เงินยังเหลือลุงว่าพาหลานเที่ยว ดูทะเลน้ำเขียวเล่นสักหน

เที่ยวสามร้อยยอด ถ้ำพระยานคร หาดแหลมศาลา เกาะนมสาว และนั่งเรือชมทิวทัศน์รอบเกาะ และชมวิถีชีวิตชาวประมง

ที่ถ้ำพระยานคร ถ้ำสวยที่ผมต้องเดินตะลุยขึ้นไปกับน้องภาคย์สองคน ส่วนสุภาพสตรี เจอป้ายก่อนทางขึ้น ที่เขียนว่า "คนที่มีโรคประจำตัวโปรด พิจารณา"

สุภาพสตรีทั้งหลายเลยพร้อมใจกันบอกผมว่า พวกเธอเป็น "โรคอ้วน" ไม่ขอขึ้นไปชมถ้ำด้วย

ระยะทาง ๗๕๐ เมตร จากด้านล่างเขาหินปูน สูงชัน ทั้งลื่นและเหนื่อย แต่ถึงอย่างไรก็ต้องอดทนเดินขึ้นไปชมความงามให้ได้ ไหนๆก็มาเเล้ว ผมใช้เวลาเดินเท้าทั้งหมด ไป - กลับ ร่วมสองชั่วโมง

ในที่สุดผมกับภาคย์ ก็ได้ชมความงามของถ้ำพระยานครสมใจ

กลับที่พัก พร้อมกับปูม้านึ่งสองกิโล... ;)

อีกวันพวกเราทั้งหมดนอนพักผ่อน นั่งคุยกันให้หนำใจ ใช้เวลาทั้งวันและคืนอยู่ที่รีสอร์ทที่คลองวาฬ นั่ง นอน และเล่นน้ำทะเล ก่อนกลับกรุงเทพฯ

การมาเที่ยวครั้งนี้ ถือว่าเป็นการมาชาร์ตแบตให้เต็มก่อนกลับไปลุยงาน ลุยเรื่องเรียนที่กรุงเทพฯ อีกครั้ง ประทับใจความสวยงามและอัธยาศัยไมตรีจิตของชาวประจวบฯ บ้านเมืองเขาสะอาดและเรียบร้อยดี ไปไหนก็ตาม ผมมักจะมองสอดส่ายดูการจัดระเบียบบ้านเมือง ความสะอาด หากที่ไหนทำได้ดีก็สะท้อนถึงการบริหารจัดการที่ดีของส่วนบริหารภาครัฐในพื้นที่ ที่มุ่งสนใจคุณภาพชีวิตของชาวบ้าน แต่ก็ยังมีที่ท่องเที่ยวอีกหลายแห่งในบางจังหวัดถูกปล่อยปละละทิ้งไม่สนใจดูแล นี่ก็เป็นผลงานหนึ่งที่สะท้อนถึงศักยภาพของจังหวัดนั่นๆด้วย ส่วนประจวบคีรีขันธ์นั้นผมว่าผ่านเรื่องนี้แบบสบาย

ชาวประจวบฯ และคนไทยช่วยกันดูแล อนุรักษ์สิ่งที่สวยงาม ธรรมชาติที่เรายังพอให้ชื่นใจ ก่อนที่จะไม่มีให้ดูในอนาคต ขอบคุณคุณครูสมบัติเจ้าของรถตู้ด้วยนะครับ ที่พาพวกเราไปได้ทุกที่ พร้อมกับเรื่องราวที่หาฟังไม่ได้จากไกด์ทั่วไป ขอบคุณครูตาล คุณครูบิ๋ม(โบกี้) คุณครูติ้ก หลานๆ น้องภาคย์ และ น้องภูมิ ขอบคุณพี่ครูคิมที่เปิดโอกาสชวนผมได้ไปเที่ยวคลายเครียดจากภาระการงานกลับมาถึงกรุงเทพฯ มาลุยเรื่องงาน เรื่องเรียนต่อ (ส่วนเรื่องรักพักไว้ก่อน) มาคราวนี้ทุกอย่างไปได้ดี เพราะแบตเตอรี่ที่ชาร์ทไว้เต็มที่นั่นเอง...สู้ๆครับ โจนาธาน ลิฟวิ่ง สตัล

สวัสดีครับพี่เอก^^จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

ยินดีมากๆนะครับที่จะแชร์ประสบการณ์ที่ได้ในวันนั้นอย่างละเอียดนะครับ ต้องขออภัยล่วงหน้าถ้าเอามะพร้าวห้าวมาขายเด้อครับ ;)

ภาพนี้เดย์ถ่ายด้วยกล้อง Canon EOS 350D + เลนส์ 18-55 mm. IS ครับ

ใช้โหมด AV ISO 100 Shutter Speed 125 รูรับแสง F. 14 ครับ และตั้ง Focus แบบ AI SERVO

ที่จำได้เพราะเป็นภาพที่ถ่ายในวันที่ 2 ของงานครับ วันแรกนะภาพที่ได้จะหยุดนิ่งเกินไป ไร้อารมณ์ ไม่ได้ให้ความรู้สึกถึงความเร็วและแรงเลย คือตั้ง Speed เร็วเกินไป (ประมาณ 250-400)

ผมต้องลองแล้วลองเล่า ดีที่รถเค้าแข่งหลายรอบ 555

ยกตัวอย่าง 3 ภาพนี้นะครับ

ภาพบนสุดนั้นไม่ได้ให้ความรู้สึกว่ารถเร็วเลยใช่มั้ยครับพี่ ภาพ 2 ก็โอเค ภาพ 3 โอเคสุดในความคิดเดย์ เพราะเหตุผลดังกล่าว ทั้งๆที่จริงๆแล้วไวมากๆ เท่าๆกัน ^^

ช่วงที่อบรมถ่ายภาพเมื่อวันที่ 31 พ.ค. 52 นั้น โปรเค้าก็เล่าให้ฟังว่าหลังจากตั้งทำเลดีๆได้แล้ว การจับภาพรถแข่งที่แสดงความเร็ว และถือว่าใช้ได้นั้นคือ

1. เห็นความคมชัดจุดใดจุดหนึ่งของรถ หรือชัดเกือบทั้งคัน

2. ล้อควรหมุนด้วย ถ้าภาพไหนยังเห็นล้อแม็กเป็นก้านๆอยู่ก็จะให้ความรู้สึกอีกแบบ ไม่เร้าใจ^^

3. Black Ground ควรเบลอจัด แต่อาจเห็นสถานด้านหลังลางๆก็ได้ จะได้รู้ว่าถ่ายที่ไหน

เรื่องสีสดนั้นต้องขอบคุณเลนส์ คิตตี้ของเรามากครับพี่ ผมว่าสีสวยกว่า เลนส์คิทรุ่นเดิมเย๊อออะๆๆๆๆ ^^

อ้อ!...ทุกภาพที่นำมาลงนั้นไม่ได้ Process เรื่องสีเลยครับ มีเพียงแค่ย่อขนาด และปรับความคมชัดใน Photo Scape ระดับ 5 จ๊า ^^

น้องๆสาวๆนั้นเล่นกล้องกับนักถ่ายภาพทุกคนเลยครับ น่ารักมาก ผมไม่เคยถ่ายไง พอเห็นหันมาโพสให้ถ่ายก็จะตื่นๆ และเกรงๆ 555

ขอบคุณมากนะครับพี่ที่มาร่วมคุย ยินดีเล่าให้ฟังอีกครับผม ^^

จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร