เมื่อเอ่ยคำว่า "การประกันคุณภาพทางการพยาบาล"  ออกมาฉันเชื่อว่าไม่มีใครในกลุ่มพยาบาลที่จะไม่รู้จักคำนี้

ในยุคที่เริ่มทำงานในระบบคุณภาพ มีข้อคัดแย้งทางความคิดในเรื่องมาตรฐานวิชาชีพ และมีการแยกส่วนการทำงานคุณภาพเป็น 2 ระบบคุณภาพ คือ การทำงานคุณภาพในระบบ HA  และการทำงานคุณภาพในระบบมาตรฐานของวิชาชีพเฉพาะ  และทำให้ FA  ทั้งหลายหนักใจในการทำความเข้าใจให้ตรงกัน   ประสบการณ์กับ NSO ของร.พ.กระบี่ในระยะแรกก็ไม่พ้นที่จะมีลักษณะเช่นนี้   ( มีวิชาชีพเดียวที่ไม่คัดแย้งกับใครเรื่องมาตรฐาน  คือ MSO  จึงดูเหมือน MSO  ในร.พ.กระบี่ไม่ใคร่รู้สึกว่าตัวเองได้ทำอะไรในระบบ HA  ให้เป็นเรื่องเป็นราว   ทั้งๆที่เนื้อใน ทุกคนทำกันอยู่ทุกวัน )  ฉันว่าความคัดแย้งทางความคิดอย่างนี้คงมีอยู่ในร.พ.หลายโรงที่กำลังทำ HA    สำหรับในร.พ.กระบี่  เราพัฒนาให้หัวหน้างานทุกระดับของกลุ่มงานสำคัญ  เป็น FA  ของร.พ.   และเราให้อิสระในการดำเนินงานพัฒนามาตรฐานตามสไตล์ใครสไตล์มัน  ความคิดคัดแย้งนี้จึงไม่เป็นปัญหาต่อการพัฒนาระบบคุณภาพภายในองค์กร 

สำหรับฉัน  ในกระบวนการที่แตกต่าง หากให้มาตรฐานแต่ละมาตรฐานดำเนินไปตามธรรมชาติของมัน บางครั้งคนทำงานก็เหน็ดเหนื่อย  ฉันจึงมักจะกระตุ้นให้เกิดความคิดบูรณาการ  การฝึกด้วยวิธีอย่างนี้  ทำให้  FA  และ คนส่วนใหญ่ของที่นี่สามารถบูรณาการงานพัฒนาคุณภาพเข้าสู่งานประจำได้แล้ว   

ฉันว่า หลายร.พ.ติดกับความคิดกับประสบการณ์เดิมๆจากโรงเรียนเรื่องการสอบ   แล้วนำมาครอบความคิดของตนในการขอรับการประเมินจากพ.ร.พ  เมื่อการประเมิน คือ การสอบ  จึงไม่แปลกที่จะพยายามเรียนรู้และแปลศัพท์ของพ.ร.พ เพื่อตอบให้ได้ ใช้คำของพ.ร.พ. ให้เป็น  ฉันเป็นคนที่ไม่ติดอยู่ในกรอบของการสอบหรือไม่สอบ   ในช่วงแรกของการทำงานคุณภาพ  ฉันจึงไม่สนใจเรียนรู้ศัพท์เหล่านั้น  

ระยะแรกฉันใช้เทคนิคง่ายๆในการฝึกคนที่นี่  โดยกระตุ้นผ่านการถามให้ตอบเรื่อง  PDCA   ให้ครบวงจร   กระตุ้นให้หาคำตอบจากตัวชี้วัดว่า  สอดคล้องกับ Plan หรือไม่  

ระยะต่อมา จึงฝึกกระตุ้นให้กลับไปมองว่า act ที่ plan ไว้  เมื่อลงมือแล้วสามารถให้ผลงานได้ตามที่คาดจริงหรือไม่   ท้าทายเกินไปหรือไม่   และให้โอกาสในการปรับลดตามแต่ความสมัครใจของแต่ละคน    

เมื่อผ่านตากับตัวชี้วัดการพยาบาลในชุมชนที่ลูกน้องฉันส่วนใหญ่กำลังทำ แล้วฉันสมมติตัวเองเป็นผู้ป่วย ฉันว่าฉันจับต้องผลงานที่มาตรฐานทางการพยาบาลส่งมอบให้ไม่ได้ ฉันว่ามันเบลอและจินตนาการไม่ออกยังไงก็ไม่รู้      เมื่อเรียนรู้ว่า การส่งเสริมสุขภาพ คือ กระบวนการที่ทำให้บุคคลสามารถดูแลตนเองได้ด้วยตัวเอง   ในขณะที่มาตรฐาน HPH ต้องการให้กำหนดผลสำเร็จที่คาดหวัง  ฉันก็เบลอเช่นกัน   

เมื่อฉันได้อ่านตำราการวางแผนทางการพยาบาล   ฉันว่า ศาสตร์ทางการพยาบาลสอนให้วัดผลของการพยาบาลที่ความสามารถในการดูแลตนเองของผู้ใช้บริการทางการพยาบาล   ถ้าอย่างนั้น ผลงานที่ส่งมอบของมาตรฐานทางการพยาบาลก็ต้องเป็น ความสามารถในการดูแลตนเองได้ด้วยตัวเอง เมื่อผ่านมือพยาบาลแล้วนะซิ 

ในเมื่อ พยาบาลเป็นวิชาชีพที่มีชั่วโมงทำงานใกล้กับผู้ป่วยในแต่ละวันนานที่สุด  การทำงานที่มีมาตรฐานของพยาบาลที่จะดูแลคนไข้ให้ปลอดภัยก็หนีไม่พ้น   เริ่มต้นที่การประเมินผู้ป่วยให้ได้เร็ว  จึงจะมีการให้การพยาบาลที่ทำให้เกิดความปลอดภัยกับผู้ป่วยตามมา   

ความคล่องตัวของมาตรฐานทางการพยาบาลในระดับระบบ  จึงวัดด้วยความสามารถในการประเมินผู้ป่วยของพยาบาล (Assessment)  

ส่วนความคล่องตัวของมาตรฐานการพยาบาลในระดับปัจเจกคน วัดด้วย ความรวดเร็วในการให้การพยาบาล ( Care )  ที่สอดคล้องกับสภาพของผู้ใช้บริการ

ในนามของผู้ที่มีโอกาสป่วยคนหนึ่ง   ฉันขอขอบคุณพยาบาลทุกคน ที่กำลังช่วยกันส่งมอบผลงานที่มีคุณภาพให้กับประชาชน ไว้ ณ ที่นี้

1 กุมภาพันธ์ 2551