บทเรียนในการทำงาน


หรือว่าความดีที่ผึ้งมีไม่ว่าจะเป็นความจงรักภักดี ความซื่อสัตย์ต่อหน้าที่ การทำงานตามหน้าที่ (วางบุคลากรผึ้งให้เหมาะสมกับงาน) ความขยัน ความสามัคคีไม่เหมาะสมกับมนุษย์ผู้เรียกตนเองว่าเป็นสัตว์ประเสริฐ

  

          ในธรรมชาติมีแมลงหลายชนิดที่สอนมนุษย์ให้รู้จักลักษณะของการทำงาน การแบ่งหน้าที่การทำงาน ความสมัครสมานสามัคคีร่วมมือร่วมใจในกันทำงาน ขยัน อดทน ซื่อสัตย์และจงรักภักดีต่อผู้บังคับบัญชาของตนแมลงที่ว่าก็คือผึ้งนั่นเอง

         ผึ้งจะแบ่งเป็น ๔ ประเภทคือ พญาผึ้งทำหน้าที่สืบพันธ์สร้างลูกหลานรุ่นใหม่มาแทนรุ่นเก่า นางพญาผึ้งคือเจ้าของผู้คุมกิจการที่ผึ้งต้องรักษาดูแลและเป็นตัวออกไข่  ทหารผึ้งมีห้าที่ป้องป้องรังมิให้ใครมาทำลาย ยอมตายแทนผึ้งทุกตัวเพื่อรักษารัง ผึ้งงานหรือกรรมกรผึ้งจะสร้างรัง หาอาหารมา เมื่อเราจับนางพญาผึ้งไปไว้ที่รังไหนไม่นานผึ้งตัวอื่นก็จะตามไปพญาผึ้ง ความดีของแมลงผึ้งสรุปได้คือ :- 

           ๑.  มีความเชื่อมั่นผู้นำ เมื่อนางพญาผึ้งอยู่ที่ไหนประชากรผึ้งอีกสามพวกก็จะติดตามดูแล ไม่ยอมหนีจากกันทำให้ผึ้งทำงานอย่างมีระบบ  การเชื่อผู้นำ ไม่ได้หมายถึงว่าเราโง่เขลา เมื่อมีผู้นำดีเราก็ควรเคารพเหมือนเราเคารพบิดามารดาผู้เลี้ยงเรามาทั้งกายและจิตวิญญาณ แม้ท่านไม่ได้เรียนจบสูงไม่มียศตำแหน่งสูงทางสังคมแต่เราก็ไหว้ได้เพราะเราเป็นลูกท่าน ท่านเลี้ยงเรามาและเรามีความกตัญญูกตเวที ถ้าไม่เคารพบุพพการีแล้วจะทำดีอะไรได้

          ๒.    ทำหน้าที่ของตนด้วยความซื่อสัตย์ ได้แก่การไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค มีความเสียสละได้น้ำหวานมาก็จะกลับมาแบ่งให้นางพญาและพวกๆกินด้วยกัน ไม่ต้องน้อยใจในสถานภาพที่เราเป็นที่เราทำเพราะว่า คุณค่าของคนอยู่ที่ผลของงานและความดีที่สร้างไว้แก่โลกต่างหาก   

          ๓.    แบ่งหน้าที่กันทำไม่เกี่ยงกัน ได้แก่ การทำงานเป็นทีมได้เป็นอย่างดี ถ้าเราทำงานเป็นทีมที่โรงเรียนไม่ได้ก็น่าจะคิดอายผึ้งที่เป็นแมลงบ้าง ผึ้งไม่เคยฟังธรรม ไม่เคยเรียนหนังสือแต่มันทำงานเป็นทีมได้ ไม่เคยประท้วงว่าเจ้านายไม่ยุติธรรมกับตน เพราะเจ้านายยุติธรรมจริงๆ

            ๔.    มีความขยันขันแข็ง ได้แก่ ผึ้งออกหาน้ำหวานในรัศมีที่กว้างหลายกิโลเมตรและกลับมารังได้ถูกต้อง ยกเว้นมันโดนยาพิษที่คนฉีดใส่ดอกไม้แล้วผึ้งมาดูดน้ำหวานที่คนพ่นยาพิษใส่ผึ้งดูดน้ำหวานที่มียาพิษจึงเมาหรือเสียชีวิตมันจึงกลับรังไม่ได้

           ๕.    มีความสามัคคีกลมเกลียวกันเป็นอย่างดี ผึ้งแม้ตนเองจะเป็น พญา นางพญา ทหาร และกรรมกร(ผึ้งงาน) มันไม่เคยทะเลาะกัน เราที่เป็นมนุษย์ต่างหากที่มุ่งเอาแต่ประโยชน์ตนประโยชน์องกรจนลืมบริวารผู้จงรักภักดี  คิดว่าเมื่อให้เงินเดือนเขาแล้วก็คือจบบุญคุณต่อกัน หรือว่าความดีที่ผึ้งมีไม่ว่าจะเป็นความจงรักภักดี ความซื่อสัตย์ต่อหน้าที่ การทำงานตามหน้าที่ (วางบุคลากรผึ้งให้เหมาะสมกับงาน) ความขยัน ความสามัคคีไม่เหมาะสมกับมนุษย์ผู้เรียกตนเองว่าเป็นสัตว์ประเสริฐ หรือว่าเมื่อฟ้าจูบดินไม่ได้แล้วเราก็ไม่สามารถที่จะก้มตัวลงมาเพราะคิดว่าฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ เราน่าจะทำให้ฟ้าต่ำแผ่นดินสูงโลกนี้จะได้ดูสวยงาม มากกว่านี้

 

หมายเลขบันทึก: 142452เขียนเมื่อ 27 ตุลาคม 2007 20:55 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 มิถุนายน 2012 16:29 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (12)
  • เป็นสัตว์ที่มีประโยชน์หลายอย่าง เช่น ช่วยผสมเกสรดอกไม้
  • น้ำผึ้งก็นำมาทำประโยชน์ในชีวิตมนุษย์ได้
  • รังผึ้งก็นำมากินได้
  • การทำงานของผึ้งก็เป็นตัวอย่างให้มนุษย์นำมาเป็นบทเรียนสอนใจได้
  • สรุปแล้วผึ้งมีคุณประโยชน์มากกว่ามีโทษจริงๆ เห็นด้วยค่ะ

สวัสดีครับ

ผมเองก็เพิ่งบรรยายในห้องประชุมมาเมื่อวันศุกร์   ...

ผมย้ำว่า   หากทุกคนทำหน้าที่ตนเองให้ดีที่สุด  เราก็มีเวลาที่จะไปช่วยเติมเต็มงานคนอื่น

และนั่นคือการก้าวมาสู่การแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันและกัน

 

สวัสดีค่ะ

  • วิถีชีวิตของผึ้งน่าสนใจค่ะ
  • ความจงรักภักดี
  • ความมุ่งมั่นทำหน้าที่ของตน (ผึ้งงานและผึ้งตัวอื่นๆ) ...โดยไม่รู้ว่าปีนี้นางพญาจะพิจารณาให้ 2 ขั้นกับใคร....
  • การแบ่งงานกันทำ
  • ถ้าทุกองค์กร..ทุกคนตระหนักรู้แบบผึ้งได้ก็ดีนะคะ
  • ขอบคุณมากค่ะ.....*[ ^ o ^ ]*

สวัสดีค่ะอาจารย์

  • ขออนุและญาตเพิ่มเติมความน่ารักและแสนฉลาดของผึ้ง
  • ผึ้งน้อยสร้างรังเป็นรูปหกเหลี่ยม เพราะใช้วัสดุน้อยแต่มั่นคงแข็งแรง  ประหยัดและปลอดภัยค่ะ
  • ขอบคุณค่ะ

สวัสดีครับอาจารย์Pwantana

  • ผมรู้สึกว่าตนเองเป้นแค่หิ่งห้อยในท่ามกลางดวงอาทิตย์ ที่กำลังจะประกายแสงในตัวแต่ก็ไม่สามารถสู้ดวงอาทิตย์ได้
  • หิ่งห้อยน้อยมีอายุแค่สัปดาห์ แต่ทำดลกให้สวยงามยามค่ำคืน หิ่งห้อยยังบอกระบบนิเวศน์ได้ว่าถ้า ถ้าระบบนิเวศน์สะอาดหิ่งห้อยก็มีเราจึงจะได้เห้นหิ่งห้อยในสถานที่ที่สะอาด และนับว้นที่จะมีน้อยลงไปทุกที
  • กลับมาพูดเรื่องผึ้งครับพุดในมุมดีก็เป็นอย่างที่อาจารย์ได้เพิ่มเติม หากมองในแง่ร้ายผึ้งก็มีมุมที่ร้าย สุดแต่มุมมองของเราเหมือนงูพิษบางครั้งก็เอาพิษมาทำเซรุ่ม
  • คิดอยากกินน้ำหวานจากรังผึ้งแล้ว พอดีมีขวดหนึ่งได้มาจากไปต่างอำเภอเมื่อกี้ เขาว่าน้ำผึ้งเป็นยา..
  • ขอบคุณครับ

สวัสดีครับอาจารย์Pแผ่นดิน

  • นับเป็นครั้งที่สองที่อาจารย์ได้ให้เกียรติแวะมาคอมเม้นท์ ข้อเขียนสั้นๆ อันออกจากสมองไม่อัจฉริยของผม
  • ผมก็เคยเข้าไปอ่านงานอาจารย์บางเรื่องที่จำได้ก็คือ "น้ำใจ" เป็นสิ่งหนึ่งที่ผมนำมาพูดออกอากาศในรายการ "นานาสาระ" เพราะเห็นว่าน้ำใจคนปัจจุบันอยู่ลึกเข้าไปจนเจาะหาแบบเจาะบ่อน้ำบาดาลไม่เจอ...
  • บทนี้มันคงเฉกเช่นน้ำใจครับ บางทีอาจเหมือนง่ายๆ แต่บางทีก็หายากครับ พูดนะง่ายแต่เวลาที่เราให้สิ่งเหล่านี้กับผู้อื่นเขาก็ยังอุบอิบว่ายังขาดๆเกินๆ (เธอนั่นแหละน่าจะทำให้ฉันก่อน ประมาณนี้)
  • ผมจะพยายามเล่า "งานเงินที่อยู่ครอง"ในอุดมการณ์นี้ให้จบก่อนที่ผมจะปิดตัวออกจากสารระบบ
  • ขอให้อาจารย์นำปัญญานาวาของอาจารย์พาเหล่าศิษย์ผู้หวังแสงสว่าง ให้เขาได้แสงสว่างกลับบ้านแล้วได้ทั้งใบปริญญาบัตรและความรู้ที่จะเลี้ยงตนเองได้ ผมยังหวังลึกๆว่าหลานสาวที่เรียนที่ ม.สารคาม คงได้ความรู้จากอาจารย์ใน ม. และเขาสามารถเอาตัวรอดจากวิกฤติหอพักด้วยความรักของคณาจารย์เป็นนาวา นำพาเยาวชนพ้นปากเสือ...

 

สวัสดีครับPGutjang

  • ตอบช้าไปบ้างต้องขออภัยครับ เมื่อเช้าคุยกับพ่อบ้านเรื่องงานนิดหน่อย ราว 30 นาที
  • นักปราชญ์เคยบอกว่าผึ้งมีคุณสมบัติเด่นเช่น ขยันหากิน บินไม่สูงนัก รักความสะอาด ฉลาดสะสม นิยมสามัคคี
  • บางคนบอกว่าผึ้งนั้น  ขยันจริงๆ  ไม่เย่อหยิ่งถือตัว ไม่มัวเมาทำผิด ตั้งจิตสะสม นิยมความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียว
  • ขอบคุณที่มาแนะนำ

