การทำงานที่ใต้ผมเริ่มขึ้นด้วยความประทับใจ และเป็นโอกาสที่ดีที่ผมมีเครือข่ายพี่น้อง gotoknow อยู่กระจายตามพื้นที่ ไปที่ไหนๆ ก็อบอุ่นเสมือนญาติ สบายใจดีครับ
ได้ทราบข่าวไม่กี่วันว่าผมจะต้องเดินทางไปยะลา...ส่วนตัวเป็นความรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เดินทางไปใต้สุดในครั้งแรกของชีวิต ที่สำคัญต้องลงเครื่องที่หาดใหญ่ก่อนที่ต่อไปที่ยะลาด้วยรถยนต์ที่รู้สึกตื่นเต้นมากก็คือได้เยือนถิ่น Blogger Gotoknow ของ มอ. เรียกว่าใกล้กันมากขึ้น
ยังไม่ได้บอกใครที่หาดใหญ่เลยว่าผมจะเดินทางไปยะลา ในใจอยากให้การเดินทางไปครั้งนี้เงียบมากที่สุด...ตั้งใจจะไปพบ Blogger ที่ Email ไปบอกส่วนตัวก่อนหน้านี้ที่ยะลา
ออกเดินทางจากกรุงเทพหลังเที่ยงนิดหน่อย...การเดินทางสบายๆเครื่องการบินไทยไม่ดีเลย์ให้ป่วยอารมณ์ ผมเลือกที่นั่งใกล้หน้าต่างเพื่อจะอยากชมเมืองสนามบินปลายทางอย่างเต็มตาขาลง
เพื่อนใหม่นั่งที่อยู่ข้างๆ ผมเลือกที่จะทักทายก่อน อย่างน้อยเพื่อที่สอบถามข้อมูลบางอย่างที่ใต้ และคาดคะเนไม่ผิดว่าอายุผมกับเขาเท่ากัน เมื่อได้ทลายม่านของนิรนามซึ่งกันละกันแล้วเพื่อนใหม่ของผม คุยสนุก และผมได้ข้อมูลเมืองใต้จากคนท้องถิ่น อย่างน่าสนใจ เพื่อนใหม่ของผมคนนี้เป็นวิศวกรทำงานที่แท่นเจาะน้ำมันกลางทะเลอ่าวไทย เดินทางกลับบ้านเพื่อมาพักที่สงขลา ก่อนที่ล้อเครื่องจะแตะพื้นที่หาดใหญ่ เพื่อนใหม่ของชี้ชวนให้ชมแม่น้ำ สถานที่สำคัญๆของเมืองสงขลา
"โน้น (เขาชี้ให้ผมดูแม่น้ำที่พาดผ่านเมือง) เป็นแม่น้ำ...เป็นคลองที่ส่งน้ำจากสงขลาเพื่อระบายน้ำลงทะเล"
"และนี่ เป็นเกาะยอเคยได้ยินชื่อใช่มั้ยครับ"
"พื้นที่ที่เห็นเป็นต้นใหม่ เป็นยางพารา พืชเศรษฐกิจของภาคใต้"
เพื่อนใหม่บรรยายให้ทราบ เมื่อเครื่องบินลอยตัวในระดับที่เห็นพื้นที่ชัดเจน
การได้ข้อมูลฉับพลันและข้อมูลพื้นที่บางอย่างที่คนมาเยือนใหม่ๆอย่างผมต้องการ ก่อนเครื่องแตะพื้นรันเวย์เหาดใหญ่พื่อนใหม่ของผมเขาได้ขอเบอร์โทรศัพท์ผมเพื่อที่จะได้พูดคุย ติดต่อในโอกาสต่อไปเป็นเวลคัมเฟรนชิฟ ที่น่าประทับใจที่เมืองใต้ครับ
ยะลาในเช้าวันหนึ่ง...ครั้งแรกของผมกับเมืองสวย
รถที่นัดไว้มารอรับพวกเราอยู่ก่อนแล้ว พวกเราทั้งหมด (สามชีวิตจากกรุงเทพ) ออกเดินทางไปยังปัตตานี ปลายทางยะลา อย่างไม่รอช้ากะว่าถึงยะลาน่าจะไม่ค่ำมาก โทรศัพท์ไปบอก พี่ไมตรี (เกษตรยะลา) และ ชาฟีอีย์ (อ.จารุวัจน์) เมื่อใกล้ถึงยะลา ค่ำนี้มีนัดทานข้างกับเพื่อน Blogger ครับ ไม่เคยพบกันมาก่อนและตื่นเต้นไม่น้อย สำหรับมื้อค่ำที่แดนใต้ "ยะลา" ไม่ธรรมดาครับอาหารมื้อเย็นนี้
"วันนี้พี่เป็นโสด เพราะภรรยาพี่ไปกรุงเทพ" พี่ไมตรีหรือพี่เกษตรยะลา บอกเป็นนัยๆสำหรับมื้อค่ำวันนี้ อ.จารุวัจน์ แจ้งผมว่าขอเป็นเจ้าภาพเลี้ยงข้าวผมกำชับให้ อ.จารุวัจน์ นำครอบครัว และหลานๆมาด้วย อยากเจอหลานหนุ่มน้อยเตาฟิกที่ตาบ๊องแบ๊ว น่ารัก น่าชัง
เตาฟิก...หนุ่มน้อย
ทุกคนบอกผมว่าถึง ที่พักให้โทรบอกจะไปรับที่โรงแรมที่พักเพื่อออกมาทานข้าวด้วยกัน ก่อนหน้านั้นได้เดินทางไปพบ อ.ฟูอั้ด blogger อีกท่านหนึ่งที่นี่ได้พูดคุยกันบ้างเล็กน้อย ก่อนจะเดินทางต่อไปยังโรงแรม
ค่ำแล้วที่เมืองยะลา หลังจากที่ผมเสร็จธุระเช็คอินเรียบร้อย...ได้เวลานัด Blogger ผมรอพี่ไมตรีอยู่ที่ ล๊อบบี้ของโรงแรม ไม่นานพี่ไมตรี (เกษตรยะลาก็มาถึง) ด้วยความที่ไม่เคยเจอกันมาก่อนแต่ก็ไม่ได้เคอะเขินใดๆเหมือนทุกครั้ง ตรงไปตรงมา และหน้าตาอารมณ์เดียวนี่คือพี่เกษตรยะลา แต่ใจดีครับขอยืนยัน เราทั้งสองรอสักครู่ใหญ่ อ.จารุวัจน์ ก็มาถึงพร้อมครอบครัวน่ารัก เราทั้งหมดเดินทางไปยังร้านอะสะนะห์ ซึ่งเป็นร้านอิสลาม อาหารอร่อยที่สำคัญได้เล่นกับหลานๆของผมทั้งคน (เตาฟิก กับพี่สาว) ทั้งสองน่ารัก น่าชังมาก ขากลับผมเดินลงมาจากร้าน พอถึงถนนก็ตกใจเล็กน้อย ที่มีสาวเสริฟสวมหมวกคลุมผม วิ่งลงมาตามเรียกผม (คือผมระวังตัว บวกกับเกรงๆเล็กน้อย) ปรากฏว่า มีสาวที่นั่งโต๊ะข้างๆในระหว่างที่ผมรับประทานอาหาร ให้นำเบอร์โทรศัพท์มาให้ เอาละสิครับ...ผมมีเครือข่ายใหม่อีกแล้ว อิอิ ทั้ง อ.จารุวัจน์ และพี่ไมตรี ฮากันใหญ่ ...
ค่ำคืนที่ยะลาอบอวลไปด้วยมิตรภาพ และไม่ได้น่ากลัว ขึงเครียดอย่างที่คิดไว้ ขากลับผมนั่งรถของ อ.จารุวัจน์ ชมเมืองไปเรื่อยๆ เมืองยะลาตอนกลางคืนสวยมากครับ หากมีโอกาสครั้งต่อไปผมจะนำภาพสวยๆมาฝากทุกท่านให้ชมผ่านบันทึกผม
และเท่าที่ผมรู้จักสาวยะลา สวยมากครับ ตาคม ผมยาว ตามแบบฉบับสาวใต้ทีเดียวเชียวละ
การทำงานที่ใต้ผมเริ่มขึ้นด้วยความประทับใจ และเป็นโอกาสที่ดีที่ผมมีเครือข่ายพี่น้อง gotoknow อยู่กระจายตามพื้นที่ ไปที่ไหนๆ ก็อบอุ่นเสมือนญาติ สบายใจดีครับ
ได้มีโอกาสเจอพี่อ้อยควั้น พี่สาวที่น่ารัก (ยืนยัน) ดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี อ.อาลัม หนุ่มใหญ่ใจดี ที่มอบหนังสือให้ผมปึกใหญ่เป็นหนังสือที่แนะนำเกี่ยวกับ ม.วิทยาลัยอิสลามยะลา และมุมมองเกี่ยวกับอิสลามที่น่าสนใจ
อีกทั้งมีโอกาสได้ชมพื้นที่สวยๆของมหาวิทยาลัยอิสลามยะลา อากาศดี มหาวิทยาลัยสวย ซึ่ง อ.จารุวัจน์ และ อ.อาลัม ท่านก็ทำงานที่นี่...
มีเรื่องราวมากมายเหลือเกินที่อยากเล่า แต่ขอยกยอดไปบันทึกอื่นๆบ้างนะครับ
ขากลับไปขึ้นเครื่องที่หาดใหญ่ได้ไปเยี่ยมห้องทำงานของ ดร.ธวัชชัย พบน้องต้นกล้า (ได้พูดเสียงในฟิล์มกับน้องกล้าด้วย) และน้องๆฝึกงาน จำชื่อได้หนึ่งคน คือ น้องวาดะห์(ครั้งต่อไปทักทายผมด้วยนะครับ)
ได้พบ อ.หมอปารมี พี่นิดหน่อย พี่ถ่าว และพี่โอ๋ได้ถือโอกาสนี้มอบผ้าพันคอผืนสวยๆให้อีกชิ้น (ขอบคุณพี่สาวมากๆครับ) ได้จับมือทักทายถ่ายรูปกับ อ.หมอ ธนพันธ์ แม้จะฉุกละหุกบ้างก็น่าประทับใจ เดินทางไปบ้านพัก ดร.จันทวรรณที่ทำหน้าที่คุณแม่อย่างเต็มที่ในช่วงเวลาสำคัญของชีวิตกับลูกชายที่น่ารัก ทักทายหลานต้นไม้(หล่อเหลา เหมือน อ.ดร.ธวัชชัย) ...
เวลารีบเร่ง รีบวิ่งขึ้นรถเพื่อกลับไปสนามบินหาดใหญ่ ด้วยกลัวตกเครื่อง...ด้วยความอาลัยอาวรณ์ เวลามันน้อยจริงๆ โอกาสหน้าจะมาใหม่นะครับผม
ฝากขอบคุณทุกท่านมา ณ โอกาสนี้ครับ
