หมอธวัชชัย จากแม่พริก เมืองลำปาง มาแสดงความรู้สึกไว้ว่า
ครั้งแรกสุดเบลอๆ ไม่รู้เรื่องเลย ... รู้สึกว่า สงสัยทุกอำเภอจะได้ทำเหมือนกัน พอมาประชุมที่รามาการ์เด้น ก็พบว่า เบลอๆ รับมา (ประมาณนั้นเชียวหรือ น้อง) ไม่รู้ว่าสมัครตอนไหน
พอมาประชุมก็รู้สึกดีว่า ถ้าต่อไปตอนเรามาเป็นผู้สูงอายุเอง ช่วงนั้นคงจะเป็นช่วงที่ผู้สูงอายุจะเยอะมาก และงานทันตกรรมจะมีปัญหาแน่ๆ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ถ้าไม่มีโครงการนี้เกิดขึ้น จึงรู้สึกว่ามีความจำเป็นที่จะต้องมี
พอลงไปตรวจผู้สูงอายุเอง และไปสัมผัสถึงความคาดหวังของผู้สูงอายุ เลยได้ความคิดว่า เราลืมกลุ่มนี้ไป เพราะว่าแต่ก่อนคิดว่าเขาเป็นผู้สูงอายุ อีกไม่นานก็ไปแล้ว มันไม่เหมือนกับทำเด็กๆ เพราะว่าเรายังมีความหวังว่า อีกหน่อยเราก็ยังเห็นเขามีฟันดี ไม่มีฟันผุ แต่ผู้สูงอายุก็เหมือนกันต่อไปเดี๋ยวก็หมดปาก เดี๋ยวก็ใส่ฟันแทียม แล้วก็เอวัง
พอเรากลับมาดูปุ๊บ เขากลับมีความคาดหวังว่า เขาอยากเคี้ยวแคบหมูได้อีกครั้งหนึ่ง เขาอยากจะมีฟันที่เหลืออยู่ ไม่ให้หลุดออกไปอีก เขาอยากจะได้แบบว่า มีอยู่ในช่องปาก ทำอย่างไรจะมีต่อไปได้ ไม่เคยคิดว่า เขาจะมีความคาดหวังอย่างนี้ เพราะฉะนั้นสิ่งที่ได้จากโครงการนี้ก็คือ ได้ความรู้สึกที่แปลกไปกับผู้สูงอายุ และได้โอกาสดีดี ที่ได้ทำสิ่งดีดี
จะทำอย่างไรต่อไป
ไม่มีความเห็น