สวัสดีครับคุณครูรักษ์PRAK-NA

  • ขอบคุณครับที่แนะนำให้รู้ว่ารังผึ้งเป็น ๖ เหลี่ยม
  •  เชื่อไหมผึ้งนี่แหละทำให้ผมเจ็บปวดและต้องพูดภาษาไทยกลาง  ผมไม่ค่อยพูดภาษาไทยจริงๆ ชอบภาษาพูดอีสานมากกว่า
  • วันหนึ่งผมไปพบรังผึ้งที่อยู่ในโพลงไม้(เผิ่งโกน) ผมก็ชวนพ่อผมไปเอารังมันโดยใช้เปลือกขามป้อมมาเคี้ยวแล้วเป่าใส่รังผึ้งและพ่อใช้ควันยาสูบเป่าให้แมลงผึ้งเมาควันแล้วปิดปากโพลงไม้ เราพ่อลูกใช้ขวานฟันไม้เพื่อเจาะเอารังผึ้ง พอเจอก็ใช้ไม่เขี่ยแม่ผึ้งออกจากรังเพราะมันเจอน้ำต้นขามป้อมผสมน้ำลายและควันยาสูบ มันเมาและเราก็เอารังมันใส่หม้อเพื่อกันน้ำหวานเลอะ แต่ก็พลาดจนได้มือผมไปสัมผัสกับผึ้งตัวหนึ่งมันก็เลยต่อยเข้าที่หัวแม่มือ รุ่งเช้าก็ต้องไปจับฉลากคัดเลือกทหารเกณฑ์ เขาตรวจสุขภาพและวัดส่วนสูงและก็ให้เหยียดแขนออกดูนิ้วมือ ว่าพิการไหม ปรากฏว่านิ้วแม่มือผมบวมโตเพราะพิษผึ้งที่ต่อยเมื่อวาน เขาถามว่านิ้วเป็นอะไร ผมตอบภาษาอีสานว่า "เผิ่งตอด" เขาถามซ้ำว่านิ้วแม่มือเป็นอะไรนะ (ผมย้ำคำเดิม "เผิ่งตอด") ครั้งที่สี่เขาถามว่านิ้วหัวแม่มือเป็นอะไรนะ? ผมตัดสินใจรวมพลังพูดภาษาไทยที่ไม่ถนัดว่า "ผึ้งต่อยครับ" ทหารที่คัดเลือกคนนั้นร้องอ้อ..เข้าใจทันที.. แล้วเขาก็บอกผมว่า ดี 1 ไปรอจับฉลาก... เขาไม่รู้ภาษอีสาน คิคิ
  • ผมเขียนบทความเพื่อต้องการขอให้เรามามองโลกในมิติที่สวยงาม เลือกเอาแต่ส่วนดีเพื่อนำไปทำชีวิตให้มีคุณค่า ดังพระพุทธทาสสอนไว้ว่า "เขามีส่วนเลวบ้างช่างหัวเขา จงเลือกเอาส่วนดีเขามีอยู่..." เอย

สวัสดีค่ะ..พี่ชาย

  • พลาดได้ไงเนี่ย...อ่านช้ายังดีกว่าไม่ได้อ่านค่ะ
  • บทเรียนในการทำงานบทนี้ขออนุญาตนำไปใช้นะคะ

๑.  มีความเชื่อมั่นผู้นำ

๒.    ทำหน้าที่ของตนด้วยความซื่อสัตย์

๓.    แบ่งหน้าที่กันทำไม่เกี่ยงกัน

๔.    มีความขยันขันแข็ง

๕.    มีความสามัคคีกลมเกลียวกันเป็นอย่างดี

...เป็นบทความที่ให้ข้อคิดดีค่ะ  คงจะเสียดายมากถ้าไม่ได้อ่าน ...

สวัสดีครับ full hose

  • ก็ยินดีด้วยครับที่คิดว่าข้อเขียนมีประโยชน์ หากทำแล้วได้ดีได้ขั้นได้ตำแหน่ง แบ่งตังส์มาใช้บ้างครับ
  • คนไทยเรามีน้ำใจเสมอ
  • ถ้าทำได้ครบทุกข้องานสำเร็จโดยดีเลยละค่ะเนี่ย
  • แต่บางครั้งการทำงานก็ต้องมีขาดมีพร่อง ในบางเรื่อง แต่ทุกปัญหามีไว้แก้ไข และใครๆก็เคยผ่านจุดนั้นมาแล้ว

สวัสดีแก่นจังP  แก่นจัง

  • เห็นภาพตัวเล็กสมัยเป็นเด้กแล้วขำๆ ตัวเองนะสวยแล้วแก่นเอ้ย ไปเอาเด็กมาใส่ทำไม พี่ชายไม่หล่อจึงไม่กล้าเอาใส่ รู้ไหม
  • พี่ว่าตัวเล็กทำงานได้ครบทุกข้ออยู่แล้ว ดุบันทึกต้นๆแล้วยิ่งรู้ว่าตัวเล็กเก่ง
  • ทำงานต้องมีขาตกบกพร่องอันนี้ยอมรับครับ แต่เราก็น่าจะมีทิศทางในการทำงาน ไม่งั้นคงไม่เขียนแผนงานจนอดตาหลับ มิใช่ฤา
  • ขอบคุณมากให้ข้อคิดจะพยายามทำให้ดีครับ
  • อย่าลืมรักพ่อแม่นะครับ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท