาสแลกเปลี่ยนค่ะ

 

บันทึกความทรงจำอันเป็นแก่นของนักพัฒนาโปรแกรมคอมพิวเตอร์

ในอดีตมวลความรู้เพิ่มเป็น 2 เท่าในทุกสิบปี.. ปัจจุบันมวลความรู้ เพิ่มเป็น 2 เท่าในทุก 1 ปี.. ผู้เขียนร่วมเป็นส่วนหนึ่งในการขยายตัวของมวลความรู้ !!

 

ผมผ่านมา จากคำค้น KM มาเจอตรงนี้ได้ไงก็ไม่รู้ครับ..
 ขอให้มีความสุขกันทั่วหน้าครับ !!

สวัวดีครับ ครูคิม

ขอบคุณครับ สำหรับคำอวยพรให้ลูกสาวผม

ขอบคุณสำหรับข้อคิดเห็นที่เป็นประโยชน์ครับ เรื่องภูมิความรู้นี่ไม่มีอะไรเป็นตัววัดหรอกครับว่าใครมากกว่าใคร เพราะทุกคนมีภูมิความรู้ในเรื่องที่ตัวเองรู้ครับ และในโลกนี้หากเป็นปุถุชนคนธรรมดา ก็ไม่มีใครรู้ทุกเรื่องครับ

สวัสดีค่ะ คุณคิดคม

ลีลาการเล่าเรื่องชวนอ่านมากมาย ไม่น่าเชื่อว่าจะไม่ชอบเขียนนะคะ ^_^

ฝาก Happy Birthday น้องด้วยนะคะ

สวัสดีครับคุณ มะปรางเปรี้ยว อย่างที่บอกครับอาจเป็น "สัญญา" ที่ติดตัวมา ขอบคุณสำหรับ Happy Birthday ครับ

  • สวัสดีค่ะ 
  • gotoknow เล่นเอากลายเป็นคนติดคอมเลยละค่ะ 
  • happy birthday ถึงหลานสาวคนสวยด้วยค่ะ 
  • มีความสุขมากๆนะคะ 

Happy Birthday  หลานสาวด้วย (ไม่ว่างแต่รักการเขียนจึงต้องแวะเวียนมาเขียนอ่าน)

มาให้กำลังใจในการเขียนบล็อก..และมอบดอกไม้สุขสันต์วันเกิดสาวน้อยน่ารักค่ะ..

  • สวัสดีค่ะ
  • อยากเขียนเพราะอยากเล่าเรื่องดีๆที่ได้พบ ประสบอยู่ให้ผู้อื่นรู้
  • เหมือนที่ได้รู้เรื่องดีๆ จากคนอื่นๆในG2K
  • ทำให้มีเวลาเมื่อไรต้องเข้ามาเขียน มาอ่านค่ะ
  • สุขสันติ์วันเกิดแด่ลูกสาวนะคะ

สวัสดีครับ  pa_daeng

สวัสดีครับ  วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei

สวัสดีครับคุณ  นงนาท สนธิสุวรรณ

สวัสดีครับคุณ  ลำดวน

ขอบคุณทุกท่านที่อวยพรให้ลูกสาวผมครับ สงสัยตอนต่อไปต้องเขียนเรื่องราวลูกคนนี้ซะหน่อยแล้วครับ ขอบคุณข้อคิดเห็นทุกท่านครับ ใครจะว่า "ว่าง" ผมก็ยอมรับครับ เพราะคำนี้จริงๆ แล้วก็แฝงไปด้วยความหมายที่ลึกซึ้งครับ

  • เจ้าคนโตน่ารักมาก
  • อยากมีสักคน
  • แต่ไม่อยากได้แม่มัน
  • ฮ่าๆๆ
  • จะได้พบกันที่ระยองไหมครับ
  • เอหรือชะอำ
  • การเขียนเป็นการฝึกการวางระบบการคิดครับ
  • คิดอย่างไรผมเขียนอย่างนั้น
  • ยิ่งเขียนเรื่องการสอนก็จะมีความสุขว่าตรงไหนนิสิตได้
  • ตรงไหนไม่ได้
  • ตอนเด็กชอบเขียนเรียงความ
  • เลยชอบสรุป ชอบจับประเด็น
  • สนุกดีครับ
  • เกือบลืมอวยพรวันคล้ายวันเกิด
  • ขอให้เจ้าคนโตมีความสุขมากๆๆครับ
  • มีแววฉลาดตั้งแต่เด็กเลยครับ

สวัสดีครับ อ.ขจิต

  • อยากมีสักคน
  • แต่ไม่อยากได้แม่มัน
  • อันนี้คุ้นๆ ว่าเหมือนหลายๆ ท่านนะครับ

    จริงๆ ก็ยากเจออาจารย์นะครับ แต่ไม่รู้จะมีโอกาสหรือเปล่าครับ เพราะตอนนี้ผมไม่ได้อยู่เขตแล้ว เสียดายเมื่อ 2 ปีที่แล้วไม่รู้จัก KM ครับ

    ขอบคุณคำอวยพรครับ ส่วนแววฉลาดน่าจะเหมือนพ่อ ฮ่าๆๆๆๆ

    สวัสดีครับพี่  ยังติดตามอ่านเรื่อยๆ

    • ความรู้สึกกลางๆ ว่า คนเขียนก็มีสิทธิ์ ไม่เขียนก็มีสิทธิ  ตราบเท่าที่ไม่ได้รุกรานสิทธิอันชอบธรรมของผู้อื่น
    • เป็นประโยชน์ครับ สนับสนุนและชื่นชมการเขียน
    • ไม่ค่อยได้เขียนครับ (เกียจคร้าน...สารภาพ >_<) แต่ตามอ่านแทน

    เพราะ KM อาศัยความยินดีที่จะ "ถ่ายทอดความรู้" เป็นองค์ประกอบหนึ่งที่สำคัญ  ขาดการถ่ายทอดก็ไร้ KM

    สวัสดีครับคุณ  โหน่ง สคส. ไม่ได้เจอกันเลยนะครับ สบายดีนะครับ

    ขอบคุณค่ะ มีหลายต่อหลายคนที่ยังไม่เข้าใจถึงประโยชน์ของการเขียนค่ะ เห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยกับการเขียนบล็อก

    ขอบคุณสำหรับบันทึกของอาจารย์ค่ะ

    สวัสดีครับ ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์ ต้องขอบคุณเหมือนกันครับที่สร้างสรรค์เว็บดีๆ แบบนี้

    "คิดคม  เขียนคม

    เข้ามาชมความคิด

    ถ้าขาดลิขิต คงหมดสิทธิ์ที่จะชม"

    ขอบคุณครับ

    สวัสดีครับ อ.ธวัช คมไม่แพ้กันครับ ใช่ครับ เพราะลิขิต เลยลิขิตให้ อ. มาอ่านครับ

    พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
    ClassStart
    ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
    ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
    ClassStart Books
    โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท