เมื่อเฒ่าหัวงูมาดูงาน
ห่างหายจากการเขียนบันทึกไปนานด้วยภารกิจการงานร้อยแปดพันประการเช่นเคย ไม่อยากจะเซดเลยว่ายุ่งขนาดไหน เอาเป็นว่ายกตัวอย่างมัน ๆ ให้ฟังเรื่องหนึ่งดีฝ่าเนอะ
สาย ๆ วันศุกร์ที่ผ่านมามีโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งมาขอเยี่ยมชม นักเรียนแค่ 90 คน อาจารย์ 2 ท่าน เลี้ยงอาหาร ขนม น้ำ พาเยี่ยมชมการจัดการเรียนการสอน ห้องปฎิบัติการ และการทำกิจกรรมต่าง ๆ ซึ่งมีผู้รับผิดชอบนำเสนอแต่ละส่วนอยู่แล้ว
ครูปูรับหน้าที่ต้อนรับอาจารย์ที่มา บรรยายภาพรวมของการบริหารจัดการและตอบทุกคำถาม พาเยี่ยมชม ร่วมรับประทานอาหาร มอบของที่ระลึก ร่วมถ่ายภาพและจัดรถไปส่ง เป็นอันเสร็จพิธี
ปัญหาที่เคยเจอสำหรับหน้าที่นี้คือ อาจารย์ที่มาจากโรงเรียนของรัฐ มักสงสัยในเรื่องวัยวุฒิของครูปูที่อาจดูไม่ค่อยเหมาะกับตำแหน่งนัก เพราะส่วนใหญ่ ผู้บริหารมักมีวัยวุฒิระดับหนึ่งแล้ว ไม่ใช่มีแต่อาวุธ (ปาก) เหมือนเรา ฮ่าๆๆๆ
ก็ไม่แน่ใจว่าคนที่ถามด้วยความสงสัยทั้งหมดจะได้คำตอบอะไรกลับไปบ้าง แต่ถ้าเรารู้ตัวแล้วว่าเราทำอะไรได้ ทำอย่างสุดความสามารถด้วยความบริสุทธิ์ใจ ก็คงไม่ต้องไปกังวลกับคำตอบในใจของใครต่อใครเขาหรอกเนอะ
(นี่ไงล่ะคะ พวกศรัทธาจริต :P)
แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งอื่นแฮะ อาจารย์ผู้ชายที่รับหน้าที่นำนักเรียนมานั้น อายุน่าจะใกล้ 60 อยู่รอมมะร่อ กลับทำให้เจ้าบ้านอย่างครูปูกระอักกระอ่วนได้ดีพิลึก เริ่มด้วยสายตาหยาดเยิ้มตั้งแต่ตอนครูปูแนะนำตัว ถามย้ำแล้วย้ำอีกถึงอายุ ไล่ไปถึงประวัติส่วนตัวนู่นนี่ อาการนั่งบิดไปมา หัวเราะร่วนแบบที่เราก็ยังงง ๆ ว่า มันจะขำอะไรนักหนา (วะ) ต่อด้วยไม่ว่าจะพูดอะไรก็เลี้ยวลงไป present ตัวเอง ประวัติชีิวิตเสเพล และความโสดซิงจริง ๆ นะจ๊ะ (who cares?)
ไอ้เราก็ควบคุมอาการสุดฤทธิ์
อ๋อ.. เหรอคะ
อ๋อ.. ค่ะ
อืม ค่ะ
ยิ้มไปฝืนไปใจก็นึกถึง Focky ที่บ้านอยากจะเอามาฉีดพรมเหงือกเพื่อไม่ให้ริมฝีปากติดค้างอยู่บนนั้นตอนหุบ ยิ้มลงมาเสียเหลือเกิน 
อยู่ดี ๆ พี่แกก็ควักสมุดจดโทรศัพท์ออกมา
รบกวนขอชื่อและเบอร์ โทรทุกเบอร์ที่ท่านรองฯ มีด้วยนะครับ
จดเบอร์โทรของโรงเรียนและเบอร์มือถือให้ไปตามมารยาท พอยื่นคืนให้ ดันผลักกลับมาแล้วบอกว่า
ขอทุกเบอร์ที่มีเลยนะ ครับ
เลยตอบไปว่า เชื่อว่า 2 หมายเลขนั้นเพียงพอที่จะติดต่อได้แล้วล่ะค่ะอาจารย์
สิ่งที่ได้คือ ค้อนและเม้มปาก ยิ้มกรุ้มกริ่มใส่ เหมือนเป็นเพื่อนเล่น
แหม… ท่านรองนะท่านรอง แค่นี้ก็หวงไปได้
(ฮึ่ม!!)
อย่านะปูเอ๊ย เย็นไว้ลูก เย็นไว้ เธอ รษก.อยู่นะ นี่ไม่ใช่เรื่องส่วนตัวอย่างเดียวนาเฟ๊ย
ต่อด้วยการพูดคุยที่เต็มไปด้วยเรื่องตลกโปกฮาแบบ 2 แง่ 3 ง่าม ก็ได้แต่วางหน้าเฉย ๆ ตอบเฉพาะเรื่องที่เป็นเรื่อง ก็จะให้ทำอย่างไรได้ คนไม่มีมารยาทจะให้ไปอบรมกลางอากาศคงไม่ทันแก่เหตุแล้วหล่ะค่ะ
รู้แล้วว่าคงไม่มีเรื่องงานให้ต้อง present แน่ ๆ จึงขอตัวไปทำงานอื่นก่อน พอเห็นว่าใกล้เวลาแล้วจึงกลับมาคุยต่อ
เคราะห์ซ้ำกรรมกระแทก!!!!!
พี่แกยังไม่ยอมหยุด เจอทีท่าเฉย ๆ ของเรา ก็เลยเปลี่ยนกลยุทธ์เป็นการเกทับบลั๊ฟแหลกแทน
ดั๊น! ชวนคุยเรื่องการเมือง แถมยังมาชี้หน้าเราอีกนะ
ได้ตามข่าวบ้างไม๊ ตามไม๊ ๆ ถ้าไม่รู้เรื่องเดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง
“อ๋อ เหรอคะ มันยังไงนะคะ อยากรู้อยู่เหมือนกันหล่ะค่ะ” (กร่อด…กร่อด…)
ว่าแล้วพี่แกก็แพล่มไปเรื่อย คดีความที่ดินหน่ะคนมันอิจฉา ศาลมันก็ฮั๊วกัน ไม่มีข้อมูลอะไรเลย อ้างคำเดียวว่าคนมันอิจฉา พอถูกถามก็เปลี่ยนไปเรื่องนู๊นเรื่องนี้ อาจารย์ผู้หญิงก็ซัก ก็ถาม แต่แกไม่ฟัง ไม่ตอบ เลี่ยงไปเรื่อย อุณหภูมิคงกำลังได้ที่อาจารย์ผู้หญิงจึงต่อว่าว่า พูดไม่รู้เรื่อง ตอบไม่ตรงคำถาม แถไปเรื่อย (เห็นไหมคะ เขาบอกแล้วว่าห้ามชวนคุยเรื่องการเมืองก็ไม่เชื่อ)
ไอ้เราก็ว่าจะไม่แล้วเชียวน๊า… (อย่าไปเชื่อค่ะ อย่าไปเชื่อ) ทนไม่ไหวซักค้านแกเป็นระยะ ๆ ไล่ถามแกทีละเรื่อง ให้แกตอบแล้วถามเพื่อสรุป
“ตกลงอาจารย์คิดว่า ___ก ในดวงใจของอาจารย์นี่ผิดไหมคะ ผิดไหมคะ อาจารย์ต้องตอบคำถามนี้ก่อนค่ะ“
เอ่อ..มันก็ผิดนั่นแห ล่ะ แต่แหม.. คนอื่นไม่เคยทำเร๊อะ ไม่เห็นไปจับคนอื่นบ้างล่ะ ถ้าปล่อยก็ต้องปล่อยทุกคนซิ่
“งั๊นจบค่ะอาจารย์ ขนาดอาจารย์ถือหางเขา อาจารย์ยังว่าเขาผิด แสดงว่าเรื่องความชอบความศรัทธามันก็เรื่องนึง เรื่องถูกเรื่องผิดก็ต้องว่าไปตามนั้น อาจารย์นี่ยุติธรรมมากเลย เห็นด้วยกับอาจารย์เลยค่ะ
แต่ประเด็นว่าคนอื่นไม่เคยทำ เร๊อะ เราก็คงไปรู้ทุกเรื่องไม่ไหวหรอกนะคะ แต่เรากำลังคุยเรื่องคนนี้คนเดียว ไว้วันหลังหลักฐานใครโผล่มาอีก เราค่อยมาคุยกันใหม่ (คงจะมีวันนั้นหรอกนะ!) ก็เอาเป็นเรื่อง ๆ ไปนะคะ
ส่วนจะไปเหมารวมว่าไอ้ความผิด แบบนี้ใคร ๆ เขาก็ทำกัน ถ้าจับก็ต้องจับให้หมด ถ้าไม่จับก็ไม่น่าไปถือโทษกับคนคนนี้เลย อันนี้ไม่ใช่แล้วมังคะ
ทำผิดทำถูกไม่สำคัญขอให้เป็น สิ่งที่คนเขาทำกันเยอะๆ ก็ถือว่าไม่เป็นไรเหรอคะ? ขโมยขึ้นบ้านอาจารย์แล้วตำรวจจับได้ มันบอกว่าเพื่อนมันก็เคยขึ้นอีกหลังนึงแหน่ะ ทำไมตำรวจไม่เห็นไปจับเพื่อนมันบ้างล่ะ อาจารย์จะให้ตำรวจปล่อยไอ้หมอนี่ไป ทั้ง ๆ ที่มันยังถือข้าวของ ของอาจารย์อยู่โทนโท่เนี่ยะนะ ?
คนเป็นครูบาอาจารย์แบบเราคง ต้องระวังความคิดแบบนี้มาก ๆ เหมือนกันนะคะ เพราะมันอันตรายต่อการสร้างจิตสำนึกดี ๆ ให้กับเด็ก ๆ ไอ้ที่บ้านเมืองเรามันวุ่นวายอยู่นี่ก็เพราะขาดจิตสำนึกกันแบบนี้แหล่ะค่ะ
มันทำให้คนไม่รู้น้ำหนัก กะไม่ถูก จะพูด จะคิด จะทำ จะวางตัว ไม่รู้แค่ไหนเหมาะ ไม่รู้เมื่อไหร่พอ มันกะผิดไปหมด แล้วไอ้ที่น่ากลัวคือไม่รู้ตัวด้วยสิคะ ใครจะส่งสัญญาณอะไร ยังไงก็ไม่รู้เรื่อง ใครเขาจะบอกจะเตือนก็ไม่กล้า ทำได้แค่วางเฉยไปเลย รอให้รู้ตัวเอง
ขนาดเขาเฉยจนผิดสังเกตแล้ว ก็ยังไม่รู้ตัวอีก ไม่ฟังใคร ไม่เอ๊ะ ไม่เฉลียวใจ ไม่รู้จักสังเกต อันนี้นี่พาลให้เสียชื่อ เสียงาน เีสียความเคารพนับถือที่ตัวเองมีไปได้เลยนะคะ”
(อาจารย์ผู้หญิงยิ้มแก้มแทบปริ หลังจากนั่งฟังมานานเพราะเถียงอาจารย์ผู้ชายไม่ทัน)
ใช่ๆๆ อย่างน้องพูดเนี่ยะถูกเลย แหม พี่ยังไม่เคยเห็นใครอธิบายให้แกฟังได้อย่างนี้สักที รอมานานแล้ว ได้แต่ว่าแกว่า แถไปเรื่อย ข้าง ๆ คู ๆ แกก็ไม่เคยฟังใคร
(หันไปทางอาจารย์ผู้ชาย)
เห็นไม๊พี่ หนูบอกพี่แล้วนะว่าต้องคุยกันแบบใช้เหตุ ใช้ผลแบบนี้ ที่พี่พูดมาหน่ะไม่สมเหตุสมผลซักอย่าง ตอบอะไรก็ไม่เห็นจะได้ แล้วอย่ามาโกรธกันล่ะ พี่เป็นคนชวนน้องเค้าคุยเองนะ
เอ… กรรมฐานที่ว่าตรงกับจริตหนูนี่ มันอะไรแล้วนะคะ สงสัยหนูคงต้องขอลาไปปฎิบัติใหม่อีกนานเลยล่ะค่ะ
ว่าแล้วอี่น้อง ก็คงจะต้อง..ข๊อ…ลาาาาาา
เตร๊ง..เตรง…เตร่ง…เตร๊ง….
ความเห็น (33)
ท่านรองฯ ปู เย็นได้เท่านี้..ใช้ได้แล้ว
ต่อไปจะได้เป็นใหญ่ เป็นโต..
เพราะอดทน.....ยอดเยี่ยม
พี่สาวจ๋า....
หายไปน๊านนนนนนนนน นาน เลยนะคะ
คิดถึงค่ะ
สงสัยจะเก็บกด กลับมาแบบยาวๆ เต็มๆ ค่ะ
คิดถึงค่ะ ว่างๆ จะชวนน้องรหัสเอ๊ย หลานรหัส ไปพบ นะคะ อิอิ
สวัสดีครับครู ปู หานไปนาน พบเฒ่าหัวงูมาดูงานแล้ว
เฒ่า วอญ่า ขอหลบมาตั้งหลักก่อนครับ
นี่ขนาดรองยังเด็ดขาดขนาดนี้ ถ้าเป็นเบอร์หนึ่งเมื่อไร เจ็บแน่ แก่ไม่เจียมตัว ให้บ้างว่าใผเป็นไผ
น่าเห็นใจท่านรองฯจริง ๆ นะ คนอย่างงี้ก็มีด้วย ฮ่วย
- สวัสดีค่ะ พี่ครู ป.1 แฮ่ ๆ อดทนได้แค่นี้หล่ะค่ะ เยอะกว่านี้ม่ายหวาย คงต้องฝึกต่ออีกค่ะ
- ดีจ้า น้องพรหล้า อิอิ รู้ได้ไงว่าพี่เก็บกด เซ็งจริง ๆ คนรู้ทัน อิอิ
- สวัสดีค่ะ ท่าน วอญ่า กำลังจะวิ่งลงใต้ค่ะ งานบวช ดร.เม้ง จะได้เจอไม๊น๊อ
555555...
ครูปูอ่านคอมเมนท์ของท่าน ผอ.พรชัย แล้วขำกร๊ากเลยค่ะ ท่าทางเราจะเป็นประเภทกระทิงเหมือนกันหรือเปล่าคะ อิอิ ว่ากันไปแล้วในหน้าที่บางทีต้องคิดหลายตลบหน่อยเหมือนกันนะคะ แต่ก็ต้องดูด้วยว่าถ้ากังวลเรื่องมารยาทเกินไป จะทำให้บางคนเข้าใจผิด ว่าเป็นสิ่งที่สามารถทำได้ คงไม่มีใครว่าอะไร
ครูปูคนหนึ่งล่ะค่ะ ไม่เคยยอมให้เหตุการณ์แบบนี้ผ่านไปง่าย ๆ ค่ะ ^_^
ว้าว เมื่อกี๊ปูเขียนไปเยอะเลย อินแทนพี่สาวเรา แต่คอมพ์ไม่เป็นใจ แฮงค์ไปก่อน
น่าสงสารครูเฒ่านะคะ คงผิดหวังน่าดูเลย อิ อิ ให้รู้บ้างว่าไผเป็นไผ ว่าแต่คงไม่กล้าโทรมาไหมนิ
อยู่เมืองกรุง รักษาเนื้อรักษาตัวนะคะพี่ ... ด้วยรักและหวังเหวิด แม้ห่างหายมิห่างเหิน (ขอใช้ประโยคหลานรหัสพี่สาว อิ อิ ปูขำๆ ทุกที เพราะคิดว่าพี่ครูปูน่าจะเป็นหลานมากกว่า ๕ ๕ ;)
สวัสดีค่ะ ครูแดง
โอ้โห ครูแดงเป็นคนแรกเลยนะคะที่เห็นใจครูปู เพราะเพื่อน ๆ ส่วนใหญ่จะคิดว่า ตาคนนี้ ซอ-วอ-ยอ ที่มาเจอครูปูต่างหากล่ะคะ อิอิ ขอบคุณสำหรับความเห็นใจนะคะ แต่ด้วยหน้าที่ เจอเรื่องแบบนี้ประจำค่ะ ที่แย่กว่านี้ก็เคยมีนะคะมาเป็นหมู่คณะเชียว แต่ด้วยเราอาจจะมีรังสีอำมหิตก็เป็นได้ ถึงยิ้ม ๆ อยู่เนี่ยะ แต่สักพักจะเริ่มระแคะระคายแล้วหล่ะค่ะ ว่าเราไม่ชอบเล่นด้วยเรื่องแบบนี้
เผลอ ๆ คนข้าง ๆ จะชิงจัดการให้เราก่อนด้วยเพราะรู้ว่าเราเป็นคนถือตัวในกรณีแบบนี้ค่ะ แต่ถ้าเป็นเพื่อนกันเล่นกัน หยอกล้อ ครูปูโอเคนะคะ แถมเล่นได้อย่างสนุกสนานด้วย ของแบบนี้ครูปูว่าเป็นเรื่องของการให้เกียรติกันนะคะ ถ้าจริงใจและให้เกียรติสัมพันธภาพระหว่างกันจะชัดเจน และเกิดขึ้นอย่างง่ายดายค่ะ
หรือครูแดงคิดว่าอย่างไรค่ะ
ขอบคุณค่ะ ^_^
สวัสดีค่ะพี่ครูปู
โสด โสด สวย สวย อย่างเรา
มีวิธีจัดการค่ะหัวงูทั้งหลายค่ะ
อันดับแรกก้อต้องไปเลือกซื้อแหวนสวย สวย ดูดี มีราคามา 1 วง
ขนาดต้องพอดีกะนิ้วนางข้างซ้ายเป๊ะนะคะ
แล้วเราก้อสวมเวลาต้องไปเจอะเจอบุคคลภายนอก
อิอิ
ลองมาแล้วค่ะ ได้ผลด้วย
ตอนแรกที่ยังไม่มีแหวน นู๋ยังงั้น พี่ยังงี้
พอเห็นแหวน คุณกะผมแบบหมางเมินและชาเย็น(ไม่ใส่นมคับพี่น้อง)
555555555
โดนเด็กหลอก!!!
ขอบคุณบันทึกดี ดี สำหรับเตือนใจลูกผู้หญิงค่ะ
ขอบคุณค่ะ
โอ๊ยย เจ้าน้อง poo ที่คิดถึง
พี่สาวขอประทานโทษทีที่หายยยยหัวไปเลย ระลึกถึงเสมอจ๊ะ แม้จะไม่ได้เข้ามาจิ๊จ๊ะเหมือนเดิม แต่ใจมันไม่มีมาตรวัดนี่เนอะ อิอิ
ขำเรื่อง ดร.ขจิต นิ มีแต่คนพูดเหมือนปูทั้งนั้นเลย แต่มีอยู่สาวเดียวแหล่ะ ที่ชอบจับคู่ให้พี่หน่ะ คริคริ
^_^
คิดถึงเสมอจ๊ะ
ก๊ากๆเหมือนมีคนบ่นถึง ตาซ้ายขบิบๆๆทั้งวัน ฮ่าๆๆ ว่า อ้อๆๆๆๆ พี่ปูมาได้ไงหล่าว กำลังจะหลบใต้ ไปหมาย....
มีครูแบบนี้ด้วย เพิ่งเคยเจอ ทำไปได้ เขาเรียกว่า สว ไม่อยู่ส่วน สว เซ็งเป็ด...
ร้ายจริง ๆ ดร.ขจิต อรยนท เมื่อไหร่รู้ตัวเมื่อนั้น มีแต่คนถามหาเน่อ โปรแกรมสวนป่ามาแล้วนะ นศ.แพทย์ คุณหมอสุชาดาที่ชลบุรี 22 เม.ย. เน่อ และคณะพี่ครูอึ่ง 4-6 พ.ค. จ๊ะ ว่างแล้วโทรหาด้วย มีเรื่องจะคุยหลายเรื่องจนจะอั้นไม่อยู่อยู่แว๊ววววว
คิดถึงอย่างแรง นิ
^_^
เฒ่าหัวงูดูไปให้สงสาร มาดูงานจนครูปูดูปวดหัว
บอกเขาหมั่นฝึกดูใจให้รู้ตัว ไม่มั่วซั่วทำตัวต่ำทำลายตน
อ่านแล้วก๊าก ๆ ๆ ๆ ....
วันหลังแกล้ง เรียกท่านว่า "คุณลุง" ดูสิคะ รับรองชะงักกึกเลยค่ะ
เพื่อนคนหนึ่งบอกว่า ไม่กลัวหรอก "เฒ่าหัวงู" กลัว "หนุ่มหัวงู" มากกว่า เพราะ....
กลัวใจอ่อนน่ะ...ฮา ๆ ๆ
(^___^)
สวัสดีค่ะครูปู
หายไปนานเลยค่ะ
สบายดีไหมค่ะ
- นี่แค่หนีบคืนไปแค่กล้ามเดียว...^^
- ถ้าตบะแตก..โดนไปทั้ง 2 ก้ามปู..น่าจะได้สำนึกบ้าง 555
สวัสดีค่ะ อ.วิโรจน์
ครบถ้วนกระบวนความเลยล่ะ ขอรับ ^_^
ท่านอาจารย์สบายดีนะคะ ด้วยความระลึกถึงค่ะ
แหม คนไม่มีรากคะ
ถ้า "หนุ่มหัวงู" มาล่ะ จะไม่เคืองเล๊ยยยย ช่ะ
จริง ๆ นะคะครูปูยังมานั่งถามตัวเองต่ออีกนะคะ นี่ถ้าแกหนุ่มซะหน่อย หล่อซักนิด ดูดีอีกหน่อย เรายังจะตอกแกแบบนี้หรือเปล่าว๊า
คำตอบคือ “ตอกแง๋ ๆ เลยค่ะ”
กร๊ากกกก…...............
ก็มันไม่ได้เกี่ยวกับว่าเป็นใคร รูปลักษณ์อะไรเลยนี่นา แต่มันเกี่ยวกับสถานการณ์และวิธีการที่แกแสดงออกมากกว่า แกไม่ได้ให้เกียรติใคร ก็ไม่ควรได้รับเกียรติอะไรมากมายนัก ก็แล้วแต่ว่าใครจะอั้นกันไว้ได้ขนาดไหนอ่ะค่ะ ครูปูอั้นได้แค่นี้หล่ะค่ะสำหรับคนแบบนี้
ไอ้แบบนี้นี่ใส่เปลือกแบบไหนมา ครูปูว่าก้สมควรโดนอ่ะค่ะ
เคยมีเหมือนกันนะคะ กรณีผู้ปกครองที่ออกแนวก้าวร้าวรุนแรงถึงขั้นให้ รปภ.มาหิ้วปีกออกไปเหมือนกันค่ะ
ทุกวันนี้สถานศึกษา ก็ไม่ต่างจาก สน.เลยล่ะค่ะ มีทุกกรณี ทุกรูปแบบ ผู้ปกครองมาร้องไห้ร้องห่ม มาชี้หน้าด่าครู มาตบตี มาบีบบังคับจะเอาให้ได้ดั่งใจที่ลูกต้องการ ครูต้องสมดุลการระงับกรณีข้อพิพาทต่าง ๆ ไม่ใช่แค่ให้หยุดได้นะคะ แต่ทุกคนต้องได้บทเรียนและได้แนวทางที่จะไปต่อจากนี้ด้วย ต้องบอกให้ชัดว่าเราต้องการการเปลี่ยนแปลงอะไรจากตัวเด็ก ต้องการความร่วมมือในระดับไหนจากผู้ปกครอง และโรงเรียนจะมีแนวทางป้องกันและพัฒนาเรื่องนี้ให้ดีขึ้นได้อย่างไร
ถ้าได้ไม่ครบไปต่อไม่ได้ค่ะ
ถ้ารู้ตัวว่าครูบาอาจารย์สั่งสอนไม่ได้แล้ว ไม่มีผล ผู้ปกครองไม่เล่นด้วย กลับสอนไปอีกแบบ ยุไปอีกทาง จะไปสอนกันได้ยังไง เราก็จะส่งมอบการดูแลคืนให้ผู้ปกครองไปดูแลอบรมเอง หรือไม่ก็ต้องเลือกสถานศึกษาใหม่ที่เขารับเงื่อนไขแบบนั้นได้ ที่ไม่ใช่เรา
เห็นไม๊คะ บอกแล้วไงว่าสวยแล้วหยิ่งกันทั้งแก๊งค์เลย อิอิ
- สวัสดีค่ะ น้อง berger0123 สบายดีค่ะ น้องคงเช่นกันนะคะ ^_^
- อิอิ ท่านเกษตรอยู่จังหวัด แหม นี่ถือว่าเป็นคนรู้ใจกันเลยนะคะ เพราะน้องที่ทำงานบอกว่ายังไม่เคยเจอฤทธิ์พี่ปู นี่แค่ยั้ง ๆ ยังขนาดนี้ ถ้าเจอเต็มสตรีมล่ะ บรึ๋ย! อิอิ
ก็ไม่ได้คาดหวังขนาดว่าแกจะหายขาดหรอกนะคะ แต่อย่างน้อยก็ส่งสัญญาณแรง ๆ บอกแกไปหน่อยนึงแล้วกัน ว่าไอ้อาการแบบนั้นหน่ะ มีบางที่บางสังคมที่เขาไม่ต้อนรับนาเฟ๊ย
ผลมันจะเป็นยังไงก็ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่แล้วล่ะค่ะ ทำไปแล้ว คนแบบหนูให้ตัดสินใจอีกทีก็คงทำเหมือนเดิมล่ะค่ะ
เฮ้อ ไม๊ล่ะค่ะ พวกหัวดื้อแบบเนี๊ยะ อิอิ
สวัสดีค่ะรองปู
สอนเฒ่าหัวงูได้สะใจจริงๆ
เฒ่าหัวงูพวกนี้เขาเรียกว่า...ไม่รู้...ชี้
สวัสดีค่ะ ท่าน ดร.มาตายี อิอิ
จะให้ครูปูลองเติมคำในช่องว่างดูไม๊คะ
ถนัดนักหล่ะค่ะ เรื่องนี้
ฮ่าๆๆๆๆ
ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
ขอบคุณค่ะ ^_^
สวัสดีครับอาจารย์ มากล่าวขอบพระคุณที่แวะไปเยี่ยมเยียน....."เฒ่า"ที่ว่านี่เป็นครูบาอาจารย์จริงๆหรือครับ ?...เป็นห่วงนักเรียนหญิง ครับ
สวัสดีค่ะ คุณหนุ่มกร
จริงค่ะ ครูปูห่วงทั้งครอบครัว ลูกเต้า ภรรยา โรงเรียน ลูกศิษย์ เพื่อนบ้าน และสังคมเราเลยล่ะค่ะ ไม่รู้ตัว ก็เปลี่ยนไม่ได้หรอกค่ะ แล้วเรื่องอย่างนี้ต้องเปลี่ยนเองนะคะ ใครไปทำให้ก็ไม่ได้ เรื่องจริงอย่างนี้ในวิชาชีพเรามีเยอะค่ะ ล้วนแล้วแต่เป็นจิ๊กซอว์ของความล้มเหลวทางการศึกษาของบ้านเราแหล่ะค่ะ ล้มทั้งระบบการศึกษาและสถาบันครอบครัวและสังคมเลยล่ะค่ะ
เฮ้อ... ครูแก่ ๆ เริ่มจะบ่นอีกแร่ะ อิอิ
ด้วยความระลึกถึงนะคะ
สวัสดีค่ะ
แวะมาอ่าน
มาเรียนรู้เรื่องราว
ขอบคุณค่ะ
หลับฝันดีนะคะ^__^
สวัสดีค่ะ หนูต้นเฟิร์น
ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียนคุณครูนะคะ
หวังว่าคงได้คุยกันอีกนะลูก
^_^
แวะมาอ่านคำตอบได้อย่างใจ....
555555.....
พวก สวย เริ่ด เชิด หยิ่ง ... อย่างเรา ๆ นี่...คิด พูด ทำอะไรก็ดูดีน่ะนะ...ว่าไหมคะ
แวะมาส่งความรัก และความคิดถึงไว้ให้ค่ะ
รักษาสุขภาพบ้างนะคะ อย่าตื่นดึก ๆ ดื่น ๆ มาตอบคอมเม้นท์เล้ย.....
เดี๋ยวตาเป็นน้องหลินปิง...ไม่รู้นะเออ...
คิดถึงค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ ครู Natcha
โอ้โห เทคนิคสุดยอดและล้ำลึก แต่แหม ถ้าทำอย่างนั้นก็หมดสนุกอ่ะดิ่
กร๊ากกกกกกกกก :P ล้อเล่นค่ะ ยังไงแล้วก็ขอยืมไปใช้หน่อยนะคะ
May I borrow your cool idea? ^_^
Thanks
ครูปูหน่ะเป็นคนว่าง่ายนะคะ คนไม่มีราก
พอบอกไม่ได้ตื่นมาตอนดึก ๆ ก็เลยต้องรีบมาเคลียร์คอมเมนท์ก่อนนอนซะเลย จะได้ไม่ต้องตื่นมาดึก ๆ ไงล่ะคะ
คืนนี้จะนอนฟังเพลง คิดถึงเธอทุกทีที่อยู่คนเดียว อ่ะค่ะ
อิอิ
หวานแมะคะ?
:P
ไม่แก่บ้าง...ให้รู้ไป..
สวัสดีค่ะ ท่านบักเฒ่า
ถ้าอ่านบันทึกโดยละเอียด คุณบักเฒ่าจะทราบว่าครูปูไม่ได้เป็นเด็กที่หาเรื่องว่าผู้ใหญ่ หรือผู้เฒ่าหรอกนะคะ
การที่บอกว่า ไม่แก่บ้าง ให้มันรู้ไป จริง ๆ อันนี้ไม่เห็นเข้ากับบันทึกเลย ไม่ว่าในแง่ ไหน ๆ เพราะฟังดูเป็นตรรกะเพี้ยน ๆ ว่า ถ้าใครแก่แล้ว ก็ต้องเป็นอย่างนี้แหล่ะ ซึ่ง "ไม่จริง" เลยค่ะ เพราะครูปูเองเป็นคนที่ชอบอยู่กับคนแก่ ๆ (เรียกไปงั๊นเอง ครูปูก็คนแก่คนนึงเหมือนกัน อย่างน้อยก็สำหรับคนที่วัยวุฒิน้อยกว่าล่ะค่ะ) คนแก่หลายคน ใช้คำว่า "แก่" ได้อย่างน่าทึ่ง น่าประทับใจ เด็ก ๆ รุ่นหลังต้อง อึ้ง กับประสบการณ์อันทรงคุณค่าที่พวกท่านมี
เพราะฉนั้นสังคมไทย ซึ่งเป็นสังคมที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง ย่อมมี key word ประจำช่วงอายุต่าง ๆ รอเราอยู่แล้วล่ะค่ะ เช่น เป็นเด็กดี ขยันหมั่นเพียร กตัญญู รู้หน้าที่ รักนวลสงวนตัว วางตัวเหมาะแก่กาล ไม่เว้นแม้แต่ผู้ที่สูงวัย ที่ถูกคาดหวังให้วางตัว ให้เหมาะสม แถมยังต้องแบกภาระในการเป็นต้นแบบของสังคม แล้วนี่ดันมาประกอบอาชีพครูอีก
นั่นก็ช่วยไม่ได้อย่างมากค่ะ ที่ครูปูหรือใคร ๆ จะรู้สึกต่อพฤติกรรมนี้ ของคุณครูท่านนี้ ครูปูแค่หยิบยกเอาพฤติกรรมมาเพื่อร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับเพื่อน ๆ นะคะ อาจจะตีไข่ใส่สีมาก็ได้ ใครจะไปรู้ แล้วถ้าคุณครูท่านนี้ท่านมีโอกาสได้แก้ต่างบ้าง เราอาจได้มุมเพิ่มเติมของเรื่องนี้ก็เป็นได้เนาะคะ
แต่ อ่านแล้วอ่านอีก ตัวเองก็ยังไม่ได้เขียนบันทึกประจานใครเลยนี่คะ
เฮ้อ
โล่งอก
อิอิ
^_^
สวัสดีค่ะ คุณเหรียญชัย
ไม่ได้ทักทายกันเลย ขอบคุณนะคะ ที่ตามมาอ่านเกือบทุกบันทึกเลย
ครูปูซะอีกสิคะ ไม่มีเวลาเข้ามาเลยค่ะ แฮ่ ๆ ^_^