ผมขับรถในเมืองเชียงใหม่อย่างระมัดระวังในช่วงชั่วโมงเร่งด่วน ขับเข้าไปในมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ วันนี้ทาง คณะ สกว.(เครือข่ายการเรียนรู้การท่องเที่ยวโดยชุมชน) เรามีนัดประชุมกันบนดอยสูงอินทนนท์ พวกเรานัดหมายนักวิจัยทั้งหมดมาพร้อมกันที่ คณะเกษตรศาสตร์ มช. ก่อนที่จะออกเดินทางมุ่งไปดอยอินทนนท์
เช้าวันนี้อากาศไม่หนาวมากที่เชียงใหม่ แต่ผมก็คิดว่าที่บนดอยคงหนาวกว่านี้มาก ได้เตรียมเสื้อกันหนาวไปหลายตัว
เมื่ออากาศแห้งลงไปทุกทีต้นไม้ที่อินทนนท์ยามหน้าหนาว ป่าเริ่มเปลี่ยนสี รถของเราไต่ระดับความสูงไปเรื่อยๆ ตามเส้นทางที่สวยงามด้วยบรรยากาศของแมกไม้และขุนเขาเมืองเหนือ
เราเดินทางไปถึงบ้านแม่กลางหลวง อ.จอมทอง จ.เชียงใหม่ ซึ่งเป็นหมู่บ้านปกาเกอญอที่จัดการการท่องเที่ยวด้วยชุมชนมาระยะหนึ่งแล้ว และบรรดานักวิจัยที่เป็นชาวบ้านรอต้อนรับพวกเราอยู่ที่นี่
บ้านแม่กลางหลวงมีที่พักแบบ Village stays ที่บริหารจัดการโดยชาวบ้าน ที่พักแต่ละหลังแทรกตามทุ่งนาของชาวบ้าน มองไปด้านบนหมู่บ้านเป็นป่าสนสามใบ ที่เขียวเข้มตัดสีท้องฟ้าสีครามน่าดูชม บ้านหลังเล็กๆ ที่สร้างรองรับนักท่องเที่ยว เป็นบ้านแบบกระท่อมไม้ไผ่ แต่ข้างในบ้านกรุด้วยไม้ไผ่สานอย่างแข็งแรง สะอาด น่าพัก
ทางผู้ประสานงานได้บอกให้พวกเราเตรียมตัวเพื่อเดินเที่ยวชมธรรมชาติ แบ่งทีมงานออกเป็นสองกลุ่ม มีไกด์ชุมชน เป็นผู้นำทางและสื่อความหมายให้แต่ละกลุ่ม เส้นทางเดินเท้าเราจะเดินลัดเลาะป่าจนไปถึง น้ำตกผาดอกเสี้ยว ที่สวยงาม และเดินลงมาเรื่อยๆจนถึงบนหมู่บ้านอีกด้านหนึ่ง ใช้เวลารวมประมาณ ๑ ชั่วโมงกว่าๆ ก็มาถึงหมู่บ้านอีกครั้ง
สิ่งที่ผมประทับใจก็คือ ความสามารถเฉพาะตัวของไกด์ชุมชนที่สามารถสื่อความหมาย ตลอดระยะทางให้พวกเราฟังอย่างน่าสนใจ จดจ่อกับสิ่งต่างๆที่อยู่รอบตัว แม้ว่าผมเองก็เป็นคนมาจากดอยก็ยังอดตื่นเต้นกับคำบอกเล่าที่เร้าใจของไกด์ชุมชนไม่ได้
สิ่งที่น่าสนใจอีกจุดหนึ่งก็คือ จุดจิบกาแฟสด ของชุมชน ที่ชุมชนปลูก คั่ว บด เองทุกขั้นตอน กลิ่นหอมของกาแฟจึงกระจายอยู่รอบๆบริเวณ ทำให้นักดื่มกาแฟกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันตาเห็น ผมได้ทดลองจิบกาแฟสดที่สมศักดิ์ นักวิจัยหนุ่มชาวปกาเกอญอยื่นให้หลังจากที่นั่งพักดูการคั่วกาแฟที่ผมเพิ่งเคยเห็นครั้งแรกในชีวิตกาแฟสดๆ หอมและรสชาติอร่อย กลมกล่อม ...สมศักดิ์บอกผมอีกว่า ทั้งหมดเป็นกาแฟออร์กานิค ปลอดสารพิษ ไม่มีอะไรเจือปน
ดอกพญาเสือโคร่งกำลังผลิบาน ดอกตูมๆ ตามกิ่งดูน่ารัก อีกไม่นานคงพราวเต็มต้น ผมหลับตานึกภาพดูว่า หากดอกพญาเสือโคร่งบานพร้อมๆกัน จะสวยงามขนาดไหน...
กลางคืนเรามีงานเลี้ยงสังสรรค์ปีใหม่ รอบกองไฟ ท่ามกลางอากาศหนาวเย็นของอินทนนท์ กิจกรรมแลกของขวัญมีให้ลุ้นกันคนต่อคน เสียงเพลงจากกีตาร์ คลอเสียงเสนาะจากสายน้ำและเสียงพร่ำเพรียกจากขุนเขาในคืนนี้ยังก้องอยู่ในใจของผม ภาพของโคมลอย ที่ค่อยๆลอยขึ้นไปบนฟากฟ้า ผมยังเห็นความฝันเห็นพลังที่ผลักดันพวกเราเหล่าคนทำงานเพื่อชุมชน ที่กำลังล่องลอยไปหาจุดหมายปลายทาง เสมือนโคมไฟที่มีแรงลอยเหนือฟากฟ้าอย่างทระนงและสวยงาม
การเดินทางในครั้งดูเหมือนการเดินทางไปเที่ยวเพื่อพักผ่อน แต่ทว่าเวทีที่ออกแบบมาให้พวกเราได้เรียนรู้ผ่านการสังเกตและแลกเปลี่ยนกับชุมชนอย่างเป็นธรรมชาติทำให้พวกเราได้ความรู้ที่มีชีวิตชีวาเจือด้วยความสุข
การเดินทางเพื่อการเรียนรู้ โชคดีจงเป็นของผู้แสวงหาครับ
ดอกพญาเสือโคร่งกำลังผลิบาน ดอกตูมๆ ตามกิ่งดูน่ารัก อีกไม่นานคงพราวเต็มต้น ผมหลับตานึกภาพดูว่า หากดอกพญาเสือโคร่งบานพร้อมๆกัน จะสวยงามขนาดไหน...
อิ่มเอม
พญาเสือโคร่ง..ซากุระของแดนเหนือ กลีบบางเจ้าทระนงและเย่อหยิ่ง มิเคยจะออกดอกหากไม่สูงเกินมือคนเอื้อม
มิคาด..เพียงลมแผ่วก็ปลิดปลิวเจ้าร่วง
คงจะเหมือนลมปากของหนุ่มร่างงามที่เชือดเชือนใจสาว...ให้อ่อนยวบและศิโรราบ...
ลำนำแต่คนดอย...อิอิ
คุณ Kawao
คุณลองคิดดูนะว่าหากพญาเสือโคร่งบานพร้อมกันจะสวยขนาดไหน???
คุณไร้นาม
คำพูดจากใจของหนุ่มบ้านนา ที่แสนซื่อ...
พร่ำทวงสัญญาที่เคยให้กัน...สาวเจ้าไปเมืองกรุงกลับลืมทิ้งสิ้นคำสัญญา
ดอกไม้ ลมหนาว กับสาวคนลืมคำ
โหย...ยอม.ยอม ..อิอิ....ยอมศิโรราบ...เอ๊ย..ยอมแพ้
สงสัยว่าถ้าปล่อยเข้าไปกลางดงสาวงาม..คงได้แต่นั่งอ้าปากค้างฟังหนุ่มดอยจีบสาว...แหง๋ๆ ..
