การจัดกิจกรรมแลกเปลี่ยนเรียนรู้เพื่อให้เกิดการพัฒนาที่ยั่งยืนของ

กลุ่มงานสังคมสงเคราะห์ โรงพยาบาลจังหวัดสมุทรสาคร ในครั้งนี้

เป็นกิจกรรมที่แตกยอดออกมาจากการทำกิจกรรมเปิดประตู kmครั้งที่ 2

ทีไม่ได้ขึ้นบันทึกค่ะ

เอาภาพมาเพิ่มให้เห็นบรรยากาศที่เกิดขึ้นของคนที่แตกต่างกัน

ทางหน้าที่การงาน โอกาสสนทนาแลกเปลี่ยนกันนั้นหาไม่เจอ

 แต่เมื่อเปิดประตูKMของโรงพยาบาลสมุทรสาครด้วยรักที่ผูกพัน

 ช่องว่างที่เคยมีกลับหายไป

กลายเป็นแนวเชื่อมโยงให้เกิดการเรียนรู้ร่วมกันเป็นระนาบเดียวกัน

จูงมือกันไปด้วยหัวใจที่มีรัก

 

ภาพอุปกรณ์เปิดใจ สลายนิ่ว เอ๋ยไม่ใช่ค่ะ ขอโทษๆ อิอิ

อุปกรณ์อีตักเปิดใจ

สรุปความคิดที่เล่นกิจกรรมเพิ่มเติมคือทุกคนบอกว่าตอนตักเมล็ดมะขามทีแรก

มันยากลำบาก ทำไม่ถูก ตักไม่ขึ้นแถมตักโดนเมล็ดที่ไม่ใช่เป้าหมาย

เหมือนตอนที่ต้องเข้าไปโพสต์ผู้ป่วยใหม่ จะทำอะไรไม่ค่อยถูก

ต้องเรียงลำดับความคิด ที่บางครั้งก็ยังสับสน

ต้องอาศัยข้อมูลจากทุกฝ่ายแล้วนำมาวิเคราะห์ทีละประเด็นๆ

เป็นการถอดบทเรียนที่เริ่มสนุก ทำให้เข้าใจตนเอง ผู้ร่วมงาน และผู้ป่วยมากยิ่งขึ้น

หลายคนบอกว่าต่อไปจะทำงานมีความสุขมากยิ่งขึ้น เพราะเริ่มเข้าใจอกเขาอกเรา

และจะพยายามใช้สติกำกับรู้การทำงาน ทำงานด้วยความรัก และเป็นสุขกับงาน

 
น้องๆต่างช่วยกันสรุปสิ่งที่ได้จากการจัดกิจกรรม

ต่อจากนั้นเราก็ให้ทุกคนต่างหาจุดเด่น ข้อดีของแต่ละคน

ที่สนุกมากๆคือเจ้าตัวต้องออกมาเขียนสิ่งที่เพื่อนคนพบในตัวเอง

จากคำบอกเล่าของเพื่อน ทุกคนมีอากาเขินอาย

แต่น้องแหม่มใหญ่ทีแรกมีอาการวิตก

และพูดออกมาว่าของแหม่มคงหาความดีไม่เจอแน่เลย

เพราะแหม่มดุ และตรงไปตรงมามากๆ

แต่พอน้องแหม่มใหญ่ออกไปเตรียมตัวเขียนตามที่เพื่อนบอก

 ปรากฏว่าเขียนความดีของตัวเองที่เพื่อนร่วมงานมองเห็นแทบไม่ทัน

เล่นเอาเจ้าตัวถึงกับร้องว่า" แหม่มคิดว่าแหม่มจะไม่มีเสียแล้ว" หุ หุ

หลังจากกิจกรรมลปรร. ครั้งนี้ผ่านไป

น้องแหม่มใหญ่นักสังคมสงเคราะห์เกิดปิ๊งไอเดียแล่นปรู๊ดปร๊าด

โทรประสานงานกันกลางอากาศ

เราปรึกษา และประชุมกันทางมือถือค่ะ

ตอนนี้ปัญหาอยู่ที่ฉํนว่าจะว่างวันไหน เมื่อไหร่

แล้วก็ตัดสินใจหลังจากเด็กสอบเสร็จในแต่ละวัน

ก็นั่งมอไซด์รับจ้างซิ่งชิงเวลาเอาค่ะ

เป้าหมายงานร่วมกันคือจัดกิจกรรมลปรรให้ผู้ป่วย...

