เฉียดตายด้วย....ความไม่รู้.....ยังไงเล่า
วันหนึ่ง เมื่อฉันนั่งทำงานอยู่ที่คลินิคเพื่อนใจก็มีคนไข้ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหา สีหน้าเธอเมื่อเข้ามาดูแล้วรู้ว่า มีเรื่องอยู่ในใจของเธอที่แก้ไขไม่ได้ คุยไปแล้วก็ไม่ได้ความอะไรที่ชัดขึ้นมา มานึกขึ้นได้ว่าคนไข้คนนี้เธอเป็นเบาหวาน แล้วในเรื่องราวที่เธอเล่านั้น มีประโยคหนึ่งที่ทำให้เอะใจพลัน ประโยคนั้นมีว่าอย่างนี้แล "เบาหวานเป็นโรคที่รักษาไม่หาย"
เธอเล่ามาด้วยว่าเธอมีภาระอยู่ จำเป็นต้องดูแลสามีที่เป็นอัมพาตอยู่ แถมทุกวันนี้เธอต้องเลี้ยงชีพด้วยการขายผัก ผักที่ขายนั้นก็ไม่ได้ปลูกเองนะ เป็นลูกจ้างรับจ้างเขาไปขายต่ออีกที
สะกิดใจแล้วจึงชวนเธอลงมือประเมินตนดูก่อนเป็นไร ว่าแล้วก็ลงมือให้เธอได้ประเมินภาวะซึมเศร้าที่มักแฝงอยู่ในคนเป็นเบาหวาน ผลออกมาว่าเธอกังวล จึงชวนเธอคุยเล่าออกมาเพื่อค้นหาเรื่องสำคัญที่เธอกังวลกับมัน
" เวลาทำงานด้วยอาชีพอย่างนี้ มันต้องใช้แรงงานเข้าไปแลกเงินนะ แล้วคนที่เป็นเบาหวานนะ มันต้องคุมอาหารจึงจะทำให้โรคอยู่กับตัวดีๆ คุมอาหารแล้วจะมีแรงทำงานรึ ไม่มีแรงทำงานซะมากกว่า......" นี่คือประโยตที่หลุดมาจากปากของเธอ
เมื่อเธอหลุดประโยคนี้ออกมาให้รู้ ฉันจึงชวนเธอคุยต่อว่า อันโรคเบาหวานนั้นมิใช่โรครักษาไม่หายดังที่เข้าใจ คุยๆไปแล้วก็รู้ว่าอกเธอโล่ง
คำที่เธอบอกก่อนจากว่าอย่างนี้ "มันเหมือนเส้นผมบังภูเขาเลยหนู เมื่อรู้ว่าเป็นเบาหวาน ป้าเคยคิดจะฆ่าตัวตายนะ แต่วันนี้พอรู้ว่าจะกินอะไรก็กินได้ทุกอย่าง ทำงานได้ ดูแลตัวเองดีๆก็สามารถมีชีิวิตปกติเหมือนคนอื่นได้ ก็โล่งใจ"
กฤติรัตน์ เตชะประดิษฐ์
พยาบาลวิชาชีพ กลุ่มงานจิตเวช
ร.พ.กระบี่ อ.เมือง จ.กระบี่
ความเห็น (6)
สวัสดีค่ะ
.เมื่อพบแล้วจึงช่วยแก้ปัญหาได้ เป็นบุญจริงๆค่ะ
.แวะเข้ามาทักทายค่ะ
- คุณ อุดมพันธ์ ค่ะ
- เรื่องนี้รับรู้แล้วก็อึ้งกันค่ะ
- ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่า
- ...............
- ความฝังใจว่าไม่มีทางเอาชนะเบาหวานได้
- ...............
- จะเป็นเชื้อความเชื่อที่สังคมแพร่ไว้้กันไว้ค่ะ
- ..............
- เห็นผลของเชื้อความเชื่อแล้ว....เอะใจค่ะ
- ..............
- ว่ายังมีผู้คนที่ไม่รู้จักโรคเบาหวานอยู่อีกมากหลายมั๊ง
- ..............
- อย่างนี้ต้องขอให้ชาว G2K
- ช่วยกันบอกเล่าผู้คน
- ให้รู้จักโรคเบาหวานให้มากกว่านี้แล้วค่ะ
- .............
- รู้น้อยไป....แล้วเชื่อว่า....รู้ทั้งหมดแล้ว.....
- เกือบทำให้เสียหายแล้วมั๊ยละ
- .............
- ขอบคุณที่มาทักทายกันค่ะ
- อันโรคเบาหวานนั้นมิใช่โรครักษาไม่หายดังที่เข้าใจ
- นั้นนะสิครับ..ได้ยินบ่อย ๆ เวลารวมพลคนเบาหวาน..มักได้ยินคำว่า..ตายซากันกับโรค..(ตายไปพร้อมกันกับโรคนั้นละ..)
- จริง ๆ เบาหวานรักษาให้หายได้นะครับ
- คุณ เกษตร(อยู่)จังหวัดค่ะ
- ..........
- เดี๋ยวนี้ถ้าใครที่เพิ่งเป็นเบาหวานแล้ว
- ทำตัวให้ตายคาโรค
- เขาเรียกว่า "คนล้าสมัย" แล้วนะค่ะ
- ..........
- คนที่เป็นเบาหวานมาหลายสิบปี
- แล้วกลับตัวกลับใจซะใหม่
- สามารถที่จะยืดอายุขัย
- ให้อยู่กับโรคได้อย่างเพื่อนได้ค่ะ
- ..........
- จะเป็นเพื่อนสนิทแบบกอดคอกันตาย
- หรือเป็นมหามิตรที่ช่วยทำให้ชีวิตดีขึ้นๆ
- .........
- ก็อยู่ที่รู้จักรักเพื่อนให้ถูกทางรึเปล่า
- .........
- ถ้าหากทำตัวแบบเพื่อนกินหาง่ายละก็
- ........
- เพื่อนตายก็หาง่ายด้วยค่ะ
- .......
- ขอยืนยันว่าเบาหวานหายได้.....หากรักษาตัวถูกวิธีค่ะ
สวัสดีครับ
- เบาหวาน ไม่น่ากลัว อย่างที่คิด
- แต่คิดถึงเบาหวานก็ยังน่ากลัวอยู่ดี ครับ
- น้อง หนุ่ม ร้อยเกาะ ค่ะ
- คิดถึงแล้วน่ากลัวก็ให้คิดถึงนะค่ะ
- จะได้รักษาระยะห่าง
- ไม่พาตัวเข้าใกล้มันเข้าไปเรื่อยๆ
- ด้วยปัจจัยเสี่ยงต่างๆที่เกิดจากพฤติกรรมประจำตัว
- นะค่ะๆน้องชาย