ไร้นามอ่อนประสบการณ์...ฮิ
พี่ไมโตครับMitochondria
เปลี่ยนรูปใหม่กันหลายๆท่านเลยนะครับ ทำให้ blog มีสีสรรค์มากขึ้น
เปิดบันทึกด้วยคำตัดพ้อ พี่ไมโตช่วยพิจารณาด้วยนะครับ คนลืมคำอาจไม่ใช่ผู้ชายเสมอไปนะครับ
อาจารย์ลูกหว้า
ยามนี้ มช.กำลังเตรียมดอกไม้เพื่อต้อนรับวันพระราชทานปริญญาที่จะถึงกลางเดือนนี้ สวยงามเหมือนเดิมครับ อาจารย์...
....ทองกวาวเหมือนดังฝัน ร่วงพลันเตือนถึงวันคืนผ่าน....(คงจำเพลงนี้ได้นะครับ)
ดอยอินน์ยังคงสวยงามครับ อากาศก็หนาวได้ใจ ว่างๆอาจารย์ลองแวะไปเยี่ยมชุมชนท่องเที่ยวรอบๆดอยอินน์ดูบ้างนะครับ จะได้ประสบการณ์ที่ดีและได้เรียนรู้ด้วยครับ
อาจารย์ลูกหว้า
หลายๆหมู่บ้านในเชียงใหม่ได้ จัดการการท่องเที่ยวด้วยชุมชนแล้วครับ
เงื่อนไขที่ผลักดันให้เกิดการเคลื่อนตัวแบบนี้หาอ่านได้ในบันทึก "การท่องเที่ยวโดยชุมชน" ซึ่งเป็น blog ที่ผมเขียนขึ้นเฉพาะ CBT. ครับ
หากอาจารย์สนใจหาอ่านได้ คิดว่าเกี่ยวข้องเรื่องของ เศรษฐศาสตร์ชุมชน ซึ่งเป็นอีกมิติที่น่าสนใจครับ
หลายคราที่ได้ต้อนรับคณะอาจารย์จาก มรภ.พิบูลสงครามครับ
PS:
CBT. = Community Based Tourism
รูปบ้านพักของผม บนดอยอินทนนท์ ครับ
ถ่ายโดยพี่ Timmy รูมเมทของผมครับ
สวัสดีค่ะ
ดูจากรูปที่ 3 เนี่ย คุณเอกต้องนอนแนบถนนถ่ายรึเปล่าคะ เป็นมุมมองที่ไม่คุ้นเคยเลยนะเนี่ย ดีนะที่ไม่มีหญิงสาวใส่กระโปรงสั้นเดินตัดหน้ามา ไม่อยากจะนึกเล้ย ว่า...ตากล้องจะโดนเหยียบท่าไหน
^_____^
น่าไปจังเลยนะค่ะ วิวสวย ท่าทางจะสงบน่าดูเลย
ได้เห็นภาพ แล้วสุดบรรยายเลย
เห็นภาพกาแฟ แล้วอยากได้กลิ่นบ้างจังครับ
ชีวิตคือการเดินทาง
ครูเอก บรรยายพรรณนา สภาพบ้านแม่กลางหลวง ในเชิงภูมิประเทศ คนที่สนใจในเรื่องที่กล่าว ก็คง นึกอยากไปชื่นชมกับธรรมชาติที่ดูแล้ว ค่อนไปทางที่เป็นธรรมชาติจริงๆ ก้เหมาะสมสำหรับการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ แต่อย่างไรก็ตาม อ่านแล้ว มีความเห็นว่ากระทู้นี้ คือท่องเที่ยวชุมชน ชุมชนปฏิบัติการท่องเที่ยว ยังไม่สมบุรณ์นัก ได้แค่บางส่วน สิ่งจริงแล้วผมคิดว่า ครูเอก น่าจะได้สัมผัสสิ่งต่างๆ ได้มากกว่าที่ได้สาธยายมา สิ่งที่ขาด ที่ผมคิดว่า น่าจะมีการเติมเต็มให้กับ กระทู้นี้ ก็คือ ความเป็นอยู่ หรือ life style ของ หมู่เฮา ปกาเกอญอ เป็นน้ำจิ้มของเนื้อหาที่ครูเอกได้บรรยายมาให้มีรสชาตที่กลมกล่อมยิ่งขึ้น คิดว่า ถ้าเป็นอย่างที่บอก คืนหนาวอินทนนท์ อาจจะอบอุ่นก็ได้นะครับครู
คุณ Nanny
เป็นรูปถ่ายในมุมมองที่ไม่ค่อยมีคนถ่ายครับ ทำให้รูปออกมาในมุมแปลกๆ น่าสนใจ
แต่หากมีหญิงสาวกระโปรงสั้นอยู่ข้างหน้า ก็คงไม่กล้าถ่ายแบบนี้ครับ
คุณ Wannaporn
วิวสวยงาม ถ่ายรูปฟ้าหน้าหนาวสีฟ้าจะสวยเป็นธรรมชาติเเบบที่เห็นครับ ส่วนบ้านแม่กลางหลวงก็อยู่ระหว่างทางขึ้นดอยอินน์ครับ แวะเยี่ยมได้ครับ
คุณ ตาหยู
บรรยากาศจริงมีเรื่องราวให้บรรยายมากมายกว่านี้อีกครับ ..ผมพยายามเขียนให้เห็นในบางมุมเท่านั้นเอง
กลิ่นกาแฟยังกรุ่นกลิ่นกำจายอยู่เลยครับ
คุณแผ่นดิน
แบ่งเวลาสักนิดเขียนบันทึกบ้างนะครับ เพราะเข้าใจว่ามีแฟนๆบันทึกของคุณแผ่นดินติดตามอยู่มากครับ
ผมเองก็เดินทาง และเดินทาง ตลอดครับ โอกาสจะออนไลน์เขียนบันทึกก็น้อยลงช่วงนี้ หลังจากได้รับรางวัล จตุรพลัง ก็เงียบไปจนท่านอื่นแปลกใจ แต่ก็มีเรื่องราวมากมายที่จะแบ่งปันกันนะครับ
ผมพยายามจะถ่ายทอดประสบการณ์ในพื้นที่ออกมาให้ได้เต็มที่แต่ก็ได้เพียงเสี้ยวเล็กๆครับ นำภาพมาลงเพื่อเติมเต็มไปด้วยดีกว่า
ขอบคุณนะครับ ...
ผมรออ่านบันทึกอยู่นะครับ!!!!
คุณ บีเวอร์
หากเป็นคลื่นลูกใหม่ที่มาแรง คลื่นนั้นก็คงเป็นคุณบีเวอร์นะครับ
ผมชื่นชมในวิธีคิดและการทำกิจกรรมในมหาวิทยาลัย และพร้อมให้กำลังใจเต็มที่นะครับ
แวะไปอ่านแต่ยังไม่ได้ให้ข้อคิดเห็นครับ
เยี่ยมมากครับ!!!
พี่ไข่นุ้ย
ผมตอบได้เลยว่า ผมไม่สามารถเล่าเนื้อหาที่ไปสัมผัสมาทั้งหมด แต่จะบอกแค่บางส่วนนะครับ ที่เหลือรอให้ท่านไปสัมผัสดีกว่า จะดีกว่าเยอะเลย
ประมาณเขียนเพื่อเร้าใจ ให้ไปสัมผัสประมาณนั้นครับ
ยังไงก็ตามดอยอินนนนท์ในคืนนั้นก็หนาวครับ ...หนาวเหน็บครับ
อาจารย์จันทรรัตน์
ชมพูพันธุ์ทิพย์น่าจะเป็นคนละชนิดกับนางพญาเสือโคร่งหรือเปล่าครับ...ถ้าจำไม่ผิด
ผมดูแล้วเหมือนดอกบ๊วย ดอกท้อครับ แต่พญาเสือโคร่งออกดอกพราวเต็มต้น น่าดูมาก เมื่อสีของต้นและดอกตัดกับท้องฟ้าสีเข้มๆครับ
บ้านพักเป็นน้ำเย็นครับ (เย็นมากๆ) แต่อาบเเล้วสดชื่นดี
เขียนตอบพี่ รัตติยา เขียวแป้น มีความรู้สึกว่ากำลังคุยกับสาวน้อยตลอดเวลา
อากาศหนาวมากครับ บรรยากาศสวยงาม บ้านพักเรียงรายตามทุ่งนาของบ้านแม่กลางหลวง
มีโอกาสมาที่ดอยอินน์แวะมาพักได้ครับ
อาจารย์ค่ะ
การท่องเที่ยวที่นี่ มีความแตกต่างจากที่อื่นอย่างไรบ้างค่ะ ...ที่อาจารย์คิดว่ามีความโดดเด่นค่ะ
ภาพสวยจังครับ อยากให้สิ่งแวดล้อมเป็นอย่างนี้ตลอดไป กลัวว่าต่อไปพอดังแล้วจะเริ่มเป็นเชิงพาณิชย์มากกว่านี้ครับ
คุณ Chah
ความโดดเด่นของบ้านแม่กลางหลวง แบ่งออกเป็นหลักๆ นะครับ
โดยประเด็นหลังเป็นงานส่วนหนึ่งที่ผมศึกษา วิจัยอยู่ รูปแบบ CBT แต่ละแห่งแตกต่างกัน
village stay ที่นี่น่าสนใจทีเดียว ในแง่ของการจัดการและทางเลือกของนักท่องเที่ยว
คุณแผ่นดิน
ผมเข้าใจว่า ภาระการงานน่าจะหนักขึ้น แต่ที่เพิ่มเติมคือ แรงกำลังใจที่มากขึ้นไปด้วย งานคือธรรมะ และธรรมะก็อยู่ในงาน ชื่นชมกับการทำงานและขณะเดียวกับก็ชื่นชมกับผลผลิตของงาน
ในตำแหน่งที่มีโอกาส เช่น ตำแหน่งผู้บริหาร ผมมองเห็นหนทางที่จะสร้างสรรค์องค์กร ที่สะดวกสบายมากขึ้น...เป็นโอกาสใช่หรือไม่ครับ?
เขียนต่อไปครับ...มีคนรออ่านครับผม
อาจารย์ ลูกหว้า
การที่ได้สัมผัสวิถีชีวิตที่เรียบง่าย ในบรรยากาศที่เป็นธรรมชาติทำให้รู้สึกว่าชีวิตเราวิ่งช้าลง ผ่อนคลายครับ
หากต้องการข้อมูลการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ ยินดีแลกเปลี่ยนครับ
........................................
อาจารย์ Kae
สิ่งที่เป็นผลพลอยได้ จากการจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชน คือการรักและหวงแหนทรัพยากรของพวกเขามากขึ้น
แน่นอนว่าความเปลี่ยนแปลงห้ามยาก แต่หากชุมชนเข้าใจ และสามารถใช้ทรัพยากรให้มีคุณค่า และดูแล รักษาต่อเนื่องเป็นสิ่งที่พึงกระทำครับ
ขอบคุณอาจารย์ทั้งสองท่านครับ
อาจารย์paew
ดอกนางพญาเสือโคร่ง หากดูอีกมุมหนึ่งของชื่อก็สง่างามและยิ่งใหญ่ก็ได้ครับ :)
บ้านพักสร้างโดยชาวบ้าน เป็นกระต๊อบไม้ใผ่ สะอาดและน่าพักครับ กรุด้วยไม้ใผ่เช่นกันแต่ก็แน่นหนาพอควร กระนั้นก็ยังหนาวเหน็บแทบขาดใจ
ผมใช้ผ้าห่ม ๕ ผืน สวมเสื้อกันหนาว ถุงมือ ถุงเท้า หมวก แล้วนอนก็อุ่นพอหลับตาลงครับ
หมอเอกคะ
อ่านและเห็นที่เล่าเรื่องแล้ว ก้ได้แต่เสียดายที่คืนนั้นไม่ได้อยู่กับพรรคพวกด้วย
และส่ิงที่หมอเอกเขียนไว้ เป็นการเตือนข้อความดี ๆ ที่ไกด์ชุมชนถ่ายทอดให้ฟัง
แต่พี่ไม่ค่อยได้ฟังมากนัก
ไกด์ที่พี่เคยเห็นและชื่นชมในความรู้กับการถ่ายทอดให้ลูกทัวร์ฟังคือ ที่ Chetawan, Nepal ซึ่งเ็ป็นพื้นที่ในเขตอุทยานแห่งชาติของเนปาล เค้ามีวิธีเล่าเรื่องสื่อความหมายและให้เราเพลินไปกับความสวยงามของธรรมชาิติพร้อมอาหารสมองด้วย
และก็เพิ่งมาเจอที่แม่กลางหลวงของพี่สมศักดิ์นี่แหละ รู้สึกประทับใจ
เพราะที่อื่นยังไม่เคยเห็น หรืออาจจะเป็นเพระาไม่ได้เดินทางมากนัก
ขอบคุณอีกครั้งที่ถ่ายทอดข้อมูลให้ได้รับรู้ หวังว่า การที่ททท.ลิงค์เว็บของ สกว.ให้ คงมีเพื่อนผองน้องพี่เพ่ิมขึ้น และคนททท.ก็น่าจะได้เรียนรู้ในอีกแง่หนึ่ง มากกว่าการพัฒนาไปในปัจจุบันนี้
แต่ว่า รมต..ท่องเที่ยวคนนี้ ท่านให้ความสนใจเรื่อง cbt นะคะ ไปเล่าไว้เพื่อกระตุ้นท่าน ก็หวังว่าคงจะเป็นประโยชน์ต่อไปค่ะ
พี่ Ter ครับ
ขอบคุณที่พี่มาเยี่ยมเยือนบันทึกผม มาเช็คดูตอนวันที่ ๕ กพ.แล้ว
ผมพยายามถ่ายทอดออกมาในแง่มุมที่ผมได้สัมผัส และเหมือนกับช่วงกลางวันที่เราได้สัมผัสวิถีของคนบนดอย วิถีธรรมชาติด้วยกัน
น่าดีใจแทนชุมชนและการก้าวย่างของ CBT. นะครับ ผมมองว่า มันคือ "ความพอเพียง" ในแง่ของแนวคิดและการปฏิบัติ เป็นไปด้วยการเรียนรู้และสมานฉันท์ ทำให้เราเข้าใจกัน...เป็นมากกว่าการท่องเที่ยวที่มีเรื่องของผลประโยชน์ครับ
เรื่องของ นักสื่อความหมาย ที่แม่กลาง ทำให้เราประทับใจในความเป็นตัวตนที่ชัดเจนของคนท้องถิ่นมากขึ้น และ ตรงนั้นเองเราก็ค้นพบศักยภาพ และเห็นแนวทางก้าวต่อ CBT. หลายๆอย่าง
ขอบคุณพี่เตอร์นะครับ พี่อาจอยู่ในส่วนของ ททท. และเข้าใจว่าพี่จะเป็นหนึ่งของคนทำงานท่องเที่ยว ที่เห็นคุณค่าของการท่องเที่ยวลักษณะนี้มากขึ้น
เราต้องการพันธมิตรครับ
และผมมีความสุขที่ได้ร่วมในกระบวนการเรียนรู้นี้ครับ
ฝากพี่ Ter ช่วย ให้ท่าน รมต. ผลักดันเรื่อง CBT. ด้วยครับ ที่ สกว. เรากำลังคิดเรื่อง สถาบันการท่องเที่ยวโดยชุมชนอยู่ครับ
วันที่ ๔ - ๕ มีค. ๕๐ เราจะมีการคุยกันประสาคนทำงานที่เขื่อนแม่กวง (ดอยสะเก็ด ชม.)
คงได้เจอกันนะครับ