ที่พัฒนาตนเองขึ้นมาเป็นอาสาสมัคร และลงพื้นที่

รวมทั้งทำงานร่วมกันในโรงพยาบาล

ฉันได้เตรียมกิจกรรม อีตัก สุนทรียสนทนา และผ่อนพักตระหนักรู้

พร้อมสื่อในการทำกิจกรรมอีกจำนวนหนึ่ง 

นับเป็นการจัดกิจกรรมที่ลงทุนน้อยแต่ได้ผลคุ้มค่า

กิจกรรมแลกเปลี่ยนครั้งนี้เป้าหมายคือกลุ่มอาสาสมัคร

ของงานสังคมสงเคราะห์โรงพยาบาล

ซึ่งทางน้องจุ๊ น้องแหม่มได้คัดเลือกแบบเจาะจงจำนวน 10 ท่าน

 ในระหว่างกิจกรรมกำลังดำเนินอยู่

ฉันเกิดแนวคิดกิจกรรมต่อเนื่องได้อีกระลอกหนึ่ง

อย่างนี่ละมั๊งที่เรียกว่างาน ก่อให้เกิดความคิดสร้างสรรค์

การทำกิจกรรมต่างๆหากเราทำด้วยความตั้งใจ มีสติรับรู้การเกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไป

บางครั้งเราต้องเผชิญกับเป้าหมายที่พิเศษๆ

การรับรู้ ทำความเข้าใจ ยอมรับกับเป้าหมายพิเศษนั้น กลับทำให้งานราบรื่นยิ่งขึ้น

ฉันเฝ้าสังเกต พิจารณาปฏิกริยาการเปลี่ยนแปลงจากสีหน้า แววตา

ภาษาท่าทาง ความพึงพอใจ ที่เกิดขึ้นของเหล่าอาสา ด้วยสติ และต่อเนื่อง

บอกตัวเองว่าระวังอคติ ที่แอบเบี่ยงตัวเข้ามาร่วมคิด ร่วมแจมให้จงดี

ฉันรับรู้ว่า ในขณะที่ฉันเฝ้าสังเกตนั้น...ได้เกิดความคิดแทรกขึ้นมา

มันขึ้นอยู่กับสภาวะของฉันในขณะนั้น... ฉันดีใจที่มันเป็นสภาวะบวก

เพราะความคิดที่แทรกขึ้นมานั้นมันเป็นความคิดบวกที่ต่อยอดการทำงาน

ที่ดำเนินอยู่ มองเห็นช่องทางที่จะสานต่อให้เป็นผลสำเร็จมากยิ่งขึ้น

เป็นความรู้สึกที่เป็นสุข สบายๆ ด้วยอารมณ์สบายๆ

ก่อนทำงาน ฉันคาดหวังเพียงเล็กน้อย

ส่วนน้องแหม่มนั้นเธอมีความหวังเต็มเปี่ยม

และมีความปรารถนาจะให้อาสาสมัครได้เข้าใจตนเอง

ได้เรียนรู้ที่จะจัดการกับตนเองโดยปราศจากอคติ

เรียนรู้เพื่อนร่วมงาน ยอมรับ และเข้าใจเพื่อนร่วมงาน และตัวเอง

ได้เรียนรู้ที่จะชำระใจตัวเองเพื่อให้ได้ทำงานอย่างปราศจากอคติ

และเสริมพลังบวกให้กับตนเอง

เมื่อเสร็จกิจกรรมเรามีการประเมินร่วมกัน

ทั้งผู้รับ ผู้ให้ และผู้สังเกต

ต่างสะท้อนทั้งแนวทางปฏิบัติ ผลการปฏิบัติ ผลที่จะตามมา

ทุกคนพอใจกับสิ่งที่เกิด ที่ผ่านไป

และสัญญาใจจึงเกิดขึ้น

เออแนะ..เรื่องของจิตที่ยังคงมีอิทธิพลสำหรับคนที่มุ่งมั่นเพื่อส่วนรวม

ฉันเห็นเขาร้อยดวงใจกันด้วยรัก ฉันได้เห็นความรัก

ความสามัคคีของกลุ่มอาสาสมัคร ความเป็นกันเอง

ความผูกพันของเจ้าหน้าที่นักสังคมสงเคราะห์โรงพยาบาลสมุทรสาคร

ที่ฉันสัมผัสได้จากการทำงานร่วมกัน

เมื่อมีสัญญาใจเกิดขึ้น

 after metting เพื่อหารือแนวทางที่จะสานต่อในครั้งต่อไปจึงเกิดตามมา

ส่วนน้องแหม่ม และน้องจุ๊ ก็ไม่รอช้า

วางแผนการจัดกิจกรรมสำหรับแกนนำผู้ป่วยต่อทันที

นี่เป็นยุทธวิธี เด็กดอกไม้ทีละแปลง แล้วร้อยรวมเป็นพวงมาลัยสวย

เสร็จภารกิจใจแล้ว ฉันก็ไปเยี่ยมผู้ป่วยเบาหวาน น้องแหม่มใหญ่อาสาไปเป็นเพื่อน

แต่โชคดีมากค่ะ ผู้ป่วยรายนี้กลับบ้านแล้ว

ออกจากประตูอาคารผู้ป่วยก่อนก้าวไปทางบันได

เห็นมุมสบายกายา มุมนี้เลยเก็บภาพมาฝากค่ะ

ขอบคุณกลุ่มงานสังคมสงเคราะห์ของโรงพยาบาลจังหวัดสมุทรสาคร

 ทีมงานสุขศึกษา และกลุ่มงานแม่บ้านผู้น่ารักทุกๆท่าน

ขอบคุณทุกท่านที่อ่าน

ขอบคุณค่ะ