๔๐๗.เยี่ยมเกลอวอญ่าและครอบครัว

วันปิดภาคเรียนที่ ๑ ปีนี้ถือโอกาสไปเที่ยวแบบพักผ่อน ตอนแรกตั้งใจจะเดินทางไปประจวบคีรีขันธ์และชุมพร จากการที่คุยกันในบล็อก ทำให้ท่านวอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--สอบถามมาว่าจะไปที่ไหนอย่างไร และนัดแนะกันว่าจะนำเที่ยวสถานที่น่าสนใจในชุมพร

ภายหลังมีสถานการณ์บางอย่างเปลี่ยนแปลงไปกระทันหัน จึงได้เรียนท่านผู้เฒ่าว่าจะลงไปทางใต้ และจะเดินทางโดยรถไฟ เพราะจะได้ชมบรรยากาศขณะเดินทางไปด้วย อีกอย่างหนึ่งน้องนัทยังไม่เคยขึ้นรถไฟ

ต่อมาท่านผู้เฒ่าได้ส่งตั๋วเดินทางโดยรถไฟไปให้ จึงได้โอกาสนี้นั่งรถไฟจากสถานีหัวลำโพง นับเป็นครั้งแรกที่ได้นั่งรถไฟสายใต้ เริ่มต้นออกจากหัวลำโพง ๑๕.๓๕ น.และถึงสถานีหารเทา จังหวัดพัทลุงเวลา ๑๐.๐๐ น.

ผู้เฒ่าและลูกเขยไปรอรับที่สถานีหารเทา เป็นความบังเอิญมากที่ได้ชะโงกออกไปดูป้ายสถานีอีกด้านหนึ่ง เพราะไม่ได้ยินเสียงประกาศจากเจ้าหน้าที่ ได้เห็นป้าย "หารเทา" รู้สึกตกใจนิด ๆ รีบจูงมือน้องนัทวิ่งลงรถไฟเกือบไม่ทัน และบังเอิญอีกว่าขณะนั้นรถไฟจอดนานกว่าสถานีอื่น ๆ เนื่องจากเรานั่งตู้นอนด้านขวามือ เราจึงสังเกตด้านขวามือมาตลอด แต่สถานีหารเทาอยู่ด้านซ้ายมือ

หาดพัดทอง

สถานีรถไฟหารเทาห่างจากบ้านผู้เฒ่า ๙ กิโลเมตร ได้รับการต้อนรับอย่างเป็นกันเองและคุ้นเคย ทุกคนรู้ได้ว่าผู้ที่มาใหม่คือ "ครูคิมและน้องนัท" ดูเหมือนมีเตรียมการไว้รอเป็นอย่างดี พวกเรารับอาหารเช้าด้วยข้าวมันแกงไก่ มีน้ำจิ้ม จากร้านมีชื่อของตลาดปากพะยูน พร้อมกับขนมไทย เปียกปูนและขนมถ้วยฟูน้ำตาลสด

ได้เวลาอาหารกลางวันท่านผู้เฒ่าและภรรยาตั้งใจจะพาไปทานอาหารที่ร้านริมบึง ปรากฏว่าร้านริมบึงปิด ท่านผู้เฒ่าจึงขับรถต่อไปจนถึงหาดพัดทองซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของทะเลสาปสงขลา เลือกนั่งร้านอาหารริมทะเล เพื่อให้น้องนัทได้ดูทะเลหาดพัดทอง

ก่อนออกเดินทางท่านผู้เฒ่าไปติดเครื่องรออยู่ ก๊ะซึ่งเป็นภรรยาถามว่า "กล้านั่งกันไหม" และบอกแกมบังคับให้น้องนัทไปนั่งด้านหน้าคู่กับท่านผู้เฒ่า ฉันไม่สงสัยอะไรคิดว่าก๊ะต้องการคุยกับฉันมากกว่า จึงนั่งเบาะหลังด้วยกัน ภายหลังก๊ะถามฉันว่า "ครูคิมขับรถเป็นไหม ให้ลงไปขับแทนท่านผู้เฒ่าเพราะเพิ่งขับรถเป็นใหม่ ๆ หากไม่รู้เส้นทางจะบอก"

ท่านผู้เฒ่าพาพวกเราและก๊ะไปเที่ยวหลายแห่งแบบไม่มีจุดหมายปลายทาง เนื่องจากขับรถหลงทางบ้าง และที่สำคัญถอยหลังไม่เป็น แบบเดินหน้าได้อย่างเดียว บางแห่งก็ทำให้ขับย้อนกลับมาที่เดิม อย่างไรก็ได้เที่ยวถึงสองจังหวัดคือพัทลุงและสงขลา ขากลับมืดค่ำ แว่นตาไม่ได้นำติดตัวไป เป็นการขับรถที่วัดใจอย่างเดียว เพราะทางโค้งเยอะมาก จะแหกโค้งก็หลายหน เมื่อถึงทางแยกทำรถดับก็หลายที

เมื่อกลับมาถึงบ้านได้ทำให้ลูกสาวและลูกเขยโล่งอก เพราะรอลุ้นอยู่ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย น้องไหมลูกสาวท่านผู้เฒ่าอยากจะโทรถามแต่กลัวพวกเราเป็นกังวล ได้แต่คอยอยู่ด้วยใจจดจ่อ

หาดแสนสุขลำปำ

บรรยากาศที่พัทลุง เย็นสบาย เงียบสงบ น่าอยู่มาก ๆ ต้นไม้ใบไม้สดชื่น แม้ว่ายังเป็นปลายฤดูร้อน ต้นฤดูฝน อากาศไม่ร้อนอบอ้าว รวมทั้งความอบอุ่นกับการต้อนรับของทุกคนในครอบครัว โดยเฉพาะก๊ะเป็นคนจิตใจดี มีอารมณ์ขัน ลูกสาวและลูกเขยเป็นกันเอง พร้อมด้วยหลานน้อยน้องนาเซียก็เออออ อ้อแอ้ ให้การต้อนรับเกลอยาย และนอกจากนี้ได้มีเพื่อนบ้านมาเยี่ยมทักทายด้วย เป็นความประทับใจไม่รู้ลืมในความหมายของคำว่า "เกลอ"

หมายเหตุ : ลำปำ เป็นชื่อปลาชนิดหนึ่งคล้ายปลาตะเพียน

เขียนใน GotoKnow โดย คิม นพวรรณ
ใน คิม นพวรรณ

คำสำคัญ (Tags): #ครูคิม โรงเรียนวิทยสัมพันธ์ วอญ่าผู้เฒ่า ครอบครัว พัทลุง สงขลา#สพท.พิษณุโลก เขต ๓

หมายเลขบันทึก: 305736เขียนเมื่อ 14 ตุลาคม 2009 08:25 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:43 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (118)

หนานเกียรติ

เขียนเมื่อ 14 ตุลาคม 2009 08:41 น. ()

เป็นมิตรภาพที่อบอุ่นมากครับ

พี่คิมครับ...

ผมได้รับเมล็ดพันธุ์แล้ว

ยังไม่ได้ปลูกเลย เมื่อวานกลับดึก วันนี้สักพักต้องออกไปทำงาน

น่าจะได้ฤกษ์งามยามดีปลูกตอนเย็น

อ.ขจิต ก็ให้มา ๙ ชนิดครบ งานนี้เฌวาปลูกสนุกแน่ ๆ

เมื่อเช้าไปส่งเฌวา ร้องให้อีกแล้ว

ต้องรีบกลับ ใจคอไม่ดี

เที่ยว/พักผ่อนให้มีความสุขนะครับ

สวัสดีค่ะพี่คิม...อ่านแล้วซึ้งใจเกลอค่ะพี่คิม...เกลอพี่คิมน่ารักไหมค่ะ...เที่ยวให้สนุก จะเอาใจส่งไปเที่ยวกับพี่คิมด้วยค่ะ...เก็บความประทับใจจากการได้ท่องเที่ยวทางใต้ให้เยอะ ๆ นะคะ...คนใต้ใจดีค่ะ...น้องยังอยู่ กทม.เลยค่ะ...พี่คิมกับน้องนัทคงน่ารักมาก วุ้ย! อิจฉาบังได้เจอทั้งสองคนเลย และก็อิจฉาพี่คิมกับน้องนัท ได้เจอบังกับครอบครัว วุ้ย!! ตาร้อน ๆ ค่ะ

เที่ยวให้สนุกนะคะ...เดินทางโดยปลอดภัยในทุกเส้นทางค่ะ

ครูตุ๊กแก…ตัวดำๆ…

เขียนเมื่อ 14 ตุลาคม 2009 09:04 น. ()

มิตรภาพไร้พรหมแดนจริงๆค่ะพี่ครูคิม..

ครอบครัววอญ่าน่ารักจังค่ะ ขนาดสัมผัสแค่ทางตัวอักษรนะคะ

อ่านไปยิ้มไป กับการเดินทางที่วอญ่าพาพี่ครูคิมเที่ยว ลุ้นๆตลอดทางแต่ก็สนุกใช่ไหมคะ

เที่ยวให้สนุกมีความสุขทุกวันนะคะ

เดินทางปลอดภัยในทุกๆที่ค่ะ ..^__^..

วราภรณ์

เขียนเมื่อ 14 ตุลาคม 2009 09:11 น. ()

สวัสดีค่ะ พี่คิม
อ่านแล้วคิดถึงตัวเองตอนขับรถเป็นใหม่ ๆ เลยค่ะ
เห็นใจท่านผู้เฒ่าความรู้สึกคงไม่ต่างกัน ยิ่งมีคนนั่งมาก ๆ
ยิ่งตื่นเต้นทั้งคนนั่งและคนขับ ขับเดินหน้าก็พอคล่องแต่ขับถอยหลัง
กลับหัวทีไรใจคอไม่ดีทุกที....
ขอบพระคุณมิตรภาพดี ๆ ที่ร่วมแบ่งปันค่ะ

ธนิตย์ สุวรรณเจริญ

เขียนเมื่อ 14 ตุลาคม 2009 09:22 น. ()

มิตรภาพงดงามจริงๆครับ ฝีมือสารถีไม่เท่าไหร่ แต่หัวใจเกินร้อยใช่มั้ย มวยบุกครับ ถอยเป็นล้ม ถอยหลังไม่เป็นครับ(ฮาๆๆ)
อ่านบันทึกนี้แล้วมีความสุขครับครูคิม