82.มหัศจรรย์ทุ่นไม้ไผ่ยื้อแผ่นดินคืนมาได้


มหัศจรรย์ทุ่นไม้ไผ่ยื้อแผ่นดินคืนมาได้                      (ขอยืมน้องปลายฟ้ามาค่ะ เห็นมันดังดี อิอิ)

วันพฤหัสบดีที่ 29 มกราคม 2552 ผู้เขียนได้ชักชวนพ่อบ้านไปเยี่ยมพี่นริทร์ ผู้เป็นอดีตข้าราชการในตำแหน่งประมงอำเภอ นานนับ 10 ปี เราเจอกันไม่บ่อยนัก และทุกครั้งที่เจอกัน พี่นรินทร์จะทักทายผู้เขียนว่า ไงไอ้น้อง และเมื่อจากกันพี่คนนี้ก็จะพูดคำว่า พบกันเมื่อชาติต้องการโว้ยยยย...

อาจเป็นเช่นนี้ เราไปหาพี่นรินทร์ และไม่พบ อาจเป็นเพราะมันไม่ใช่เวลาที่ชาติต้องการ  แต่ผู้เขียนต้องการ ดังนั้นจึงสืบหาเบอร์โทร และรอนัดหมายว่า  ครั้งต่อไปเราเจอกันไม่ใช่เพราะชาติต้องการแล้ว แต่เราต้องการชาติ ชาติที่มั่นคง อบอุ่น ปลอดภัย

สำหรับผู้นำอีกท่านของที่นี่คือผู้ใหญ่บ้าน น้องหมู เรารู้จักกันมานาน แต่ระยะหลัง 10 กว่าปีมาผู้เขียนไม่มีโอกาสเจอเลย เพราะภาระงานต่างออกไป กับโอกาสของผู้เขียนมันน้อยนิดเกินกว่าจะได้เจอะเจอเพื่อนพ้อง น้องพี่

เพื่อไม่ให้เสียเวลาผู้เขียนขออนุญาตน้องผู้ดูแลศูนย์เรียนรู้ ป่าชายเลน หมู๋ 3 และเก็บภาพมาฝาก บรรยากาศที่พบเห็น ค่อยๆกำกับความนึกคิด  ผู้เขียนเดินไปๆ และเก็บภาพช้าๆ ใจล่องลอยไปกับกาลเวลาในอดีต ภาพในอดีตที่นี่เป็นป่าที่อุดม คนคงลืม เพราะมันเต็มไปด้วยบรรยากาศของป่าชายเลนที่อุดมสมบูรณ์ หากวันนี้ต่างจากวันนั้น และนี่คือภาพวันนี้

ที่ๆเคยอุดมสมบูรณ์ ได้ถูกพัฒนาขึ้นให้รถเข้าถึง เมื่อ20 กว่าปีเราต้องลุยขี้เลนเข้ามา

ศูนย์เรียนรู้

 

นานนับ 10ๆปี ที่กุ้งกุลา บอกลา กูลาตาย ต่อจากนั้นที่นี่เงียบเหงา เกษตรกรพบปัญหาหนี้สิน เจ๊บปวด

น้ำทะเลรุกเร้า บุกโหมกระหน่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า โรงเรียนหายไปในทะเล บ้านเรื่อนที่นาต่างพากันไหลลงทะเล ไม่เว้นแม้ป่าชายเลน แหล่งกำเหนิดสัตว์น้ำ ก็ไหลลงทะเล 

เหลือไว้เพียงฟ้ากับน้ำให้ดูต่างหน้า ให้ปวดร้าวทับถมนับวันนับคืน เหมือนจะให้หายนะจากธรรมชาติเร่งเกิด ใครทำร้ายใครก่อนคงไม่ต้องพูดแล้วนะเวลานั้น ผู้คนเริ่มเกลียดชังบ้านเกิด สำนึกรักบ้านเกิด...ไม่หลงความภาคภูมิใจให้หลงเหลือไว้เลย นอกจากความขื่นขม ปวดร้าวใจที่ไม่อยากจะเอ่ยปากบอกเล่าใคร

 ทะเลแกล้ง หรือแก้แค้น เขากัดเซาะทุกวัน เซาะทุกคืน ผืนดินพังทลายลง และทุกครั้งที่ทะเลกระชากลากถู ผืนดินถิ่นนี้ก็มิอาจช่วยตัวเองได้ ไม่มีแล้วป่าที่อุดมสมบูรณ์ เขากระชากลงทะเลครั้งละเป็นกิโล แผ่นดินของไทยที่สมุทรสาคร  ผู้เขียนไม่ใช่นักอะ (อนุรักษ์) ที่เฝ้ารอให้เกิดปัญหา แล้วแก้ ดังนั้นงานของผู้เขียนจึงเป็นการสร้างความตระหนัก และป้องปรามมากกว่า คำแล้วคำเล่าที่เอ่ยออกไป ไม่อยากให้มันเกิด พร่ำสอนไปเถอะ ....สุดท้ายผู้เขียนก็แพ้

ณ วันนี้ ทำอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้ มันไม่ทันการ ทำตรงไหนได้ทำไป ไม่ต้องรอ เห็นหน่วยงานของรัฐเข้ามาช่วยเหลือเช่นนี้ พี่น้องเอ๋ย...โคกขามต้องอยู๋คู่แผ่นดินไทย

 

หน่วยงานของรัฐ มีความพร้อมด้านปัจจัย   ต่างพร้อมใจกัน  ประชาชนร่วมมือกัน

ทั้งเด็กเล็ก เด็กโต   เค้าจะรู้ไหมหนอว่าที่ๆเค้ากำลังปลูกป่าริมเลในขณะนี้  เมื่อ 20 กว่าปีมันคือผืนดินที่อุดม และต้องเดินไปอีกเป็นกิโลๆ กว่าจะเห็นชายฝั่ง เห็นน้ำทะเล

ปลูกตรงไหนก็ได้เร่งรีบปลูกเร็ว เพิ่มผืนป่าชายเลน ช่วยกันเพาะกล้า

ภาพกิจกรรมนี้นักเรียนโรงเรียนสหกรณ์นิคมเกลือและนักศึกษาจาก VBACร่วมกันเพาะพันธุ์ กล้าโกงกางอีก 600 ต้นกล้าไว้ที่โรงเรียน ห่างจากชายฝั่ง  ประมาณ 5 กิโลเมตร

ภาครัฐโดยกองพันทหารปืนใหญ่ต่อสู้อากาศยานที่ 1 รักษาพระองค์ ขุนพลปลูกป่า สร้างเขื่อน ทุ่นไม่ไผ่ลดการกัดเซาะชายฝั่งทะเลหลังแนวเขื่อนไม้ไผ่ชะลอคลื่น..

 

แทรกภาพ นาเกลือก่อนถึงทะเลแห่งนี้  เวลานี้.. เพิ่งปล่อยน้ำเข้ามา

กัดเซาะอย่างนี้ จนหน้าดินเริ่มหายไป เซาะจนเห็นทราย บางทีสมุทรสาคร อาจเป็นทะเลเดิม แล้วกรุงเทพฯ และปริมณฑลหละ ใช่ทะเลเดิมหรือไม่ หรืออาจเป็นทะเลในไม่ช้า ไม่นาน......คิดแล้วเยือก..

แนวเขื่อนสลายคลื่น และป้งอกันการกัดเซาะ ต้นโกงกางกำลังเติบโต จากต้นกล้าเร่งแทงรากยึดผืนดิน

แนวป่าเดิมที่ถูกรักษาไว้ หากไม่มีใครเหลียวแลไม่ช้าก็เร็วอาจหายลงทะเลไปอีก

เขื่อนไม้ไผ่ แนวชะลอ และสลายคลื่น

 

คุณพี่รินทร์ ....คุณลุงของเด็กๆ ภูมิปัญญา อดีตข้าราชการ ประมงอำเภอ จังหวัดสมุทรสาคร ผู้ไม่เคยถอยห่างจากทะเล ...ขอปรบมือให้นักสู้ภัยทะเลมือเปล่า.....ท่านคือขวัญใจของทุกคนที่นี้...  คุณนริทร์ บุญร่วม

สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสมุทรสาคร

ได้ร่วมกันปลูกป่าอนุรักษ์ เสริม ซ่อมแซมป่า นัก

เรียนที่นี่นับพันๆ คน ร่วมใจกัน ครูอาจารย์ทุก

ท่าน ต่างจัดกิจกรรมเสริม สำนึกรักสิ่งแวดล้อม

รักป่า รักทะเล รักน้ำ ฯลฯ

ทุกคนภาคภูมิใจในกิจกรรมที่ทำ มิใช่คนใดคนหนึ่ง หากแต่เป็นความร่วมมือ ที่มีหน่วยงานของทั้งภาครัฐ และเอกชน ร่วมใจกัน ประสานประโยชน์ เพื่อผืนแผ่นดินไทยนี้ให้ประชาชนที่นี่ได้อุ่นใจ คนไทยไม่ทอดทิ้งกัน

นิคมสหกรณ์โคกขาม ต.โคกขาม ผู้นำหมู่บ้าน ผู้ใหญ่บ้าน ร่วมกันเร่งรัดแข่งกันยื้อแผ่นดินคืนมาจากทะเล

กรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง

สส.สมุทรสาคร

พระสงฆ์

เด็กน้อย

อสม.และอนามัย

ตำรวจ

ผู้ใหญ่บ้าน และอบต.โคกขาม

ครู อาจารย์ ชาวบ้าน

สถาบันส่งเสริมสิ่งแวดล้อมไทย สถาบันวิจัยและปฏิบัติการสังคม

และอีกหลายหน่วยงานที่ยังไม่ได้กล่าว จะนำมาเล่าต่อไปในบันทึกที่โอกาสอำนวย

ดูเพิ่มเติมที่นี่ค่ะ

ดร.ขจิต ฝอยทอง  

  http://gotoknow.org/blog/yahoo/237923#top

น้องครูปู

http://gotoknow.org/blog/pitsini5022/238089

http://gotoknow.org/blog/pitsini5022/237072

สุดท้าย

ขอเชิญชวนมาร่วมกันปลูกป่าอีกนะคะ อีกหลายๆร้อยกิโลเมตรที่ถูกทะเล กัดเซาะ มาร่วมแรง ร่วมกาย ร่วมใจ ฉุด ยื้อดึงสะกัดกั้น ไม่ให้ผืนแผ่นดินไทยที่สมุทรสาครไหลลงทะเล  

ขอบคุณค่ะ

หมายเลขบันทึก: 238802เขียนเมื่อ 31 มกราคม 2009 16:38 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:14 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (28)

สวัสดีค่ะคุณพี่....

  • อ่านสนุกเลยค่ะ
  • ครูอ้อยชอบ  กุลาดำ กูลาตาย น่ะค่ะ  โดนใจเลยค่ะ

มีความสุขนะคะคุณพี่

P

น้องครูอ้อยผลโหวตออกมาหรือยังค่ะ คูกัด คู่ฟัดคือใคร อิอิ

สวัสดีครับ และขอบคุณที่คุณครูต้อยแวะไปเยี่ยม Blog ผมครับ ผมเพิ่งเป็นสมาชิกใหม่ ยังไม่คุ้นเคยธรรมเนียมปฏิบัติและวิธีการทำ Blog ขออนุญาตมาเยี่ยมชมดูตัวอย่างใน Blog ของคุณครูนะครับ...ภาพแทนคำอธิบายได้ดีกว่าคำพูดอีกนะครับ

  • ทรัพยากรทางธรรมชาติหลายอย่างหายไป เพราะความไม่รู้
  • เพราะความเห็นแก่ได้ของบางคน
  • การปลูกฝังความรู้ให้เยาวชนเป็นหน้าที่ครูอย่างเราๆ
  • เป็นกำลังใจมากๆให้ krutoi ครับ!

P

ด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่งค่ะ

น้องศึกษาดูได้ทุกบล็อกนะคะ

พี่ๆน้องๆกันทั้งนั้นค่ะ

เราเป็นวัฒนธรรมจิตอาสากันนะคะ

 

เดือนมีนามีคิวจะไปปลูกป่าชายเลนที่สมุทรสงครามค่ะ ไม่ได้ไปสมุทรสาคร แต่คงได้นะ ช่วยครูต้อยปลูกป่า คืนพื้นดินให้กับประเทศไทยเหมือนกัน ไปแล้วจะกลับมารายงานครูต้อยค่ะ

เป็นกำลังใจในการทำงานนะคะ

P ขอบคุณค่ะ

วัฒนธรรมการเรียนรู้ร่วมกัน

บทบาทหน้าที่ของครูยังมีความจำเป็นยิ่ง ต่อการหลอม และสร้างค่ะ

 

P

ขอบคุณค่ะ

ปลูกส่วนไหนก็ได้ค่ะ

สมุทรสงคราม ก็น้องสมุทรสาคร มีพี่เป็นสมุทาปราการ อิอิ

สมุทรสาคร ภูมิประเทศมีทั้งจุดแข็ง และจุดด้วย

ผลกระทบจากโลกร้อนสร้างความเสียหายไปทุกหย่อมหญ้า

หากเรามีใจรักที่จะให้ มีจิตอาสาพาไป ขอเพียงให้ปลูกๆเพื่อสาธารณ

ย่อมเกิดประโยชน์แก่มวลมนุษย์ชาติโดยแท้จริง

ขอบคุณค่ะ

..จะปิดทองหลังองค์พระปฏิมา..

สวัสดีค่ะครูต้อย

อันนี้ก้านกอ หรือ กอ น่ะค่ะ

ไม่ใช่ใยมดเจ้าค่ะ

เป็นกระจกของใยมดเค้าค่ะ

 

สวัสดีค่ะ ครูต้อย

ใยมดช่วงนี้แป๊ะตีต๋า

เลยให้ก้านกอ เขียนบันทึกไปก่อนค่ะ

ให้ก้านกอช่วยดูเรื่องราวของกระจก

ใยมดจะได้รู้ด้วยน่ะค่ะ

ขอบคุณค่ะครูต้อย

โชคดีมีความสุขน่ะค่ะ

สวัสดีค่ะ  พี่ครูต้อย

  • มาเยี่ยมค่ะ อ่านสนุกเพลินมากๆค่ะ
  • ขอบคุณมากที่แวะไปเยี่ยม กำลังจะนำภาพสวยๆลง แต่มีปัญหามากๆ พึ่งเรียนรู้ค่ะ

 

สวัสดีค่ะ

มาชมกิจกรรมดี ๆ เพลิดเพลินมากค่ะ

ได้ความรู้ดี ๆ ด้วย

ขอบคุณมากค่ะ

(^___^)

P

น้องหนุ่มกร ก็มีเพื่อนแล้วไง ใช่ไหมคะ

P อ้า....ก้านกอ

เย้......กระจกส่องใยมด

ขอบคุณค่ะ

P

พี่ก็เคยเป็นเหมือนน้อง

ช่วบอกหน่อยว่าปัญหาตรงไหน

จะได้ช่วยเอาออกให้ถูกจุดนะคะ เผื่อช่วยได้

ขอบคุณค่ะ

P

ขอบคุณค่ะ น้องคนไม่มีราก

...อ่านบันทึกของน้องคนไม่มีราก ทำให้ถึงบางอ้อ

...คนไม่มีรากเพระเหตุใด.....

ขอบคุณข้อคิดดีๆที่ให้ได้คิดดีๆค่ะ.......

สวัสดีครับครูต้อย ขอบคุณที่เข้าไปอ่านเรื่องเกี่ยวกับดวงตาในบล็อกของผมตั้งแต่ก่อนปีใหม่นะครับ เพิ่งมาตอบวันนี้เพราะคิดว่าไม่มีใครเข้าดูแล้วอ่ะครับ ขอโทษด้วยตอบช้าไปมากๆ เลย

ครูต้อยครับ รูปที่เปลี่ยนใหม่สวยดีนะครับ ดูสดใสทีเดียว ว่างๆ ก็เข้าไปอ่านบล็อกของผมได้อีกนะครับ ไม่ค่อยเห็นครูเข้าไปดูบ่อยๆ อย่างเมื่อก่อนเลยครับผม คิดถึงอยู่หมือกันครับ ขอให้สุขภาพแข็งแรง มั่ง มี ศรี สุข นะครับ

P

ตามหาอยู๋เหมือนกัน แต่หาไม่เจอ แก่แล้วทำอะไรก็ช้าลงนะ

หลังจากนี้ ยังไม่แน่ใจว่าจะได้มาทักทายกันบ่อยหรือเปล่า เพราะอะไรๆ มันก็เร่งรัดเวลา นี่ก็เพิ่งเรียนรู้เรื่องที่อยากรู อยากศึกษา ก็อาศัยเน็ต กับg2k นี่แหละ ค้นคว้าสิ่งที่ยังขาดหายไป

ดีใจน้องBObมาเยี่ยมนะคะ

ขอบคุณค่ะ

สวัสดีครับคุณครูต้อย กิจกรรมรักษาแผ่นต้องร่วมมือกันหลายฝ่าย ถึงจะรักษาเอาไว้ได้

พิษสงของกูลาตาย ที่บ้านเรา ปากนังหัวไทร ระโนด ปากยูน ด้วยโดนผลกระทบทุกแห่ง โครงการเปลี่ยนนากุ้งร้าง เป็นนาข้าวและนาปาล์มจึงเกิดมาเพื่อใช้ประโยชน์ แผ่นดินให้มีประโยชน์ครับครู

Pนอนดึกเหมือนกันน๊ะคะบังหีม

หายไปนาน เรียนหนักเหรอคะ

เอครูต้อยว่าบังนี่ไม่ธรรมดาเลยนะ ขอชมหน่อยแล้วกัน

ชมมากเดียวลอย

ครูต้อยกับพ่อบ้านนอนดึกเพราะช่วยกันค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับการสอนประวัติศาสตร์ไทยโดยนำโยนิโสมนสิการมานำทางให้นักเรียนคิด เพิ่มเติมหนะ  หายากจังเลย บังเอ๋ย

นี่ก็ใกล้จะตี2 ของวันใหม่แล้ว

ยังหาที่โดนใจไม่ได้สักที

ชักจะท้อนิดๆเหมือนกัน

ครูต้อยกับพ่อบ้านปล้ำกับงานนี้นานแล้ว

ขอลาไปพักผ่อนก่อนนะพี่น้อง

วันนี้วันพระ

ขออนุโมทนาจิตให้บังหีมและครอบครัวมีความสุข

ความเจริญตลอดกาล

ขอบคุณค่ะ

 

ครสาวหน้า ต้องแวะ มา ครับ

เรียนท่านJ J

ขอบคุณค่ะ

ว่าแต่ว่า ภาษาเม้นท์เก๋จังเลยค่ะ อิอิ...

  ครสาวหน้า ต้องแวะ มา ครับ

 ขอบคุณค่ะ มาชวนขำแก้เครียด5+

 

P 

ขอบคุณค่ะ ท่านเกษตร

เด็กๆเรียนรู้จากการปฏิบัติ ได้ผลดีค่ะ เกิดความภาคภูมิใจ ในผลผลิต แต่ตอนนี้ผักปลอดสารพิษ กำลังเจอปัญหาแมลงตัวน้อยๆเริ่มมาแย่งกัดกินใบ ค่ะ

ขอบคุณค่ะ

เอาภาพมาฝากค่ะ

ปัญหาโลกร้อนยังอยู่ ระดับน้ำทะเลยังคงสูงขึ้นเรื่อยๆ โครงการเขื่อนไม่ไผ่นี้จะรับมือไหวไปเรื่อยๆ ไหมครับ

ไม่มีรูปน้องนพดล

คิดว่าน่าเป็นห่วงมากค่ะ

พยายามเท่าที่กำลังของเราจะสู้ไหว

หากน้ำทะเลยังขึ้นสูง โลกร้อนมากขึ้นๆ โครงการอะไรก็เอาไม่อยู่

แต่ครูต้อยก็ยังแอบหวังว่า ระยะเวลา 5-8 ปีนี้

หากร่วมแรงร่วมใจกันปลูกป่าโกงกางจริงๆ

ช่วยกันดูแลจริงๆ และปลูกลงไปเท่าไหร่

ต้องดูแลให้รอดอย่างน้อย 80 % ก็น่าจะช่วยชะลอได้

สำคัญว่า อย่าพยายามเอาดินออกไปขายอีกเท่านั้น

ซึ่งก็ยากมากเพราะเป็นสิทธิของเจ้าของที่ดินทำกิน

เป็นรายได้ที่เขาพึงได้ แต่อาจไม่เหมาะ

เพราะมันทำให้ผืนดินชายฝั่ง และใกล้เคียงดินต่ำกว่าน้ำทะเล

และจมทะลได้ในโอกาสที่โลกเปลี่ยนแปลง

ขอบคุณค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท