อานุภาพของบล็อก : มิตรภาพที่มีคุณค่าจาก Blogger ความประทับใจระหว่างเดินทางที่กำแพงเพชร

ถ้อยคำที่ชื่นชมกันและกัน เป็นเสมือนน้ำทิพย์จากสวรรค์ชโลมหัวใจให้ชุ่มชื้น เป็นกำลังใจที่ดีที่สุดสำหรับการสร้างสรรค์ผลงานเพื่อสังคมต่อไป พี่อดิศักดิ์บอกว่าได้ติดตามอ่านบันทึกผมมาระยะหนึ่งแล้ว และวันนี้จึงอยากมาพูดคุยกับตัวเป็นๆ ได้แลกเปลี่ยน ได้เครือข่าย ได้ใจ...เป็นกำไรชีวิตของผมอย่างที่สุด

จากบันทึกเก่ากว่า » ท่องเที่ยวเพื่อเรียนรู้จาก "ตาก" สู่ "กำแพงเพชร" เติมเต็มด้วยมิตรภาพจากบล็อกเกอร์ Gotoknow

จากอุทยานประวัติศาสตร์กำแพงเพชร รถตู้ของเรามุ่งหน้าไปทางนครสวรรค์ เวลาใกล้พลบค่ำทำให้เราต้องประหยัดเวลากันมากพอสมควร อาจารย์จุฑารัตน์ ศรีศักดิ์เพชร โทรศัพท์มาบอกว่าตอนนี้รอพบผมที่ลานนกยูง ในบริเวณอุทยานแห่งชาติแม่วงศ์แล้ว ผมก็ยิ่งร้อนใจหนักมากขึ้นเพราะกำลังเพิ่งจะออกจากกำแพงเพชรในเวลานี้เอง แล้วจะใช้เวลานานเท่าไหร่ถึงจะถึง?? ผมให้คำตอบตัวเองไม่ได้

“พี่จะรออยู่ที่นี่ นะคะ” ส่วนหนึ่งบทสนทนาของอาจารย์ทำให้ผมรู้สึกอยากไปให้ถึงที่หมายเร็วๆ ด้วยความเกรงใจมากที่จะต้องมารอผม และทราบอีกว่าอาจารย์รอตั้งแต่เช้าจรดเย็น พร้อมกับท่าน พช. อดิศักดิ์ อินทสิทธิ์อีกท่านหนึ่งด้วย

adisak

จุฑารัตน์

</tbody></table> พี่วีรยุทธ สมป่าสัก ก็โทรมาบอกว่าอยู่ที่แก่งเกาะใหญ่แล้ว(บ.แก่งเกาะใหญ่ อ.ขาณุวรลักษบุรี) กำลังอยู่ในพื้นที่ทำงานไปด้วย แต่เวลานี้ผมต้องเดินทางไปอุทยานแห่งชาติแม่วงศ์ เป็นคนละจุดกับแก่งเกาะใหญ่ เป็นอันว่าผมไม่ได้พบกันกับพีวีรยุทธ ได้แต่โทรศัพท์พูดคุยกัน สุดท้ายพี่ก็ได้ฝาก สคส.มาให้ผม ผ่านนักวิจัยชาวบ้านที่นำความสุขมาให้ผมในช่วงก่อนทานมื้อเย็น ผมเดินทางไปถึงจุดหมาย ซึ่งเป็นที่พักของผมค่ำคืนนี้ ก็มืดค่ำทราบเพียงเลาๆจากการมองป้ายกลางคืนว่าเราเดินทางมาถึง อ.แม่วงศ์ นครสวรรค์แล้ว ผมงงมาก…ทำไมต้องมาที่นครสวรรค์?? ทั้งๆที่เราต้องไปชุมชนแก่งเกาะใหญ่กำแพงเพชร มาถึงบางอ้อ ก็ตรงได้พูดคุยทางโทรศัพท์กับอาจารย์จุฑารัตน์ท่านบอกว่า เกาะแก่งใหญ่ที่มีลักษณะเป็นแก่งกลางน้ำสวยงาม และสองฝั่งน้ำแม่วงศ์ทั้งด้านกำแพงเพชร กับ อ.แม่วงศ์ นครสวรรค์ ต่างก็ใช้ประโยชน์จากทรัพยากรท่องเที่ยวจุดเดียวกัน หมายความว่าคืนนี้ ผมอยู่ฝั่งนครสวรรค์และรุ่งเช้าต้องเดินทางไปอีกฝั่งที่กำแพงเพชรถึงมื้ออาหารเย็น เราจะต้องออกไปทานข้างนอกอุทยานฯ ไกลพอสมควร ค่ำคืนนี้ได้รับประทานอาหาร(ป่า)เสร็จ ที่บอกว่าอาหารป่า ก็คือ มีเมนูผัดเผ็ดหมูป่า แกงอ่อมเก้ง เห็นเมนูแล้วท่านคงอนุมานได้ว่า แถบนี้มีป่าที่อุดมสมบูรณ์ขนาดไหน ว่ากันว่าตรงจุดนี้เป็นป่าชุมชนผืนที่ใหญ่ที่สุดในกำแพงเพชร อาจารย์จุฑารัตน์กับพี่อดิศักดิ์ ตอนนี้กลับเดินทางไปที่อุทยานแห่งชาติอีกจุดหนึ่งซึ่งไม่ใช่ที่ผมพัก…ผมเริ่มงง อีกแล้วครับ ทำไมอุทยานฯมีสองแห่ง (อีกแล้ว) ปรากฏว่ามีสองแห่งจริงๆครับ ท่านไปรอผมที่อีกจุดหนึ่งซึ่งอยู่ไกลจากที่อุทยานฯผมพัก อาจด้วยที่ผมไม่ทราบข้อมูลที่แน่ชัดจึงให้ข้อมูลอาจารย์จุฑารัตน์ผิดๆไป แต่อาจารย์ยืนยันว่าเมื่อตั้งใจมาแล้วก็ต้องมาพบกันให้ได้ บ้านพักรับรอง ที่ผมไปพัก - อุทยานแห่งชาติแม่วงศ์ —————————–สองทุ่ม…อากาศเย็นพอสมควร รถของเราออกจากร้านอาหารมุ่งเข้าสู่อุทยานฯที่พัก ทราบว่า รถของอาจารย์และพี่อดิศักดิ์ก็ตามมาติดๆกับรถตู้คณะของผมด้วยเช่นกัน ในตอนนั้นผมรู้สึกเกรงใจพี่ทั้งสองมากครับ หากเรานับดูเวลาที่พี่ทั้งสองมาเพื่อที่จะพบเจอพูดคุย ใช้เวลาทั้งวัน แถมยังเลยมาถึงกลางคืนสองทุ่ม…ดูสิครับน้ำใจชาว Blogger Gotoknowทำให้ค่ำคืนเยือกเย็นและเงียบงัน ใกล้ลำน้ำแม่วงศ์ อบอุ่นมีชีวิตชีวา อย่างบอกไม่ถูก ผมดีใจจริงๆครับที่พี่ทั้งสองมีน้ำใจให้ผมมากขนาดนี้แสงไฟรถยนต์จากรถยนต์ มุ่งตามเส้นทางบ้านพักรับรองของอุทยาน ผมแน่ใจได้ว่าเป็นรถพี่อดิศักดิ์ และ อาจารย์จุฑารัตน์เป็นแน่ เลยรีบเดินออกไปต้อนรับ และก็เป็นเช่นนั้นจริงๆเราไม่เคยเจอกัน เห็นกันเฉพาะใน Blog Gotoknow ภาพที่อาจารย์ค่อยๆเลื่อนกระจกลดลงมานั้น เสมือนมิตรที่คุ้นเคยกันมานาน ไม่ได้ถามอะไรกัน ยกมือไหว้ก่อนนำรถเข้าจอดพี่ทั้งสองเดินลงมาจากรถ ผมไหว้พี่ทั้งสองอีกครั้ง อาจารย์จุฑารัตน์บอกว่า อีกท่านคือ ท่านอดิศักดิ์ เป็นพัฒนาชุมชน อ.สว่างอารมณ์ อุทัยธานี เป็นสารถีรูปหล่อ ใจดีในครั้งนี้ ใบหน้าที่เปื้อนยิ้มของทั้งสองท่านไม่ปรากฏความเหนื่อยล้าใดๆ ทำให้ผมสบายใจมากขึ้นเรานั่งคุยกันหน้าบ้านพักรับรอง อากาศเริ่มเย็น การสนทนาก็ออกรสชาติ เหมือนทุกครั้งที่ผมเดินทางไปพบ Blogger ในที่ต่างๆ เราทั้งสามพูดคุยกันเหมือนคนคุ้นเคยมานานแสนนาน แลกเปลี่ยนหลากหลายประเด็น ถือว่าเป็น สุนทรียสนทนาที่น่าชื่นใจอาจารย์จุฑารัตน์ ผม และ ท่าน พช.อดิศักดิ์—————————ถ้อยคำที่ชื่นชมกันและกัน เป็นเสมือนน้ำทิพย์จากสวรรค์มาชโลมหัวใจให้ชุ่มชื้น เป็นกำลังใจที่ดีที่สุดสำหรับการสร้างสรรค์ผลงานเพื่อสังคมต่อไปของผม พี่อดิศักดิ์บอกว่าได้ติดตามอ่านบันทึกผมมาระยะหนึ่งแล้ว และวันนี้จึงอยากมาพูดคุยกับตัวเป็นๆ ได้แลกเปลี่ยน ได้เครือข่าย ได้ใจ…นับเป็นกำไรชีวิตของผมอย่างที่สุดเหตุการณ์นี้ ผมจึงตั้งใจอยากจะเขียนขึ้นมาเป็นหนึ่งบันทึก เรื่องเล่าของมิตรภาพนี้ สำคัญมากสำหรับการสร้างเครือข่ายเรียนรู้ที่เกิดขึ้นในอนาคต การเชื่อมต่อ Human mapping คนทำงานเพื่อสังคม ผมชื่นชมน้ำใจบุคคลเหล่านี้ และเป็นกำลังใจที่ดีเยี่ยมของตัวผมเอง ขอบคุณ Blogger ทุกท่านมากครับ ที่ให้มิตรภาพที่ดีๆสำหรับผมในสังคมแห่งความเป็นจริงนอกเหนือจากสังคมเสมือนที่เราโลดแล่นกันอยู่ขนมถุงใหญ่ที่อาจารย์จุฑารัตน์นำมาให้ เมื่อผมเขียนกระเซ้าอาจารย์ลูกหว้า ว่าที่พิษณุโลกซึ่งผมจะเดินทางไปในอีกสองวันนี้ เธอบอกผมว่า เธอจะเลี้ยงเพียงกาแฟผม และให้ผมนำขนมมาเอง …เป็นคำแซวสนุกๆหยอกเย้าในบันทึกก่อนโน้น สรุปว่า ขนมทั้งหมดที่อาจารย์จุฑารัตน์นำมาให้ผมเป็นขนมใช้กินกับกาแฟครับ…<hr><div class="info"> จุฑารัตน์
เมื่อ อ. 22 ม.ค. 2551 @ 18:23
525104 [ลบ]

</div> สวัสดีค่ะ คุณเอก<div class="content"><ul>

ยินดีต้อนรับกัลยาณมิตรทุกท่านค่ะ

เป็นธรรมเนียมของเจ้าถิ่น ที่พึงควรปฏิบัติต่อแขกผู้มาเยือน โดยเฉพาะ.....เจ้าของบล็อกนี้... ที่ใครๆได้อ่านปลายปากกาแล้วรู้สึกว่า.. คนอะไรนะ.. ถ่ายทอดความรู้..ประสบการณ์.... จินตนาการ...เหมือนกับได้นั่งฟัง พูดคุยด้วยเลย

การรอคอยไม่ใช่อุปสรรคเลยค่ะ วันนั้นรู้สึกว่าโอกาสเป็นของเราแล้ว ได้สนุกกับการสัมผัสธรรมชาติ น้อยครั้งนักที่จะได้ไป ฟังแต่คำเล่าขานของผู้ที่เคยไปเที่ยว แล้วเราจะรู้ซึ้งถึงความเป็นธรรมชาติ และวิถีชีวิตของคนในชุมชนนั้นได้อย่างไร

การพูดคุยกับคุณเอก ก็ทำให้ได้รับแนวคิดดีๆหลายอย่างนะคะ ขอบอกว่า ไม่ผิดหวังที่ได้เที่ยวข้ามวันข้ามคืน (ถึงบ้าน 00.30 น. ก็แค่ ระยะทาง 100กว่า ก.ม.เท่านั้นเอง)

ขอบคุณค่ะ (โปรดมาเยือนเราอีก)

</ul></div><hr><div class="info"> adisak
เมื่อ อ. 22 ม.ค. 2551 @ 21:25
525264 [ลบ]

</div><div class="content">

สวัสดีครับ น้องเอก

พี่ยังไม่เคยไปเลยแม่สอด...มีโอกาสคงได้ไปเที่ยวบ้าง

แต่ยังไงพี่ก็รอพบ และได้เจอตัวเป็นๆของน้องเอกที่ลานนกยูง แก่งเกาะใหญ่...ครับผม

--------------------------

ขอบคุณสำหรับมิตรภาพดีๆครับ

นายเอก -จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

๒๐ ก.พ.๕๑

</div>

เขียนใน GotoKnow โดย จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
ใน The ultimate leader

คำสำคัญ (Tags): #blogger#human mapping#social mapping#กำลังใจ#กำแพงเพชร#คุณอดิศักดิ์ อินทสิทธิ์#อาจารย์จุฑารัตน์ ศรีศักดิ์เพชร#เรื่องเล่า#แก่งเกาะใหญ่

หมายเลขบันทึก: 160872เขียนเมื่อ 23 มกราคม 2008 10:23 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 18:43 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (31)

Direak

เขียนเมื่อ 23 มกราคม 2008 10:44 น. ()

อ่านแล้วก็ประทับใจกับเครือข่ายโกทูโนว์ที่อบอุ่นและน่าประทับใจยิ่งครับ...

ว่าแต่เพื่อนเรายังชีพจรลงเท้าอยู่เรื่อย ๆ เลยนะครับ...

แล้วเจอกันเดือนหน้านะเพื่อน...

ขอบคุณครับ...

จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร