ตะลุย "วิถีคนชนเผ่า" บนดอยอินทนนท์ - เก็บข้อมูลงานวิจัยสันติวิธี


ต้นฝนที่เชียงใหม่...

ผมได้กลับมาเยือนเมืองเหนืออีกครั้ง ตามภารกิจของงานวิจัยที่ต้องลงพื้นที่เก็บข้อมูลในหมู่บ้านชาวไทยภูเขาแถบภาคเหนือ ครั้งนี้เราประสานงานหมู่บ้านปกาเกอญอ หมู่บ้านแม่กลางหลวง ที่บนดอยอินทนนท์ จ.เชียงใหม่ เป็นหมู่บ้านเป้าหมายหลักที่เราต้องเดินทางไปในครั้งนี้

บ้นแม่กลางหลวง ดอยอินทนนท์

สิ่งที่ดึงดูดใจอย่างหนึ่งก็คือ บ้านแม่กลางหลวงเป็นพื้นที่การถ่ายทำภาพยนตร์เรื่อง “หนึ่งใจเดียวกัน” และเป็นหมู่บ้านที่จัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนเอง ถือได้ว่าเป็นชุมชนที่เข้มแข็ง มีกระบวนการจัดการชุมชนที่เป็นแบบอย่าง ประเด็นงานวิจัยที่ผมมาเก็บข้อมูลในครั้งนี้ เป็นประเด็น “การจัดการความขัดแย้งในกลุ่มชาติพันธุ์” ศึกษาในกลุ่มชาติพันธุ์ ๖ เผ่า อันได้แก่ ม้ง,เมี่ยน,ลีซู,ลาหู่,อาข่า,ปกาเกอญอ พื้นที่อยู่ในสองจังหวัด (เชียงรายและเชียงใหม่) โดยสำนักสันติวิธีและธรรมาภิบาล สถาบันพระปกเกล้า ผมมาในฐานะที่ปรึกษาของโครงการวิจัยฯ ดังกล่าว

เป็ดน้อย ครอบครัวที่อบอุ่น

เด็กน้อย...อนาคตของชุมชน

การเดินทางมาเก็บข้อมูลยังพื้นที่เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของงานวิจัยที่ผมชื่นชอบ สิ่งที่ได้เรียนรู้มากมายในชุมชน เป็นความรู้ใหม่ เป็นความรู้แฝง  (Tacit knowledge)  ที่เราพบได้เสมอจากการสนทนา พูดคุย รวมถึงเวทีชาวบ้าน เป็นคำตอบได้ว่า เขาอยู่กันอย่างไร จัดการชุมชน จัดการความรู้อย่างไร จนอยู่รอดมาได้ถึงทุกวันนี้ สัมผัสความสุข ความพอเพียงในชีวิตของชาวบ้านเป็นผลผลิตของวิธีคิดที่เอื้ออาทรต่อธรรมชาติ โดยเฉพาะวิถีของชาวปกาเกอญอ

set อาหารเช้าของผมครับ

อากาศยามเช้าที่เชียงใหม่เย็นสบาย ทุกอย่างที่นี่ช้าลงกว่ากรุงเทพฯ อย่างเห็นได้ชัด คนดอยแบบผม ที่มีอันต้องผกผันชีวิตไปสู่เมืองหลวงด้วยความจำเป็น ครั้นกลับมาถิ่นฐานเดิม ก็รู้สึกอบอุ่นและคุ้นเคย

ทีมงานเรานัดพี่คนขับรถเวลาสายๆ เพื่อจะออกเดินทางไปสบายๆ เรานัดชุมชนบนดอยได้ประมาณบ่ายโมง กะเวลาออกสักสิบโมงจากตัวเมืองเชียงใหม่คิดว่าไม่ช้ามากนัก อาหารเช้าง่ายๆที่ทางบ้านอ้ายหล้าจัดเตรียมให้เป็น Set ข้าวต้มน่ารัก น่าทาน ผมละเลียดกาแฟคาปูชิโน่ร้อนๆ และจัดการข้าวต้มรองท้องเป็นเสบียงสำหรับเช้านี้

อาหารกลางวัน...ข้าวเหนียว เเน่นๆ

ผลิตภัณฑ์จากธรรมชาติที่น้ำตกสิริธาร

มุมหนึ่งของน้ำตก

ทีมงานของผม

พวกเราออกเดินทางแบบไม่เร่งรีบ จากตัวเมืองเชียงใหม่ ไปยัง อ.จอมทอง รถของเราลัดเลาะไต่ระดับขึ้นตามถนนสายหลักที่เดินทางตรงไปยังดอยอินทนนท์ พี่คนขับรถบอกว่า ควรที่จะแวะน้ำตกสักหน่อย เพื่อชมความฉ่ำเย็น ของสายน้ำจากเทือกเขาอินนทนนท์ “น้ำตกวชิรธาร” เราแวะรับประทานอาหารกลางวันที่นี่ เมนูกลางวันวันนี้เน้นอาหารรสจัดหน่อยครับ เป็นเมนู ข้าวเหนียวส้มตำ ไก่ย่าง เรียกได้ว่า รสแซ่บ อิ่มท้องแบบแน่นๆ

ไปถึงบ้านแม่กลางหลวง...เห็นวิวภูเขาที่ลดหลั่นสวยงาม ทุ่งนาแทรกตัวระหว่างหุบเขา นี่หากเรามาในช่วงทุ่งข้าวสีทองอร่าม คงจะสวยงามสุดพรรณาจริง ผมจินตนาการไปไกล ตามวิสัยของตากล้องคนชอบถ่ายรูป มองไปทางไหนก็เห็นเป็นเฟรมมุมกล้องไปหมด....

แม่กลางหลวงวันนี้ยังเหมือนเดิม จากวันที่ผมเคยมาเยือนที่นี่ ราวสองปีที่ผ่านมา ชนบทบนดอย วิถีปกาเกอญอ ยังคงเรียบง่าย สงบ  พึ่งพิงกับธรรมชาติ สายน้ำ ป่าที่เขียวชอุ่มรอบทิศ แสงแดดจัดๆที่นี่ ไม่ได้แสบร้อนเหมือนแสงแดดในเมือง อีกทั้งมีสายลมเย็นพัดเอื่อยๆมาเป็นระยะๆ

ยังไม่ถึงเวลานัดกับคุณสมศักดิ์ และ ผู้ใหญ่บ้าน เรายังมีเวลาเหลือพอที่จะเดินเที่ยวหมู่บ้าน ถือว่าเป็นการเก็บข้อมูลอีกแบบหนึ่งที่เราสามารถเก็บรายละเอียดบริบทชุมชนได้ ผ่านการเดินเที่ยวย พูดคุย ทักทายชาวบ้าน รอยยิ้มของชาวบ้านสำหรับคนแปลกหน้าอย่างพวกเรามีให้เห็นตลอดเวลาเมื่อเราเดินผ่านบ้านหลังแล้วหลังเล่า มิตรภาพของคนท้องถิ่นเป็นความบริสุทธิ์ของจิตใจ พร้อมจะเอื้ออาทรเสมอสำหรับผู้มาเยือน

พะตี่ใจดี (พะตี่ = ลุง -ภาษาปกาเกอญอ) บ้านหลังท้ายเขา พะตี่ใจดีอาสาเป็นไกด์นำทางพาพวกเราไปพบผู้ใหญ่บ้าน เขาบอกว่าจะพาเดินทางลัด  “แป้บเดียวก็ถึง” เขาบอกผมแบบนั้น  คำว่าแป้บเดียวก็ถึง ของพะตี่ก็คือ พาพวกเราเดินตัดขึ้นไป ยังภูเขาชันๆ เบื้องหน้า เล่นเอาทั้งหนุ่มดอยและหนุ่ม กรุงเทพฯ เหนื่อยหอบแฮกๆตามกัน

เดินขึ้นเขา

เดินเที่ยวในหมู่บ้าน

ถึงบ้านผู้ใหญ่บ้านก็ทักทายสวัสดี แนะนำตัว ...และ นั่งพูดคุยกับผู้ใหญ่บ้าน ใต้ถุนบ้านอย่างเป็นกันเอง ประเด็นที่พูดคุยเป็นประเด็นการจัดการความขัดแย้งที่ชาวปกาเกอญอที่ชาวบ้านสามารถจัดการได้เองในชุมชน รวมถึงการประสานกับภาครัฐในกรณีความขัดแย้งที่ไม่สามารถจัดการได้ในระดับชุมชน

ส่วนใหญ่ปัญหาความขัดแย้งในชุมชนเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆที่สามารถไกล่เกลี่ยได้ในระดับชุมชน มีระบบผู้อาวุโสในการวินิจฉัยข้อขัดแย้ง ตลอดจนการ รอมชอม กันทั้งสองฝ่าย หากจำเป็นต้องจ่ายค่าปรับไหม ก็ตามกฏเกณฑ์ของหมู่บ้านที่ตั้งไว้

ผมคิดว่าด้วยธรรมชาติของปกาเกอญอเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่รักความสงบและมีวิถีชีวิตอยู่กับธรรมชาติ การขัดแย้งรุนแรงจึงไม่ค่อยเห็นในกลุ่มชาติพันธุ์นี้

วงสนทนาออกรสชาติ ที่ใต้ถุนบ้านผู้ใหญ่บ้าน

เมื่อได้เวลาผู้ใหญ่บ้านก็อาสาเป็นไกด์พาพวกเราไปชมการผลิตกาแฟ ของหมู่บ้านที่มีทั้งการเก็บเมล็ดกาแฟ การตาก การกระเทาะ คั่วและบด จนได้กาแฟรสชาติดี ซึ่งถือว่าเป็นกาแฟออกานิก (Organic Coffee)เป็นผลิตภัณฑ์สินค้า OTOP ขึ้นชื่อของที่นี่ อ่านเพิ่มเติม กาแฟ "นากาลาโต้" Broadcast to day!!! ถ่ายทอดสดจากดอยอินทนนท์

ป้ายบอกทางไป ตลาดชุมชน

โรบัสต้า กาแฟที่ปลูกได้ในภาคใต้ แต่ที่แม่กลางหลวงก็พอมีให้เห็น

 

ภูมิปัญญาชาวดอย..

โรงเรียนเพียงหลวง ...ฉากของภาพยนตร์   "หนึ่งใจเดียวกัน"

 

 

เย็นย่ำได้เวลาลากลับแล้ว พวกเราจึงถือโอกาสอำลาผู้ใหญ่บ้านและชาวบ้านที่นี่ กลับไปยัง ตัวเมือง จ.เชียงใหม่  เย็นนี้ทางคุณพ่อคุณแม่ของคุณศุภณัฐ เพิ่มพูนวิวัฒน์ (พี่เล็ก) จะเป็นเจ้าภาพเลี้ยงอาหารมื้อค่ำ ที่ ภัตตาคารเจีย ท้ง เฮง  (Jia Tong Heng  Restaurant)

บรรยากาศบนโต๊ะอาหาร

แอบถ่ายแก้วน้ำ

หมูหัน..อาหารจานเด็ด

เจ้าของ ภัตตาคาร...

ว่ากันว่าที่นี่อาหารอร่อยมากๆของเชียงใหม่  โอกาสดีที่เจ้าของร้าน อาม่า และลูกชาย ภัตตาคารเจีย ท้ง เฮง มาต้อนรับด้วยตนเอง พร้อมกับสนทนา ผมนั่งฟังประวัติชีวิตของอาม่าวัย ๘๑ ปี  ก่อนที่จะถึงวันนี้ ...ที่ท่านใช้ความวิริยะ อดทนอย่างที่สุด ชีวิตอาม่าเหมือนนิยาย ที่คนๆหนึ่งประสบมาด้วยตนเอง มีคุณค่าและเตือนสติลูกหลาน  ประโยคหนึ่งในบทสนทนาบนโต๊ะอาหาร อาม่าท่านบอกพวกเราว่า “ไม่มีอะไรที่ไม่มีปัญหา มันมีปัญหาทั้งนั้น แต่ทุกอย่างก็แก้ไขได้ เพียงขอให้เราต้องเป็นคน อดทน”  อาม่าเตือนสติทุกคนด้วยรอยยิ้ม ผมถือว่าเป็นอาหารมื้อที่อร่อยและยังมีโอกาสฟังเรื่องราวดีๆจากผู้ใหญ่อีกด้วย สรุปว่ามื้อนี้ อาม่า และลูกชายเจ้าของ ภัตตาคารเจีย ท้ง เฮง เป็นเจ้าภาพเลี้ยงพวกเรา ขอขอบพระคุณท่านมา ณ โอกาสนี้

จากภัตตาคารเจียท้งเฮง ทั้งอิ่ม และแหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางลงพื้นที่ คืนนี้น่าจะนอนหลับอย่างมีความสุขเป็นแน่

ขอบคุณมิตรภาพและเรื่องราวดีๆที่ได้พบเจอที่เชียงใหม่...พรุ่งนี้วางแผนกันให้ดีอีกครั้ง พวกเราจะเดินทางไป หมู่บ้านกลุ่มชาติพันธุ์ลีซู(Lisu) แถบๆอำเภอแม่แตง จ.เชียงใหม่ ก่อนที่จะขึ้นเครื่องกลับ กทม.ในตอนเย็นของวันเดียวกัน

 

 


 

ขอบคุณ อ้ายบุญช่วย ที่ช่วยขับรถตลอดทริปวิจัย
ขอบคุณ พ่อหลวง,อ้ายสมศักดิ์ แห่งบ้านแม่กลางหลวง
ขอบคุณ เจ้าภาพอาหารมื้อเย็นที่เเสนอร่อย

 

หมายเลขบันทึก: 262569เขียนเมื่อ 21 พฤษภาคม 2009 23:32 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:46 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (65)

เย็นย่ำเเล้ว ...ที่เชียงใหม่

พวกเราเตรียมตัวอาหารเย็น...

 

ช้างกระ...ถ่ายจากบ้านพี่เล็ก ศุภณัฐ ที่เชียงใหม่

กล้วยไม้...ดอกนี้สวยแปลกๆ

ผมชอบบ้านนก...แบบนี้จัง

น่ารักมากๆ

 

สวัสดีค่ะคุณจตุพร

หมู่บ้านแม่กลางหลวง ถือได้ว่าเป็นชุมชนที่เข้มแข็ง มีกระบวนการจัดการชุมชนที่เป็นแบบอย่าง

อยากรู้จังเลยค่ะ ว่าหมู่บ้านนี้ชาวบ้านส่วนใหญ่มีอาชีพอะไรคะ?

เห็นจากในหนังเรื่อง หนึ่งใจเดียวกัน หมู่บ้านยังมีบรรยากาศแบบบ้านนอกมาก มาก  ไม่ทราบว่าชาวบ้านเขาเน้นเรื่องการศึกษาของบุตรหลานหรือเปล่าคะ?

ขอบคุณสำหรับอรื่องราว และข้อมูลดีดีค่ะ

 

 

ยังแก้ไขบันทึกอยู่ครับ คุณ o.O ปลายฟ้า O.o°  ...

:)

คุณณัชชา Natcha เฉลิมกลาง Chalermklang

บ้านแม่กลางหลวง ไม่ได้เดินทางลำบากครับ มีถนนเส้นดอยอินน์ ตัดผ่าน หมู่บ้านก็แยกออกไปอีกไม่กี่ร้อยเมตรจากถนน

อาชีพของชาวบ้านที่นี่ ส่วนใหญ่เป็นเกษตรกรรมครับ ปลูกพืชเมืองหนาว ดอกไม้ กาแฟ และอาชีพเสริมคือ การจัดการท่องเที่ยว

อัตราการเข้าถึงการศึกษาดีมากครับ มีโรงเรียนของหมู่บ้าน การเดินทางสะดวก

ส่วนฉากจากภาพยนตร์ หนึ่งใจเดียวกัน ก็ใช้ฉากบางส่วนของหมู่บ้าน เลยทำให้ดูเหมือนทุรกันดารมาก เป็นการแสดงครับ..วิถีชาวปกาเกอญอที่นี่งดงาม เรียบง่าย มีโอกาสเชิญมาเที่ยว มีโฮมสเตย์สำหรับพักค้างคืนด้วยครับ

ขอบคุณครับ :)

ผู้ใหญ่บ้าน เป็นไกด์พาชมหมู่บ้าน

  • โอโห น้องเอก
  • เดินทางอีกแล้ว
  • รออ่านอีก
  • ภาพสวยมากๆๆ
  • กาแฟน่าสนใจมาก ที่กาญจนบุรี เริ่มปลูกได้
  • แต่ยังไม่ทราบว่าพันธุ์อะไร
  • ขอไปหาข้อมูลก่อน

สวัสดีครับอาจารย์ขจิต ฝอยทอง

เดินทางเป็นวิถีปกติสำหรับผมครับ... เชียงใหม่เดือนนี้ไปเยือนมากกว่า ๗ วัน (สองครั้ง) และผมกับอาจารย์จะได้เจอกันที่หาดใหญ่อีกแล้วนะครับ

กาแฟที่กาญจนบุรี ก็น่าจะเป็นกลุ่ม อาราบิก้า นะครับ แต่พันธุ์นี้ชอบอากาศเย็นๆหน่อย แถบเหนือปลูกกันมาก ส่วนภาคใต้ จะปลูก โรบัสต้า เป็นส่วนใหญ่ครับ :)

สวัสดีครับพี่เอก ^_^

ง่า....เดย์ขออ่านวันพรุ่งนี้นะครับพี่ เพิ่งเปิดมาเจอพร้อมกับความง่วง -_- เดี๋ยวพรุ่งนี้เข้ามาใหม่ครับผ๊ม

ฝันดีครับพี่...ผมดูการคั่วกาแฟจบแล้วนะครับพี่ เย้!!

เวลาของวันวาน ข้ามมาสู่วันใหม่อีกครั้ง ;)

วันนี้ ... ดึกครับ ... เชียงใหม่ฝนไม่ตก ... ได้ยินแต่เสียงหรีดริ่งเรไร กับเสียงกรนของแมวที่บ้าน มันหลับก่อนเจ้าของอีก ;)

ขอบคุณครับ ซ๗

อ้าว จาก :) เป็น ซ๗ ... ขออภัยครับ

สวัสดีคะคุณเอก

ภาพสวยนะคะทำงานอย่างมีความสุข ได้งาน ได้ท่องเที่ยว วิถีชุมชน ชาวบ้าน โอกาสแบบนี้ น้อยคนจะมีโอกาส กำไรชีวิตมากคะ ขออวยพรให้เดินทางและทำงานอย่างปลอดภัยนะคะ

เมื่อวานข่าวดีคะ ช่วงบ่ายพี่ไก่ได้เจอพี่ชายแล้วคะ มาฝากรถยนต์ไว้ที่ลานจอดรถโรงพยาบาล พี่ชายไปพิษณุโลก

ชอบการทำงาน ชอบงานวิจัยแบบนี้ครับ รู้สึกมีชีวิต มีจิตใจ และจิตวิญญาณ ครับ

สวัสดีค่ะ

มาเที่ยวเชียงใหม่

ดูการทำการแฟไม่จบ ภาพขาดหาย

กล้วยไม้ไอยเรศสวยมากค่ะ

ดอกแปลก...เสือโคร่ง...นะคะ

  • ซึมซับทุกตัวอักษร..ช้า ๆ กลัวจบเร็วเกินไป..
  • ได้ทั้งการท่องเที่ยว..เกร็ดความรู้เรื่องกาแฟ...ชาวเผ่า..และภาพสวย ๆ ฯลฯ
  • อิ่มเอมครับ
  • ขอบคุณครับ

น้องเดย์adayday ครับ

ได้เลยครับ...!!!

มาอ่านเมื่อไหร่ก็ได้ บันทึกผมออนไลน์ใน gotoknow ตลอดเวลา

เปิดกว้างสำหรับการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ช่วงหลังเน้นการใช้ถาพถ่ายสื่อสารไปด้วย เพราะได้สัมผัสกับของจริง แบบเห็นภาพ หากเรียนรู้จากการบรรยายก็อาจไม่เห็นภาพเท่าไหร่...

อย่าลืม พาพี่เอส...ไปถ่ายรูปสวยๆมาฝากผมบ้างนะครับ :)

อ.Wasawat Deemarn

ช่วงนี้ผมเขียนงานจนดึกดื่นครับ ต้องเตรียมตัวสำหรับภารกิจในหลายที่ ในช่วงสัปดาห์นี้ และพฤติกรรมที่ควรแก้ไขของผมตอนนี้คือ อยู่ทำงานเลยเที่ยงคืน ซึ่งไม่ค่อยดีเลยครับ

ที่เชียงใหม่ในวันกลับ ผมไม่ได้โทรไปเพราะเราใช้เวลาที่ ม.ลีซู ที่แม่แตงเยอะไปหน่อย ขากลับเลยต้องตรงไป check in ที่สนามบินก่อน ที่จะออกมาทานข้าวเย็นกันค่อนข้างรีบเร่ง แต่ผมได้ส่ง DVD เรื่องราวที่อาจารย์อยากได้ ผ่านไปรษณีย์ไปแล้ว (ส่งที่ กทม.) ครับ

ขอบคุณมากครับ :)

 

พี่ ประกาย~natachoei ที่~natadee

งาน outdoor เป็นงานที่ผมชอบครับ ชอบมากกว่านั่งในที่ทำงาน การเดินทางออกไปเรียนรู้กับผู้คน ได้กำไร และได้องค์ความรู้ใหม่ๆ มาประยุกต์ใช้กับการทำงานไปด้วย

"พี่ชาย"  ของพี่ประกายคือท่านไหนครับ?  และดีใจครับที่ได้พบพี่ชายของพี่ เป็นความสุขอย่างหนึ่งหากเราได้เจอคนที่อยากเจอใช่ไหมครับ

ขอบคุณสำหรับคำอวยพรจากพี่ประกาย และความปรารถนาดีฉันท์มิตรที่มีให้ตลอดมา

ขอบคุณมากๆครับ

สวัสดีครับพี่เอก

คุรครูแนะนำพี่เอกทางบล็อกว่าพี่เอกจะมาดูแลโรงเรียนของผมใช่ไหมครับ ผมได้ถุกบันทึกเป็นคนแรกครับ สวัสดีครับ จากน้องโดโด้ครับ

น้องฟู้อ้าจเสียงเล็กๆ ครับ

ผมได้ไปอ่านบันทึกของน้องที่เขียนเรื่องราวงานการเรียนรู้งานวิจัย ที่ มอย. สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า "วิจัยแบบหลงทาง" แล้วมีความสุขครับ เป็นการเริ่มต้นที่ดี สำคัญที่สุดคือ "ใจ" หากใจมา งานอะไรก็สำเร็จ

ขอให้ทำงานด้วยความสุขนะครับ

พี่แดง 

ต้องขอบคุณมากๆครับ เรื่องดอกไม้ ผมชอบแต่ไม่ค่อยรู้ชื่อ

นี่เป็นเรื่องราวดีๆของการแลกเปลี่ยนผ่าน blog gotoknow นะครับ วันนี้ผมได้รู้ชื่อดอกกล้วยไม้ สวยแปลกดอกนั้นแล้ว "ดอกเสือโคร่ง" เหมือนเสือโคร่งจริงๆนะครับ ลวดลายและสีสัน

ลองเข้าไปชมใหม่ครับ การทำกาแฟ คิดว่าอยู่ที่ความเเรงของ internet  นะครับ...

:)

พี่ปรีดา เกษตร(อยู่)จังหวัด

"ซึมซับทุกตัวอักษร..ช้า ๆ กลัวจบเร็วเกินไป.."

แหม...ขนาดนั้นเลยนะครับ คนเขียนแอบอมยิ้มเลยนะครับ ต้องขอบคุณมากครับที่มาติดตามอย่างสม่ำเสมอ ผมมีเรื่องราวนำเสนออีกหลายประเด็นครับ เรื่องเดิมประเด็นเดิมยังไม่หมดมีประเด็นใหม่มาอีก..

มะม่วงพันธุ์อะไรครับ?? ใหญ่โต ดีแท้

น้อง โดโด้
อาทร

ยินดีที่ได้รู้จักกับโดโด้นะครับ...เรื่องราวใน gotoknow หากน้องโดโด้ได้อ่านบ่อยๆแล้ว จะเป็นโอกาส และเป็นประสบการณ์ชีวิตที่ดี

พี่เอกเป็นเพียงผู้ไปเอื้อกระบวนการเท่านั้นนะครับ โรงเรียนวิทยาสัมพันธ์ไปเดินหน้าต่อไป หัวใจอยู่ที่ ท่าน คณะครู ,ผอ. และ นักเรียนเก่งๆแบบโดโด้ต่างหากละครับ :)

รับทราบครับผม ... โปรดดูแลสุขภาพด้วยครับ :)

ขอบคุณครับ...อ.Wasawat Deemarn

ต่องดูแลสุขภาพกันยกใหญ่ครับ หากเป็นแบบนี้ติดต่อกันไม่ไหวแน่ เดือนหน้าย้ายไปอยู่ที่ศาลายา จะปั่น จยย.แล้วครับ :)

สวัสดีครับคุณเอก

  • ชอบอะไรหลายๆอย่างในบันทึกชุดนี้ครับ (ขออ่านคร่าวก่อนนะครับ เดี๋ยวจะกลับมาอ่านใหม่ครับ)
  • ขอบคุณครับ รูปเป็ดน้อยแฟมิลี่ น่ารักมากๆเจ้าลูกเป็ดตัวเหลืองๆขนฟู
  • เจ้านี่น่าจะเป็นเอื้องเสือโคร่งนะครับ เก็บแสงมาซะสวยเชียว

พ่อเป็ดน้อยnuvall ครับ

จริงๆบันทึกเดิมผมยาวมากกว่านี้แต่ว่าก็กร่อนลงมาเหลือให้อ่านแบบสบายๆครับ ผมติดเวลาเขียนงานจะเขียนบรรยายเลยเถิด ไปเป็น ๔- ๕  หน้า เอสี่ ซึ่งมันเยอะไป ผู้อ่านไม่ชอบ ช่วงหลังก็นำมาภาพมาคั่นให้ อ่านแล้วมีสุนทรียะกันหน่อย

เข้าใจว่า งานวิชาการหากเขียนให้ยากก็ไม่น่าอ่าน เขียนให้สนุกก็น่าอ่าน คนอ่านก็สนใจที่จะอ่านมากกว่า

ภาพในบันทึกผมลดความละเอียดลงจน ไม่ค่อยคมชัดครับ ภาพต้นฉบับสวยคมกว่านี้มากเลย :)

"...ไม่มีอะไรที่ไม่มีปัญหา มันมีปัญหาทั้งนั้น แต่ทุกอย่างก็แก้ไขได้ เพียงขอให้เราต้องเป็นคน อดทน...”

เห็นภาพแล้วคิดถึงความหลัง ครั้งลงพื้นที่สำรวจงานวิทยานิพนธ์ของตัวเอง และเป็นงานที่ทำให้ ได้ รู้จักกับหมอเอก .....

ถึงแม้ว่าจะเสียใจกับงานตัวเอง แต่..ยังมีส่วนดีที่สุดที่ พี่โก้และเบียร์ ได้รู้จักหมอเอก

ขอบคุณ เชียงใหม่, วิทยานิพนธ์ ที่นำพาให้พบเจอเรื่องดีๆ

 "....เพียงขอให้เราต้องเป็นคน อดทน...”

คุณเบียร์ครับ :)P

บรรยากาศและความทรงจำกับเรื่องราวของคนบนดอย ในช่วงที่ผมยังทำงานกับกลุ่มชาติพันธุ์ทางภาคเหนือ  คิดแล้วยังรู้สึกมีความสุข เหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง

เรื่องการพบกัน ของคุณเบียร์กับผม ก็เป็นเรื่องของ ธรรมะจัดสรร มากๆครับ ต้องขอบคุณ gotoknow ครับที่เป็นสื่อกลางทำให้ได้ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน

คุณเบียร์บอกผมว่า "เสียใจกับงานตัวเอง..." ผมไม่อยากให้คิดแบบนั้นเลย

ผมคิดว่าไม่มีอะไรที่ต้องเสียใจเลยนะครับ ...เราได้กำไรตลอดเวลา หากทบทวนแล้ว เราได้ประสบการณ์เราได้เรียนรู้ ประสบการณ์ที่ดีไม่จำเป็นต้องเกิดจากงานที่ประสบความสำเร็จ งานที่ยังไม่พึงพอใจ เราก็สามารถเรียนรู้จากเงื่อนไขนั้น

ขอให้คุณเบียร์ มีความสุขกับ งานที่ทำอยู่ และขอให้กำลังใจในการทำ thesis ให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยนะครับ

cheer ครับ

สวัสดีค่ะ

  • ชอบอ่านบันทึกแบบนี้จัง  เป็นเรื่องที่ทุกคนน่าจะได้รับรู้
  • เล่าเรื่องมีภาพประกอบได้ดีจัง
  • เม้นท์แล้ว ไม่ทราบจะส่ได้ไหมหนอ
  • น่ากลัวจัง  ไม่ได้มีโน๊ตบุ๊คมาด้วย
  • พี่คิม..ขอเป็นกำลังใจให้กับการทำงานเพื่อชุมชนค่ะ

สวัสดีค่ะพี่เอก

ลูกเป็ดน้อยสิบตัว น่ารักจังเลยค่ะ

ไม่ใช่ลูกเป็ดขี้เหร่ด้วย อิอิ

 

ส่วนภาพนี้ฝีมือการถ่ายภาพเยี่ยมมากเลย

ดูพี่คนหน้าสิ เหมือนพี่เคนธีระเดช เห็นครั้งแรกรีบอ่านเนื้อหา

เผื่อพี่เอกจะเก็บภาพพี่เคนมาฝาก

อ้าววววววววว ไม่ใช่พี่เคน อิอิ ไม่ใช่จริง ๆ ด้วยค่ะ

ถ่ายภาพออกมาสวยจริง ๆเลย

ขึ้นเหนือ-ล่องใต้ตัวจริงเลยนะครับพี่...

ครูคิมครับ

บันทึกผมใช้ภาพนำครับ :)

การใช้ภาพสื่อความหมายได้ดี หากให้ดีมากยิ่งขึ้น เป็นภาพวีดีโอ ก็จะทำให้การสื่อสารสนุกมากขึ้น เช่นเดียวกับผมลองเขียนบันทึกที่ กาแฟ "นากาลาโต้" Broadcast to day!!! ถ่ายทอดสดจากดอยอินทนนท์

ให้กำลังใจพี่ครูคิมในการทำงานเพื่อชุมชนเช่นกันครับ

 

 

น้องกอก้าน

พี่คนเสื้อดำมาอ่านบันทึก คงดีใจมากครับ ที่น้องกอบอกว่าเหมือน คุณเคน ธีรเดช  ต้องบอกใหม่ว่าคุณเคนเหมือนพี่เขาดีกว่าครับ :)

นั่นคือ พี่เล็ก ของพวกเรานั่นนอกจากจะมีน่าตาเป็นอาวุธแล้วยังเป็นพิธีกรได้เก่งอีกด้วย ตามไปชมที่ กาแฟ "นากาลาโต้" Broadcast to day!!! ถ่ายทอดสดจากดอยอินทนนท์

ขอบคุณครับ น้องกอ...

ย่ามแดง
เพิ่งไปอ่านบันทึกของน้องขุนมาเองครับ

ผมเพิ่งไปเชียงใหม่มาไใม่กี่วันนี่เอง ยังคิดในใจว่า ทำไมผมไม่ได้โทรหาน้องขุนนะ

ช่วงนี้เดินทางเป็นว่าเล่นครับ เหนื่อยแต่ก็สนุกครับผม

สวัสดีค่ะ

* ขอบคุณที่พาครูพรรณา มาเที่ยวด้วย๕๕๕ นี่หากเรามาในช่วงทุ่งข้าวสีทองอร่าม คงจะสวยงามสุดพรรณาจริง

* ชอบคำสอนของอาม่าค่ะ ปัญหาแก้ได้ด้วยความอดทน

* สุขกายสุขใจนะคะ

สวัสดีครับพี่เอก มาอ่านแล้วเด้อ^^

โอ้...ธรรมชาติ คนดีโดยธรรมชาติ เดินทางไปหาธรรมชาติ เจอมิตรแท้โดยธรรมชาติ.......ผมชอบทางลัดมากครับพี่เอก ดูลุยๆดี :) มุมมองภาพถ่ายพี่เอกสวยจริงๆครับ แต่ละภาพดูหวังดีและผ่อนคลายเหมือนพี่เอกเลยครับ 555

อิอิ คราวที่แล้วพี่เอกตามรอยบ้านความสุขของกะทิ คราวนี้ถึงวันของ หนึ่งใจเดียวกัน ^_^ ไม่ทราบต่อไปจะตามรอยภาพยนต์เรื่องไหนครับพี่ หุหุ

ป้ายต่อไป แม่แตงใช่มั้ยครับพี่เอก รอดู รอดู ;)

ขอบคุณมากครับ พี่ พรรณา ผิวเผือก (ไม่มีชื่อกลาง)

ครับ สุดงาม สุดพรรณา ครับ  :)  ที่เชียงใหม่ มีความสุขมากครับ ได้โลดแล่น ภายใต้ธรรมชาติ ความสวยงามของต้นไม้ ทิวเขา เมฆที่ลอยฟ่อง ...อากาศเย็นสบาย

ไม่อยากกลับ กทม.เลยครับ  :)

สวัสดีครับ อะเดย์ adayday

ทางลัดที่เห็นทำเอาเราหอบแฮกๆ ทดสอบอายุกันดีนักเเล ตอนเเรกพี่ว่าจะไม่แสดงอาการหอบให้ใครเห็นแต่อดไม่ได้ครับ :) หนุ่มดอยอย่างผม หนุ่ม กทม. อย่างเพื่อนร่วมทีม ก็หอบกันแบบไม่เกรงใจ แต่พะตี่อายุเยอะๆกลับเฉยๆ

ชอบจังครับ คำว่า "หวังดี" และ "ผ่อนคลาย" จริงๆหากมองตามที่เดย์รู้สึกแล้ว ผมชอบนะ คำว่า "หวังดี " เป็นความปรารถนาดีลึกๆ เป็นความรักให้กับเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ในขณะเดียวกันก็ "ผ่อนคลาย" เข้าใจ ยืดหยุ่น กับธรรมชาติของมนุษย์

ผมเพิ่งโหลดเสร็จ(ภาพหมู่บ้านลีซูที่แม่แตง) กะว่าคืนนี้หากเสร็จงาน กะมาเขียนบันทึกอีกสักบันทึกก่อนเดินทางไปอยุธยาพรุ่งนี้เช้าๆครับ

มีความสุขมากๆนะครับ อะเดย์ ครับ

:)

 

สวัสดีค่ะ

มาชมภาพบรรยากาศและเรียนรู้วิถีชนคนเผ่าด้วยคนค่ะ

ภาพสวยจังค่ะ  ขอบคุณค่ะ ^_^

ศรัทธา...ชื่นชม...การนำเสนอเรื่องราวดีๆ..มีสาระอัดแน่น..EDUTIANMANTสำหรับผมแล้ว..ช่วงชีวิตหนึ่งได้ร่วมหลักสูตรกับสถาบันพระปกกล้า ธรรมาภิบาลสำหรับนักบริการ กศน. รุ่นที่ 3 ยังจำภาพต่างๆได้ดีเวลาร่วมหลักสูตร ขอเป็นกำลังใจในการวิจัยภาคสนามครั้งนี้..อย่างไรเสียคงได้อ่านงานวิจัยเล่มนี้หากมีโอกาส

สวัสดีคะคุณเอก

ยังไม่เฉลยคะ จะไปเล่าให้ฟังที่สงขลาคะ

เสียดายลืมถ่ายภาพพี่ชาย อีกจนได้

แต่น่าจะบอกว่าพี่ไก่ไม่กล้าขออนุญาตพี่ชายถ่ายภาพมากกว่าคะ

ครูเทียนน้อย

ดีใจครับที่ครูเทียนน้อยชอบครับ ผมคิดว่า ครูสัมผัสกลุ่มชาติพันธุ์ทางเหนือตลอดเวลาอยู่แล้ว สิ่งดีๆมีมากมาย แต่เราไม่ได้นำเสนอผ่านสื่อนะครับ

ขอให้มีความสุขในการทำงานนะครับ :)

สวัสดีครับajankoy

บันทึก ๑ บันทึก ผมคิดว่าเป็นศาสตร์และศิลป์ครับ งานวิชาการหากจะเขียนให้น่าเบื่อก็คงน่าเบื่อมากๆ เขียนให้ยากก็อ่านยาก เขียนให้ง่าย เข้าใจง่าย ท้าทายมากกว่า ซึ่งผมก็พยายามทำ

เรื่องรูป ผมชอบถ่ายรูปเป็นทุนเดิม เอาศักยภาพการเป็นคนชอบถ่าย มาเป็นภาพร้อยเรียงเรื่องให้ผู้อ่านได้ เรียนรู้จากภาพพร้อมกันไปด้วยครับ

งานวิจัยเล่มนี้น่าจะเสร็จในตอนปลายปีนี้ครับผม..คิดว่าน่าสนใจมาก เพราะเราวิจัยประเด็นดังกล่าว ลักษณธรวมเผ่า ๖ เผ่าชาวดอยเลยครับ ภูมิปัญญาในการจัดการความขัดเเย้งก็หลากหลาย บางอย่างก็คล้ายคลึงกัน...น่าสนใจมากครับ

ขอบคุณมากครับ ที่ให้ความสนใจครับผม ;)

สวัสดีครับ พี่ ประกาย~natachoei ที่~natadee
ยินดีครับ เรื่องราวดีๆที่น่าประทับใจ ที่ผมจะได้รับรู้ เรียนรู้ จากพี่ไก่ครับ

รอฟังเรื่องเล่าด้วยใจจดจ่อ เจอกันที่หาดใหญ่ พรุ่งนี้นะครับผม

วันนี้ขอตัวไป อยุธยาก่อนนะครับ  :)

ขอบคุณพี่เอกค่ะ มีเรื่องดีๆ รูปสวยๆ มาฝากกันอีกแล้วค่ะพี่น้อง อิอิ ^_^

คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...

สวัสดีครับ ไม่ได้มาซะนาน...สบายดีนะครับ

สวัสดีครับ น้องวชิราภรณ์     ขอบคุณครับที่มาติดตามสม่ำเสมอ

และดีใจอีกเรื่อง ที่ พี่ ยุทธ 
  กลับมาครับ...มาเขียนเรื่องราวเพลงให้อ่านหน่อยสิครับ..

 

:)

ภาพท้องฟ้าสีสดมากๆครับ...สวย

 

วางแผนเดินทางไปเก็บข้อมูล กลุ่มชาติพันธุ์ "เมี่ยน หรือ เย้า" แถบเชียงราย,พะเยา ในเดือน มิย. ๕๒ ตามโครงการการจัดการความขัดเเย้งของกลุ่มชาติพันธุ์( สถาบันพระปกเกล้า)

จากข้อมูลได้โทรศัพท์ไปประสานงานทหารในพื้นที่่ทราบว่า ชาวเมี่ยนอาศัยอยู่ในเขต อ.เชียงคำ จ.พะเยา...เป็นส่วนใหญ่

ท่านไหนมีข้อมูล หรือ แนะนำ สถานที่ ผู้ประสานพื้นที่ ขอความกรุณาแจ้งผมด้วยเถิดครับ!!!

จะเป็นพระคุณยิ่งครับ

  • พอทราบว่าอิ้วเมี่ยนอาศัยอยู่แถบอำเภอปงและเชียงคำ จ.พะเยาครับ ซึ่งจะเป็นรอยต่อกับน่าน พี่น้องอิ้วเมี่ยนส่วนหนึ่งก็จะเป็นเครือญาติกันกับอิ้วเที่ยนที่น่าน เดินทางไปมาหาสู่กันด้วย
  • ลองประสานไปยังสำนักงานสาธารณสุขอำเภอปง และเชียงคำ ให้เขาประสานให้น่าจะได้ครับ
  • ถ้าเป็นที่นานพอจะประสานให้ได้ครับ
  • ชาวอิ้วเมี่ยนมีความเป็นอยู่ที่ค่อนข้างเรียบง่ายและเป็นมิตร

สวัสดีครับพี่ถนัด

เพิ่งเข้ามาตอบข้อเสนอแนะของหลายท่านครับสำหรับช่วงนี้งานรุมเร้าทีเดียวแต่ก็มีความสุข

หลังจากที่ผมโพสเรื่องขอความช่วยเหลือก็ได้มีกัลยาณมิตรท่านหนึ่งใน gotoknow นี่หละครับ อยู่ที่ อ.ปง จ.พะเยา ได้ช่วยเหลือในการประสานเบื้องต้น ตอนนี้ผมได้ทั้งเบอร์โทรศัพท์ และ ชื่อสถานที่ ที่คาดว่าจะลงไปเก็บข้อมูลแล้ว

ตอนเเรกคิดว่าจะลงไปที่น่านครับ เพราะได้รู้จักกับ ผอ.โรงเรียนคนเก่งท่านหนึ่ง ของโรงเรียนศึกษาสงเคราะห์ น่าน ว่าจะประสานไปยังท่าน

คิดว่าอาจจะต้องเข้าไปเก็บข้อมูลต่างพื้นที่ของอิ้วเมี่ยน ที่น่าน ผมคงต้องขอรบกวนพี่บ้างครับ ที่สำคัญอยากมีโอกาสเเลกเปลี่ยนกับพี่ด้วย

ขอขอบคุณพี่มากครับ

ด้วยความเคารพครับ

จตุพร

 

คุณเอก

กลุ่มชาติพันธุ์ "เย้า"ที่บ้านป่าแพะ อ.เวียงสา จ.น่าน ห่างจากชุมชนบราลีหรือผีตองเหลือง ประมาณ 10 ก.ม. และในหมู่บ้านนี้ยังมีกลุ่มของอาข่า หรือ เผ่าใดเผ่าหนึ๋งอยู่รวมกัน(จำไม่ได้แล้ว) เคยพานักศึกษาไปออกค่ายอาสาที่นี่เมื่อเดือนพฤษภาคม ปีที่แล้ว และค่อนข้างสนิทกับกำนันเจ้าของพื้นที่ หากคุณเอกสนใจจะค้นข้อมูลเก่าให้ อ้อ / มีโอกาสผ่านมาแถวทำเนียบแวะทักทายกันบ้างนครับ ด้วยความระลึกถึง อาจารยืวิบูลย์

สวัสดีค่ะคุณเอก

ถ่ายรูปสวยจังเลย

บรรยากาศก้อดี

โบกี้อยากไปเที่ยวธรรมชาติๆอย่างนี้บ้างจัง

แล้วเจอกันที่ประจวบนะค่ะ

สวยงามมาก ชอบบรรยากาศ ถ้ามีเวลาว่างจะไปพักผ่อนให้ได้

ขอบคุณมาก ที่หาสถานที่สวยๆๆๆ มาฝาก

ขอบคุณ อ.วิบูลย์ มากครับ

เห็นอาจารย์มาเยี่ยม ผมคิดถึงบรรยากาศของเมืองปายเลย อาจารย์คงสบายดีนะครับ ผมเองก็หนักหน่วงนิดหนึ่งช่วงนี้ครับ ..มีโอกาสผมจะแวะไปเยี่ยมครับ ไปแถวนั้นบ่อยๆครับ (หากไม่มีม้อบ)

ขอบคุณสำหรับข้อมูลครับ :)

ขอบคุณ น้อง โบกี้   มากครับ ขอบคุณที่ช่วยในการรับรองคราไปประจวบ ประทับใจมากครับ :)

ขอบคุณครับ คุณยุทธ หากต้องการรายละเอียดที่แม่กลางหลวง ติดต่อผมได้ครับ :)

เข้ามาอ่านช้าไปแล้วใช่ไหมครับ

สำหรับคำแนะนำ

ไม่รู้ว่างานวิจัยเสร็จเรียบร้อยหรือยัง อยากอ่านครับ

ผมเองเคยทำวิจัยการจัดการความขัดแย้งของชาวปกาเกอะญอ

งานไม่ค่อยดีเท่าไรเพราะเร่งเขียนให้จบก่อนจะหมดเวลาเสียก่อน

เอกสารไม่ดีแต่ได้เรียนรู้เยอะมาก ข้อมูลดิบยังเก็บไว้ คิดว่ามีเวลาอาจจะมานั่งดูและทำอะไรกับมันสักอย่าง

สวัสดี ครับ คุณจตุพร

ชื่นชม ครับ

รูปสวย รวยปัญญา พัฒนาสังคมบ้านเรา ดีมาก มาก

การทำงานแบบนี้ น่าค้นหาคำตอบครับ

ขอบพระคุณ ครับ

 

งานยังไม่เสร็จครับ หนานเกียรติ  กำลังอยู่ในช่วงเขียนงานครับ

ขอบคุณครับ คุณ แสงแห่งความดี  การเดินทางเรียนรู้ เป็นวิถีชีวิตผมเลยครับ

อยากให้ใช้ความรู้ที่ได้ไปบูรณาการ กับภาคส่วนต่าง ๆ น่าจะมีประโยชน์มากที่สุดครับ เพราะตอนนี้มีคนศึกษากันมากมายก่ายกอง แต่ถามว่าผู้ทำวิจัยเข้าใจคำว่า "ชุมชน" อย่างแท้จริงหรือไม่ และมีความสำคัญในการขับเคลื่อนสังคมอย่างไร เพราะบางครั้ง ประชาชนก็ไม่ได้รับประโยชน์จากงานวิจัยต่าง ๆ ที่มีอยู่มากมาย อย่างแท้จริง บางครั้งไปแค่ 3-4 เดือน แล้วหวังจะเปลี่ยนแปลง หรือปรับเปลี่ยน วิถีก็ทำได้ยาก การไปสัมภาษณ์ผู้นำหรือคนในชุมชน โดยไม่เข้าไปฝังตัวในชุมชน จะได้ข้อมูลที่แท้จริง และเป็นประโยชน์ต่องานหรือไม่ ลองคิดเอาเองนะ

jJ [IP: 202.29.95.102] 

ผมเห็นด้วยครับ  ตามที่เขียนข้อเสนอมา 

ผมเองก็คลุกคลีทำงานกับชุมชนมาระดับหนึ่ง ก็พอเข้าใจว่าปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นมันซับซ้อนมาก(ในระดับชุมชน) ไม่ต้องมองไปไกลถึงระดับประเทศก็ได้

เเต่ผมก็ยังมองว่างานหลายงาน ศึกษษประเด็นบางส่วน บางเเง่มุม อาจจะขับเคลื่อนการพัฒนาไม่ได้ทั้งหมด เเต่ก็เป็นส่วนหนึ่งขององค์ความรู้ที่จะต่อยอด

ไม่มีอะไรสำเร็จ เสร็จหรือจัดการปัยหาได้ ๑๐๐ % ก็ต้องช่วยกันไป

ต่อยอดความรู้กันไปที่สำคัญ ต้องเปิดใจให้กว้าง เติมสุนทรียะในชีวิตลงไปบ้าง ไม่งั้นมะเร็งถามหาครับ :) 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท