3rd Annual Rice Harvest Festival

มาเรียนรู้ปายให้มากขึ้นค่ะ

คนทำอะไรแผลงๆ...หรือไม่เหมือน ชาวบ้าน ก็มักจะกลายเป็นผีบ้า...ผีบ้าแห่งเมืองปาย น่ารักดีนะคะ กิจกรรมก็น่าสนุกดี

น่าสนใจมากครับ...ไว้เช็คตารางดีกว่า

มาเรียนรู้ปายให้มากขึ้นค่ะ

ครูอรวรรณครับ

มีโอกาส และได้พบเจอกัลยาณมิตร gotoknow ไปแอ่วปาย ผมจะอาสาเป็นๆไกด์(local guide) เพื่อนำชมปาย อีกมุมที่หลายคนยังไม่ได้สัมผัส

คนทำอะไรแผลงๆ...หรือไม่เหมือน ชาวบ้าน ก็มักจะกลายเป็นผีบ้า...ผีบ้าแห่งเมืองปาย น่ารักดีนะคะ กิจกรรมก็น่าสนุกดี

ป้าเหมียว

พักหลังอ้ายโดษชื่อเสียงโด่งดังเลยครับ ออกทีวีบ่อยๆ ก็ดีเเล้วครับ อ้ายโดษทำงานเพื่อสังคม กล้าที่จะนำตัวเองแปลกออกไปจากวิถีปกติ เพื่อเรียกร้องให้ทุกคนกลับมาสนใจรากเหง้าของตนเอง

ฉายา ผีบ้าเมืองปาย นั้น ผมเป็นคนตั้งให้อ้ายโดษ และตอนนี้ใครก็รู้จักอ้ายโดษในฐานะผีบ้าเมืองปาย

จากหนุ่มออฟฟิศแห่งนิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุด ตามรอยฝันสู่บ้านเกิด พูดคุยกับ อ้ายสันโดษ ถึงชีวิตเรียบง่ายบนหัวไร่ปลายนา ณ ไฮ่อุ๊ยตำคำ

หลายคนออกค้นหาผ่านโลกออนไลน์ หลังจากดูหนังสั้นในรายการ Hot Short Films ไทยทีวี กลางดึกคืนวันที่ 12 มีนาคม เพราะอยากรู้ว่า ‘อ้ายสันโดษ’ ในเรื่องมีอยู่จริงหรือไม่? และโฮมสเตย์ ‘ไฮ่อุ๊ยต๋าคำ’ อยู่ตรงไหนในอำเภอปาย ?  

นอกจากจะมีตัวตนอยู่จริงแล้ว เรื่องราวความคิดความฝันของ ‘อ้ายสันโดษ’ หรือ สันโดษ สุขแก้ว ไม่ต่างจากนิยายชีวิตเข้มข้น เพราะกว่าจะมาเป็น ‘ไฮ่อุ๊ยต๋าคำ’ บนที่ดินหัวไร่ปลายนากว่า 40 ไร่ เขาใช้สองมือค่อยๆ บรรจงสร้างฝันนี้มายาวนานนับ 20 ปี

จนถูกชาวบ้านตั้งสมญานาม "ผีบ้าแห่งเมืองปาย" เพราะเป็นคนคิดอะไรแปลกๆ ทำอะไรแปลกๆ แตกต่างจากที่คนอื่นเขาทำกัน 

“เขาเรียกผมว่าผีบ้าตั้งแต่ 20 ปีที่แล้ว เพราะชอบทำอะไรไม่เหมือนคนอื่น สร้างบ้านก็ไม่เหมือนคนอื่น แต่เราไม่เคยท้อ” สันโดษ หัวเราะน้อยๆ เล่าถึงฉายาผีบ้าแห่งเมืองปาย

วันนี้กลับกลายเป็นความภูมิใจลึกๆ เมื่อสิ่งที่เขาเพียรพยายามทำมาตลอด เริ่มมีคนเข้าใจแล้วว่านี่แหละคือแนวทางยืนหยัดด้วยตัวเองอย่างทรนง โดยไม่จำเป็นต้องละทิ้งวิถีชีวิตวัฒนธรรมความเป็นอยู่ท้องถิ่น การพึ่งพาตนเองและอยู่ร่วมกับธรรมชาติอย่างยั่งยืน

เสียงรอบข้างเปลี่ยนไป เริ่มมีกลุ่มชาวบ้านแวะเวียนเข้ามาดูงาน การทำเกษตรแบบธรรมชาติ การสร้างบ้านจากไม้เก่าๆ โดยไม่ต้องตัดไม้จากป่า รวมไปถึงกรณีศึกษาที่น่าสนใจของการอยู่ร่วมกับการเปลี่ยนแปลงของเมืองปายที่กลายเป็นสินค้าการท่องเที่ยวระดับประเทศ

สันโดษ มองว่าในเมื่อไม่มีทางต้านกระแสไหว แล้วทำไมชาวบ้านเจ้าของพื้นที่จะไม่เป็นฝ่ายได้จากการท่องเที่ยวบ้าง    

“พยายามพูดกับชาวบ้านว่า เราสามารถได้เงินจากนักท่องเที่ยวโดยไม่ต้องเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต แต่เอาความเป็นตัวเองนี่แหละเป็นจุดขาย”

ภาพของนักท่องเที่ยวฝรั่งผมทอง เดินลงมาย่ำทุ่งนา ปลูกข้าว ตำข้าว ฝึกทอผ้าอย่างตั้งอกตั้งใจ กลายเป็นส่วนหนึ่งใน 'ไฮ่อุ๊ยต๋าคำ' ที่เริ่มเปิดประตูต้อนรับนักท่องเที่ยวในรูปแบบโฮมสเตย์มาได้ราวๆ 2 ปี

"แรกเริ่มไม่ได้คิดว่าจะทำไฮ่อุ๊ยต๋าคำเป็นที่พักรับนักท่องเที่ยว แค่คิดว่าอยากจะทำสวนทำการเกษตรแบบธรรมชาติ บ้านหลังแรกเฮือนโญนตั้งใจสร้างให้ลูกชาย จะได้ไม่ลืมว่าบรรพบุรุษชนเผ่าโญนของตระกูลเคยอยู่กันอย่างไร"

บังเอิญมีชาวต่างชาติเข้ามาเห็นเลยขอมาอาศัยด้วย มาเรียนรู้วิถีชีวิตชาวบ้าน และบอกกันปากต่อปากในกลุ่มนักท่องเที่ยว ต่อมาเลยขยับขยายเป็น 10 หลัง เป็นบ้านชนเผ่าที่สร้างขึ้นง่ายๆ มีทั้งแบบเฮือนไต, เฮือนญาง, กะเหรี่ยง ลีซอ, บ้านดินแบบจีนยูนนาน, ฉางข้าว ฯลฯ

“อยากทำให้เห็นว่าไม่ต้องสร้างบังกะโลสวยหรู แต่อยู่เรียบง่ายอย่างที่เราเป็น ก็ขายความเป็นตัวเองได้ เป็นชาวนาก็ขายความเป็นชาวนา ชวนฝรั่งไปปลูกข้าว กลับมายืนในจุดที่เราเป็น วันหนึ่งถึงไม่มีนักท่องเที่ยวมาเลย ผมก็ยังทำเกษตร ทำไร่ทำนา มีครกตำข้าวกิน ผักเราก็ปลูก ผลไม้เราก็มี อยากจะกินอะไรคว้าตะกร้าเดินไปเก็บเอาในซูเปอร์มาร์เก็ตในสวน”

เริ่มจากการปลูกต้นไม้ทีละต้นๆ จนกลายเป็นป่า เป็นไร่ เป็นนา ปล่อยให้ต้นไม้โตตามธรรมชาติ และปล่อยตามเสรี ค่อยซับความชุ่มชื้นในดิน จนเกิดเป็นแหล่งน้ำ และในอนาคตข้างหน้า ที่นี่ยังเตรียมศึกษาใช้พลังงานแสงอาทิตย์มาผลิตไฟฟ้าใช้เองอีกด้วย

ทั้งความเรียบง่ายแต่แปลกแหวกแนว ดิบเถื่อน ติดดินแบบบ้านป่า หลุดกรอบแต่ใกล้ชิดวิถีธรรมชาติ ห้องน้ำแปลกประหลาดที่ไม่มีใครเหมือน กินข้าวกับกระบอกไม้ไผ่ จาน ชาม ช้อนไม้ไผ่ อาบน้ำไปชมดาวไป นอนเล่นกลางทุ่งนา จิบน้ำชาข้างกองฟืน ฯลฯ กลายเป็นทั้งเสน่ห์เฉพาะตัวของที่นี่ นอกจากนี้ยังเป็นการช่วยสกรีนนักท่องเที่ยวด้วยว่าต้องชอบอะไรทำนองนี้ อยู่ง่ายกินง่าย พอใจวิถีความเป็นอยู่ในแบบนี้อย่างที่เจ้าของบ้านเป็น   

“มันมีทฤษฎีอย่างหนึ่งว่า ความแปลกและซ่อนเร้นจะทำให้คนรู้สึกอยากเข้ามาค้นหาเหมือนห้องน้ำที่นี่ มีแต่คนอยากจะถ่ายรูปส้วมพระราชา อยากขึ้นไปลองนั่งสูดอากาศมองเห็นวิวธรรมชาติ”

ไม่ใช่แค่เข้ามาพบเจอกับสถานที่แปลกตาไม่เหมือนใคร แต่ละวันจะพบกับเจ้าของบ้านที่มาพร้อมกับเอกลักษณ์การแต่งตัวแบบแฟชั่นชนเผ่าหลากหลายสไตล์ วันนั้นอ้ายสันโดษมาในชุดเสื้อกะเหรี่ยงสีแดงตัวเก่ง สวมกางเกงแบบเผ่าโญน  ไว้หนวดไว้เครา มีผ้าโพกหัว

เพิ่งจะลุกมาแต่งตัวอย่างนี้ เมื่อตอนกลับมาอยู่บ้านครั้งล่าสุดไม่กี่ปีมานี้ เพราะเห็นว่าเดี๋ยวนี้ชาวเขาเผ่าต่างๆ พยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองบอกว่าใส่แล้วอายคนอื่นเพราะดูไม่เท่  แต่ผมไม่อายที่จะใส่ เลยเอามาใส่ทุกเผ่า เพราะอยากอนุรักษ์ว่าใส่แล้วมันสวยงามนะ สิ่งเหล่านี้มีคุณค่ามันเป็นเอกลักษณ์

