ดิฉั๊นเคยเล่าเรื่อง ไว้เมื่อวันที่ 26 ธค.49 ที่นี่ วันนี้มาขอเล่าต่อนะคะ...ในวันประชุมวันนั้น...นัดคุยกันครั้งแรกอย่างไม่เป็นทางการเพื่อ...สะท้อนว่าเราอยากเห็น....อยากให้เป็นอย่างไร... เกี่ยวกับ Share.psu.ac.thที่มีสิ่งที่อยากให้เห็นให้เป็นอยู่บ้างแล้วจากมุมมองกรรมการ KM ตอนตัดสินใจจะลงระบบนี้ภายใน....วันนั้นดิฉั๊นเชิญคนที่เป็นคณะทำงานอย่างไม่เป็นทางการและคนที่มองต่างมุมจากงาน KM...มาคุย
....สิ่งที่ได้จาการคุยวันนั้น
ผู้นำต้องทำด้วย....คุณจิ๊บทำได้มั๊ยตรงนี้....คุณจิ๊บจะพยายามคือคำตอบในวันนั้น...พร้อมเห็นแย้งว่า...ไม่เป็นไรหรอกสำหรับผู้นำ(ผู้นำในมหาวิทยาลัยที่จะเชิญมาสัก 5 คนคุณเมตตาทำได้อยู่แล้ว ต้องไปนอนคิดวิธีอีกครั้ง....เช่นไปสัมภาษณ์...ไปตกลงวิธีการ ฯลฯ)....คนที่สำคัญกว่าคือ..."คุณกิจ"ของเรานี่แหล่ะ...ขยันเขียน...ขยันเล่าแลกเปลี่ยน...จนใครๆ...ก็หันมาสนใจว่า...เขาทำอะไรกัน....เรียกลูกค้ามาหาเรามาพบเราให้มาก..คุณค่า...ลูกค้าพิจารณาเอง...
เลือกกลุ่มนำร่อง...ให้เห็นความเปลี่ยนแปลงอย่างเป็นรูปธรรมที่จับต้องได้ก่อน....
คนที่เขียนอยู่แล้ว ขอช่วยเชิญมาเขียนวงใน...ในระยะแรก....ให้มีจำนวนสีสรร...มากพอที่จะดึงดูด...ลูกค้าใหม่...ที่จะมาอ่าน...มาชม...มารู้จัก...สร้างแรงฮึดที่จะอยากเป็น...somebody....บ้าง....
ตามความสมัครใจ...ตามความสบายใจแต่มีแรงจูงใจให้...สำหรับคนเหล่านั้น....
หลังจากวันนั้นวันที่ 27 ธ.ค. ดิฉั๊นนำสิ่งที่คุยกันเล่าให้ท่านรองฯพิชิต เรืองแสงวัฒนาเจ้านายของดิฉั๊นฟังทำนองหารือในบทบาทที่เราจะนำงาน HRM เข้าเป็นงานนำร่อง....ท่านให้ความเห็นว่า....ทำอย่างไรให้ไม่ซ้ำซ้อนระหว่าง....E-doccument ที่กำลังลงเต็มรูปในมกราคมนี้....ต้องชัดเจน...ตอบใครๆ...ได้ว่า...ประโยชน์ของเราอยู่ตรงไหน....คุณค่าอยู่ตรงไหน....คลังความรู้...จะส่งผล...เมื่อเวลาผ่านไปเท่าไร....ล้วนเป็นคำถามในเชิงบริหาร...ที่ต้องการผลของการลงทุน...และท่านเองต้องนำอธิบายต่อผู้บริหารท่านอื่นๆ.....ให้เห็นเป็นรูปร่างได้...การแลกคือเวลาให้คนหันมาเขียนบันทึกเรื่องราวการทำงานถ่ายทอดแลกเปลี่ยน...กับ"มูลค่าที่จะเพิ่มขึ้น...เด่นชัดจะเกิดต่อตน"ก่อน(ในระยะสร้างวัฒนธรรม) ผลต่อองค์กรจะตามมาภายหลัง.....
ส่งใจมาช่วยเชียร์เหมือนเคยนะคะ
(แถมปรบมือให้ด้วยค่ะ)