วันหนึ่ง ๆ เราให้เวลากับคนที่เรารักโดยการบอกคิดถึงนะ ดูแลสุขภาพนะ ทานข้าวหรือยัง อย่าลืมทานข้าวนะ  สารพัดที่เราจะบอกเพื่อสื่อความหมายว่าผมรักคุณ...บางครั้งเวลาขับรถจักรยานยนต์เด็กวัยรุ่นก็มัวมองหลังเพื่อคุยกับแฟนหนุ่มจนลืมดูด้านหน้าถูกรถชนตายเมื่อสองวันก่อน ส่วนชายหนุ่มเวลาขับรถก็มักจะมองที่ท่อไอเสียว่าดังไหม จนลืมดูรถด้านหน้าและก็ตายมามากต่อมาก....ผู้เสียใจที่สุดก็คือพ่อแม่เพราะพ่อแม่มันเสียใจจากลูกมี ๒ อย่างคือเสียใจเมื่อลูกตายหรือเสียใจเมื่อลูกชั่ว....บางครั้งเราลืมไปว่าตอนนี้ยังขอเงินแม่ใช้ ค่าใช้จ่ายต่างๆก็ได้มาจากบุพพการีชน  เรายังไม่พร้อมที่จะดูแลคนอีกคนหนึ่งที่เราคิดรัก ได้แต่เพียงรักเท่านั้น.....เราคิดถึงแต่เรื่องคิดถึงแฟน เป็นห่วงแฟน แต่ไม่คิดถึงพ่อแม่และไม่ค่อยโทรหาพ่อแม่....ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าทำกว่าการโทรศัพท์หาแฟน... "วันนี้เราควรทำตัวให้ว่างสักวัน...ว่างจากความรักแบบชู้สาวสักวัน... เมื่อเราว่างอยู่คนเดียวต้องระวังความคิดมิให้คิดจนกลุ้มใจ มิให้คิดผิดศีลธรรม  เมื่ออยู่กับมิตรให้ระวังวาจา ในเวลาพูดเพราะพูดไปบางครั้งคนชังคนพูด พูดไปบางครั้งคนฟังรักคนพูด แล้วเราควรเลือกคำพูดที่คนฟังรักเรา..

            อีกอย่างหนึ่งที่ต้องระวังความคิดเพราะคนเราคิดได้หลายอย่าง วันนี้เรามาคิดสิ่งที่เป็นมงคลสักนิดให้แก่ชีวิตจะดีไหม คนเราย่อมมีพ่อมีแม่แต่ถ้าจะให้ไม่แย่ต้องต้องคิดถึงทุกวัน... วันนี้เราลองมานึกถึงสิ่งที่ควรนึกบ้าง ก็นึกถึงใครจึงจะดี  คำตอบคือควรนึกถึงพ่อแม่เรา  การนึกถึงพ่อแม่เราเพื่อให้เป็นมงคลควรนึกดังนี้คือ นึกถึงเรื่องที่พ่อแม่ที่เคยเล่า....คิดถึงน้ำข้าวที่พ่อแม่เคยป้อน....คิดถึงที่นอนที่พ่อแม่เคยปู..คิดถึงที่อยู่ที่พ่อแม่เคยจัด....คิดถึงสมบัติที่พ่อแม่เคยให้(หนึ่งสมองสองมือ)...พ่อแม่ก็เหมือนยาคูลจงรีบกตัญญูก่อนที่จะหมดอายุ

               เรื่องที่พ่อแม่เล่าให้เราฟังเช่นการเล่านิทานและคำฝากสุดท้ายก่อนท่านตาย... ซึ่งพ่อแม่แต่ละคนอาจสอนไม่เหมือนกันแต่สารัตถะก็ไม่ต่างกันคือโดยทั้วไปพ่อแม่มุ่งหวังให้ลูก เป็นคนที่ดีในสังคม มีอยู่ มีกิน มีศีล มีความรู้ เชิดชูตระกูล หนึ่งสมองสองคือสมบัติที่พ่อแม่ให้แก่ลูกเท่ากัน เราควรใช้สมบัตินี้ให้เกิดประโยชน์ที่สุด ทำมือให้มีฝีมือเช่นทำอาหารให้อร่อยฯลฯ ทำสมองให้เป็นสมองอัจฉริยะคือรู้จักคิดทำมาหากิน รู้จักคิดแยกบุญบาป...เพราะว่า..กว่าเราจะโตพ่อแม่หมดเงินเพราะเราเป็นเรือนแสน เมื่อเติบโตแล้วเราควรทำดีตอบแทนท่านบ้าง.... 

           สัตว์ยังรักเจ้าของผู้เลี้ยงมัน คนเราพ่อแม่ดูแลเป็นยี่สิบปี คิดถึงความดีพ่อแม่ไม่ได้สักอย่างก็น่าจะถามตนได้ว่าเราดีกว่าสัตว์ตรงไหน...สมองเราควรคิดสิ่งสร้างสรรค์บ้าง มิใช่วันๆก็เอาแต่คิดถึงแฟนเพ้อบทกวีไร้สาระเช่นคิดถึงก็ไม่พอต้องมานั่งเขียนเป็นบทกลอนว่า " คิดถึง คิดถึง คิดถึง อยากบอกคิดถึงแค่ไหน บอกเธอคิดถึงหมดใจ รู้ไหมคิดถึงตรึงตรา จะเฝ้าคิดถึงอย่างนี้ กี่ปีก็จะไม่หน่าย จะเฝ้าคิดถึงเธอตลอดไป ไม่ตายคิดถึงแต่เธอ (คิดถึงนะจ๊ะ)...

          โทรหาแฟนสามเวลาเช้า เที่ยง เย็น บางวันอาจมีรอบมิดไนด์ แต่พอกลับมาดูการคิดถึงพ่อแม่บ้างบางคนกลับคิดถึงแฟนมากกว่าพ่อแม่ ขอเงินพ่อแม่มาบำรุงแฟน ทำตัวเป็นลูกลอกคือปลอกลอกพ่อแม่.หรือทำตัวเป็นลูกลากคือลากพ่อแม่เข้าคุก.... ถ้าทำแบบนี้ก็ไม่มีทางที่ประเทศชาติจะเจริญ.

                 การเป็นลูกที่ดีจึงต้องคำนึงถึงสิ่งที่พ่อแม่สอนว่าคืออะไร... แล้วทำตามเพราะไม่มีพ่อแม่คนใดสอนให้ลูกไปทำความชั่ว การเชื่อคำสอนสักคำ ทำตามสักอย่าง ชีวิตจะไม่พลาดพลั้งไปลงนรกอเวจี.....

             และคนใดที่ทำให้พ่อแม่เสียใจ เมื่อมีลูกเราก็จะได้รับการกระทำเหมือนที่เราทำกะพ่อแม่ให้ลูกเห็น....เพราะลูกก็จะทำกับเราเช่นนั้นเหมือนกัน....คนที่ทำร้ายพ่อแม่ย่อมได้รับกรรมเหมือนพระโมคคัลลานะที่ถูกโจรทุบตีตายเพราะชาติก่อนเคยทำร้ายพ่อแม่ตนเอง คนอกตัญญูจะไม่สามารถบรรลุธรรมได้เฉกเช่นพระเจ้าอาชาตศัตรูที่ฆ่าบิดาเพราะอยากเป็นพระราชา...

                ฉะนั้นการอยากเป็นผู้ใหญ่ จงเป็นผู้ใหญ่อย่างมีหลักการ ในการครองตน ครองคน ครองงาน หรือเก่งคน เก่งคิด เก่งงาน เก่งมนุษยสัมพันธ์...มีความรู้  สู้งาน สันดานดี...จึงควรเป็นใหญ่ จะได้นั่งบนหัวใจคน มีใช่นั่งบนหัว ถ้าใช้อำนาจนั่งบนหัวคน พอหมดอำนาจสักวันจะรู้ว่าเป็นอย่างไร.... 

               การเลี้ยงพ่อแม่ตอนมีชีวิต ดีกว่าคิดทำตอนได้เงินฌาปนกิจศพมา เพราะตอนนั้นส่วนมากก็มีแต่ทำให้คนที่อยู่มากิน จัดงานใหญ่โตแต่พ่อแม่ไม่เห็นเราทำ จึงน่าจะทำหามาให้พ่อแม่กินในขณะที่มีชีวิตดีกว่า ทำให้ท่านเห็น ทำดีให้ท่านดู ......หรือว่าเราจะอ้างว่า ผมรักพ่อแม่นะแต่ไม่แสดงออก.......คำพูดของลูกบางคนทำให้พ่อแม่เสียใจถึงวันตาย