ย้อนไปไม่กี่ปีก่อนหน้านี้ ใครจะคิดว่าชายในชุดชนเผ่าคนเดียวที่ยืนอยู่นี้จะแต่งตัวคนละเรื่องกับในอดีตที่ทำงานใส่สูทผูกเนกไท นั่งจิบกาแฟที่ออฟฟิศ เคยเป็นถึงระดับผู้บริหารบริษัทรับดูแลซ่อมบำรุงโรงงานอยู่ที่นิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุด ระยอง

“ชีวิตเปลี่ยนไปเยอะมาก เป็นชีวิตที่เรียบง่าย เช้ามากวาดขยะ แยกขยะ รดน้ำต้นไม้ เลี้ยงหมู เป็ด ไก่ จากเหมือนก่อนอยู่ออฟฟิศ มีพนักงานเป็นร้อย ตอนนี้เลยใช้ภรรยาคนเดียวแทน (หัวเราะ)”

โรคออฟฟิศที่รุมเร้า ไหนจะทั้งไมเกรน โรคกระเพาะ กระดูกทับเส้น สิ่งแวดล้อมและสังคมในเมืองที่กดดัน ทำให้สันโดษใฝ่ฝันมาตลอดว่าอยากกลับมาบ้าน มาใช้ชีวิตเรียบง่ายใน ‘ไฮ่อุ๊ยต๋าคำ’ แบบพออยู่พอกิน ไม่อยากห่างครอบครัวไปทำงานที่ไหนอีก

กว่าฝันนี้จะเป็นจริงได้กลับมาอยู่บ้านแบบถาวรเมื่อ 2 ปีที่ผ่านมาก็ต้องใช้เวลาลงทุนลงแรง อดทนรอคอยผ่านไปนานถึง 20 ปีเต็ม เริ่มตั้งแต่ที่ดินผืนนี้ยังโล่งเตียนไม่มีต้นไม้เลยสักต้น ค่อยๆ ลงแรงปลูกต้นไม้ทีละต้น ทีละเมล็ด ด้วยความอดทน เริ่มต้นจากการปลูกต้นไม้สร้างป่า เพื่อให้มีน้ำใช้เอง ปลูกต้นไม้คลุมพื้นดินเพื่อดูดซับความชื้นในดินเอาไว้ ในช่วงแรกๆ เลยมีแรงต่อต้านจากพ่อแม่ เพราะไม่เข้าใจว่าทำไมถึงได้คิดและทำอะไรที่ไม่เหมือนคนอื่น ทำไมคิดแต่จะปลูกป่า ไม่ปลูกอะไรที่มีผลผลิตไปขายได้เหมือนคนอื่นเขาทำกัน

ระหว่างนั้นก็ต้องออกไปทำงานหาเงิน เก็บหอมรอมริบมาเป็นทุนสร้างฝัน ผ่านประสบการณ์โชกโชน ทั้งรอนแรมจากบ้าน ไปทำงานไกลถึงในตะวันออกกลางก็เคยมาแล้ว และที่สุดท้ายคือที่นิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุด ระยอง

“ตั้งแต่ 20 ปีที่แล้ว ร่างความฝันไว้ว่าอยากจะมีบ้านเล็กในป่าใหญ่ อยู่กลางไร่ มีทุกอย่าง มีสวนผลไม้ อยากกินมะม่วงได้กิน อยากกินขนุนได้กิน แล้วก็ขายสิ่งนั้น แบบพออยู่พอกิน พึ่งตนเองได้ภายในไร่ของเรา ไม่ต้องไปดิ้นรนหาเงินที่ไหนแล้ว เพราะเราทำงานมาเหนื่อยมากแล้วทั้งชีวิต” สันโดษเล่า..หลังจากอดทนรอคอยมาแสนนาน

ตอนนี้เขากำลังกลับมาเก็บเกี่ยวฝันที่ลงทุนลงแรงไว้ใน ‘ไฮ่อุ๊ยต๋าคำ’ ด้วยความสุขใจในบ้านเกิดที่อำเภอปาย

กรุงเทพธุรกิจออนไลน์

น่าสนใจมากครับ...ไว้เช็คตารางดีกว่า

เปิดโอกาสให้สำหรับทุกท่านที่สนใจครับ

ไฮ่อุ้ยต๋าคำ ห่างจากบ้านผม ประมาณ ๔๐๐ เมตร (เดิมข้ามทุ่งนา)

ชื่นชม "อ้ายสันโดษ"จริงๆ

คนที่คิดต่าง คนที่คิดแปลก

 คือคนที่เปลี่ยนแปลงโลก

 เปลี่ยนแปลงหลายสิ่ง...ที่คนคิดธรรมดา

ไม่สามารถทำได้

ขออวยพรให้"อ้ายสันโดษ"สามารถสร้างฝันให้เป็นจริงนะคะ

คงมีโอกาสได้มาเยี่ยมเมืองปายในเร็วๆนี้ค่ะ

ชื่นชม "อ้ายสันโดษ"จริงๆ

คนที่คิดต่าง คนที่คิดแปลก

 คือคนที่เปลี่ยนแปลงโลก

 เปลี่ยนแปลงหลายสิ่ง...ที่คนคิดธรรมดา

ไม่สามารถทำได้

ขออวยพรให้"อ้ายสันโดษ"สามารถสร้างฝันให้เป็นจริงนะคะ

คงมีโอกาสได้มาเยี่ยมเมืองปายในเร็วๆนี้ค่ะ

สวัสดีครับ อ้ายโดษมาอ่าน แกคงได้กำลังใจไปอีกโขครับ

ช่วยกันสนับสนุนคนดี คิดดี และ สร้างเรื่องราวดีๆให้เกิดขึ้น แม้ว่าเรื่องนั้นจะเป็นเรื่องเล็กๆก็ตาม ขอเพียงได้ทำ

สวัสดีค่ะ คนอย่างอ้ายสันโดษคือคนน่าชื่นชมจริงๆ ขอบคุณที่ได้อ่านเรื่องราวของคนดีรักถิ่น ลงมือทำตามความเชื่อ ไม่ว่าใครจะเห็นเขาเป็นคนอย่างไร ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน และยิ่งเรื่องนี้ยังบอกอีกว่าคนเรานั้นงดงาม เหมือนผลิใบแตกกิ่งก้านสาขาจากรากของตนเอง ไม่ใช่ดอกไม้ถูกตัดไปปักแจกัน ไปปักโชว์แล้วรังแต่จะรอวันลงถังขยะในเวลาแค่ไม่กี่ชั่วยาม

นี่ของจริง มั่นคงกับการกระทำ รากลึก เป็นกำลังใจให้ด้วยคนค่ะ

ได้มาอ่านเห็นภาพงามๆ หายเครียดไปตั้งเยอะ

ได้ยินได้ฟังเรื่องราวของอ้ายโดษมานานแล้วครับ

ชื่นชม และศรัทธา คนกล้าเยี่ยงนี้ครับ

ผมคิดและอยากทำอย่างนี้มานานแล้ว แต่เข้มแข็งไม่พอ

ถึงวันนี้ที่คิดทำอย่างอ้ายโดษบ้าง อย่างน้อยก็เป็นกำลังใจครับ...

สวัสดีค่ะ คนอย่างอ้ายสันโดษคือคนน่าชื่นชมจริงๆ ขอบคุณที่ได้อ่านเรื่องราวของคนดีรักถิ่น ลงมือทำตามความเชื่อ ไม่ว่าใครจะเห็นเขาเป็นคนอย่างไร ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน และยิ่งเรื่องนี้ยังบอกอีกว่าคนเรานั้นงดงาม เหมือนผลิใบแตกกิ่งก้านสาขาจากรากของตนเอง ไม่ใช่ดอกไม้ถูกตัดไปปักแจกัน ไปปักโชว์แล้วรังแต่จะรอวันลงถังขยะในเวลาแค่ไม่กี่ชั่วยาม

นี่ของจริง มั่นคงกับการกระทำ รากลึก เป็นกำลังใจให้ด้วยคนค่ะ

ได้มาอ่านเห็นภาพงามๆ หายเครียดไปตั้งเยอะ

นี่เป็นอีกสถานที่หนึ่ง ที่จะพา พี่ อ.ดร.ยุวนุช ไปที่ปายครับ ก่อนที่จะไปวัดป่าสูญญตาราม (ป่าถ้ำวัว)

หลายที่หลายบุคคลที่ ผมอยากชวนไปพูดคุย เที่ยว และ สัมผัสอุดมการณ์ของคนเล็ก คนน้อย แห่งหุบเขาปักถนนธงชัย

เมืองปาย

ได้ยินได้ฟังเรื่องราวของอ้ายโดษมานานแล้วครับ

ชื่นชม และศรัทธา คนกล้าเยี่ยงนี้ครับ

ผมคิดและอยากทำอย่างนี้มานานแล้ว แต่เข้มแข็งไม่พอ

ถึงวันนี้ที่คิดทำอย่างอ้ายโดษบ้าง อย่างน้อยก็เป็นกำลังใจครับ...

อ้ายหนานเกียรติ คงรู้จัก ชิ สุวิชาน ดีนะครับ น้องสาวของชิ ชื่อ น้องวา หรือ เฌวา ครับ

ให้กำลังใจครับ the musoi

• ชื่นชมความตั้งใจดี ๆ ของผู้มีปัญญาของท้องถิ่นลงมือปฏิบัติจริงเพื่อชุมชนค่ะ เป็นตัวอย่างของคนท้องถิ่นที่น่ายกย่องมากจริง ๆ
• ขอบพระคุณสำหรับพลังหนุ่มไฟแรงที่เขียนบันทึกเปี่ยมคุณค่านี้ขึ้นมา ต้องบอกว่าพลังแรงมาก สามารถนำเสนอเรื่องราวได้หลากหลายเกือบทุกวันทั้งที่ทำงานหนัก และเพิ่งผ่านการสอบมา
• นอนพักผ่อนเยอะๆ นะคะ ห้ามนอนน้อยนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่ sexy

ไปมาแระ อิอิ

ร้องเพลง กลางทุ่ง ไม่มีไฟฟ้า ทานข้าวด้วยช้อน ชามไม้ไผ่ แก้วน้ำก็เป็นไม้ไผ่...

มีความสุขจริงจร๊ง............เจ๊า........

อยากไปอีกคะ ไปสมัครงานอ้ายโดษไว้ แต่คุณสมบัติไม่ครบ ต้องตำข้าวเป็น สีข้าวเป็น เฮ่อ.... กินเป็นอย่างเดียวค่ะ

ชื่นชมความตั้งใจดี ๆ ของผู้มีปัญญาของท้องถิ่นลงมือปฏิบัติจริงเพื่อชุมชนค่ะ เป็นตัวอย่างของคนท้องถิ่นที่น่ายกย่องมากจริง ๆ

ขอบพระคุณสำหรับพลังหนุ่มไฟแรงที่เขียนบันทึกเปี่ยมคุณค่านี้ขึ้นมา ต้องบอกว่าพลังแรงมาก สามารถนำเสนอเรื่องราวได้หลากหลายเกือบทุกวันทั้งที่ทำงานหนัก และเพิ่งผ่านการสอบมา

นอนพักผ่อนเยอะๆ นะคะ ห้ามนอนน้อยนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่ sexy

อยากสนับสนุนคนที่ตั้งใจดีครับ โดยเฉพาะอ้ายโดษ อย่างน้อยคนที่คิดแปลกก็มีเเรงต้านอยู่พอสมควร เราก็ต้องให้กำลังใจกัน

ผมทำได้ในส่วนที่ผมทำได้ และผมก็จะทำให้ดีที่สุด ในความเป็นผม

ขอบคุณครับ อ.ศิลา

*** งั้นเดี๋ยวผมจะนอนละ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่ sexy พอที่จะเร้าใจ participants

ไปมาแระ อิอิ

ร้องเพลง กลางทุ่ง ไม่มีไฟฟ้า ทานข้าวด้วยช้อน ชามไม้ไผ่ แก้วน้ำก็เป็นไม้ไผ่...

มีความสุขจริงจร๊ง............เจ๊า........

อยากไปอีกคะ ไปสมัครงานอ้ายโดษไว้ แต่คุณสมบัติไม่ครบ ต้องตำข้าวเป็น สีข้าวเป็น เฮ่อ.... กินเป็นอย่างเดียวค่ะ

จำได้ว่าครั้งหนึ่ง น้องหมอสุพัฒน์ พาน้องพอลล่ากับเเม่ต้อยไปที่นี่...

ไปทำงานกับอ้ายโดษต้องบ้าพอๆกับอ้ายเขา หรือ ไม่ก็บ้ากว่า

พี่คิดว่า พอลล่ายังมีดีกรีความบ้าไม่พอครับ ...

เพิ่มอีกหน่อย...แหล่มเลย

เมืองปายแต่ก่อนอ่านในนิตสารการท่องเที่ยว ไม่ได้เป็นแบบนี้ เป็นวิถีธรรมชาติจริง ๆ หลงใหล ใฝ่ผัน ว่าจะได้ไปนอนดูดาวที่เมืองปายสักครั้ง แต่ตอนนี้อ่านอีกทีเปลี่ยนไปเยอะมาก จะเห็นดาวหรือไฟแสงสีมากกว่า

ขอชื่นชมยินดีนะคะ ที่ยังมีคนที่เรียกร้องอนุรักษ์ บ้านเกิด ใครจะว่าอย่างไร ก็ต้องทำ พี่ไก่เห็นด้วยนะคะ ถ้าเจ้าของบ้าน ไม่รักบ้านเกิด แล้วใครจะมารักเท่า วิถีชีวิตเก่าๆ อนุรักษ์ไว้ ดีที่สุดคะ คงจะมีโอกาสไปเยือนสักคะนะคะ พี่แก้วชวนไว้อยู่ แต่ขอดูตารางการสอบของน้องแตมก่อน ตอนนี้ต้องขอยกเวลาในช่วงนี้ให้ลูกสาวก่อน พอน้องแตมสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ พี่ไก่จะมีเวลาที่จะไปเที่ยวได้มากขึ้นนะคะ

มี "คำแปลภาษาเมือง" ตวยครับ อิ อิ ;)

น่าฮักขนาด

....สำนึกรัก บ้านเกิด....ดีจังค่ะได้กลับไปทำอะไรเพื่อบ้านเกิดตัวเอง...ชื่นชม ชื่นชมค่ะ

อยากไปปายมากๆ  ต้องไปเที่ยวให้ได้สักวันค่ะ

ขอบคุณค่ะ

• อ้ายเปิ้นเป๋นคนน่าฮักและฉลาดนักนะเจ้า
• อยากไปตำข้าวบ้างจัง
• แต่ จิตอาสา 16-21 ตุลา นี้ ก็น่าสนใจ แต่ไปไม่ได้เพราะติดงาน ถ้าหลังจากนั้น ที่ในเมืองปาย คนคงเยอะเนอะ ยกเว้นจะไปนอนนา

พี่ประกาย~natachoei ที่~natadee ครับ การเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าที่ไหนก็เปลี่ยนแปลง เพียงเเต่ว่าเราจะยอมรับการเปลี่ยนแปลงนั้นได้อย่างไร เราจะรีบมือนั้นได้อย่างไร

สำคัญที่คนท้องถิ่น จะลุกขึ้นมากำหนดอนาคตตัวเองได้อย่างไร?

ปายยังมีวิถีของปายที่ยังงดงามอยู่มากครับ เพียงเเต่ไม่ได้นำเสนอในมุมเหล่านั้น

มีโอกาสเชิญไปเยือนครับ

มี "คำแปลภาษาเมือง" ตวยครับ อิ อิ ;)

น่าฮักขนาด

อ.Wasawat Deemarn นิดหนึ่งครับ สำหรับคนภาคอื่นที่ไม่คุ้นชินภาษาบ้านผม :)

มีภาษากำเมืองหลายคำเลยทีเดียวครับ ที่เป็นภาษาพื้นเมืองมากๆ แบบ original คนล้านนาสมัยใหม่ก็อาจจะ งง ได้ครับ

ยกตัวอย่างประโยคนี้

เกาะกุ๋ม ลุมลา เป๋นเก๊าสล่า

(ร่วมแรงร่วมใจ เป็นเจ้าภาพหลัก)

....สำนึกรัก บ้านเกิด....ดีจังค่ะได้กลับไปทำอะไรเพื่อบ้านเกิดตัวเอง...ชื่นชม ชื่นชมค่ะ

อยากไปปายมากๆ  ต้องไปเที่ยวให้ได้สักวันค่ะ

ขอบคุณค่ะ

คุณอิง...เชียงใหม่ กับปายใกล้กันเเค่นิดเดียวครับ..  ;)

อ้ายเปิ้นเป๋นคนน่าฮักและฉลาดนักนะเจ้า

อยากไปตำข้าวบ้างจัง

แต่ จิตอาสา 16-21 ตุลา นี้ ก็น่าสนใจ แต่ไปไม่ได้เพราะติดงาน ถ้าหลังจากนั้น ที่ในเมืองปาย คนคงเยอะเนอะ ยกเว้นจะไปนอนนา

พี่ใบบุญ...ผมก็ไม่ได้ไปครับ สำหรับ จิตอาสาเมืองปาย ส่วนกิจกรรม "คน ดนตรี กวี ชาวนา" ผมกำลังวางแผนกลับบ้านอยู่ครับ ....

ถ้าโชคดี ผมคงได้กลับบ้านครับ

สวัสดีค่ะคุณเอก

*** คนที่คิดต่าง คนที่คิดแปลก

คือคนที่เปลี่ยนแปลงโลก

เปลี่ยนแปลงหลายสิ่ง...ที่คนคิดธรรมดา ไม่สามารถทำได้

***แต่ที่คนคิดธรรมดา สามารถทำให้เรารู้สึกท้อแท้และสิ้นหวังบ่อยๆไป...แต่อย่างไรก็จะคิดแปลกต่อไป...เพื่อลดจุดสีดำที่อยู่ในระบบงานที่ทำอยู่แม้จะรู้ว่าไม่มีวันลบได้อย่างน้อยก็น่าจะจางลง

ชอบ ข้อคิดเห็นของ ครู กิติยา เตชะวรรณวุฒิ  มากครับ

แต่ที่คนคิดธรรมดา สามารถทำให้เรารู้สึกท้อแท้และสิ้นหวังบ่อยๆไป...แต่อย่างไรก็จะคิดแปลกต่อไป...เพื่อลดจุดสีดำที่อยู่ในระบบงานที่ทำอยู่แม้จะรู้ว่าไม่มีวันลบได้อย่างน้อยก็น่าจะจางลง

ให้กำลังใจนะครับคุณครู

เพิ่งกดเจอ เรื่องนี้

เดี๋ยวต้องไปธุระกับลูกสิคะ มาอ่านอีกทีค่ะ

ปาย..เมื่อไหร่จะได้ไป..ปาย

เพิ่งกดเจอ เรื่องนี้

เดี๋ยวต้องไปธุระกับลูกสิคะ มาอ่านอีกทีค่ะ

 

ปาย..เมื่อไหร่จะได้ไป..ปาย

พี่เล็กครับ :)

ไปปาย ไปปาย

ไปปายกันเต๊อะ

คนบ้านเดียวกัน  พอมองตากันก็เข้าใจอยู่  รู้ว่าเหนื่อยแค่ไหนว่าหนักแค่ไหนบนหนทาสู่  ยังมีคนปลอบโยน  ยังมีคนปลอบใจ...  เนื้อหาเพลงนี้น่าจะเหมาะที่สุดสำหรับคนบ้านเฮา  ไค่ไปแอ่วปายแต่ยังบ่มีวาสนาเตื่อเจ้า

เจ้านายนักการเมือง นักธุรกิจ พูดกันแต่เรื่องการท่องเที่ยวที่ฉาบฉวย

สร้างแต่งานที่ตัวเองคิดได้ที่ไม่ใช่วิถีปาย 

ไม่มีใครมองถึงสิ่งแวดล้อม ขยะ แม่น้ำเลย

อ้ายโดษ

.......................

"....................."

คนบ้านเดียวกัน  พอมองตากันก็เข้าใจอยู่  รู้ว่าเหนื่อยแค่ไหนว่าหนักแค่ไหนบนหนทาสู่  ยังมีคนปลอบโยน  ยังมีคนปลอบใจ...  เนื้อหาเพลงนี้น่าจะเหมาะที่สุดสำหรับคนบ้านเฮา  ไค่ไปแอ่วปายแต่ยังบ่มีวาสนาเตื่อเจ้า

...

สวัสดีครับ ครูรส  เพิ่งแยกจาก ผอ.สมบูรณ์ และครูพิศมัยมาเมื่อวานเย็นครับ

เรื่องราวดีๆ ของเวทีเเลกเปลี่ยนเรียนรู้ ของครั้งที่ ๑ -๓ คงจะถูกนำเสนอให้กับคุณครูที่ร้องขี้เหล็ก

เช่นกันครับ คนบ้านเดียวกัน มองตากันก็รู้ใจ

ขอบคุณแค็บหมู น้ำพริกตาแดง ใส้อั่ว ของฝากจาก ร้องขี้เหล็ก อร่อยถูกใจ คนพลัดถิ่นมากๆครับ

เจ้านายนักการเมือง นักธุรกิจ พูดกันแต่เรื่องการท่องเที่ยวที่ฉาบฉวย

สร้างแต่งานที่ตัวเองคิดได้ที่ไม่ใช่วิถีปาย 

ไม่มีใครมองถึงสิ่งแวดล้อม ขยะ แม่น้ำเลย

อ้ายโดษ

พี่กรครับ...

ก็เป็นเพราะเเบบนี้ หากคนท้องถิ่นไม่ลุกขึ้นมากำหนดชะตาชีวิตของตนเอง แล้วใครละครับ ที่จะมาทำเรื่องเหล่านี้

ดังนั้น ผมในฐานะคนท้องถิ่น และคนที่ปาย ก็ต้องช่วยกันครับ

แม้ไปร่วมแรงกาย ทำฝายได้

ก็ขอส่งแรงใจด้วยคน ครับ

สวัสดีคะพี่ชาย...คนปายต้องรักเมืองปาย...ช่วยกันคนละไม้ละมือ เป็นกำลังใจให้ทุกท่านที่พยายามช่วยปกป้องวิถีชีวิต วัฒนธรรม ที่สวยงามไว้ มีโอกาสจะไปเยือนเมืองปายอีกสักครั้ง...ขอบคุณมากคะสำหรับความห่วงใย

สวัสดีค่ะ  คุณจตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

• มาเรียนรู้เรื่องราวชีวิตสู่ชีวิตค่ะ อ่านแล้วก็คิดถึงอดีตเมื่อครั้งอยู่ต่างจังหวัด
  แล้วก็เขียนบทกวีปลอบใจตนเองไว้ดังนี้
•       นกน้อยบินกลับรัง      ตัวเจ้ายังได้กลับบ้าน
  ส่วนข้าคงอีกนาน            คอยกลับฐานถิ่นมารดร...
        นกน้อยหากินสู้         เพียงชีพอยู่ด้วยตัวหนอน
  มืดค่ำซุกรังนอน              ไม่เดือดร้อนผ่อนกายา
        ส่วนข้านี้เหนื่อยนัก     แบกแอกหนักดั่งภูผา
  มืดค่ำมิพักลา                 แสนอ่อนล้าข้าจำทน
       นกน้อยเจ้าเริงรื่น        พฤกษาชื่นเกลื่อนไม้ผล
  อิสราแห่งชีพตน              เจ้าหลุดพ้นโลกธรรม
       ตัวข้าใครกักขัง          ไม่อาจยั้งดั่งกลืนกล้ำ
  ลาภยศเกินกล่าวคำ          คอยเหนี่ยวค้ำทุกค่ำคืน
    
• บทนี้แต่งให้คุณ "ผีบ้าแห่งเมืองปาย" ค่ะ
  

      "ผีบ้า"แห่งเมืองปาย       สืบความหมายแห่งชีวิน
ภูมิใจไม่สูญสิ้น                    เทิดแผ่นดินถิ่นดงดอน
      สืบสานเพื่อสืบต่อ           ทุกข์ยากท้อไม่ไถ่ถอน
คนบ้าแห่งภูธร                     มิเคยอ่อนซ่อนจุดยืน... 

แม้ไปร่วมแรงกาย ทำฝายได้

ก็ขอส่งแรงใจด้วยคน ครับ

สวัสดีครับ ตาหยู ครับ

ไม่ได้ไป แต่ส่งใจไป ก็ขอบคุณมากๆเเล้วครับ

ช่วงนี้ครูเอไม่สะดวกไป น้องบูมก็เพิ่งหายป่วย

ฝากกำลังใจไปร่วมอีกแรงค่ะ 

 เป็นอีกหนึ่งกำลังใจ

สวัสดีครับ ครูเอ ครับ

มีโอกาสเมื่อไหร่ก็ไปปายได้ครับ ไม่ไกลจากเชียงใหม่เลย ;)

สวัสดีครับคุณจตุพร

ผมเคยไปแม่ฮ่องสอน

รุ่นน้องผมอยู่ที่นั่น....เป็นหัวหน้าศูนย์ฯ(กศน.)

แต่ไม่ได้ไปที่ ปาย ผมชอบธรรมชาติที่มันเป็นของมันเอง

มิใช่ถูกแต่งแต้มโดยมนุษย์..ให้เปลี่ยนแปลงไป

ขอเป็นกำลังใจ...ให้กับทุกคนที่ดูแลธรรมชาติที่มันควรจะเป็น

ขอบคุณที่นำสิ่งดี ๆ มาให้คนเมือง...ที่ไม่มีโอกาสจะได้ไป

ขอบคุณอีกครั้งครับ

รบกวน  คุณเอกกดเบอร์โชว์มาเครื่องครูเอหน่อยค่ะ

ครเอทำเบอร์หายไปค่ะ

พอดีเปลียนเครื่องแล้วเครื่องก๊อปมาไม่หมดค่ะ

เบอร์หายไปหลายคนเลยค่ะ 

• ครูเอกคะ มีเพลงดีๆ หรือสื่ออื่นๆ ที่เป็นสื่อท้องถิ่น ขอแบ่งบ้างได้มั้ยคะ
• นกอยากเอาไปเปิดให้คนกรุงเทพฯ และที่อื่นๆ ได้ฟังบ้าง ซึ่งคงดีไม่น้อย หากได้แลกเปลี่ยนสื่อกันค่ะ
• เมล์มาให้นกก็ได้นะคะ
• ส่วนครูเอกมีอะไรให้นกช่วยได้ ก็ยินดีมากๆ ค่ะ

ครู ประเสริฐ ศรีแสนปาง

สวัสดีครับ...

ความเปลี่ยนแปลงยากที่จะต้านทาน แต่ว่าหากมีใครสักคนลุกขึ้นมาทำอะไรสักอย่างเป็น ตัวอย่าง สร้างจิตสำนึกให้กับสังคม ก็นับว่า กล้าหาญ  พี่สันโดษ อยู่ในนิยามนี้ครับ

ใกล้จะถึงวันกิจกรรม ดนตรี กวี ชาวนา เเล้ว...หากมีโอกาสไปเยี่ยม ไฮ่อุ้ยต๋าคำ นะครับ

ครูเอ ครับ

ครูคงได้เบอร์โทรสัพท์ผมเเล้วนะครับ ...ประสบการณ์แบบนี้สอนให้เราต้องเก็บเบอร์โทรศัพท์เหล่านั้นไว้ในแหล่งความจำสำรองครับ

ยินดีครับคุณนกน้อย (ทำรังแต่พอตัว)

เรื่องเพลงนั้น ผมเห็น/ฟัง  ศิลปินพื้นบ้านแถบเหนือ ร้องบ่อยๆ เพราะมากๆครับ ไว้โอกาสหน้าจะนำมาฝากนะครับ

ยินดีมากครับสำหรับการประสานงานเรื่องอื่นๆในโอกาสต่อไปครับ

ดีใจค่ะ..ที่ยังมีบรรยากาศแบบนี้ให้ลูกหลานได้เรียนรู้

สอดแทรกกับวัฒนธรรมใหม่

ขอบคุณมากมาย...

จากคนไกลบ้าน..อิ อิ...^_^

สวัสดีครับพี่สีตะวัน

ไฮ่อุ้ยต๋าคำ เป็นพื้นที่เรียนรู้ที่ผมภาคภูมิใจในฐานะลูกหลาน คนเมือง (ล้านนา) ครับ มีโอกาสไปปายเชิญเเวะเยี่ยม อ้ายโดษครับ

ไม่เคยไปถึงแม่ฮ่องสอนเลยค่ะ

สักวันหนึ่งคงถึงนะคะ...

เรื่องราวของอ้ายโดษน่าเขียนเป็นเรื่องราวไว้ให้ลูกหลานจดจำและเรียนรู้ถึงวิถีคนเมือง

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ...^_^

พี่ สีตะวัน ไม่ต้องถึงแม่ฮ่องสอนก็ได้ครับ ถึงปาย ครึ่งหนึ่งระหว่าง เชียงใหม่ - แม่ฮ่องสอน

bloger ท่านไหนไปปายช่วงนี้ ผมจะเป็นไกด์ให้ครับ พร้อมคำอธิบายดีๆ ในฐานะคนเมืองปายครับ

หรือ blogger ท่านไหนไม่มีที่พัก ไปพักฟรีที่บ้านผมได้นะครับ...(ฟรี พร้อมอาหารเช้า+ รอยยิ้ม)

เพียงเเต่บอกว่า "ท่านเป็น บล็อกเกอร์โกทูโน และสามารถบอก Motto ถูกต้อง  ได้แก่"คนทำงานเเลกเปลี่ยนเรียนรู้"  เท่านี้ก็พักฟรีครับ

เราเคยไปเมื่อประมาณ7ปีก่อน เราไปคนเดียว อยู่เกือบเดือน พี่โดษ สุดยอดมาก ชอบวิถีชีวิต ชอบมุมมองความคิด เป็นอะไรที่แปลกจากคนอื่น แต่ล้วนเป็นประโยชน์ ขอบคุณมิตรภาพดีดี เราจะกลับไปอีกปลายปีนี้ มีเบอร์ติดต่อมั้ยคะ เบอร์เก่าโทรไม่ติดแล้ว ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องดีดีนะคะ^